We mogen God overal dankbaar voor zijn, maar het gaat er m.i. wel om dat we dit met gepaste eerbied doen.
Ik ben blij met mijn computer, maar breng hem niet uit dankbaarheid mee naar de kerk.
Het is toch mooi dat er een medium als computer bestaat tegenwoordig? Moeten we daar God niet voor danken? Zullen we dan volgende week zondag in oprechte dankbaarheid onze computers meenemen naar de kerk? Kunnen we onze dank uiten door met z'n allen te computeren.
Ik bedoel dit niet verkeerd, begrijp me goed. Ik geef alleen een soortgelijk voorbeeld voor een modern instrument waarvoor wij God zouden kunnen danken (op een wijze als dat aan de andere kant van de aardbol gebeurde).
Ik begrijp wat Pétre met zijn vraagstelling bedoelt. het is hem ook niet te doen om een oordeel te vellen over het meenemen van kettingzagen naar de kerk. Hij wil alleen de bizariteit ervan aangeven, denk ik. God in alles danken? Ja!
Mag ik u vragen hoe u (en waarvoor?) God dankt? De mensen uit het artikeltje komen mij als beschaafde mensen toe (zogeheten westers gecultiveerden) waartoe ook wij behoren. Als ik in mijn dankbetuigingen sterk verschil van uw dankbetuigingen, zal ik misschien wat ingetogener zijn, wat ikzelf onder gepaste eerbiedigheid schaar. Maar wie weet, doet u het anders? Ik hoor het graag!
Bienveillance
In hoeverre mogen we God danken voor wat we hebben?
-
david
Dag Bienveillance,
Mooie naam overigens!
Ik moest wel enigszins grijnzen hoor, toen ik me die computer-meeting voorstelde. En ik begrijp wat je daarmee aan wilt geven. Het is inderdaad ook tamelijk absurd.
Maar ik kan me soms (een beetje) storen aan de beperkingen die door forumleden aan anderen opgelegd worden, omdat zij zelf bepaalde grenzen hebben.
Ik weet dat anderen vrijlaten een heel moeilijk item is, niet in het minst omdat je snel van de christelijke vrijheid terechtkomt in een soort liberaal 'alles kan ermee door'-sfeertje waarbij je elkaar niet meer mag en kan aanspreken op bepaalde zaken. Dat is dan ook het laatste wat ik zou willen propageren.
Maar wat die beperkingen betreft; ik heb al meerdere keren gelezen: danken is prima, maar wel op gepaste wijze. Danken is prima, maar wel ingetogen. Danken is prima, maar niet Godonterend. En dat ben ik met jullie allemaal eens. Maar belangrijk daarbij is wat God gepast en ingetogen vindt en dat kon wel eens breder en minder beperkt zijn dan wij van Hem denken!
Ik denk dat veel refo's God danken door geknield, in diepe eerbied en verwondering, hun dankbaarheid voor God uitspreken voor alle dingen die ze uit Zijn hand ontvangen, voor Zijn onvoorstelbare goedheid, voor Zijn liefde, Zijn trouw, Zijn betrokkenheid enz. En dat is goed.
Maar laat mensen die het anders doen dan ook vrij. Want God is vrij. God heeft niet één methode voor alle mensen ontwikkeld waarop ze hun dankbaarheid kunnen uiten. Als iemand dat wil doen door een mooie dans uit te voeren... prima. Als iemand dat wil doen door een lied te schrijven... prima. Als iemand dat wil doen door alleen maar in stille verwondering omhoog te kijken... prima. Als iemand dat wil doen door een feestelijke barbecue te organiseren met medechristenen... prima.
God kijkt wel naar het hart. Hij kijkt wel naar de echte motieven van de organisator van de barbecue. Hij kijkt ook naar de motieven van de danser. En als die motieven zijn: een diepe dankbaarheid naar God toe uiten, wie zijn wij dan om daar onze beperkingen op af te sturen? En aangezien wij nooit iemands hart kunnen doorgronden, zullen wij ons dan ook nooit kunnen aanmatigen te oordelen of de manier van danken van onze medemens wel gepast of eerbiedig genoeg is.
Om dit op die kettingzaag te betrekken: inderdaad een vreemde historie. Ik vraag me af wat erachter zit, om zoiets te organiseren. Maar wij weten hun motieven niet. We kunnen onze bedenkingen hebben, maar we weten niet wat er in hun hart omgaat. Dus: blijven we er van af.
Als God het ook maar een vreemd zaakje vindt, dan brengt Hij hen dat echt wel aan het verstand. Hij is niet voor niets ook de Heilige Geest!
Maar Bienveillance, je vraagt je af hoe ik God dank. Ik heb daar niet echt één methode voor, realiseer ik me. Het is afhankelijk van mijn stemming ook. Soms dank ik God met een gebed in woorden: geknield, stil, klein, ootmoedig.
Vaker echter ben ik meer uitbundig tijdens het danken. Ik kan heel warm worden van binnen door contacten met medechristenen. Dat drijft me vaak de tranen naar de ogen, zó goed doet me dat. En dat geeft me zoveel blijdschap en dankbaarheid! Dan zet ik een cd op met vrolijke muziek, met een lekker ritme erin, hard meezingen enzo. (Jaja, niet alleen de psalmen zijn prettig om mee te zingen! )
Of ik ga mensen van pure blijdschap en dankbaarheid omhelzen.
Misschien schaar jij / scharen jullie dit niet onder dankbaarheid omdat ik niet in m'n eentje stil zit te bidden. Maar dat kan ik ook niet altijd. Dankbaarheid welt in me op, een overvloedige stroom die naar buiten wil. En daar wil ik andere mensen in laten delen, samen dankbaar zijn!
Ik hoop dat ik enigszins geloofwaardig overkom, omdat dit volgens mij wel belangrijk is: het elkaar, op de manier zoals bedoeld, vrijlaten. Niet alleen in het danken, maar op alle terreinen van het leven.
Met een hartelijke groet,
David
[Veranderd op 11/7/02 door david]
Mooie naam overigens!
Ik moest wel enigszins grijnzen hoor, toen ik me die computer-meeting voorstelde. En ik begrijp wat je daarmee aan wilt geven. Het is inderdaad ook tamelijk absurd.
Maar ik kan me soms (een beetje) storen aan de beperkingen die door forumleden aan anderen opgelegd worden, omdat zij zelf bepaalde grenzen hebben.
Ik weet dat anderen vrijlaten een heel moeilijk item is, niet in het minst omdat je snel van de christelijke vrijheid terechtkomt in een soort liberaal 'alles kan ermee door'-sfeertje waarbij je elkaar niet meer mag en kan aanspreken op bepaalde zaken. Dat is dan ook het laatste wat ik zou willen propageren.
Maar wat die beperkingen betreft; ik heb al meerdere keren gelezen: danken is prima, maar wel op gepaste wijze. Danken is prima, maar wel ingetogen. Danken is prima, maar niet Godonterend. En dat ben ik met jullie allemaal eens. Maar belangrijk daarbij is wat God gepast en ingetogen vindt en dat kon wel eens breder en minder beperkt zijn dan wij van Hem denken!
Ik denk dat veel refo's God danken door geknield, in diepe eerbied en verwondering, hun dankbaarheid voor God uitspreken voor alle dingen die ze uit Zijn hand ontvangen, voor Zijn onvoorstelbare goedheid, voor Zijn liefde, Zijn trouw, Zijn betrokkenheid enz. En dat is goed.
Maar laat mensen die het anders doen dan ook vrij. Want God is vrij. God heeft niet één methode voor alle mensen ontwikkeld waarop ze hun dankbaarheid kunnen uiten. Als iemand dat wil doen door een mooie dans uit te voeren... prima. Als iemand dat wil doen door een lied te schrijven... prima. Als iemand dat wil doen door alleen maar in stille verwondering omhoog te kijken... prima. Als iemand dat wil doen door een feestelijke barbecue te organiseren met medechristenen... prima.
God kijkt wel naar het hart. Hij kijkt wel naar de echte motieven van de organisator van de barbecue. Hij kijkt ook naar de motieven van de danser. En als die motieven zijn: een diepe dankbaarheid naar God toe uiten, wie zijn wij dan om daar onze beperkingen op af te sturen? En aangezien wij nooit iemands hart kunnen doorgronden, zullen wij ons dan ook nooit kunnen aanmatigen te oordelen of de manier van danken van onze medemens wel gepast of eerbiedig genoeg is.
Om dit op die kettingzaag te betrekken: inderdaad een vreemde historie. Ik vraag me af wat erachter zit, om zoiets te organiseren. Maar wij weten hun motieven niet. We kunnen onze bedenkingen hebben, maar we weten niet wat er in hun hart omgaat. Dus: blijven we er van af.
Als God het ook maar een vreemd zaakje vindt, dan brengt Hij hen dat echt wel aan het verstand. Hij is niet voor niets ook de Heilige Geest!
Maar Bienveillance, je vraagt je af hoe ik God dank. Ik heb daar niet echt één methode voor, realiseer ik me. Het is afhankelijk van mijn stemming ook. Soms dank ik God met een gebed in woorden: geknield, stil, klein, ootmoedig.
Vaker echter ben ik meer uitbundig tijdens het danken. Ik kan heel warm worden van binnen door contacten met medechristenen. Dat drijft me vaak de tranen naar de ogen, zó goed doet me dat. En dat geeft me zoveel blijdschap en dankbaarheid! Dan zet ik een cd op met vrolijke muziek, met een lekker ritme erin, hard meezingen enzo. (Jaja, niet alleen de psalmen zijn prettig om mee te zingen! )
Of ik ga mensen van pure blijdschap en dankbaarheid omhelzen.
Misschien schaar jij / scharen jullie dit niet onder dankbaarheid omdat ik niet in m'n eentje stil zit te bidden. Maar dat kan ik ook niet altijd. Dankbaarheid welt in me op, een overvloedige stroom die naar buiten wil. En daar wil ik andere mensen in laten delen, samen dankbaar zijn!
Ik hoop dat ik enigszins geloofwaardig overkom, omdat dit volgens mij wel belangrijk is: het elkaar, op de manier zoals bedoeld, vrijlaten. Niet alleen in het danken, maar op alle terreinen van het leven.
Met een hartelijke groet,
David
[Veranderd op 11/7/02 door david]
-
Bienveillance
David,
Ik heb niets toe te voegen...
Ben het geheel met je eens en kan je dus ook niet afvallen. Hoe jij jouw dankbaarheid toont, ze kan ik ze ook tonen. Anderen hebben hierover misschien een ander idee?
NB. Ik bedoelde met "u" eigenlijk een algemene u, dus niet specifiek "David". Ik elk geval fijn dat je deze mooie reactie wilde geven.
Bienveillance
Ik heb niets toe te voegen...
Ben het geheel met je eens en kan je dus ook niet afvallen. Hoe jij jouw dankbaarheid toont, ze kan ik ze ook tonen. Anderen hebben hierover misschien een ander idee?
NB. Ik bedoelde met "u" eigenlijk een algemene u, dus niet specifiek "David". Ik elk geval fijn dat je deze mooie reactie wilde geven.
Bienveillance
-
david
-
Jelle
God danken in alles, ja dat mag dat moet zelfs.
Alleen de manier waarop kan men over redetwisten.
Ik denk wel dat God een heilig God is en niet onze buurman waar we even populair tegen kunnen doen met een klop op zijn schouder en zeggen van: bedankt joh het was weer gaaf.
We mogen de Heere danken in alles en dat kan overal en op elke plaats zijn.
Ik dank de Heere wel tijdens mijn vakantie als ik overweldigd wordt door een schitterend landschap waarover ik dan ineens uitkijk. Dan kan ik staande de Heere zomaar danken voor wat Hij mij geeft.
Maar ik kan Hem ook danken, zomaar zittend in mijn stoel en kijkend naar mijn kleinkinderen die om me heen spelend bezig zijn en dan kan ik Hem zomaar danken voor wat Hij mij geeft in mijn kinderen en kleinkinderen.
Dat kan dan zomaar in de stoel, maar het kan ook in de auto, terwijl ik maar net op het laatste nippertje in de gaten heb dat er nog een auto van rechts kwam die ik even niet zag en het ging nog maar net goed. Dan dank ik ook in de auto de Heere dat hij mij opdat moment toch gespaard heeft voor een ongeluk. En moet dat dan altijd met je handen gevouwen, volgens mij niet, het kan zomaar in je hart opkomen, maar het kan uiteraard ook met gevouwen handen maar de plaats, de tijd en de gelegenheid bepaald hoe ik dank.
[Veranderd op 17/7/02 door Jelle]
Alleen de manier waarop kan men over redetwisten.
Ik denk wel dat God een heilig God is en niet onze buurman waar we even populair tegen kunnen doen met een klop op zijn schouder en zeggen van: bedankt joh het was weer gaaf.
We mogen de Heere danken in alles en dat kan overal en op elke plaats zijn.
Ik dank de Heere wel tijdens mijn vakantie als ik overweldigd wordt door een schitterend landschap waarover ik dan ineens uitkijk. Dan kan ik staande de Heere zomaar danken voor wat Hij mij geeft.
Maar ik kan Hem ook danken, zomaar zittend in mijn stoel en kijkend naar mijn kleinkinderen die om me heen spelend bezig zijn en dan kan ik Hem zomaar danken voor wat Hij mij geeft in mijn kinderen en kleinkinderen.
Dat kan dan zomaar in de stoel, maar het kan ook in de auto, terwijl ik maar net op het laatste nippertje in de gaten heb dat er nog een auto van rechts kwam die ik even niet zag en het ging nog maar net goed. Dan dank ik ook in de auto de Heere dat hij mij opdat moment toch gespaard heeft voor een ongeluk. En moet dat dan altijd met je handen gevouwen, volgens mij niet, het kan zomaar in je hart opkomen, maar het kan uiteraard ook met gevouwen handen maar de plaats, de tijd en de gelegenheid bepaald hoe ik dank.
[Veranderd op 17/7/02 door Jelle]
-
limosa
Inderdaad Jelle, zo'n gebedje "met de pet nog op". Komt vaak recht uit het hart en doet dan toch ook weer onze afhankelijkheid van de Heere beseffen. Kan inderdaad altijd en overal, niet alleen om te danken (achteraf) maar ook om te bidden (voor iets dat je aan ziet komen of waar je aan gaat beginnen).
limosa
limosa
-
england
-
Mirja
-
QrunchyPlane
nou gezien de hoeveelheid vraagtekens en uitroeptekens.. 
(BOT maar weer)
Mijns inziens kun je iets van je geest (eeuwige levensvorm bedoel ik hiermee,ziel voor velen) niet direct doortrekken op je lichaamshouding. Natuurlijk zegt je houding wat van je hart, maar het is geen rechtevenredige formule ofzo die je kunt toepassen van: als je zo en zo dankt, dan ben je zo en zo dankbaar.
en aangezien dit verband tussen houding/geestestoestand vaag is, en grotendeels onbekend voor ieder ander mens dan diegene zelf, dan zeg ik: Ieder heeft grotendeels zijn eigen verantwoording op dat gebied.. en als je je vragen bij iemands houding hebt, ga naar diegene toe, en spreek hem er over, misschien mis je zelf wel iets in je dankbaarheid, of leert die ander er idd wat van.
Dankbaarheid in de zin van ootmoed is niets mis mee, zolang het in proporties blijft, en niet eenzijdig wordt (wat ik vind van sommige mensen die ik ken). Zodra je een glimlach op je gezicht tovert is het voor hun al bijna een zonde, en arrogantie hoe je durft te lachen als je weet dat we zondig zijn enz enz... Iedereen kent de dooddoener denk ik wel. God heeft de aarde geschapen met alles er op en er aan om dankbaar voor te kunnen zijn;
"doe het allemaal ter ere van God, zelfs als je eet, zelfs als je drinkt"
Het kan in het eten van een appel. Vergelijk het met een relatie man-vrouw (de homodiscussie laten we ff buiten spel) hoeveel kun je soms genieten van je partner, al is het in de kleine dingetjes. Zou God zo ook niet naar ons kijken als Hij ziet dat Zijn kinderen met een dankbaar gemoed iets doen? Al is het genieten van de muziek, dans, alles waar je maar van genieten kan. Zou jij het niet intens mooi vinden als je kinderen :in blij en dankbaar :in zijn met iets wat je speciaal voor ze gemaakt hebt? Waarom zou God niet zo van ons kunnen genieten als we blij zijn met de speciaal door Hem bed8e aarde? Volgens mij kan dat wel.. In al zijn variaties, zoals de aarde gevarieerd is
Zo zou ik het als christen zien
(BOT maar weer)Mijns inziens kun je iets van je geest (eeuwige levensvorm bedoel ik hiermee,ziel voor velen) niet direct doortrekken op je lichaamshouding. Natuurlijk zegt je houding wat van je hart, maar het is geen rechtevenredige formule ofzo die je kunt toepassen van: als je zo en zo dankt, dan ben je zo en zo dankbaar.
en aangezien dit verband tussen houding/geestestoestand vaag is, en grotendeels onbekend voor ieder ander mens dan diegene zelf, dan zeg ik: Ieder heeft grotendeels zijn eigen verantwoording op dat gebied.. en als je je vragen bij iemands houding hebt, ga naar diegene toe, en spreek hem er over, misschien mis je zelf wel iets in je dankbaarheid, of leert die ander er idd wat van.
Dankbaarheid in de zin van ootmoed is niets mis mee, zolang het in proporties blijft, en niet eenzijdig wordt (wat ik vind van sommige mensen die ik ken). Zodra je een glimlach op je gezicht tovert is het voor hun al bijna een zonde, en arrogantie hoe je durft te lachen als je weet dat we zondig zijn enz enz... Iedereen kent de dooddoener denk ik wel. God heeft de aarde geschapen met alles er op en er aan om dankbaar voor te kunnen zijn;
"doe het allemaal ter ere van God, zelfs als je eet, zelfs als je drinkt"
Het kan in het eten van een appel. Vergelijk het met een relatie man-vrouw (de homodiscussie laten we ff buiten spel
) hoeveel kun je soms genieten van je partner, al is het in de kleine dingetjes. Zou God zo ook niet naar ons kijken als Hij ziet dat Zijn kinderen met een dankbaar gemoed iets doen? Al is het genieten van de muziek, dans, alles waar je maar van genieten kan. Zou jij het niet intens mooi vinden als je kinderen :in blij en dankbaar :in zijn met iets wat je speciaal voor ze gemaakt hebt? Waarom zou God niet zo van ons kunnen genieten als we blij zijn met de speciaal door Hem bed8e aarde? Volgens mij kan dat wel.. In al zijn variaties, zoals de aarde gevarieerd isZo zou ik het als christen zien