Heilig Avondmaal

[Germanicus]

Inderdaad, Albion, het is een persoonlijke zaak. Maar als je daarna een punt zet, wordt het wel heel vrijblijvend. Zo van: het is iets tussen jou en God, dus daar kunnen we het verder niet over hebben. Natuurlijk is het iets tussen God en jou, maar dat wil niet zeggen dat de opdracht om de dood van de Heere te gedenken er niet meer is. En dat is die spanning, waar ik het hierboven al over had. Ik denk dat we ons te gemakkelijk verschuilen achter ons 'niet kunnen' (dan kijk ik alleen maar naar mezelf).

[PvS]

Het Heilig Avondmaal versterkt het geloof het werkt het geloof niet.

Veelal wordt er geleerd dat het Heilig Avondmaal is ingesteld tot versterking en niet tot werking.

Ik mag hopen: altijd. Zo formuleren onze belijdenisgeschriften het namelijk, op grond van Gods Woord.

Dat het Heilig Avondmaal een middel kan zijn tot de bekering wordt weinig over gesproken. Tenminste het is mij nog nooit ter ore gekomen of onder ogen geweest. Terwijl ik er ken die de eerste vernieuwende genade verleend werd tijdens het deelnemen aan het Heilig Avondmaal.
Het volgende heb ik overgenomen uit een verhandeling van St. Charnock genaamd:

In het geposte stuk wordt juist gezegd, dat niet het sacrament, maar het Woord tot bekering leidt: Maar toch zou ik, wanneer dit mocht gebeuren, deze zaak liever toeschrijven aan het Woord dat de tekenen vergezelt, dan aan de tekenen zelf of aan de daad van het gebruiken van de tekenen; omdat het begin van de genade het eigen doeleinde is van het Woord en niet van het Heilig Avondmaal.
Dus eigenlijk spreekt het geposte stuk juist datgene tegen wat je wilt beweren. Of beweer je wat anders?

Toch zijn er ook, zoals ik al schreef, die de eerste vernieuwende genade ontvangen hebben tijdens de bediening.
Hoe verklaar je de nodiging dan?

[Afgewezen]

Toch zijn er ook, zoals ik al schreef, die de eerste vernieuwende genade ontvangen hebben tijdens de bediening.
Hoe verklaar je de nodiging dan?

Deze mensen hadden niet aan het Avondmaal behoren aan te gaan, want het avondmaal is voor de gelovigen ingesteld, niet voor de ongelovigen.
Maar God kan met een kromme stok toch een rechte slag slaan (zoals door het slaan van Mozes met zijn staf in plaats van het spreken, toch water uit de rots kwam).

[Willem]

Veronderstellen ze soms een vermogen in de mens waardoor de ene mens de andere iets kwalijk zou kunnen nemen?

Willem, ik begrijp je reactie, maar wanneer iemand onbekeerd is, is dat schuld en niet - zoals jij bijna lijkt te stellen - een tragisch lot.

Willem...lees je posting nog eens kritisch door , in onderstaand gedeelte is het bijna of je God de schuld geeft en dat bedoel jij echt niet. De mensen die onbekeerd in de kerk zitten zijn van God uit nooit te verontschuldigen, ze verwerpen Christus en achten Zijn bloed onrein. Zo is het toch, onze doodstaat is schuld en een actief verzet tegen God. Daar overtuigt de Heilige Geest toch van , van ongeloof omdat zij in Mij niet geloven.
Anders is het met mensen die worstelen met de Avondmaalsgang ,dat kan zoveel redenen hebben ook na ontvangen genade. Daarom wijst ons Avondsmaalformulier op de rechte voorbereiding en om het leven buiten onszelf te zoeken in Christus.

dan breekt toch mijn klomp. Is het niet God die een mens bekeerd? Als Hij niet vanuit het eeuwige welbehagen zijn volk verkoren had dan zou er niemand aanmogen. Iemand die voor eigen hart en leven weet uit welke nood hij/zij verlost is heeft geen kritiek op degenen die blijven zitten. Hoogstens de verzuchting "Waarom was het nu op mij gemunt?" en de bede of er in de gemeenten nog meer doden levend zullen worden. Waar halen de Avondmaalgangers hier op het forum het lef vandaan om anderen te verwijten dat ze nog niet voor eigen hart en leven de zekerheid hebben dat hun zonden om Christus wil vergeven zijn? Veronderstellen ze soms een vermogen in de mens waardoor de ene mens de andere iets kwalijk zou kunnen nemen? Het roepen "Gij wilt niet dat Christus Koning over u is" getuigt toch minimaal van een uitermate beperkte zelfkennis.

Dat zeg ik niet en dat staat er niet. Je kan niet zomaar deze alinea losplukken van de voorgaande zinnen! Je zegt het zelf helemaal goed "Van God uit nooit te verontschuldigen". Dat is wat anders dan dat degene die aangaat degene die blijft zitten verwijtend aankijkt. En die suggestie werd hier wel gewekt. De mens met genade kan toch niet met een beschuldigende vinger wijzen naar de mens die deze weldaad niet te beurt is gevallen...... Wat hebt gij dat gij niet hebt ontvangen?

En dan is het idd "Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt!"

[vlinder]

Veronderstellen ze soms een vermogen in de mens waardoor de ene mens de andere iets kwalijk zou kunnen nemen?

Willem, ik begrijp je reactie, maar wanneer iemand onbekeerd is, is dat schuld en niet - zoals jij bijna lijkt te stellen - een tragisch lot.

Willem...lees je posting nog eens kritisch door , in onderstaand gedeelte is het bijna of je God de schuld geeft en dat bedoel jij echt niet. De mensen die onbekeerd in de kerk zitten zijn van God uit nooit te verontschuldigen, ze verwerpen Christus en achten Zijn bloed onrein. Zo is het toch, onze doodstaat is schuld en een actief verzet tegen God. Daar overtuigt de Heilige Geest toch van , van ongeloof omdat zij in Mij niet geloven.
Anders is het met mensen die worstelen met de Avondmaalsgang ,dat kan zoveel redenen hebben ook na ontvangen genade. Daarom wijst ons Avondsmaalformulier op de rechte voorbereiding en om het leven buiten onszelf te zoeken in Christus.

dan breekt toch mijn klomp. Is het niet God die een mens bekeerd? Als Hij niet vanuit het eeuwige welbehagen zijn volk verkoren had dan zou er niemand aanmogen. Iemand die voor eigen hart en leven weet uit welke nood hij/zij verlost is heeft geen kritiek op degenen die blijven zitten. Hoogstens de verzuchting "Waarom was het nu op mij gemunt?" en de bede of er in de gemeenten nog meer doden levend zullen worden. Waar halen de Avondmaalgangers hier op het forum het lef vandaan om anderen te verwijten dat ze nog niet voor eigen hart en leven de zekerheid hebben dat hun zonden om Christus wil vergeven zijn? Veronderstellen ze soms een vermogen in de mens waardoor de ene mens de andere iets kwalijk zou kunnen nemen? Het roepen "Gij wilt niet dat Christus Koning over u is" getuigt toch minimaal van een uitermate beperkte zelfkennis.

Dat zeg ik niet en dat staat er niet. Je kan niet zomaar deze alinea losplukken van de voorgaande zinnen! Je zegt het zelf helemaal goed "Van God uit nooit te verontschuldigen". Dat is wat anders dan dat degene die aangaat degene die blijft zitten verwijtend aankijkt. En die suggestie werd hier wel gewekt. De mens met genade kan niet met een beschuldigende vinger wijzen naar de mens die deze weldaad niet te beurt is gevallen...... Wat hebt gij dat gij niet hebt ontvangen?

Precies en andersom kan dat ook niet. Maar dat lijkt wel te mogen. Dat wordt hier door Mara volop verdedigd, maar dat is niet goed!

[oesterschelpje]

Hoe valt het dan te verklaren dat er een volk is wat na ontvangen genade toch niet altijd aan durft te gaan?

[Germanicus]

Hoe valt het dan te verklaren dat er een volk is wat na ontvangen genade toch niet altijd aan durft te gaan?

Niet het juiste zicht op Jezus? Schroom? Sociale druk? Traditie?

[oesterschelpje]

Dat denk ik niet!
Als de ware gemeenschap gemist wordt, kan er huiver zijn om aan te gaan.
Tevens is er smart, omdat de omgang met Christus gemist wordt.
God kan zich verbergen, omdat wij in de zonde blijven leven.

[PvS]

Toch zijn er ook, zoals ik al schreef, die de eerste vernieuwende genade ontvangen hebben tijdens de bediening.
Hoe verklaar je de nodiging dan?

Deze mensen hadden niet aan het Avondmaal behoren aan te gaan, want het avondmaal is voor de gelovigen ingesteld, niet voor de ongelovigen.
Maar God kan met een kromme stok toch een rechte slag slaan (zoals door het slaan van Mozes met zijn staf in plaats van het spreken, toch water uit de rots kwam).

Als nu iemand voor de nodiging aan de tafel des Heeren, het sterven aan de wet inleeft, om vervolgens op te staan in Christus, dan is zo'n ziel al een gelovige voor wie het Avondmaal is ingesteld.
Wie zijn wij om te veroordelen wanneer God dezulken nodigt.
Charnock schrijft immers ook: 'God kan inkomen met bekerende genade bij het sacrament...en de nieuwe naam kan gegeven worden tezamen met het manna...waarom zou dit niet plaats kunnen grijpen op die tijd, zowel als op een andere?'

[Germanicus]

Dat denk ik niet!
Als de ware gemeenschap gemist wordt, kan er huiver zijn om aan te gaan.
Tevens is er smart, omdat de omgang met Christus gemist wordt.
God kan zich verbergen, omdat wij in de zonde blijven leven.

Dan geef je toch antwoord op je eigen vraag? Je vraagt je af hoe het komt dat kinderen van God soms afblijven van de viering. Vervolgens antwoord je zelf dat God zich kan verbergen als een kinde van God in zonde blijft leven.

[oesterschelpje]

Juist ja, ik stelde de vraag omdat ik tussen de regels door lees, dat er ook mensen zijn die hier anders over denken.
Ik ben zeer huiverig als ik lees dat men beweert dat iemand aan kan gaan, al dan niet met de zekerheid van genade.

[Germanicus]

Juist ja, ik stelde de vraag omdat ik tussen de regels door lees, dat er ook mensen zijn die hier anders over denken.
Ik ben zeer huiverig als ik lees dat men beweert dat iemand aan kan gaan, al dan niet met de zekerheid van genade.

Dan stel ik jou de vraag of er volgens jou verschil is tussen 'zekerheid van genade' en 'geloofszekerheid'? (En het is ook als vraag bedoeld, niet als vraag tussen de regels door..)

[oesterschelpje]

Ja, dat is er mijns inziens zeker!

Ik kan geloven, met mijn hele hart dat Jezus de zonden kan vergeven, maar ben ik dan zeker van zijn genade? Nee!

[Germanicus]

Ja, dat is er mijns inziens zeker!

Ik kan geloven, met mijn hele hart dat Jezus de zonden kan vergeven, maar ben ik dan zeker van zijn genade? Nee!

Dank je. Ik zou het eerder omdraaien. Je kunt wel weten dat Jezus de zonden kan en wil vergeven, zonder dat je mag geloven dat ook jouw zonden zijn vergeven. Maar het kan vervolgens ook zo zijn dat je - door allerlei omstandigheden - de zekerheid van het geloof kwijt bent (het zicht op Jezus), terwijl je wel mag weten dat God je in genade tot Zijn kind heeft aangenomen. En dat zwakke geloof wil God dan juist tijdens het Heilig Avondmaal versterken!

[oesterschelpje]

Maar als die zekerheid dan ontbreekt, mag je dan aangaan? Stel dat God zich blijft verbergen, dan zit je daar toch met jezelf? Dan is er toch geen oefening in het geloof?