Nee, dat vind ik zeker niet. Ik acht het een voorrecht als je zoveel tijd en zin hebt om vaak onder het Woord te zijn.Johannes van Dijk schreef:ja ik zou eigenlijk niet meer moeten gaan,vind je ook niet??eilander schreef:...en dan heb je ook een gering besef van wat prediking is.
Je zou wel ánders moeten luisteren, denk ik. Niet met de gedachte: wie weet, God mocht eens een keer tot mij spreken in één van de vele diensten. Maar Hij spreekt elke keer! Wat een verharde zondaar ben ik toch dat ik maar steeds aan Hem voorbij leef. Maar ook: juist dan is er hoop, niet in mij maar in Hem.
Het kan zo niet blijven! Er moet betaald worden, en bij de Heere kun je met je eigen armoede niet betalen. Als je meer niet weet, is het tot in alle eeuwigheid te kort!
Je stelt een persoonlijke vraag. Ik wil in elk geval wel zeggen dat het mij persoonlijk tot schuld is geworden dat ik onder zoveel preken heb gezeten, en van jongs af aan met oudvaders ben bekend geweest - en die ook wel met smaak heb gelezen. Maar ondertussen zonder Christus voortleefde. Dat is het ergste wat er is: onder de aanbiedingen van het Evangelie verloren gaan.
Ik zou de Heere tekort doen als ik er ook niet bij zou zeggen dat Hij ook naar zo'n zondaar wilde omzien.
Velen die mij kennen zullen niet van mij zeggen wat ik toen écht beleefde: nl. dat ik als de grootste zondaar tóch zalig kon worden. Dan kon het voor iedereen. De zondag dat ik wel op de kansel had willen gaan staan om de mensen die weer gewoon de kerk uitliepen dát te vertellen, daarvan zou ik zo de datum kunnen noemen.
Ik zeg dit niet om eens te vertellen dat het mij zo slecht nog niet is. Alleen maar omdat ik zoveel over je eigen armoede lees en zo weinig over het werk van een drie-enig God Die Dezelfde is en eeuwig blijven zal! En dus ook nu nog dat toebrengend werk wil doen, Hij is nog elke dag zo gewillig om zondaren zalig te maken!