Schuivende panelen onder ons?

[rekcor]

Ik denk dat voor CSL c.s. "de zuil" toch de rol van een afgod is gaan innemen. Afgod in de definitie van Tim Keller: iets waar je je vertrouwen op stelt buiten God.

Zolang we er niet in slagen om onze kinderen op te voeden tot Godvrezende, ware gelovigen, verwordt de zuil tot een witgepleisterd graf. In mijn ogen is een overmatig gebruik van een bepaalde theologie in de prediking de boosdoener, namelijk die theologie die een te zware nadruk legt op de uitverkiezing ten nadele van de eigen verantwoordelijkheid. Het probleem is dat er met de theologie van de uitverkiezing in principe niets mis is, wat de discussie al snel moeizaam maakt. Het gaat erom dat de waarheid van de uitverkiezing a) op het verkeerde moment wordt ingestoken (nl. op het moment dat mensen nog niet geloven, ipv als troost na de bekering) en b) teveel aandacht krijgt. Het gevolg van dit alles is dat men in de zuil een ontsnappingsroute krijgt aangeboden om zich niet te bekeren (je kunt het immers niet).

[Sheba]

Een zuil is toch door mensen bedacht? Is er ooit iets goeds voortgekomen uit de gedachtsels van mensen? Waar in het NT lezen we over iets wat op zuilen lijkt? Of dat we dat moeten vormen? Waar lezen we dat we als zout bij elkaar in een vaatje moeten zitten? Of staat er iets anders?
Moeten wij dus wel een zuil formeren? Of kunstmatig in stand houden als je ziet dat de zuil aan het uithollen is? En als je het bovenstaande in overweging neemt?
En ja ik zie het belang van goede christelijke/ reformatorische scholen. Zorg waar christelijke barmhartigheid te vinden is enz.enz. Maar hebben we daar een zuil voor nodig? Of kan dat ook zonder zuil?

Ik behoor tot de zuil ( in leer en leven ) maar kom van buiten! Als buitenbinnenkomer zag ik als buitenstaander veel voordelen. Het oogde als een warm bad. Eenmaal binnen de zuil ben ik helaas tegen veel wereldse zaken, niet christelijke handelswijze, keiharde zakelijke soms ook echt liefdeloze zaken aangelopen. Dat heeft mij wel voorzichtig gemaakt!
En vraag mij dus af op grond waarvan je als christenen elkaar de oren moet gaan vegen mbt de visie op zuilen.

[Posthoorn]

Een zuil is toch door mensen bedacht?

Een zuil is niet iets wat 'bedacht' is, een zuil ontstaat. In feite moet je het ontstaan van een christelijk zuil zien als een verbreding van de activiteiten van een christelijke gemeente tot in het maatschappelijke veld. Helemaal niets mis mee.

[Pimpelmees]

Het verbaast mij dat er op dit forum zo negatief over de reformatorische zuil wordt gedacht.

[Sheba]

Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de zuil echt bewust georganiseerd is. En niet spontaan is ontstaan...En dat het voor de eigen mensen bedoeld is. ( o.s.m. Was het toch? )We hebben elkaar bewust opgezocht. Er zijn bewust instanties opgericht als alternatief voor het bestaande. En er is bewust een wereldje binnen de wereld gecreerd. Waar we ons 'thuis' kunnen voelen...Die zuil is ook nog eens ontstaan nadat de andere zuilen van Nederland aan het afbrokkelen en verdwijnen was. Of heb ik het mis?


Dat is toch wat anders als christelijke zorg in de wereld geven? Je licht te verspreiden?
Of christelijk onderwijs aan de wereld?

Om zaken te doen hoeven we toch geen eigen branche vereniging op te richten? Maar tonen we onze christelijke levenswijze toch door handel en wandel?
En dan spreek je over verbreding van activiteiten van een christelijke gemeente. Omdat dat naar buiten gericht is ipv naar binnen?
Ik zie bijvoorbeeld eerlijk gezegd niet hoe ik refowinkels als verbreding van de activiteiten van de christelijke gemeente moet zien.

En echt ik bedoel dit niet als schoppen tegen de zuil. En wil ook niet onnodig negatief doen. Maar er gewoon eerlijk over nadenken.

[Charles]

Het verbaast mij dat er op dit forum zo negatief over de reformatorische zuil wordt gedacht.

Dat is het probleem. Als er kanttekeningen worden geplaatst is men gelijk een 'vijand' van de zuil. Niet dus.

[Pimpelmees]

Het verbaast mij dat er op dit forum zo negatief over de reformatorische zuil wordt gedacht.

Dat is het probleem. Als er kanttekeningen worden geplaatst is men gelijk een 'vijand' van de zuil. Niet dus.

Ik heb nergens het woord "vijand" van de zuil gebruikt dus dat laat ik mij ook niet in de mond leggen. Wel merk ik een sterke negativiteit ten aanzien van de refozuil die meer is dan een paar kanttekeningen.

[Sheba]

Het verbaast mij dat er op dit forum zo negatief over de reformatorische zuil wordt gedacht.

Dat is het probleem. Als er kanttekeningen worden geplaatst is men gelijk een 'vijand' van de zuil. Niet dus.

Ik heb nergens het woord "vijand" van de zuil gebruikt dus dat laat ik mij ook niet in de mond leggen. Wel merk ik een sterke negativiteit ten aanzien van de refozuil die meer is dan een paar kanttekeningen.

Misschien zijn het meer teleurstellingen? Waar ik zelf uiteraard ook schuld aan heb?
En de pijnlijke ontdekking dat de wereld ook in de zuil is. Terwijl vaak gedacht wordt door de zuil de wereld buiten de deur te houden?
Misschien helpt het je om te bedenken dat kanttekeningen niet met plezier worden gemaakt. Juist omdat je de zuil zo hoog wilt houden naar buiten toe! Dan doen die kanttekeningen dus wel pijn. Soms heb je het gevoel een schijnwereld te moeten verdedigen. Als je begrijpt wat ik bedoel...

[DDD]

Ik ben anders heel positief over maatschappelijke organisaties vanuit een persoonlijk beleefde identiteit, of die nu reformatorisch of islamitisch zijn.

[Zita]

Over 'zuil' gesproken: wie weet een goed inleidend artikel over de reformatorische zuil? Ik vind de toon van Van Lieburg een beetje vervelend. Anne van der Meiden is gedateerd, en ook niet zo prettig. Is er iemand die er wel op een redelijk objectieve manier iets zinnigs over zegt? En wordt er van buitenaf weleens iets over refo's geschreven, wat verder gaat dan een oppervlakkige verbaasdheid over gewoonten en vriendelijkheid?

[Charles]

Kom je toch bij CSL Janse uit denk ik.

[Posthoorn]

En er is bewust een wereldje binnen de wereld gecreerd. Waar we ons 'thuis' kunnen voelen...

Logisch:
Je wilt voor je kinderen onderwijs dat aansluit bij 'thuis'.
Je wilt als mensen zorg nodig hebben, dat zij ook in zo'n instelling zich 'thuis' kunnen voelen.
En wat branche-organisaties betreft: doet alle mensen wel, inzonderheid de huisgenoten des geloofs. Dus op zich ook daar niets mis mee.

[Sheba]

Ik ben anders heel positief over maatschappelijke organisaties vanuit een persoonlijk beleefde identiteit, of die nu reformatorisch of islamitisch zijn.

Maar maakt dat een zuil?

Een zuil is toch meer dat je gebruik maakt van de eigen organisaties en middelen op meerdere terreinen ? En wanneer je dat niet voldoende doet, behoor je niet echt tot de zuil?

Ik kan als niet behorende tot de zuil gebruik maken van bijvoorbeeld reformatorisch onderwijs. Maar ben dan nog geen deelgenoot van de zuil.
Pas als ik kerkelijk en maatschappelijk en in taalgebruik Enz. participeer in die groepen behoor je er echt toe! ( o.s.m.) ( en dan ook de juiste dresscode dragen uiteraard.) ik zeg het nu even expres zwart wit. Om het duidelijk te maken.

[Desiree]

Aanvullend op Charles over het stuk van Janse


Dan zou ik wel het stukje van Ds Belder ernaast leggen. Gewoon ter overdenking.

Alles vergaat, prachtige kerken met de mooiste orgels, tradities enz. In de dag des oordeels houdt alles op te bestaan. Het is maar gegeven om de mensen te leiden tot het heil. Niet meer en niet minder. We zijn op doorrreis. En tja, het is niet leuk als je huis afbrandt, maar je kunt nog bekeerd worden.

Als je door de zuil de Heere niet hebt leren kennen, heeft de zuil zijn doel gemist. Als het middelijk meegewerkt heeft om mensen tot de Heere te brengen, is het jammer als de zuil minder wordt. Even buiten beschouwing gelaten hoe je om moet gaan met mensen die niet naar de kerk gaan.

Ik ken jongelui die de Heere zoeken, juist van de leeftijd van reformatorische scholen, zie je nu veel ouderlingen, diakenen etc. Dat zet je wel tot denken... Dat ik die ontmoet en andere mensen niet, kan ik ook niet helpen. Ze zitten van links naar rechts.

Vanmorgen had ik juist nog een gesprek met iemand die ik niet ken maar waar ik gelijk mee op 1 lijn zat. Wat een schat. Die er zo diep doorgaat maar zo houvast heeft aan de Heere.

Maar ik kan me voorstellen dat als je iets opgebouwd hebt, met de beste bedoelingen, dat het zeer doet als je dat ziet verdwijnen. Logisch, zou ik ook hebben.

[Sheba]

En er is bewust een wereldje binnen de wereld gecreerd. Waar we ons 'thuis' kunnen voelen...

Logisch:
Je wilt voor je kinderen onderwijs dat aansluit bij 'thuis'.
Je wilt als mensen zorg nodig hebben, dat zij ook in zo'n instelling zich 'thuis' kunnen voelen.
En wat branche-organisaties betreft: doet alle mensen wel, inzonderheid de huisgenoten des geloofs. Dus op zich ook daar niets mis mee.

Uiteraard. Maar in hoeverre sluit het onderwijs nog echt aan bij thuis? En waar ligt de grootste verantwoording? Bij school?
En zoals eerder gezegd. Een christelijke school maakt nog geen zuil. Het is het geheel van alles.
Zorg. Ik begrijp he punt. maar is dat gevoel van 'thuis' alleen nodig voor o.s.m?
En Voelen we ons meer thuis tussen gelijk gekleedde, gelijk lezende, mensen? Die in naam dan christen zijn maar waar ook zoveel ongeloof is? Wat is dat anders dan mbt de ongelovige buiten de refozuil? Of leef je als ware christen naast de ongelovige. En behouden we onze opdracht om het licht te verspreiden tot onze laatste ademstoot toe? En dan niet alleen aan gelijkgestemden, maar een ieder? Ipv dat we ons gaan afzonderen?