Uitspraak 'Christus'

[ZWP]

Hoe spreek je de titel/naam 'Christus' uit?

Hoor je beide uitspraken zowel links als rechts?
Wat is taalkundig de juiste uitspraak?
Hoe spreek je normaal de letters 'ch' uit in het Grieks?

Het is misschien niet een heel belangrijk onderwerp, alhoewel je de naam wellicht een aantal keer per dag in de mond neemt...

[Erasmiaan]

Ik heb me laten vertellen dat het in het Grieks er tussen in zit (tussen G en Ch). Mijn voorkeur heeft overigens Kristus: je zegt immers ook: kristenen, Kristiaan, Kristine (bij: christenen, Christiaan, Christine).

[Tiberius]

In het Grieks begint het woord met een chi, die uitgesproken wordt als een vrij zachte g, zoals bij ons in het woord kachel. Dus als je alleen daar naar kijkt, moet je uitspreken als Gristus.

Echter: Latijn is eeuwenlang de officiële kerktaal geweest en via die taal is het woord Christus in onze taal terecht gekomen. Het Latijns kent de ch-klant met g-uitspraak niet, daarom is de uitspraak: Kristus. Zo is de uitspraak ook in onze taal gekomen en lange tijd gebleven.
Pas sinds enige decennia, met kennis van de Griekse taal in steeds bredere kring, is de uitspraak Gristus in zwang gekomen. Maar omdat het woord een vaste plaats in onze taal heeft (zie ook de voorbeelden die Erasmiaam noemt), lijkt het me niet handig om die uitspraak over te nemen.

[Genade door recht]

Weet je dat zeker Tiberius? Ik ben het Grieks niet machtig, maar iemand die het dat wel is, vertelde volgens mij eens dat deze ambstnaam met een harde 'k' uitgesproken moet worden; Kurios > Kristus.

[Tiberius]

Dan was die iemand het Grieks evenmin machtig.
Want Kurios betekent heer.

Wat ik meldde, heb ik overigens uit het boek "Nuttig tot lering" van L.M.P. Scholten.

[Wilhelm]

Ik weet niet of het van zon groot belang is.
Wij hebben een predikant gehad die nadrukkelijk de voorkeur had voor de uitspraak met de G ook vanuit taalkundig opzicht.
Die uitspraak heb ik toen ook overgenomen, en ik moet zeggen je hoort het toch steeds meer.
Als ik eerlijk ben , maar ik ben me er van bewust dat dit gevoelsmatig is, vind ik het met een G ook eerbiediger klinken.


En hoe het taalkundig zit weet ik ook niet, maar bv chronisch spreek je ook uit met een g.

[Marnix]

maar een woord als Chrysant mag je ook weer op beide manieren uitspreken. En volgens mij mag dat hier ook.

[freek]

Kristus

Het woordje Christus wordt uitgesproken als "gristus" en als "kristus". Wat is de achtergrond van deze verschillende uitspraak? Soms dacht ik wel eens dat Christus met een G alleen in de behoudende richting van de kerk werd toegepast, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Ik ben reuze benieuwd waar het verschil vandaan komt.

Antwoord: Beste mensen,

Bedankt voor de vraag. Christus is Jezus` ambtsnaam. In het grieks (fonetisch) geschreven: Grèstos. Dat betekent gezalfde, namelijk door God met de Heilige Geest. Van eeuwigheid af en ook in de tijd, namelijk bij Jezus` doop in de Jordaan. In het oude Grieks (waarin het NT is geschreven) wordt de Ch als g- klank uitgesproken. Tegenwoordig klinkt die ch ook als een k. Dat is de ontwikkeling die een (spreek)-taal doormaakt. Het woord chronisch-ziek wordt tegenwoordig ook gezegd als kronisch-ziek. Het boek Kronieken is ontstaan uit chronikels. Daar dus dezelfde ontwikkeling. Nu is Christus een (ambts)naam. Die uitspreken als Kristus hoeft niet verkeerd te zijn. Dat is een kwestie van gevoel. Als het hart oprecht is voor de Heere dan wordt de naam Christus als Kristus ook eerbiedig uitgesproken.

Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de g-klank in het uitspreken van Jezus` ambtsnaam. Maar dat is ook een overweging van geloofsgevoel.

Met hartelijke zegengroet,
Ds. H. H. Klomp

Bron: Refoweb, 1 mei 2009

[sander]

In andere talen haal hoor je ook vaak de K-klank. In het engels bijvoorbeeld: Christ (Kraist)

Nog een leuke: Kattekismus? Of Kattechismus?

[theoloog]

Weet je dat zeker Tiberius? Ik ben het Grieks niet machtig, maar iemand die het dat wel is, vertelde volgens mij eens dat deze ambstnaam met een harde 'k' uitgesproken moet worden; Kurios > Kristus.

Wat je dan gehoord hebt klopt niet. Kurios wordt met een kappa geschreven, zeg maar onze k. En Christus met een chi.

En hoe je het verder uitspreekt is niet zo belangrijk. Als je het oorspronkelijke grieks wilt volgen is het Je:zoes Chri:stos waarbij de puntjes staan voor het langer aanhouden van een klank.

[Luther]

In andere talen haal hoor je ook vaak de K-klank. In het engels bijvoorbeeld: Christ (Kraist)

Nog een leuke: Kattekismus? Of Kattechismus?

Of nog erger: Kattuhkissumus

[Marnix]

Ichtus of Iktoes

[jakobmarin]

Wat ik me ook wel eens afvraag: waarom is de naam Jahweh ooit vertaald naar Heer(e)?

[Tiberius]

Wat ik me ook wel eens afvraag: waarom is de naam Jahweh ooit vertaald naar Heer(e)?

De naam Jahweh bestaat sowieso niet.
Zoals je wel zal weten is het oorspronkelijke Hebreeuws een medeklinkertaal. Het oorspronkelijke woord, dat gebruikt wordt, is JHWH (ik kan hier geen Hebreeuwse tekens invoeren, maar het is de lettercombinatie Jod-Hee-Waw-Hee).
Misschien weet je ook wel, dat de masoreten later puntjes en zangtekens hebben toegevoegd, die echter niet geïnspireerd zijn, maar waar de statenvertalers wel grote waarde aan gehecht hebben; slecht op enkele punten zijn ze ervan afgeweken.
De originele uitspraak van dit woord (JHWH) is niet meer bekend; de joden spreken het uit als adonai als ze het tegenkomen in de Bijbel, uit vreze voor misbruik van Gods naam. Daarom hebben de masoreten de punten en zangtekens van het woord adonai bij JHWH gezet. Op grond van deze tekens dachten bijbelgeleerden enkele eeuwen geleden dat dit woord als Jehova uitgesproken moest worden. Dat is dus niet het geval.

De statenvertalers hebben de naam JHWH altijd vertaald met HEERE (vijf hoofdletters dus), de Verbondsgod. De vermoedelijke betekenis lijkt in de roepingsgeschiedenis van Mozes gegeven te worden: IK ZAL DIE IK ZIJN ZAL.
Het woord Adonai (dus niet JHWH met de adonai-puntjes) is vertaald met Heere (één hoofdletter), de Bezitter van alles.

[freek]

Wat ik me ook wel eens afvraag: waarom is de naam Jahweh ooit vertaald naar Heer(e)?

De naam Jahweh bestaat sowieso niet.
Zoals je wel zal weten is het oorspronkelijke Hebreeuws een medeklinkertaal. Het oorspronkelijke woord, dat gebruikt wordt, is JHWH (ik kan hier geen Hebreeuwse tekens invoeren, maar het is de lettercombinatie Jod-Hee-Waw-Hee).
Misschien weet je ook wel, dat de masoreten later puntjes en zangtekens hebben toegevoegd, die echter niet geïnspireerd zijn, maar waar de statenvertalers wel grote waarde aan gehecht hebben; slecht op enkele punten zijn ze ervan afgeweken.
De originele uitspraak van dit woord (JHWH) is niet meer bekend; de joden spreken het uit als adonai als ze het tegenkomen in de Bijbel, uit vreze voor misbruik van Gods naam. Daarom hebben de masoreten de punten en zangtekens van het woord adonai bij JHWH gezet. Op grond van deze tekens dachten bijbelgeleerden enkele eeuwen geleden dat dit woord als Jehova uitgesproken moest worden. Dat is dus niet het geval.

De statenvertalers hebben de naam JHWH altijd vertaald met HEERE (vijf hoofdletters dus), de Verbondsgod. De vermoedelijke betekenis lijkt in de roepingsgeschiedenis van Mozes gegeven te worden: IK ZAL DIE IK ZIJN ZAL.
Het woord Adonai (dus niet JHWH met de adonai-puntjes) is vertaald met Heere (één hoofdletter), de Bezitter van alles.

L.M.P. Scholten?