Verontrustende berichten

[eilander]

"Als u een ellendig zondaar vertelt dat hij toch wel een zekere mate van vernedering en bekommering, van overtuiging en inleving moet kennen,
teneinde een grond te hebben om tot Christus te gaan, eis ik van alle wettische belijders duidelijkheid aangaande de manier en de juiste hoeveelheid voorbereiding die vereist wordt.
U zult geen duidelijk antwoord van hen horen.", alsdus Spurgeon.

Edit aangepast:

Je hebt nu allemaal citaten neer gezet en dat allemaal uit de zelfde preek.. Van Spurgeon, maar hoe bedoelt hij het nu volgens jou?
Is het dat Jij kan geloven uit jezelf of toch niet?

Juist niet, Spurgeon is denk ik hierin heel Bijbels: er is geen enkele grond in ons, zelfs onze verbrokenheid niet.
Die verbrokenheid wordt wel door de Heilige Geest geleerd, het is de weg waarin de Heere Zijn Kerk leert, niet de voorwaarde om tot Christus te komen.
Als we nu allen naar de kerk zouden gaan met dit gevoel in ons hart, zoals Kohlbrugge antwoordt op de vraag of iemand niet eerst een levend beginsel moet kennen vóór hij moet geloven: "Daar kan ik niet naar vragen. Vervloekt en verloren ben ik, en nu moet ik het Lam hebben" - dan zal de Heere grote dingen doen door middel van de verkondiging van Zijn Woord, daarvan ben ik overtuigd.

[Onbemind]

"Als u een ellendig zondaar vertelt dat hij toch wel een zekere mate van vernedering en bekommering, van overtuiging en inleving moet kennen,
teneinde een grond te hebben om tot Christus te gaan, eis ik van alle wettische belijders duidelijkheid aangaande de manier en de juiste hoeveelheid voorbereiding die vereist wordt.
U zult geen duidelijk antwoord van hen horen.", alsdus Spurgeon.

Edit aangepast:

Je hebt nu allemaal citaten neer gezet en dat allemaal uit de zelfde preek.. Van Spurgeon, maar hoe bedoelt hij het nu volgens jou?
Is het dat Jij kan geloven uit jezelf of toch niet?

Juist niet, Spurgeon is denk ik hierin heel Bijbels: er is geen enkele grond in ons, zelfs onze verbrokenheid niet.
Die verbrokenheid wordt wel door de Heilige Geest geleerd, het is de weg waarin de Heere Zijn Kerk leert, niet de voorwaarde om tot Christus te komen.
Als we nu allen naar de kerk zouden gaan met dit gevoel in ons hart, zoals Kohlbrugge antwoordt op de vraag of iemand niet eerst een levend beginsel moet kennen vóór hij moet geloven: "Daar kan ik niet naar vragen. Vervloekt en verloren ben ik, en nu moet ik het Lam hebben" - dan zal de Heere grote dingen doen door middel van de verkondiging van Zijn Woord, daarvan ben ik overtuigd.

Bedankt. Maar de vraag blijft staan voor DGG of hij het op dezelfde wijze als jij intrepeteert of toch anders.

[samanthi]

"Als u een ellendig zondaar vertelt dat hij toch wel een zekere mate van vernedering en bekommering, van overtuiging en inleving moet kennen,
teneinde een grond te hebben om tot Christus te gaan, eis ik van alle wettische belijders duidelijkheid aangaande de manier en de juiste hoeveelheid voorbereiding die vereist wordt.
U zult geen duidelijk antwoord van hen horen.", alsdus Spurgeon.

Edit aangepast:

Je hebt nu allemaal citaten neer gezet en dat allemaal uit de zelfde preek.. Van Spurgeon, maar hoe bedoelt hij het nu volgens jou?
Is het dat Jij kan geloven uit jezelf of toch niet?

Juist niet, Spurgeon is denk ik hierin heel Bijbels: er is geen enkele grond in ons, zelfs onze verbrokenheid niet.
Die verbrokenheid wordt wel door de Heilige Geest geleerd, het is de weg waarin de Heere Zijn Kerk leert, niet de voorwaarde om tot Christus te komen.
Als we nu allen naar de kerk zouden gaan met dit gevoel in ons hart, zoals Kohlbrugge antwoordt op de vraag of iemand niet eerst een levend beginsel moet kennen vóór hij moet geloven: "Daar kan ik niet naar vragen. Vervloekt en verloren ben ik, en nu moet ik het Lam hebben" - dan zal de Heere grote dingen doen door middel van de verkondiging van Zijn Woord, daarvan ben ik overtuigd.

Bedankt. Maar de vraag blijft staan voor DGG of hij het op dezelfde wijze als jij intrepeteert of toch anders.

Ik begrijp echt niet dat dat in twijfel getrokken wordt.
Waarom zou iemand op grond van dit stukje van Spurgeon opeens denken dat ze kunnen geloven uit zichzelf, ik zie daar geen enkele reden voor, het stukje slaat daar helemaal niet op. Wat is de reden om dat te denken en wat is de reden om daar zo op in te gaan?

[Onbemind]

Edit aangepast:

Je hebt nu allemaal citaten neer gezet en dat allemaal uit de zelfde preek.. Van Spurgeon, maar hoe bedoelt hij het nu volgens jou?
Is het dat Jij kan geloven uit jezelf of toch niet?

Juist niet, Spurgeon is denk ik hierin heel Bijbels: er is geen enkele grond in ons, zelfs onze verbrokenheid niet.
Die verbrokenheid wordt wel door de Heilige Geest geleerd, het is de weg waarin de Heere Zijn Kerk leert, niet de voorwaarde om tot Christus te komen.
Als we nu allen naar de kerk zouden gaan met dit gevoel in ons hart, zoals Kohlbrugge antwoordt op de vraag of iemand niet eerst een levend beginsel moet kennen vóór hij moet geloven: "Daar kan ik niet naar vragen. Vervloekt en verloren ben ik, en nu moet ik het Lam hebben" - dan zal de Heere grote dingen doen door middel van de verkondiging van Zijn Woord, daarvan ben ik overtuigd.

Bedankt. Maar de vraag blijft staan voor DGG of hij het op dezelfde wijze als jij intrepeteert of toch anders.

Ik begrijp echt niet dat dat in twijfel getrokken wordt.
Waarom zou iemand op grond van dit stukje van Spurgeon opeens denken dat ze kunnen geloven uit zichzelf, ik zie daar geen enkele reden voor, het stukje slaat daar helemaal niet op. Wat is de reden om dat te denken en wat is de reden om daar zo op in te gaan?

Beste Samanthi, volgens mij is er best een verschil in meningen ook op dit onderwerp over het aannemen, verwachten, ontvangen van het geloof. Misschien reageer ik agressief op DGG terwijl het enkel een vraag is aan DGG, maar ik heb de laatste tijd ook in mijn omgeving verschillen gehoord.

Als de predikant zegt.

Maar ik zeg hem: “Vriend, geloof, hoewel het ter elfder ure is, vertrouw uw ziel aan Jezus toe, en u zult zalig worden.”

Kan dat door diverse personen anders opgevat worden. Ik ken.

A: ik geloof dus het komt goed. (mens kan ook gedeeltelijk in God geloven, maar dan met het verstand) terwijl ze dan denken ik ben bekeerd. het staat er toch dat ik moet geloven, dus kan ik dat ook. Etc.

B: Ik geloof omdat God mij het geloof zal geven. Omdat God in Zijn Woord zegt dat wij moeten geloven zal Hij dat geloof ons vast schenken.

C: Ik kan niet geloven God moet dit geloof in mij werken.

D: Ik kan niet geloven, God zal mij dit moeten geven echter geloof ik dit pas nadat ik geloof dat ik mijn schuld gevoel.

En als ik zo die a, b, c, d zie, zou ik ook aan jou de vraag kunnen stellen. In welke wijze geloof jij? of staat de juiste er niet eens tussen?

[samanthi]

Beste Samanthi, volgens mij is er best een verschil in meningen ook op dit onderwerp over het aannemen, verwachten, ontvangen van het geloof. Misschien reageer ik agressief op DGG terwijl het enkel een vraag is aan DGG, maar ik heb de laatste tijd ook in mijn omgeving verschillen gehoord.

Als de predikant zegt.

Maar ik zeg hem: “Vriend, geloof, hoewel het ter elfder ure is, vertrouw uw ziel aan Jezus toe, en u zult zalig worden.”


Kan dat door diverse personen anders opgevat worden. Ik ken.

A: ik geloof dus het komt goed. (mens kan ook gedeeltelijk in God geloven, maar dan met het verstand) terwijl ze dan denken ik ben bekeerd. het staat er toch dat ik moet geloven, dus kan ik dat ook. Etc.

B: Ik geloof omdat God mij het geloof zal geven. Omdat God in Zijn Woord zegt dat wij moeten geloven zal Hij dat geloof ons vast schenken.

C: Ik kan niet geloven God moet dit geloof in mij werken.

D: Ik kan niet geloven, God zal mij dit moeten geven echter geloof ik dit pas nadat ik geloof dat ik mijn schuld gevoel.

En als ik zo die a, b, c, d zie, zou ik ook aan jou de vraag kunnen stellen. In welke wijze geloof jij? of staat de juiste er niet eens tussen?

Nee hij staat er niet bij omdat het niet relevant is aan de vraag die de dominee stelde.
Als God door de mond van een dominee nodigt en lokt ga je niet denken: God moet het doen of ik kan niet geloven of ik moet eerst dit og dit kennen. Of zie je de dominee niet als mond van God?

[Onbemind]

Beste Samanthi, volgens mij is er best een verschil in meningen ook op dit onderwerp over het aannemen, verwachten, ontvangen van het geloof. Misschien reageer ik agressief op DGG terwijl het enkel een vraag is aan DGG, maar ik heb de laatste tijd ook in mijn omgeving verschillen gehoord.

Als de predikant zegt.

Maar ik zeg hem: “Vriend, geloof, hoewel het ter elfder ure is, vertrouw uw ziel aan Jezus toe, en u zult zalig worden.”


Kan dat door diverse personen anders opgevat worden. Ik ken.

A: ik geloof dus het komt goed. (mens kan ook gedeeltelijk in God geloven, maar dan met het verstand) terwijl ze dan denken ik ben bekeerd. het staat er toch dat ik moet geloven, dus kan ik dat ook. Etc.

B: Ik geloof omdat God mij het geloof zal geven. Omdat God in Zijn Woord zegt dat wij moeten geloven zal Hij dat geloof ons vast schenken.

C: Ik kan niet geloven God moet dit geloof in mij werken.

D: Ik kan niet geloven, God zal mij dit moeten geven echter geloof ik dit pas nadat ik geloof dat ik mijn schuld gevoel.

En als ik zo die a, b, c, d zie, zou ik ook aan jou de vraag kunnen stellen. In welke wijze geloof jij? of staat de juiste er niet eens tussen?

Nee hij staat er niet bij omdat het niet relevant is aan de vraag die de dominee stelde.
Als God door de mond van een dominee nodigt en lokt ga je niet denken: God moet het doen of ik kan niet geloven of ik moet eerst dit og dit kennen. Of zie je de dominee niet als mond van God?

Die laatste vraag in je antwoord is afhankelijk van hetgeen de predikant zegt.

Betreft het overig. Het neemt niet weg dat een gedeelte van een predikatie door mensen verschillend geïnterpreteerd kan worden aan de hand van hun bagage. Om die reden kan het dus zijn als de Dominee je oproept tot bekering. Dat de mensen verschillend redeneren terwijl de dominee slechts oproept tot bekering.

Waarom is anders in de laatste periodes zo een aandacht op dit onderwerp gekomen. Het aannemen het verwachten of het afwachten. Je kan ze ook anders benoemen etc. Maar zelfs de predikanten in de zelfde gemeente verband belichten het op diverse wijze.

[DGG]

"Als u een ellendig zondaar vertelt dat hij toch wel een zekere mate van vernedering en bekommering, van overtuiging en inleving moet kennen,
teneinde een grond te hebben om tot Christus te gaan, eis ik van alle wettische belijders duidelijkheid aangaande de manier en de juiste hoeveelheid voorbereiding die vereist wordt.
U zult geen duidelijk antwoord van hen horen.", alsdus Spurgeon.

Edit aangepast:

Je hebt nu allemaal citaten neer gezet en dat allemaal uit de zelfde preek.. Van Spurgeon, maar hoe bedoelt hij het nu volgens jou?
Is het dat Jij kan geloven uit jezelf of toch niet?

Juist niet, Spurgeon is denk ik hierin heel Bijbels: er is geen enkele grond in ons, zelfs onze verbrokenheid niet.
Die verbrokenheid wordt wel door de Heilige Geest geleerd, het is de weg waarin de Heere Zijn Kerk leert, niet de voorwaarde om tot Christus te komen.
Als we nu allen naar de kerk zouden gaan met dit gevoel in ons hart, zoals Kohlbrugge antwoordt op de vraag of iemand niet eerst een levend beginsel moet kennen vóór hij moet geloven: "Daar kan ik niet naar vragen. Vervloekt en verloren ben ik, en nu moet ik het Lam hebben" - dan zal de Heere grote dingen doen door middel van de verkondiging van Zijn Woord, daarvan ben ik overtuigd.

Bedankt. Maar de vraag blijft staan voor DGG of hij het op dezelfde wijze als jij intrepeteert of toch anders.

Nee hoor, ik interpreteer het hetzelfde als Eilander. Uit onszelf kunnen wij niets, en door God moeten we bekeerd worden, maar tegelijk blijven we ten volle verantwoordelijk en mogen we niet met onze armen over elkaar gaan zitten en zeggen: 'God moet het doen.'
Ik plaatste dit stukje namelijk omdat er mensen zijn die alleen preken willen horen waar de predikanten zeggen dat je dat wél als voorwaarde moet kennen. Die mensen zijn dus wettisch en van hen zul je, aldus Spurgeon, géén duidelijk antwoord horen, als je hen vraagt of het waar is wat Spurgeon schrijft. Dan zijn ze opeens niet thuis meer en draaien ze er omheen, of doen ze net of ze het niet meer begrijpen. Er moet in een preek dit..., en dat..., en vroeger was het zus en zo, en nu leven we in een hele slechte tijd en komen er vast hele verschrikkelijke oordelen (men ziet niet op de trouw en goedheid van de Verbonds-God en doet voorkomen of de HEERE niet meer leeft en niet meer gedenkt aan wat Hij gesproken heeft, dat er zolang de zon en de maan er zullen zijn, Zijn verbond van kind tot kind en van geslacht tot geslacht zal zijn [Psalm 72 en Psalm 105]; maar daar wil men niets van weten. Want alles is zo hopeloos en er is geen hoop meer te verwachten) en de éne preekt voorwerpelijk en de ander onderwerpelijk en weer een derde mist bevinding en een vierde mist beleving. Het moet volgens hun eigen predikant of volgens een bepaald systeem, wat zij denken, want anders klopt het niet. De helft van de predikanten in hun kerkverband wordt afgekraakt, want die preken voorwerpelijk en dat is niet goed, want ze missen de beleving. En daarom kopieerde ik dat stukje van Spurgeon met de nadruk op de laatste zin.

Het is de weg wáárlangs God Zijn volk bekeert, maar we moeten geen voorwaardelijke dingen gaan preken. Het is een onvoorwaardelijk aanbod van genade... en niet een voorwaardelijk aanbod van genade. Ellende - Verlossing - Dankbaarheid is een cirkel die steeds opnieuw weer terugkeert. En als een predikant beweert dat het alleen maar bij ellende blijft, dan vertelt hij een halve waarheid en een hele leugen... Dan beseffen deze mensen namelijk absoluut niet...

[-DIA-]

Ik zat te denken aan
Hosea 2:
1 Twist tegen ulieder moeder, twist, omdat zij Mijn vrouw niet is, en Ik haar Man niet ben; en laat ze haar hoererijen van haar aangezicht, en haar overspelerijen van tussen haar borsten wegdoen.
2 Opdat Ik ze niet naakt uitstrope, en zette ze als ten dage, toen zij geboren werd; ja, make ze als een woestijn, en zette ze als een dor land, en dode ze door dorst;
3 (En Mij harer kinderen niet ontferme, omdat zij kinderen der hoererijen zijn.
4 Want hunlieder moeder hoereert, die henlieden ontvangen heeft, handelt schandelijk; want zij zegt: Ik zal mijn boelen nagaan, die mij mijn brood en mijn water, mijn wol en mijn vlas, mijn olie en mijn drank geven.
5 Daarom, ziet, Ik zal uw weg met doornen betuinen, en Ik zal een heiningmuur maken, dat zij haar paden niet zal vinden.
6 En zij zal haar boelen nalopen, maar dezelve niet aantreffen; en zij zal hen zoeken, maar niet vinden; dan zal zij zeggen: Ik zal henengaan, en keren weder tot mijn vorigen Man, want toen was mij beter dan nu.
7 Zij bekent toch niet, dat Ik haar het koren, en den most, en de olie gegeven heb, en haar het zilver en goud vermenigvuldigd heb, dat zij tot den Baäl gebruikt hebben.
8 Daarom zal Ik wederkomen, en Mijn koren wegnemen op zijn tijd, en Mijn most op zijn gezetten tijd; en Ik zal wegrukken Mijn wol en Mijn vlas, dienende om haar naaktheid te bedekken.
9 En nu zal Ik haar dwaasheid ontdekken voor de ogen harer boelen; en niemand zal haar uit Mijn hand verlossen.
10 En Ik zal doen ophouden al haar vrolijkheid, haar feesten, haar nieuwe maanden, en haar sabbatten, ja, al haar gezette hoogtijden.
11 En Ik zal verwoesten haar wijnstok en haar vijgeboom, waarvan zij zegt: Deze zijn mij een hoerenloon, dat mij mijn boelen gegeven hebben; maar Ik zal ze stellen tot een woud, en het wild gedierte des velds zal ze vreten.
12 En Ik zal over haar bezoeken de dagen des Baäls, waarin zij dien gerookt heeft, en zich versierd met haar voorhoofdsiersel, en haar halssieraad, en is haar boelen nagegaan, maar heeft Mij vergeten, spreekt de HEERE.
13 Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken.
14 En Ik zal haar geven haar wijngaarden van daar af, en het dal Achor, tot een deur der hoop; en aldaar zal zij zingen, als in de dagen harer jeugd, en als ten dage, toen zij optoog uit Egypteland.
15 En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE, dat gij Mij noemen zult: Mijn Man; en Mij niet meer noemen zult: Mijn Baäl!
16 En Ik zal de namen der Baäls van haar mond wegdoen; zij zullen niet meer bij hun namen gedacht worden.
17 En Ik zal te dien dage een verbond voor hen maken met het wild gedierte des velds, en met het gevogelte des hemels, en het kruipend gedierte des aardbodems; en Ik zal den boog, en het zwaard, en den krijg van de aarde verbreken, en zal hen in zekerheid doen nederliggen.
18 En Ik zal u Mij ondertrouwen in eeuwigheid; ja, Ik zal u Mij ondertrouwen in gerechtigheid en in gericht, en in goedertierenheid en in barmhartigheden.
19 (En Ik zal u Mij ondertrouwen in geloof; en gij zult den HEERE kennen.
20 (En het zal te dien dage geschieden, dat Ik verhoren zal, spreekt de HEERE; Ik zal den hemel verhoren, en die zal de aarde verhoren.
21 En de aarde zal het koren verhoren, mitsgaders den most en de olie; en die zullen Jizreël verhoren.
22 En Ik zal ze Mij op de aarde zaaien, en zal Mij ontfermen over Lo-ruchama; en Ik zal zeggen tot Lo-ammi: Gij zijt Mijn volk; en dat zal zeggen: O, mijn God!

A. Heeft dit ook betekenis voor het geestelijk leven in de praktijk?
B. Beleeft elk kind van God dit...?
(Het voeren in de woestijn, ten eerste, en daarna, het spreken naar haar hart?
Ik meen dat wijlen ds. A.F. Honkoop eens uitdrukte op een vraag,
hoe lang kan een mens in de woestijn verkeren? dat hij antwoorde:
"Dat kan zijn hele leven zijn.")
C. Wat betekent dit voor het geestelijk leven in de praktijk?

[DGG]

Ik zat te denken aan
Hosea 2:
1 Twist tegen ulieder moeder, twist, omdat zij Mijn vrouw niet is, en Ik haar Man niet ben; en laat ze haar hoererijen van haar aangezicht, en haar overspelerijen van tussen haar borsten wegdoen.
2 Opdat Ik ze niet naakt uitstrope, en zette ze als ten dage, toen zij geboren werd; ja, make ze als een woestijn, en zette ze als een dor land, en dode ze door dorst;
3 (En Mij harer kinderen niet ontferme, omdat zij kinderen der hoererijen zijn.
4 Want hunlieder moeder hoereert, die henlieden ontvangen heeft, handelt schandelijk; want zij zegt: Ik zal mijn boelen nagaan, die mij mijn brood en mijn water, mijn wol en mijn vlas, mijn olie en mijn drank geven.
5 Daarom, ziet, Ik zal uw weg met doornen betuinen, en Ik zal een heiningmuur maken, dat zij haar paden niet zal vinden.
6 En zij zal haar boelen nalopen, maar dezelve niet aantreffen; en zij zal hen zoeken, maar niet vinden; dan zal zij zeggen: Ik zal henengaan, en keren weder tot mijn vorigen Man, want toen was mij beter dan nu.
7 Zij bekent toch niet, dat Ik haar het koren, en den most, en de olie gegeven heb, en haar het zilver en goud vermenigvuldigd heb, dat zij tot den Baäl gebruikt hebben.
8 Daarom zal Ik wederkomen, en Mijn koren wegnemen op zijn tijd, en Mijn most op zijn gezetten tijd; en Ik zal wegrukken Mijn wol en Mijn vlas, dienende om haar naaktheid te bedekken.
9 En nu zal Ik haar dwaasheid ontdekken voor de ogen harer boelen; en niemand zal haar uit Mijn hand verlossen.
10 En Ik zal doen ophouden al haar vrolijkheid, haar feesten, haar nieuwe maanden, en haar sabbatten, ja, al haar gezette hoogtijden.
11 En Ik zal verwoesten haar wijnstok en haar vijgeboom, waarvan zij zegt: Deze zijn mij een hoerenloon, dat mij mijn boelen gegeven hebben; maar Ik zal ze stellen tot een woud, en het wild gedierte des velds zal ze vreten.
12 En Ik zal over haar bezoeken de dagen des Baäls, waarin zij dien gerookt heeft, en zich versierd met haar voorhoofdsiersel, en haar halssieraad, en is haar boelen nagegaan, maar heeft Mij vergeten, spreekt de HEERE.
13 Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken.
14 En Ik zal haar geven haar wijngaarden van daar af, en het dal Achor, tot een deur der hoop; en aldaar zal zij zingen, als in de dagen harer jeugd, en als ten dage, toen zij optoog uit Egypteland.
15 En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE, dat gij Mij noemen zult: Mijn Man; en Mij niet meer noemen zult: Mijn Baäl!
16 En Ik zal de namen der Baäls van haar mond wegdoen; zij zullen niet meer bij hun namen gedacht worden.
17 En Ik zal te dien dage een verbond voor hen maken met het wild gedierte des velds, en met het gevogelte des hemels, en het kruipend gedierte des aardbodems; en Ik zal den boog, en het zwaard, en den krijg van de aarde verbreken, en zal hen in zekerheid doen nederliggen.
18 En Ik zal u Mij ondertrouwen in eeuwigheid; ja, Ik zal u Mij ondertrouwen in gerechtigheid en in gericht, en in goedertierenheid en in barmhartigheden.
19 (En Ik zal u Mij ondertrouwen in geloof; en gij zult den HEERE kennen.
20 (En het zal te dien dage geschieden, dat Ik verhoren zal, spreekt de HEERE; Ik zal den hemel verhoren, en die zal de aarde verhoren.
21 En de aarde zal het koren verhoren, mitsgaders den most en de olie; en die zullen Jizreël verhoren.
22 En Ik zal ze Mij op de aarde zaaien, en zal Mij ontfermen over Lo-ruchama; en Ik zal zeggen tot Lo-ammi: Gij zijt Mijn volk; en dat zal zeggen: O, mijn God!

A. Heeft dit ook betekenis voor het geestelijk leven in de praktijk?
B. Beleeft elk kind van God dit...?
(Het voeren in de woestijn, ten eerste, en daarna, het spreken naar haar hart?
Ik meen dat wijlen ds. A.F. Honkoop eens uitdrukte op een vraag,
hoe lang kan een mens in de woestijn verkeren? dat hij antwoorde:
"Dat kan zijn hele leven zijn.")
C. Wat betekent dit voor het geestelijk leven in de praktijk?

Nooit gehoord van een Elim in de woestijn?

'Dat kán een heel leven zijn.', heeft hij vast bedoelt. Met andere woorden: dat hoeft helemaal niet zo te wezen. Ik denk dat je de klemtoon verkeert legt en dat hij dus precies het tegenovergestelde bedoelde. En bovendien: dit zijn voorbeelden die niet gegrond zijn op de Bijbel, of althans, het is geen bijbels voorbeeld.

HEIDELBERGSE CATECHISMUS
Zondag 1: vraag en antwoord 2
Hoe veel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?
Drie stukken. (En dus niet alleen het stuk van de ellende!!!)
Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn (verwijzing 1).
Ten andere: hoe ik van al mijn zonden verlost worde (verwijzing 2).
En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn (verwijzing 3).
Verwijzing 1: Matthéüs 9 vers 12, Johannes 9 vers 41, Romeinen 3 vers 10 en 1 Johannes 1 vers 9 en vers 10.
Verwijzing 2: Lukas 24 vers 46 en vers 47, Johannes 17 vers 3, Handelingen 4 vers 12, Handelingen 10 vers 43, 1 Korinthe 6 vers 11 en Titus 3 vers 3 tot en met vers 7.
Verwijzing 3: Psalm 50 vers 14 en vers 15, Psalm 116 vers 12 en vers 13, Matthéüs 5 vers 16, Matthéüs 11 vers 28 tot en met vers 30, Romeinen 6 vers 12 en vers 13, Efeze 5 vers 8 en vers 10, 2 Timothéüs 2 vers 15 en 1 Petrus 2 vers 9 en vers 12.

Als men het eerste, én/óf tweede, én/óf het derde stuk niet kent en (In deze discussie gaat het specifiek over het tweede en derde stuk!) niet zeker weet en daar nooit over spreekt zal men niet 'zaliglijk leven en sterven'. Zo simpel is het. Ellende - Verlossing - Dankbaarheid is een cirkel waar alle drie de zaken steeds weer in terugkeren. Dus dat betekent dat men niet in de ellende mag blijven hangen! En dat is geheel Bijbels!!!

[samanthi]

Beste Samanthi, volgens mij is er best een verschil in meningen ook op dit onderwerp over het aannemen, verwachten, ontvangen van het geloof. Misschien reageer ik agressief op DGG terwijl het enkel een vraag is aan DGG, maar ik heb de laatste tijd ook in mijn omgeving verschillen gehoord.

Als de predikant zegt.

Maar ik zeg hem: “Vriend, geloof, hoewel het ter elfder ure is, vertrouw uw ziel aan Jezus toe, en u zult zalig worden.”


Kan dat door diverse personen anders opgevat worden. Ik ken.

A: ik geloof dus het komt goed. (mens kan ook gedeeltelijk in God geloven, maar dan met het verstand) terwijl ze dan denken ik ben bekeerd. het staat er toch dat ik moet geloven, dus kan ik dat ook. Etc.

B: Ik geloof omdat God mij het geloof zal geven. Omdat God in Zijn Woord zegt dat wij moeten geloven zal Hij dat geloof ons vast schenken.

C: Ik kan niet geloven God moet dit geloof in mij werken.

D: Ik kan niet geloven, God zal mij dit moeten geven echter geloof ik dit pas nadat ik geloof dat ik mijn schuld gevoel.

En als ik zo die a, b, c, d zie, zou ik ook aan jou de vraag kunnen stellen. In welke wijze geloof jij? of staat de juiste er niet eens tussen?

Nee hij staat er niet bij omdat het niet relevant is aan de vraag die de dominee stelde.
Als God door de mond van een dominee nodigt en lokt ga je niet denken: God moet het doen of ik kan niet geloven of ik moet eerst dit og dit kennen. Of zie je de dominee niet als mond van God?

Die laatste vraag in je antwoord is afhankelijk van hetgeen de predikant zegt.

Betreft het overig. Het neemt niet weg dat een gedeelte van een predikatie door mensen verschillend geïnterpreteerd kan worden aan de hand van hun bagage. Om die reden kan het dus zijn als de Dominee je oproept tot bekering. Dat de mensen verschillend redeneren terwijl de dominee slechts oproept tot bekering.

Waarom is anders in de laatste periodes zo een aandacht op dit onderwerp gekomen. Het aannemen het verwachten of het afwachten. Je kan ze ook anders benoemen etc. Maar zelfs de predikanten in de zelfde gemeente verband belichten het op diverse wijze.

Hoe bedoel je dat? het ligt er aan wat de dominee zegt?
Nog even terug op je abclijstje, de punten getuigen van weinig liefde tot God, God stuurt boodschappers van die blijde boodschap en ik heb of een optelsom of een lijstje voorwaarden, de Heere zegt wat moet ik nog meer doen? er is gespit en mest om gelegd iedere dag weer waarom beslaat hij nutteloos de aarde?

[-DIA-]

Ik zat te denken aan
Hosea 2:
1 Twist tegen ulieder moeder, twist, omdat zij Mijn vrouw niet is, en Ik haar Man niet ben; en laat ze haar hoererijen van haar aangezicht, en haar overspelerijen van tussen haar borsten wegdoen.
2 Opdat Ik ze niet naakt uitstrope, en zette ze als ten dage, toen zij geboren werd; ja, make ze als een woestijn, en zette ze als een dor land, en dode ze door dorst;
3 (En Mij harer kinderen niet ontferme, omdat zij kinderen der hoererijen zijn.
4 Want hunlieder moeder hoereert, die henlieden ontvangen heeft, handelt schandelijk; want zij zegt: Ik zal mijn boelen nagaan, die mij mijn brood en mijn water, mijn wol en mijn vlas, mijn olie en mijn drank geven.
5 Daarom, ziet, Ik zal uw weg met doornen betuinen, en Ik zal een heiningmuur maken, dat zij haar paden niet zal vinden.
6 En zij zal haar boelen nalopen, maar dezelve niet aantreffen; en zij zal hen zoeken, maar niet vinden; dan zal zij zeggen: Ik zal henengaan, en keren weder tot mijn vorigen Man, want toen was mij beter dan nu.
7 Zij bekent toch niet, dat Ik haar het koren, en den most, en de olie gegeven heb, en haar het zilver en goud vermenigvuldigd heb, dat zij tot den Baäl gebruikt hebben.
8 Daarom zal Ik wederkomen, en Mijn koren wegnemen op zijn tijd, en Mijn most op zijn gezetten tijd; en Ik zal wegrukken Mijn wol en Mijn vlas, dienende om haar naaktheid te bedekken.
9 En nu zal Ik haar dwaasheid ontdekken voor de ogen harer boelen; en niemand zal haar uit Mijn hand verlossen.
10 En Ik zal doen ophouden al haar vrolijkheid, haar feesten, haar nieuwe maanden, en haar sabbatten, ja, al haar gezette hoogtijden.
11 En Ik zal verwoesten haar wijnstok en haar vijgeboom, waarvan zij zegt: Deze zijn mij een hoerenloon, dat mij mijn boelen gegeven hebben; maar Ik zal ze stellen tot een woud, en het wild gedierte des velds zal ze vreten.
12 En Ik zal over haar bezoeken de dagen des Baäls, waarin zij dien gerookt heeft, en zich versierd met haar voorhoofdsiersel, en haar halssieraad, en is haar boelen nagegaan, maar heeft Mij vergeten, spreekt de HEERE.
13 Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken.
14 En Ik zal haar geven haar wijngaarden van daar af, en het dal Achor, tot een deur der hoop; en aldaar zal zij zingen, als in de dagen harer jeugd, en als ten dage, toen zij optoog uit Egypteland.
15 En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE, dat gij Mij noemen zult: Mijn Man; en Mij niet meer noemen zult: Mijn Baäl!
16 En Ik zal de namen der Baäls van haar mond wegdoen; zij zullen niet meer bij hun namen gedacht worden.
17 En Ik zal te dien dage een verbond voor hen maken met het wild gedierte des velds, en met het gevogelte des hemels, en het kruipend gedierte des aardbodems; en Ik zal den boog, en het zwaard, en den krijg van de aarde verbreken, en zal hen in zekerheid doen nederliggen.
18 En Ik zal u Mij ondertrouwen in eeuwigheid; ja, Ik zal u Mij ondertrouwen in gerechtigheid en in gericht, en in goedertierenheid en in barmhartigheden.
19 (En Ik zal u Mij ondertrouwen in geloof; en gij zult den HEERE kennen.
20 (En het zal te dien dage geschieden, dat Ik verhoren zal, spreekt de HEERE; Ik zal den hemel verhoren, en die zal de aarde verhoren.
21 En de aarde zal het koren verhoren, mitsgaders den most en de olie; en die zullen Jizreël verhoren.
22 En Ik zal ze Mij op de aarde zaaien, en zal Mij ontfermen over Lo-ruchama; en Ik zal zeggen tot Lo-ammi: Gij zijt Mijn volk; en dat zal zeggen: O, mijn God!

A. Heeft dit ook betekenis voor het geestelijk leven in de praktijk?
B. Beleeft elk kind van God dit...?
(Het voeren in de woestijn, ten eerste, en daarna, het spreken naar haar hart?
Ik meen dat wijlen ds. A.F. Honkoop eens uitdrukte op een vraag,
hoe lang kan een mens in de woestijn verkeren? dat hij antwoorde:
"Dat kan zijn hele leven zijn.")
C. Wat betekent dit voor het geestelijk leven in de praktijk?

Nooit gehoord van een Elim in de woestijn?

'Dat kán een heel leven zijn.', heeft hij vast bedoelt. Met andere woorden: dat hoeft helemaal niet zo te wezen. Ik denk dat je de klemtoon verkeert legt en dat hij dus precies het tegenovergestelde bedoelde. En bovendien: dit zijn voorbeelden die niet gegrond zijn op de Bijbel, of althans, het is geen bijbels voorbeeld.

HEIDELBERGSE CATECHISMUS
Zondag 1: vraag en antwoord 2
Hoe veel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?
Drie stukken. (En dus niet alleen het stuk van de ellende!!!)
Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn (verwijzing 1).
Ten andere: hoe ik van al mijn zonden verlost worde (verwijzing 2).
En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn (verwijzing 3).
Verwijzing 1: Matthéüs 9 vers 12, Johannes 9 vers 41, Romeinen 3 vers 10 en 1 Johannes 1 vers 9 en vers 10.
Verwijzing 2: Lukas 24 vers 46 en vers 47, Johannes 17 vers 3, Handelingen 4 vers 12, Handelingen 10 vers 43, 1 Korinthe 6 vers 11 en Titus 3 vers 3 tot en met vers 7.
Verwijzing 3: Psalm 50 vers 14 en vers 15, Psalm 116 vers 12 en vers 13, Matthéüs 5 vers 16, Matthéüs 11 vers 28 tot en met vers 30, Romeinen 6 vers 12 en vers 13, Efeze 5 vers 8 en vers 10, 2 Timothéüs 2 vers 15 en 1 Petrus 2 vers 9 en vers 12.

Als men het eerste, én/óf tweede, én/óf het derde stuk niet kent en (In deze discussie gaat het specifiek over het tweede en derde stuk!) niet zeker weet en daar nooit over spreekt zal men niet 'zaliglijk leven en sterven'. Zo simpel is het. Ellende - Verlossing - Dankbaarheid is een cirkel waar alle drie de zaken steeds weer in terugkeren. Dus dat betekent dat men niet in de ellende mag blijven hangen! En dat is geheel Bijbels!!!

Ja, ik heb wel eens van Elim gehoord. Maar Elim kan een mens alleen kennen als hij in de woestijn is geleid. In geestelijke zin, want de wereld is door onze zonden één huilende wildernis.
Maar weet een mens altijd of hij (geestelijk) in de woestijn is geleid, of dat hij zichzelf in een woestijn heeft gewerkt?
Dan kun je je misschien wel eens afvragen: Ben ik in de woestijn geleid... of zit ik in een algemene ellendige toestand.
Anderzijds geloof ik niet dat iemand een geestelijk Elim kent, de woestijn niet heeft leren inleven. Evenzo dat een Elim niet wordt gekend in onze lusthoven.

Dan zou een mens kunnen denken: Ik ben in de woestijn, en wie door God in de woestijn is geleid zal Hij er ook eens uitleiden. Begrijpt u? Dan zou men kunnen steunen op een hoop der spinnenkoppen.
Er zijn mensen die zichzelf een groot raadsel zijn. Ik heb ze ook gekend. Kun je er per conclusie vanuit gaan: Ik ben in de woestijn, en ik zal er dan ook wel weer uitgeleid worden. Ik geloof dat er wel mensen zijn die zo denken, en in een staat komen van een lijdelijk afwachten, en toch denken dat ze er wel eens uitkomen? Ik denk dus aan het arglistige mensenhart, dat overal wel eens wat van kan willen maken.

Het komt er dus op aan, ken ik de woestijn of beschouw ik me in een woestijn?
Wat betreft het komen in de woestijn: Ik geloof dat iedereen, van degenen die God opzoekt, daar iets van gaat leren. Gebracht in een woestijn en geen uitzicht. Ik geloof ook dat, wanneer een mens van Godswege in de woestijn is geleid dat hij of zij ook wel eens een Elim mag leren ervaren. Elim vinden we immers niet in onze lusthoven, zoals ik boven al opmerkte?
Ik weet tevens wel dat de mens de woestijn wel graag wil overslaan, denkt u niet?

Dan zou je je kunnen afvragen: weet een mens die zoals boven, bij Hosea, ook dat hij of zij in de woestijn is geleid? Immers de mens is een religieus schepsel, en is nogal geneigd wat te gaan maken van allerlei ervaringen.

We hadden het ergens over de orde des Heils. Dan is dat het eerste stuk wat genoemd word
Zondag 1 vraag en antw. 2
Nee, wat u zegt: Niet alleen het stuk der ellende. Daar ging het me dus niet om. De woestijn is duidelijk al geen aangename plaats voor het vlees. Maar ik hoorde wel eens dat er juist in de woestijn de meeste lessen worden geleerd.
Als een beeld van de praktijk kunnen we dan de woestijnreis van Israël zien. Ds. van Reenen heeft daarover geschreven in de samenspraken van "Bart en Kees". Dat lijkt me dan toch de bevindelijke weg van Gods volk.

Ik denk dat dit het gevaar is: Men kan in uitwendig ellendige omstandigheden verkeren en daaraan
verbinden dat dit het 'woestijnleven' is, en daarvan een grond van gaan maken. Dat zal dus zeker niet kunnen. Of wel?

De Bijbelse gang is inderdaad wel dat een mens zichzelf in een woestijn heeft gebracht, maar om geestelijk in de woestijn te worden geleid en daar geleerd te worden is niet voor iedereen. Ik geloof dat er ook velen vloeken in de woestijn die deze wereld is geworden door onze val en ongehoorzaamheid van onze eerste ouders. Ik denk dus dat we alle ellende beslist niet kunnen aanmerken als de woestijn waar Hosea hier over spreekt.

Het einde van een ellendige aardse woestijn kan ook heel anders zijn, en ik denk daarom dat het noodzakelijk is om ons zeer nauw te onderzoeken.
Daar zijn de werkers van het kwaad
gevallen in een jammerstaat
waarin zij hulpeloos sterven.

[Onbemind]

Beste Samanthi, volgens mij is er best een verschil in meningen ook op dit onderwerp over het aannemen, verwachten, ontvangen van het geloof. Misschien reageer ik agressief op DGG terwijl het enkel een vraag is aan DGG, maar ik heb de laatste tijd ook in mijn omgeving verschillen gehoord.

Als de predikant zegt.

Maar ik zeg hem: “Vriend, geloof, hoewel het ter elfder ure is, vertrouw uw ziel aan Jezus toe, en u zult zalig worden.”


Kan dat door diverse personen anders opgevat worden. Ik ken.

A: ik geloof dus het komt goed. (mens kan ook gedeeltelijk in God geloven, maar dan met het verstand) terwijl ze dan denken ik ben bekeerd. het staat er toch dat ik moet geloven, dus kan ik dat ook. Etc.

B: Ik geloof omdat God mij het geloof zal geven. Omdat God in Zijn Woord zegt dat wij moeten geloven zal Hij dat geloof ons vast schenken.

C: Ik kan niet geloven God moet dit geloof in mij werken.

D: Ik kan niet geloven, God zal mij dit moeten geven echter geloof ik dit pas nadat ik geloof dat ik mijn schuld gevoel.

En als ik zo die a, b, c, d zie, zou ik ook aan jou de vraag kunnen stellen. In welke wijze geloof jij? of staat de juiste er niet eens tussen?

Nee hij staat er niet bij omdat het niet relevant is aan de vraag die de dominee stelde.
Als God door de mond van een dominee nodigt en lokt ga je niet denken: God moet het doen of ik kan niet geloven of ik moet eerst dit og dit kennen. Of zie je de dominee niet als mond van God?

Die laatste vraag in je antwoord is afhankelijk van hetgeen de predikant zegt.

Betreft het overig. Het neemt niet weg dat een gedeelte van een predikatie door mensen verschillend geïnterpreteerd kan worden aan de hand van hun bagage. Om die reden kan het dus zijn als de Dominee je oproept tot bekering. Dat de mensen verschillend redeneren terwijl de dominee slechts oproept tot bekering.

Waarom is anders in de laatste periodes zo een aandacht op dit onderwerp gekomen. Het aannemen het verwachten of het afwachten. Je kan ze ook anders benoemen etc. Maar zelfs de predikanten in de zelfde gemeente verband belichten het op diverse wijze.

Hoe bedoel je dat? het ligt er aan wat de dominee zegt?
Nog even terug op je abclijstje, de punten getuigen van weinig liefde tot God, God stuurt boodschappers van die blijde boodschap en ik heb of een optelsom of een lijstje voorwaarden, de Heere zegt wat moet ik nog meer doen? er is gespit en mest om gelegd iedere dag weer waarom beslaat hij nutteloos de aarde?

Betreft de dominee,

Zou ik je vraag

Of zie je de dominee niet als mond van God?

als volgt willen beantwoorden.

Zolang het met Gods Woord in overeenstemming is wel. Zodra blijkt dat een dominee zijn eigen weg preekt bijv arminiaans zie ik dat niet als de mond van God. Ik neem aan dat jij de prediking toch altijd nog wel toetst aan Gods Woord? Al is het misschien enkel alleen al in het gehoor en met de kennis die je bezit.
Dan zijn de woorden op eigen rekening van de predikant.

Betreft abc lijstje, punt C,D noem ik ook optellend. Mee eens dus.

Punt A is gericht op de vrije wil van de mens. Weinig waare liefde tot God zou hierin mogelijk kunnen gelden.

B spreekt wel van de liefde van God is niet 123 optellend, waarbij de persoon zeker zal denken aan joh. 3. 16.

[Onbemind]

Edit aangepast:

Je hebt nu allemaal citaten neer gezet en dat allemaal uit de zelfde preek.. Van Spurgeon, maar hoe bedoelt hij het nu volgens jou?
Is het dat Jij kan geloven uit jezelf of toch niet?

Juist niet, Spurgeon is denk ik hierin heel Bijbels: er is geen enkele grond in ons, zelfs onze verbrokenheid niet.
Die verbrokenheid wordt wel door de Heilige Geest geleerd, het is de weg waarin de Heere Zijn Kerk leert, niet de voorwaarde om tot Christus te komen.
Als we nu allen naar de kerk zouden gaan met dit gevoel in ons hart, zoals Kohlbrugge antwoordt op de vraag of iemand niet eerst een levend beginsel moet kennen vóór hij moet geloven: "Daar kan ik niet naar vragen. Vervloekt en verloren ben ik, en nu moet ik het Lam hebben" - dan zal de Heere grote dingen doen door middel van de verkondiging van Zijn Woord, daarvan ben ik overtuigd.

Bedankt. Maar de vraag blijft staan voor DGG of hij het op dezelfde wijze als jij intrepeteert of toch anders.

Nee hoor, ik interpreteer het hetzelfde als Eilander. Uit onszelf kunnen wij niets, en door God moeten we bekeerd worden, maar tegelijk blijven we ten volle verantwoordelijk en mogen we niet met onze armen over elkaar gaan zitten en zeggen: 'God moet het doen.'
Ik plaatste dit stukje namelijk omdat er mensen zijn die alleen preken willen horen waar de predikanten zeggen dat je dat wél als voorwaarde moet kennen. Die mensen zijn dus wettisch en van hen zul je, aldus Spurgeon, géén duidelijk antwoord horen, als je hen vraagt of het waar is wat Spurgeon schrijft. Dan zijn ze opeens niet thuis meer en draaien ze er omheen, of doen ze net of ze het niet meer begrijpen. Er moet in een preek dit..., en dat..., en vroeger was het zus en zo, en nu leven we in een hele slechte tijd en komen er vast hele verschrikkelijke oordelen (men ziet niet op de trouw en goedheid van de Verbonds-God en doet voorkomen of de HEERE niet meer leeft en niet meer gedenkt aan wat Hij gesproken heeft, dat er zolang de zon en de maan er zullen zijn, Zijn verbond van kind tot kind en van geslacht tot geslacht zal zijn [Psalm 72 en Psalm 105]; maar daar wil men niets van weten. Want alles is zo hopeloos en er is geen hoop meer te verwachten) en de éne preekt voorwerpelijk en de ander onderwerpelijk en weer een derde mist bevinding en een vierde mist beleving. Het moet volgens hun eigen predikant of volgens een bepaald systeem, wat zij denken, want anders klopt het niet. De helft van de predikanten in hun kerkverband wordt afgekraakt, want die preken voorwerpelijk en dat is niet goed, want ze missen de beleving. En daarom kopieerde ik dat stukje van Spurgeon met de nadruk op de laatste zin.

Het is de weg wáárlangs God Zijn volk bekeert, maar we moeten geen voorwaardelijke dingen gaan preken. Het is een onvoorwaardelijk aanbod van genade... en niet een voorwaardelijk aanbod van genade. Ellende - Verlossing - Dankbaarheid is een cirkel die steeds opnieuw weer terugkeert. En als een predikant beweert dat het alleen maar bij ellende blijft, dan vertelt hij een halve waarheid en een hele leugen... Dan beseffen deze mensen namelijk absoluut niet...

Mooie reactie bedankt, het is waar de ene zeide wordt erg onder belicht. Maar komt dat ook niet omdat mensen juist bang zijn om de kerkgangers misschien teveel hoop te geven teveel eigen kracht door te zeggen. Geloof en je zult behouden worden.

P.s. Ik ben het met je eens hoor, maar belangrijk is wel hoe zoiets ontstaan is en waarom.

[samanthi]

Zolang het met Gods Woord in overeenstemming is wel. Zodra blijkt dat een dominee zijn eigen weg preekt bijv arminiaans zie ik dat niet als de mond van God. Ik neem aan dat jij de prediking toch altijd nog wel toetst aan Gods Woord? Al is het misschien enkel alleen al in het gehoor en met de kennis die je bezit.
Dan zijn de woorden op eigen rekening van de predikant.

Betreft abc lijstje, punt C,D noem ik ook optellend. Mee eens dus.

Punt A is gericht op de vrije wil van de mens. Weinig waare liefde tot God zou hierin mogelijk kunnen gelden.

B spreekt wel van de liefde van God is niet 123 optellend, waarbij de persoon zeker zal denken aan joh. 3. 16.

Ik ben het met je eens hoor!

[ejvl]

Ja, ik heb wel eens van Elim gehoord. Maar Elim kan een mens alleen kennen als hij in de woestijn is geleid. In geestelijke zin, want de wereld is door onze zonden één huilende wildernis.
Maar weet een mens altijd of hij (geestelijk) in de woestijn is geleid, of dat hij zichzelf in een woestijn heeft gewerkt?
Dan kun je je misschien wel eens afvragen: Ben ik in de woestijn geleid... of zit ik in een algemene ellendige toestand.
Anderzijds geloof ik niet dat iemand een geestelijk Elim kent, de woestijn niet heeft leren inleven. Evenzo dat een Elim niet wordt gekend in onze lusthoven.

Dan zou een mens kunnen denken: Ik ben in de woestijn, en wie door God in de woestijn is geleid zal Hij er ook eens uitleiden. Begrijpt u? Dan zou men kunnen steunen op een hoop der spinnenkoppen.
Er zijn mensen die zichzelf een groot raadsel zijn. Ik heb ze ook gekend. Kun je er per conclusie vanuit gaan: Ik ben in de woestijn, en ik zal er dan ook wel weer uitgeleid worden. Ik geloof dat er wel mensen zijn die zo denken, en in een staat komen van een lijdelijk afwachten, en toch denken dat ze er wel eens uitkomen? Ik denk dus aan het arglistige mensenhart, dat overal wel eens wat van kan willen maken.

Het komt er dus op aan, ken ik de woestijn of beschouw ik me in een woestijn?
Wat betreft het komen in de woestijn: Ik geloof dat iedereen, van degenen die God opzoekt, daar iets van gaat leren. Gebracht in een woestijn en geen uitzicht. Ik geloof ook dat, wanneer een mens van Godswege in de woestijn is geleid dat hij of zij ook wel eens een Elim mag leren ervaren. Elim vinden we immers niet in onze lusthoven, zoals ik boven al opmerkte?
Ik weet tevens wel dat de mens de woestijn wel graag wil overslaan, denkt u niet?

Dan zou je je kunnen afvragen: weet een mens die zoals boven, bij Hosea, ook dat hij of zij in de woestijn is geleid? Immers de mens is een religieus schepsel, en is nogal geneigd wat te gaan maken van allerlei ervaringen.

We hadden het ergens over de orde des Heils. Dan is dat het eerste stuk wat genoemd word
Zondag 1 vraag en antw. 2
Nee, wat u zegt: Niet alleen het stuk der ellende. Daar ging het me dus niet om. De woestijn is duidelijk al geen aangename plaats voor het vlees. Maar ik hoorde wel eens dat er juist in de woestijn de meeste lessen worden geleerd.
Als een beeld van de praktijk kunnen we dan de woestijnreis van Israël zien. Ds. van Reenen heeft daarover geschreven in de samenspraken van "Bart en Kees". Dat lijkt me dan toch de bevindelijke weg van Gods volk.

Ik denk dat dit het gevaar is: Men kan in uitwendig ellendige omstandigheden verkeren en daaraan
verbinden dat dit het 'woestijnleven' is, en daarvan een grond van gaan maken. Dat zal dus zeker niet kunnen. Of wel?

De Bijbelse gang is inderdaad wel dat een mens zichzelf in een woestijn heeft gebracht, maar om geestelijk in de woestijn te worden geleid en daar geleerd te worden is niet voor iedereen. Ik geloof dat er ook velen vloeken in de woestijn die deze wereld is geworden door onze val en ongehoorzaamheid van onze eerste ouders. Ik denk dus dat we alle ellende beslist niet kunnen aanmerken als de woestijn waar Hosea hier over spreekt.

Het einde van een ellendige aardse woestijn kan ook heel anders zijn, en ik denk daarom dat het noodzakelijk is om ons zeer nauw te onderzoeken.
Daar zijn de werkers van het kwaad
gevallen in een jammerstaat
waarin zij hulpeloos sterven.

Het zijn geen onwaarheden wat je hier zegt DIA, maar wel redeneringen waardoor alles voorwaardelijk kan worden.
Zoiets als: Gods volk moet eerst door de woestijn voordat er verlossing kan zijn, en ik ben nog niet in de woestijn dus ik streef en bid om in de woestijn gebracht te worden.
En ik denk dat dat verkeerd is, ook hiermee moet de mens naar Jezus toe. Zie het eerder genoemde gedeelte van Spurgeon:

Maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen. U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht. “Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt, en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."