Euthanasie

[Mara]

Uit de column van Hugo Borst in het AD:

Ik vertel over ma's euthanasieverklaring uit 1996. Dat ze met haar huisarts niet meer over vrijwillige levens- beëindiging heeft gesproken, in elk geval niet diepgaand. En dat de vorige verpleeghuisarts vertelde dat die verklaring daardoor niet meer geldig is.
Ze knikt.
,,Die verklaring gaat haar niet meer helpen en zou zelfs niet hebben geholpen als ze elk jaar de inhoud mondeling bekrachtigd had.''
,,Niet?''
Meestal gaat het als volgt: als iemand hoort dat hij alzheimer heeft, is er een moment dat de patiënt zou kunnen afspreken wanneer hij uit het leven zou willen stappen. Maar dan blijkt in de praktijk dat diegene er nog niet aan toe is om een beslissing te nemen, er een datum aan te verbinden. Dan volgt een opname en wordt, naarmate de tijd vordert, euthanasie steeds meer een gepasseerd station. Want neem je moeder. Als ik nu met haar spreek over kleine zaken - 'Vindt u het een lekker koekje?' - dan wordt me meestal niet duidelijk wat zij vindt. Ze zal niet vragen: 'Mag ik nog een krakeling?' Ze is in het stadium beland dat ik van haar geen duidelijke antwoorden kan verwachten op vragen als 'Hoe erg vindt u dit leven nu?', 'Wilt u nog wel leven?', 'Wilt u dood?' Ze is te ver in haar dementie om haar wil kenbaar te maken. Ik kan me voorstellen dat ze, als ze met de ogen van vroeger naar zichzelf zou kijken, heel ongelukkig zou zijn. Maar er is een nieuwe situatie ontstaan.''

Tot zover.
Het verbaast mij eerlijk gezegd wel dat het toch niet zo'n gemakkelijke stap blijkt te zijn.

[Mara]

Vanmorgen begeleidde ik een oudere mevrouw naar een artsengesprek. Zij moet binnenkort een operatie ondergaan.
De arts stelde de vraag of zij gereanimeerd wilde worden als ze tijdens de operatie een hartstilstand zou hebben.
Haar antwoord was stellig, nee. De arts noteerde dit in haar dossier.
Ze vindt haar leven voltooid, zo zei ze het. Het is goed zo.
Toen we in de auto zaten, op weg naar huis, zei ze nog, ik ben eigenlijk te moe om verder te leven.
Ik ben bang dat er nog heel veel oudere mensen zoals zij zijn.
Die te gezond zijn voor een actieve levensbeëindiging, maar ze hebben geen levensvreugde meer.
Maar het ergste is, ze hebben geen Uitzicht.

[Ambtenaar]

Het verbaast mij eerlijk gezegd wel dat het toch niet zo'n gemakkelijke stap blijkt te zijn.

Hoezo verbaast je dit? Denk je dat in het RD en allerlei kerkelijke blaadjes genuanceerd over dit onderwerp gesproken wordt?

[DDD]

Ik mag toch hopen dat het RD inderdaad genuanceerd bericht. Dat lijkt mij de taak van een krant.

[Herman]

Even een tip. De verbazing gaat hier niet over het feit van de berichtgeving, maar over de inhoud.

[Ambtenaar]

Ik mag toch hopen dat het RD inderdaad genuanceerd bericht. Dat lijkt mij de taak van een krant.

De teneur in het RD en kerkelijke organen is toch vaak dat het in Nederland heel makkelijk is om een einde te maken aan je leven en dat elke reden voldoende is om euthanasie te plegen. Misschien chargeer ik enigszins, maar dat is hoe ik het beleef.

[Delftenaar]

De verbazing gaat hier niet over het feit van de berichtgeving, maar over de inhoud.

Het is en blijft een stap die ten diepste haaks staat op wat in de mens zit. De dood blijft een drempel en zelfs al kies je er zelf voor maakt dat ten diepste de stap niet minder groot. Op een moderne, seculiere manier zie je toch nog iets terug van de Bijbelse waarheid dat de dood de laatste vijand is.

[Mara]

Het verbaast mij eerlijk gezegd wel dat het toch niet zo'n gemakkelijke stap blijkt te zijn.

Hoezo verbaast je dit? Denk je dat in het RD en allerlei kerkelijke blaadjes genuanceerd over dit onderwerp gesproken wordt?

Je kunt niet zomaar euthanasie aanvragen, omdat je het leven moe bent. Daar gaat een zorgvuldige screening aan vooraf.
En vaak wordt het ook afgewezen.
Als iemand ernstig ziek is, of hij moet geopereerd worden, vindt de arts het normaal als je zegt dat je niet gereanimeerd wil worden bij een hartstilstand.
Een man die terminaal en uitbehandeld is, krijgt nog wel een a.b. infuus omdat hij longontsteking heeft.

De teneur in het RD en kerkelijke organen is toch vaak dat het in Nederland heel makkelijk is om een einde te maken aan je leven en dat elke reden voldoende is om euthanasie te plegen

Nee, dat is dus niet juist.

Op een moderne, seculiere manier zie je toch nog iets terug van de Bijbelse waarheid dat de dood de laatste vijand is.

Mijn schoondochter werkt op een afdeling waar ernstig zieke mensen verpleegd worden en zij maakt dagelijks de doodstrijd mee van veel mensen. Soms zijn mensen zo angstig dat ze gesedeerd moeten worden.
Maar daartegenover zijn er ook mensen die zo makkelijk "uit het leven stappen", zoals ze zelf zeggen. Het is goed zo, we zullen wel zien, o.l.h. zal wel een plekje voor me hebben. Alsof het een reis is waar je van terug kunt keren.

[eilander]

Je kunt niet zomaar euthanasie aanvragen, omdat je het leven moe bent. Daar gaat een zorgvuldige screening aan vooraf.
En vaak wordt het ook afgewezen.

En terecht, want dit mag helemaal niet volgens de huidige wetgeving. Daar is nu het wetsvoorstel 'voltooid leven' voor.
Voor euthanasie is nu uitzichtloos en ondraaglijk lijden het criterium.

[Mara]

Je kunt niet zomaar euthanasie aanvragen, omdat je het leven moe bent. Daar gaat een zorgvuldige screening aan vooraf.
En vaak wordt het ook afgewezen.

En terecht, want dit mag helemaal niet volgens de huidige wetgeving. Daar is nu het wetsvoorstel 'voltooid leven' voor.
Voor euthanasie is nu uitzichtloos en ondraaglijk lijden het criterium.

Er is helaas een grijs circuit.
Uit het AD:
Voor het eerst is in Nederland geconstateerd dat een arts onzorgvuldig heeft gehandeld bij het verlenen van euthanasie aan een patiënte met dementie. Het was namelijk niet onomstotelijk vastgesteld dat de vrouw het op dat moment wilde.

n het verpleeghuis was de dementerende vrouw angstig en boos. Ook dwaalde ze 's nachts door de gangen. De verpleeghuisarts constateerde na een paar weken dat de vrouw ondraaglijk leed en dat zij weliswaar niet meer wilsbekwaam was, maar dat de wilsverklaring euthanasie rechtvaardigde.

De arts deed van tevoren heimelijk een slaapmiddel in de koffie van de patiënte, om haar rustig te krijgen. Terwijl de arts haar vervolgens het euthanasiemiddel inspoot, maakte de vrouw een beweging alsof ze overeind wilde komen. De arts besloot door te gaan terwijl de familie de patiënte vasthield.
https://www.ad.nl/binnenland/arts-hande ... w~a39fd40b

Nu zijn hier getuigen van, maar ik denk niet dat dit de enige keer is dat het fout gaat.

[eilander]

Zeker is er een grijs circuit, dat hadden we ook wel kunnen zien aankomen. Ik ben het met je eens dat er op dit gebied heel veel onder de radar gebeurt.
Toch is ook in dit voorbeeld iets meer aan de hand dan 'het leven moe zijn'. Ik blijf erbij dat dat onder de huidige wetgeving echt niet mag.

[merel]

Klopt, het mag ook niet, maar het gebeurt helaas wel veel. Toch zijn er ook veel dilemma's, met name voor neonatologen en veel te vroeg geboren kinderen.
https://www.medischcontact.nl/nieuws/la ... arheid.htm
Toch blijft het voor neonatologen een worsteling.

[Mara]

Ik hoorde een moeder vertellen over de euthanasie bij haar dochter. Ze was terminaal en ze had ervoor gekozen om een menswaardig einde aan haar leven te maken, door middel van het slikken van veel pillen.
De camera werd aangezet, om later aan te kunnen tonen dat zij geheel zelf de beslissing had genomen.
Ze nam de pillen in. Bitter zeker? vroeg haar moeder. Ja, zei dochter.
Aan de moeder was verteld dat het dan nog ongeveer 18 - 24 uur zou duren alvorens dochter zou komen te overlijden.
Maar dat liep anders, tot schrik van deze moeder stierf haar dochter al binnen het half uur na het innemen.
Ze was boos. Omdat het haar niet vergund was nu om de laatste uren afscheid te kunnen nemen van haar kind.
Ik vond het schokkend. De moderne mens denkt vaak het heft in eigen handen te kunnen nemen, w.b. het levenseinde.
Maar het kan zo anders lopen.
Ik denk dat er veel meer mis gaat dan nu boven tafel komt.

[kasparov]

Enige tijd terug hoorde ik van een persoon die euthanasie wilde laten uitvoeren, maar zijn huisarts verleende geen medewerking. Er was geen medische reden. Deze persoon is vervolgens stad en land afgereisd om een gewillige arts te vinden die wel medewerking wilde verlenen. Heel schimmig; er is medische reden, of deze is er niet. Natuurlijk kan er een grijs gebied zijn, maar blijkbaar zijn er artsen die makkelijker hieraan meewerken dan andere artsen. Ik weet ook niet of dit een kwestie van geld is. Zo'n handeling door een arts zal mogelijk niet in de basisvergoeding van de huisarts zitten. Weet iemand dat?

[Herman]

Weet iemand dat?

Uhm, dat wil je toch niet weten?