Herziene Statenvertaling (HSV)

[limosa]

Oorspronkelijk gepost door Jelle
ik ben erg bang voor een te populaire Bijbel.
at inhoud dat alle eerbied en ontzag eruit wordt gehaald en dat het net gaat lijken of we de een of andere roman aan het lezen zijn.

k'Zie trouwens niet in waarom de Bijbel aangepast moet worden. men maakt overal studie van tot de meest vreemde talen toe, maar om eens tijd te steken om de Bijbel te lezen dan blijkt voor velen dit teveel te zijn.

Nee ik ben ouderwets, ik weet het we, en ik zal altijd wel aan de oude SV vasthouden. daarmee ben ik opgegroeid en daarin voel ik me thuis.

Herkenbaar Jelle, dat gevoel heb ik ook. Maar toch moeten we wat doen. Niet voor onszelf, degenen die met de SV zijn opgegroeid zullen die toch wel blijven gebruiken. Maar voor onze kinderen en de volgende generaties (als ik over kinderen spreek bedoel ik de leeftijd van mijn kinderen, dat zijn voor jou kleinkinderen) hebben we toch een plicht te zorgen dat zij een leesbare Bijbel hebben. We kunnen toch maar niet laten gebeuren dat straks alleen degenen die gestudeerd hebben de Bijbel kunnen lezen? Dan krijgt de Bijbel dezelfde positie als nu de grondtalen hebben, mooi voor de theoloog maar het gewone kerkvolk doet er niets mee. Juist voor het gewone kerkvolk, met name de kinderen, moeten we een Bijbel hebben die leesbaar is voor iemand met een normale ontwikkeling. Het hoeft geen kindertaal te worden of plat, maar gewoon keurig Nederlands.

[Unionist]

Oorspronkelijk gepost door Egbert
Ben benieuwd naar die bijlage, wat wordt daar zoals in recht gezet wat cammeraat niet goed gezien heeft?

Ik heb hem vandaag even uit de Schoolbieb gejoetst. Ik heb het voorwoord even voor je ingescand. 't Kan zijn dat ik hier en daar ene tekstherkenningfoutje heb laten zitten.

Woord vooraf

Het bestuur van de Vereniging tot Bevordering van Schoolonderwijs op gereformeerde grondslag (V13SO) heeft gemeend een brochure met opmerkingen bij Leren en leven, Handboek voor bijbelonderwijs te moeten uitgeven. Het heeft daartoe een werkgroep ingesteld, die de samenstelling daarvan ter hand heeft genomen. De brochure volgt de indeling van het handboek, zodat deze gemakkelijk daarnaast gebruikt kan worden.
Het doel van voornoemd bestuur is om door middel van de brochure Opmerkingen bij Leren en leven degenen die hun godsdienstlessen voorbereiden, - hierbij wordt zowel aan leerkrachten als aan PABO﷓studenten gedacht ﷓ te laten zien dat de gereformeerde geloofsleer in sommige gevallen een andere mening of uitleg vraagt dan in dit handboek wordt geboden.

Het handboek bevat grote kwaliteiten vanwege de vele ﷓ overzichtelijk gerangschikte ﷓ informatie die geboden wordt en de voortdurende verwijzing naar de gereformeerde belijdenisgeschriften. Hierdoor kan het een goed hulpmiddel zijn bij de voorbereiding van. de bijbelles.

In het handboek Leren en leven is serieus gepoogd de gereformeerde belijdenisgeschriften op verantwoorde wijze te verwerken. De redactie is vanzelfsprekend van een bepaalde theologische visie uitgegaan. Deze wordt vervolgens gerelateerd aan het bijbelonderwijs. Het bestuur is van mening dat deze visie ﷓ en de uitwerking daarvan - niet altijd overeenkomt met de gereformeerde geloofsleer en daarom nadelig is voor het gereformeerd gehalte van de bijbelles.
We noemen enkele onderdelen waarin van de gereformeerde geloofsleer wordt afgeweken en welke een brochure als deze noodzakelijk maken.

1. Het handboek spreekt vaak in algemene termen als het de voorrechten van Gods volk betreft. Veelal wordt de indruk gewekt dat alle belijders van het christelijk geloof worden bedoeld, terwijl het specifiek gaat over de ware gelovigen, de uitverkorenen. Het spreken in algemene termen over de zoen﷓ en kruisverdienste van Christus is zowel een gevaar voor volwassenen ﷓ denk aan de onderwijsgevenden ﷓ als voor kinderen. We vinden dat bijvoorbeeld in dl. 1, pag. 90:
'Izak draagt het hout en is daarin een type van Christus, Die het kruis heeft gedragen, waarop Hij Zichzelf geofferd heeft in onze plaats.'

2. Het handboek gaat uit van de calvinistische visie inzake de verschillende kringen van verkiezing. We kunnen spreken van een verkiezing van een volk en van een verkiezing als persoon tot eeuwige zaligheid. Steeds zal bedacht moeten worden dat bij het spreken van een uitverkiezing van een volk als geheel (of van een bepaald ambt) het altijd gaat om een uiterlijke of tijdelijke bevoorrechting. Dit houdt een wezenlijk verschil in met de eeuwige uitverkiezing als bepaling van de eeuwige staat van de redelijke schepselen. Soms wekt het handboek de indruk beide kringen van verkiezing te verwarren. We vinden dat bijvoorbeeld in dl. 1 bii Deut. 4: 37, pag. 343:
In deze tekst moet aart beide zaken gedacht worden. De vaderen zijn persoonlijk door God verkoren tot de zaligheid en daarom heeft God hen liefgehad, maar hun zaad is daarna verkoren als geheel volk tot de uiterlijke, bevoorrechte staat en dienst van God, terwijl God onder het volk als geheel ook weer persoonlijk Zijn gunstgenoten tot de zaligheid uitverkoren heeft.

3. Het handboek gaat terecht uit van een tweeverbondenleer: inzake de eeuwige bestemming van de mens zijn er twee verbonden, het werkverbond en het genadeverbond.
Wel vermengt het handboek regelmatig de inwendige en uitwendige relatie tot het verbond der genade. De uitwendige relatie tot het genadeverbond kan dan inhoudelijk de betekenis krijgen van de inwendige relatie tot het verbond. Dit gebeurt als de gereformeerde visie op de Heilige Doop niet zuiver wordt verwoord.
We noemen als voorbeeld dl. 2, pag. 726 waar staat:
'Hij noemt hen Zijn kinderen. Dit geldt in dezelfde zin onder het Nieuwe Verbond van al de lidmaten van de gemeente van Christus. Zij worden ten teken daarvan gedoopt, om te verzegelen dat de Heere hen tot Zijn kinderen heeft aangenomen. Ieder mens, maar vooral een gemeentelid, moet God erkennen als zijn hemelse Vader en Hem als zodanig eren, liefhebben en gehoorzamen.'
Daarentegen stelt ds. W. A Brakel in de Redelijke Godsdienst (dl. 2, pag. 33), evenals ds. G.H. Kersten in De Gereformeerde Dogmatiek voor de gemeenten toegelicht, dat er een inwendige en uitwendige relatie bestaat tot het genadeverbond: 'Dat geheel Israël, al het volk, gelijkelijk zich in het genadeverbond hebben ingegeven, Ex. 19:8. Doch het merendeel deed het alleen uitwendig en niet in waarheid, met kennis, geloof en liefde: zodat er door de uiterlijke inlating ook was een uiterlijke relatie en betrekking tussen God en het volk en zij godloos levende, worden gezegd trouweloos te zijn aart dat verbond.'

4. Het handboek gaat dus uit van een tweeverbondenleer. Wel is regelmatig te constateren dat inhoudelijk sterk aangeleund wordt tegen een drieverbondenleer, waarin het genadeverbond een eisend karakter heeft en niet alleen een belovend.
Het handboek onderscheid dientengevolge niet altijd helder het werkverbond en het genadeverbond. Het genadeverbond wordt dan voorgesteld als een verbond met een eisend, voorwaardelijk karakter. Het handboek stelt dan ook regelmatig dat de beloften van het genadeverbond een voorwaardelijk karakter hebben. Dit achten wij geen zuiver gereformeerde voorstelling van de verbondsleer. Het werkverbond is eisend, het genadeverbond is belovend en onverbrekelijk. Het werkverbond eist: doe dat en gij zult leven; het genadeverbond zegt: geloof alleen door de bediening van de Heilige Geest in het volbrachte offer van Christus voor de Zijnen. We vinden een verkeerde voorstelling hiervan bijvoorbeeld in dl. 2, pag. 540:
'Maar het verbond heeft twee kanten: zegen en vloek. Zegen, als het volk Zijn God gehoorzaamt; vloek, als het volk Zijn God niet gehoorzaamt. Als ze dan God niet als hun Vader willen, zullen ze Hem als hun Rechter krijgen.'
Ds. G.H. Kersten stelt in De Gereformeerde Dogmatiek voor de gemeenten toegelicht: 'Het verbond der genade is alzo het verbond van belofte, omdat zonder enige verdienste of voorwaarde God aan de uitverkoren zondaar de goederen des verbonds toezegt en deelachtig maakt. Deze beloften zijn alleen aan de uitverkorenen vermaakt in Christus (dl. 1, pag. 338).' Ds. W. A Brakel geeft in de Redelijke Godsdienst (dl. 1, pag. 1075) aan dat de beloften voor verworpenen alleen het tijdelijk leven betreffen. Er is onderscheid in beloften voor het tijdelijk leven en beloften van het genadeverbond. De laatste zijn alleen voor de uitverkorenen (dl. 1, pag. 1085). De tijdelijke beloften gelden alle mensen en kunnen zich zelfs uitstrekken tot alle levende wezens. Ze worden door de Heere gedaan in Zijn algemene voorzienigheid en goedheid.
Daar tot een juist gebruik van het handboek een goed verstaan van de leer der beloften noodzakelijk is, noemen we wat ds. W. A Brakel schrijft over de beloften in cil. 1, pag. 1073 en 1074: 'Als men een belofte zich voorstelt, moet men aandachtig letten aan wie ze gedaan zijn. Zonder grond zich beloften toe te eigenen is een grote dwaasheid, is inbeelding, bedriegt: de ziel tot haar verderf. Daarom moet men de beloften in haar omstandigheden aanmerken. Men zal bij iedere belofte een beschrijving van hoedanigheden der personen vinden aan wie ze geschieden en dan is het nodig zich te beproeven of die hoedanigheden in ons zijn, zo ja, dan moet men wel uitdrukkelijk vaststellen: die belofte is aan mij, aan mij gedaan, van de grote, almachtige, goede, onveranderlijke God en derhalve, die belofte zal zeker aan mij vervuld worden, dies zet ik er mij naar, zo zeker alsof ik de wak alrede had.'

5. Een belangrijk bezwaar tegen het handboek is over het algemeen dat het onverbrekelijk verband tussen verkiezing en genadeverbond niet duidelijk wordt vastgehouden. Niet﷓ uitverkorenen worden rechten toegekend op de weldaden van het genadeverbond. In verband hiermee wordt de algenoegzaamheid van Christus' verdienste losgedacht van de personen die door Christus' offerande zijn vrijgekocht. Daarom kan ten onrechte worden gesteld dat God wil dat allen zalig worden.
Wij vinden dit bijvoorbeeld in dl. 2, pag. 535:
'God wil de bekering en daarmee het behoud van elk mens'.
De karittekening bij Ezechiël 18:23 zegt dat hier eigenlijk gesproken is over de goddeloze die zich bekeert en niet van degenen die zich nimmermeer bekeren. Ds. Kersten stelt in zijn De Gereformeerde Dogmatiek voor de gemeenten toegelicht, dl. 1, pag. 356: 'Is het niet Gode onterend Hem, gelijk de Pelagianen doen, afhankelijk te maken van de mens? Het zo voor te stellen dat God de zaligheid wil en die wil volvoerd zal worden als de mens maar wil?' Calvijn stelt in zijn commentaar hierover (pag. 520 en 52l): 'De profeet spreekt hier niet over Gods onbegrijpelijke raad, maar over Zijn openbaring in Zijn Woord. En dat Woord zegt dat God geen zondaar die met berouw tot Hem komt, verstoot. En de ervaring bevestigt dat zonder uitzondering. Maar dat neemt niet weg dat God ook van eeuwigheid besloten heeft, wat Hij doen zou ten opzichte van ieder mens afzonderlijk.'

Met deze theologische noties is voldoende aangegeven dat het handboek niet voetstoots gevolgd kan worden. De brochure Opmerkingen bij Leren en leven wil een handreiking bieden bij het gebruik van het handboek.

De werkgroep heeft de aantekeningen van het handboek tot uitgangspunt gekozen. Er wordt van uitgegaan dat de kanttekeningen bij de bestudering van de te geven les eveneens worden geraadpleegd. Als het handboek afwijkt van wat de karittekeningen verwoorden, wordt in de brochure hierop ingegaan. Een enkele keer citeert de werkgroep de kanttekeningen eveneens wanneer deze een wezenlijke aanvulling bij de tekst bevatten. Dit is uitermate nuttig, daar het handboek niet altijd de rijke inhoud van de kanttekeningen gebruikt.
Citaten uit het handboek, van welke aard ook, zijn cursief weergegeven. Toevoegingen bij het handboek, bijv. zinsdelen, zijn voorzien van een asterisk (*). Citaten van derden worden tussen aanhalingstekens geplaatst. Deze citaten zijn aim de hedendaagse spelling aangepast.

De brochure bevat een deel van de hebreeuwse kalender van dhr. F. van Holten, overgenomen uit zijn Handboekje voor de bijbellezer (Uitg. Groen en Zn). De werkgroep stelt zich dienaangaande achter de visie van Van Holten dat de maanden niet pas na de ballingschap namen krijgen, wat wel de opvatting van het handboek is (dl. l, pag. 265).
Tevens is een overzicht van maten en gewichten overgenomen uit de GBS﷓bijbeluitgaven.

Tenslotte spreekt de werkgroep de wens uit dat deze brochure moge dienen tot een verantwoord gebruik van het handboek bij het onderzoek van Gods Woord tot eeuwig heil van kinderen en volwassenen.

De leden van de werkgroep, rnw. drs. J. le Comte W van den Dikkenberg
drs. P.H. op 't Hof mr. L. Vogelaar

[Unionist]

Hij heeft de streepjes aangezien voor een beetje vreemde code. Ik had geen zin om dat allemaal te corrigeren...

[Pim]

Stichting HSV wil tempo werk gaan verhogen

De Stichting Herziening Statenvertaling beraadt zich op een gewijzigde aanpak wat de uitvoering van haar werk betreft.

Dat meldt de stichting in een brief, gevoegd bij onder andere het Gereformeerd Weekblad en de Waarheidsvriend van afgelopen week. Hierin verzoekt zij de abonnees om financiële steun. Tot op heden werd het werk aan de Herziene Statenvertaling (HSV) vrijwel belangeloos door vrijwilligers verricht, aldus de brief. Maar op deze basis kan het werk niet worden voortgezet. Daarom zoekt het bestuur naar mogelijkheden van vergoeding en/of gedeeltelijke vrijstelling van enkele medewerkers.

„We willen de snelheid wat meer verhogenâ€

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Pim
Stichting HSV wil tempo werk gaan verhogen

De Stichting Herziening Statenvertaling beraadt zich op een gewijzigde aanpak wat de uitvoering van haar werk betreft.
......

Ik heb net al m'n geld uitgegeven voor de paraleleditie van de SV-NBV. Ze zijn te laat

[gerrit de 2e]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Pim
Stichting HSV wil tempo werk gaan verhogen

De Stichting Herziening Statenvertaling beraadt zich op een gewijzigde aanpak wat de uitvoering van haar werk betreft.
......

Ik heb net al m'n geld uitgegeven voor de paraleleditie van de SV-NBV. Ze zijn te laat

Misschien heb je het bonnetje nog....

:,

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door gerrit de 2e
Misschien heb je het bonnetje nog....

:,

:, :,