Heiligingskrukken, waarom niet goed?

[Afgewezen]

is de gelovige deels geestelijk en deels vleselijk, of is hij totaal vleselijk en totaal geestelijk.

Dit is altijd de grote vraag geweest in de reformatorische theologie.

Ik geloof dat een mens bestaat uit lichaam, ziel en geest.
46 En Maria zeide: Mijn ziel maakt groot den Heere;
47 En mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker;

In deze verzen is sprake van parallelrijm, dat je in de Psalmen veel tegenkomt: in het tweede deel wordt in feite dezelfde gedachte geuit als in het eerste, maar dan in andere bewoordingen.
Ik geloof niet dat je uit deze poëtisch geformuleerde lofprijzing een verschil tussen 'ziel' en 'geest' kunt concluderen.

[hervormde]

Afgewezen,

Inderdaad gaat het om de werkelijkheid van het totalitaire.

Het vleselijk zijn van de mens is zo totalitair dat de gelovige zondaar in het licht van Christus niets anders kan dan instemmen met de woorden van Paulus: Ik ben vleselijk. Deze werkelijkheid geldt zowel van David die zondigde met Batséba, als ook voor de rechtvaardige Simeon.

Sommigen uit de heiligingsbeweging, zoals ook John Wesley, maken onderscheid tussen de zonde. Je hebt bewuste en onbewuste zonden. De geheiligde gelovige kent de eerste [bewuste] niet meer. Ik denk dat we hier erg voorzichtig mee moeten zijn. Jezus maakt dit onderscheid ook niet. Integendeel. Overspel doen we in gedachten, woorden en werken. Denk aan de woorden van de Heere Jezus: Indien gij een vrouw aanziet met de begeerte in het hart, zo hebt gij overspel gedaan. Met dit Schriftgegeven moet toch de gelovige belijden: ik ben vleselijk. Dit geldt voor alle geboden van God.

Daarom noemt Kohlbrugge de zondaar uit Romeinen 7:14-26 ook de gezonde gelovige. Niet omdat het vlees zijn centraal staat. Niet omdat Paulus verlangt naar de zonde. Nee, omdat hier de schreeuw van Paulus gehoord wordt: Wie zal mij verlossen. Geen schreeuw van wanhoop, maar een schreeuw om verlossing. Verlossing van het vlees zijn.