DDD schreef:-DIA- schreef:Verantwoording:
Ik ben het grotendeels eens met eilander. Ik zou het nog iets willen uitbreiden. Het is wel een lied dar ervan uitgaat, zoals nu in heel veel kerken, dat iedereen Jezus kent en liefheeft.
En dan de Naam IK ZAL ZIJN, en Jezus… Alsof ieder die kent. En vooral als jet wordt gezongen in ene soort rouwdienst waarvan de overledene nauwelijks godsdienstig was. Moet misschien de 'uitvaart het goed maken'? Ik bedoel dus het in het algemeen gestelde. Nu kan ik me voorstellen dat er in een tijd als deze een tegenwerping komt dat ook psalmen veronderstellen dat de zanger God kent. Toch maken de Psalmen duidelijk onderscheid tussen leven en dood, wet en evangelie, zonde en genade. Dit liedje mist de diepte, een beleefde diepte, bovendien(ik geef toe dat dit subjectief kan klinken) is de melodie niet passend. Het is een soort melodie die makkelijk in een religieuze sferen brengt, net als veel opwekkingsliederen, die ook meest zo eenzijdig zijn en vaak het goede in de mens ziet: De afstand tussen de Heilige verwordt tot een ordinair spreken van God en mens, haast op gelijke voet als een mens met zijn vriend.
DE TEKST:
- Ik zal er zijn
Hoe wonderlijk mooi is uw eeuwige Naam.
Verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan.
Waar ik ben, bent U: wat een kostbaar geheim.
Uw naam is ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’.
Een boog in de wolken als teken van trouw,
staat boven mijn leven, zegt: Ik ben bij jou!
In tijden van vreugde, maar ook van verdriet,
ben ik bij U veilig, U die mij ziet.
De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan.
‘Ik ben die Ik ben’ is uw eeuwige naam.
Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan.
Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij:
uw naam is ‘Ik ben’, en ‘Ik zal er zijn’.
O Naam aller namen, aan U alle eer.
Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer:
Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn.
Ik zal eeuwig zingen, dicht bij U zijn.
Tekst: Hans Maat
Muziek: Kinga Bán en Adrian Roest
© 2013 Stichting Sela Music
Je hebt niet één bezwaar tegen de tekst hiervan aangevoerd, of het zou moeten zijn dat de tekst ervan zou uitgaan dat iedereen gelovig is. Dat haal ik nergens uit de tekst en heb je verder ook niet onderbouwd.
Daarnaast maak je bezwaar tegen het oppervlakkig gebruik van de tekst in een geval van iemand die niet gelovig is. Dat vind ik echt een andere discussie. Mijn vraag was wat onreformatorische elementen zouden zijn in de tekst (of vooruit dan, de uitvoering kan ook) van het lied.
De melodie zou in religieuze sferen brengen. Dat begrijp ik oprecht niet. Dus misschien kun je dat uitvoeriger onderbouwen. Al vind ik de tekst interessanter.
Ik heb vaker gemerkt dat we langs elkaar heem praten en elkaar niet verstaan. Ik heb geen verkeerde zaken in tekst van het liedje genoemd.
Wel heb ik, dacht ik, genoemd: de eenzijdigheid die in de mond wordt gelegd van de nabestaanden. Deze worden op zo'n manier ook gerust gesteld omtrent de eeuwigheid. In dergelijke diensten ontbreekt ook ten enenmale de oproep tot de levenden zich te bekeren. Men gaat blijkbaar uit van een 'gemene verzoening' en die wordt in reformatorische kerken afgewezen. Zie ook onze geloofsbelijdenis, de Drie Forumlieren van Enigheid.
Samenvattend: De tekst op zich mag wat oppervlakkig zijn, op zich is het wel waarheid. Maar het bezwaar is dat met zo'n tekst heel makkelijk een algemene verzoening in de hand kan worden gewerkt.
__________
©DIA