Gereformeerde Gemeenten

[Refojongere]

Jouw conclusies laat ik voor jouw rekening. En ja, ik ben het op dit punt helemaal met Geeske eens. Daar mag jij en wellicht anderen ook wat van vinden. Dat zij dan zo.

Kun je dan aangeven waar ik de plank mis sla?

[pierre27]

@Pierre27, en ik zou de vraag ook aan Geeske willen stellen, is er een volgorde in Gods deugden volgens jullie? Kan God alleen genadig zijn nadat Hij rechtvaardig is?

Dat zou ik je niet kunnen vertellen over de volgorde van Gods deugden. Ik denk zelf dat God rechtvaardig is omdat Hij genadig is.

Misschien zou je het zo een beetje (of helemaal zo) kunnen zien

“Gods genade is heilig, en Zijn rechtvaardigheid is liefdevol.
In de Zoon ontmoeten ze elkaar zonder te botsen.”
(vrij naar John Owen)

Paulus zegt dat zo: “Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods en worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is; welken God voorgesteld heeft tot een verzoening, door het geloof in Zijn bloed, tot een betoning van Zijn rechtvaardigheid, door de vergeving der zonden, die te voren geschied zijn onder de verdraagzaamheid Gods; tot een betoning van Zijn rechtvaardigheid in dezen tegenwoordigen tijd; opdat Hij rechtvaardig zij, en rechtvaardigende dengene, die uit het geloof van Jezus is. Waar is dan de roem? Hij is uitgesloten. Door wat wet? Der werken? Neen, maar door de wet des geloofs.

Paulus zegt dus niet dat Gods rechtvaardigheid voortkomt uit genade, maar dat Zijn genade mogelijk is omdat Hij rechtvaardig is omdat Hij de straf niet negeerde, maar droeg in Christus. En over volgorde, omdat ik daar toch mee bezig ben, deel ik mijn eigen aantekeningen:

"In het Hebreeuwse denken bestaat er geen volgorde in Gods deugden.

God is niet eerst iets en daarna iets anders, Gods Woord zegt: Hij is één. Zijn eigenschappen zijn geen losse bouwstenen van Zijn wezen, maar verschillende manieren waarop Zijn ene, ondeelbare karakter zichtbaar wordt. In het Hebreeuws is het sleutelwoord ’echad’ of éénheid, heelheid. Zoals in Deuteronomium 6:4: “Hoor, Israël, de HEERE, onze God, de HEERE is één.”

Dat betekent: Gods genade, recht, trouw, toorn, barmhartigheid, ze vloeien niet na elkaar, maar gelijktijdig uit één bron. Wat Hij doet, komt altijd voort uit Zijn wezen, en dat wezen is volkomen samenhangend.

Wanneer Hij rechtvaardig is, is Hij dat genadig. Wanneer Hij genadig is, is Hij dat rechtvaardig. Er is geen spanning of volgorde — alleen volmaakte samenhang."

Ik ben ook benieuwd hoe jij dat ziet @Pierre

Mooie uitleg Arja, ik weet er te weinig vanaf om daar een goed antwoord op te kunnen geven.

[Forummer]

God is rechtvaardig: er moet betaald worden!
God is genadig: ik gaf Mijn Zoon en er ís betaald!

Dat mag je niet tegen elkaar uitspelen.

[Forummer]

Ja, helemaal met jou eens... Zij maakt van onze onmacht en onwil een waarschuwing om naar Jezus te gaan.. Is ook vreemd dat je niet naar Jezus mag, waarvan we geloven dat Hij de Geneesheer is... Mocht een in ziekenhuis iemand een ziekte hebben gevonden, maar die je nog niet 100 procent kunt plaatsen of ervaart, dan zou je ook niet zeggen: ja, maar je moet het wel eerst voelen en je gaat niet zomaar naar de arts. Zo'n persoon zou het leven in gevaar brengen van de zieke persoon. Stel dat hij te laat komt? Zo doet Geeske ook. Ze houdt zondige personen bij Jezus weg met gevolg dat het mogelijk voor eeuwig te laat is.. Het is echt levensgevaarlijk om zo te praten

Voor de helderheid, wat is er levensgevaarlijk aan in vredesnaam?

Pierre,

Ik citeer Geeske:
"In de hof van Eden stond de boom des levens. Maar daar konden Adam en Eva niet meer bij. God joeg ze weg uit de hof.
Zo moet je het zien als mensen denken tot Jezus te kunnen gaan. Je kunt er niet bij, God moet je het letterlijk geven in je hart, we kennen Jezus niet zoals Hij gekend moet worden."

Wat is dit anders dan mensen ervan weerhouden tot Jezus te gaan. Wat zij zegt: gaat vooral niet, want je wordt net als in de hof weggestuurd. Zorg eerst dat je je onmacht leert kennen, je een vierschaar ervaring hebt en kom dan.

Ben je het met Geeske eens? Volgens mij wel.

Welnu, het weerhouden van mensen om bij Jezus te komen is iemand weerhouden van het Leven en dus levensgevaarlijk.

Het is wat anders als je uitlegt wat komen tot Jezus is. Dat is met al je schuld en oordeel bij Hem komen en de goede ruil te doen.

Jouw conclusies laat ik voor jouw rekening. En ja, ik ben het op dit punt helemaal met Geeske eens. Daar mag jij en wellicht anderen ook wat van vinden. Dat zij dan zo.

Hypercalvinisme blijkt springlevend te zijn.

[Refojongere]

Voor de helderheid, wat is er levensgevaarlijk aan in vredesnaam?

Pierre,

Ik citeer Geeske:
"In de hof van Eden stond de boom des levens. Maar daar konden Adam en Eva niet meer bij. God joeg ze weg uit de hof.
Zo moet je het zien als mensen denken tot Jezus te kunnen gaan. Je kunt er niet bij, God moet je het letterlijk geven in je hart, we kennen Jezus niet zoals Hij gekend moet worden."

Wat is dit anders dan mensen ervan weerhouden tot Jezus te gaan. Wat zij zegt: gaat vooral niet, want je wordt net als in de hof weggestuurd. Zorg eerst dat je je onmacht leert kennen, je een vierschaar ervaring hebt en kom dan.

Ben je het met Geeske eens? Volgens mij wel.

Welnu, het weerhouden van mensen om bij Jezus te komen is iemand weerhouden van het Leven en dus levensgevaarlijk.

Het is wat anders als je uitlegt wat komen tot Jezus is. Dat is met al je schuld en oordeel bij Hem komen en de goede ruil te doen.

Jouw conclusies laat ik voor jouw rekening. En ja, ik ben het op dit punt helemaal met Geeske eens. Daar mag jij en wellicht anderen ook wat van vinden. Dat zij dan zo.

Hypercalvinisme blijkt springlevend te zijn.

Pierre vraagt in naam van de vrede waarom wat hij en Geeske vinden levensgevaarlijk is. Dan licht ik het toe. Het enige wat ik dan hoor is dat mijn conclusies voor mijn rekening zijn. Bijzonder: vragen om een toelichting, dan krijg je dat en dan eigenlijk geen reactie.

[Forummer]

Pierre,

Ik citeer Geeske:
"In de hof van Eden stond de boom des levens. Maar daar konden Adam en Eva niet meer bij. God joeg ze weg uit de hof.
Zo moet je het zien als mensen denken tot Jezus te kunnen gaan. Je kunt er niet bij, God moet je het letterlijk geven in je hart, we kennen Jezus niet zoals Hij gekend moet worden."

Wat is dit anders dan mensen ervan weerhouden tot Jezus te gaan. Wat zij zegt: gaat vooral niet, want je wordt net als in de hof weggestuurd. Zorg eerst dat je je onmacht leert kennen, je een vierschaar ervaring hebt en kom dan.

Ben je het met Geeske eens? Volgens mij wel.

Welnu, het weerhouden van mensen om bij Jezus te komen is iemand weerhouden van het Leven en dus levensgevaarlijk.

Het is wat anders als je uitlegt wat komen tot Jezus is. Dat is met al je schuld en oordeel bij Hem komen en de goede ruil te doen.

Jouw conclusies laat ik voor jouw rekening. En ja, ik ben het op dit punt helemaal met Geeske eens. Daar mag jij en wellicht anderen ook wat van vinden. Dat zij dan zo.

Hypercalvinisme blijkt springlevend te zijn.

Pierre vraagt in naam van de vrede waarom wat hij en Geeske vinden levensgevaarlijk is. Dan licht ik het toe. Het enige wat ik dan hoor is dat mijn conclusies voor mijn rekening zijn. Bijzonder: vragen om een toelichting, dan krijg je dat en dan eigenlijk geen reactie.

Dat is niet zo vreemd. Hypercalvinisten zullen nooit toegeven dat ze hypercalvinistisch zijn. Ze zeggen gewoon dat ze zich er niet in herkennen, dat het een karikatuur is, enz.

[Groepscirkel]

Wie genade en/of geloof gaat rationaliseren, die maakt het kloppend. Gevolg: dan klopt het in Bijbels licht niet meer. Johannes schrijft: "...opdat gij gelooft".

[Maanenschijn]

Dat is niet zo vreemd. Hypercalvinisten zullen nooit toegeven dat ze hypercalvinistisch zijn. Ze zeggen gewoon dat ze zich er niet in herkennen, dat het een karikatuur is, enz.

Moet dit nu? Je maakt een karikatuur van een Bijbelse waarheid: Een mens zal nooit uit zichzelf tot God of Jezus gaan. Dus heeft Geeske en @pierre27 daarin gelijk. Of het trekken tot de God van het verbond gaat door de slagen van de wet of door de overstelpende liefde van Christus is niet aan ons. Een ieder zal wel de verbrokenheid over de zonde en het rechtvaardig oordeel daarop ervaren (bevinden!).

De waarheid van de onmogelijkheid moet wel gepaard gaan met het aanbod van genade en verkonding van het Middel tot ontkoming.

De toon die je aanslaat (in mijn beleving) is als een verlichte christen die nu gelukkig alles heel scherp ziet en de wijsheid in de binnenzak heeft.

[Forummer]

Dat is niet zo vreemd. Hypercalvinisten zullen nooit toegeven dat ze hypercalvinistisch zijn. Ze zeggen gewoon dat ze zich er niet in herkennen, dat het een karikatuur is, enz.

Moet dit nu? Je maakt een karikatuur van een Bijbelse waarheid: Een mens zal nooit uit zichzelf tot God of Jezus gaan. Dus heeft Geeske en @pierre27 daarin gelijk. Of het trekken tot de God van het verbond gaat door de slagen van de wet of door de overstelpende liefde van Christus is niet aan ons. Een ieder zal wel de verbrokenheid over de zonde en het rechtvaardig oordeel daarop ervaren (bevinden!).

De waarheid van de onmogelijkheid moet wel gepaard gaan met het aanbod van genade en verkonding van het Middel tot ontkoming.

De toon die je aanslaat (in mijn beleving) is als een verlichte christen die nu gelukkig alles heel scherp ziet en de wijsheid in de binnenzak heeft.

Laat ik voorop stellen dat ik niet de norm ben hoe het bij iedereen moet gaan. Maar ik kwam erachter dat ik zelf niet kon stoppen met mijn verslaving, en kreeg God nodig. Ik ben toen zelf begonnen met bidden. En ja, als ik terugkijk zie ik dat Gods Geest in mij aan het werk was.

De verantwoordelijkheid van de mens om tot God te gaan (Hij wil er immers om gevraagd worden) wordt weggepoetst, en daar ageer ik tegen.

Wat hypercalvinisme inhoudt, is bekend en dat hoef ik niet te herhalen. Zoals ook door anderen al gezegd, erg gevaarlijk om op die manier te spreken.

P.S. ik verwijt jou geen hypercalvinisme

[Wim Anker]

Dat is niet zo vreemd. Hypercalvinisten zullen nooit toegeven dat ze hypercalvinistisch zijn. Ze zeggen gewoon dat ze zich er niet in herkennen, dat het een karikatuur is, enz.

Moet dit nu? Je maakt een karikatuur van een Bijbelse waarheid: Een mens zal nooit uit zichzelf tot God of Jezus gaan. Dus heeft Geeske en @pierre27 daarin gelijk. Of het trekken tot de God van het verbond gaat door de slagen van de wet of door de overstelpende liefde van Christus is niet aan ons. Een ieder zal wel de verbrokenheid over de zonde en het rechtvaardig oordeel daarop ervaren (bevinden!).

De waarheid van de onmogelijkheid moet wel gepaard gaan met het aanbod van genade en verkonding van het Middel tot ontkoming.

De toon die je aanslaat (in mijn beleving) is als een verlichte christen die nu gelukkig alles heel scherp ziet en de wijsheid in de binnenzak heeft.

Laat ik voorop stellen dat ik niet de norm ben hoe het bij iedereen moet gaan. Maar ik kwam erachter dat ik zelf niet kon stoppen met mijn verslaving, en kreeg God nodig. Ik ben toen zelf begonnen met bidden. En ja, als ik terugkijk zie ik dat Gods Geest in mij aan het werk was.

De verantwoordelijkheid van de mens om tot God te gaan (Hij wil er immers om gevraagd worden) wordt weggepoetst, en daar ageer ik tegen.

Wat hypercalvinisme inhoudt, is bekend en dat hoef ik niet te herhalen. Zoals ook door anderen al gezegd, erg gevaarlijk om op die manier te spreken.

P.S. ik verwijt jou geen hypercalvinisme

Dit is toch een uiting van een wondergeloof? (Wat goed is, God is een God van wonderen) maar dat kan niet 1 op 1 geprojecteerd worden naar het zaligmakend geloof toch?

[Mattheus_11_28]

De waarheid van de onmogelijkheid moet wel gepaard gaan met het aanbod van genade en verkonding van het Middel tot ontkoming.

Een vraagje: hoe kan "onmogelijkheid" samen gaan met de verkondiging / aanbod van het Middel tot ontkoming?
Ik hoorde een dominee een keer letterlijk zeggen: "het zou een zegen zijn als we eens op een punt komen in ons leven, dat het niet meer kan".
Maar dat impliceert dat er niet gerept wordt over de mogelijkheid tot ontkoming.

Als u met "onmogelijkheid" bedoelt: de onmogelijkheid om door eigen werken / ervaringen etc. zalig te worden, dan zeg ik op Bijbelse gronden: akkoord. Want er is één Naam gegeven onder de hemel door welke wij moeten zalig worden (Hand. 4:12).
Maar meestal wordt er gesproken over onmogelijkheid zonder meer en dat geeft op z'n minst spraakverwarring.

[Herman]

Een vraagje: hoe kan "onmogelijkheid" samen gaan met de verkondiging / aanbod van het Middel tot ontkoming?

Raadpleeg Mattheus 11 vers 25-27 en dan pas het vervolg.

[Forummer]

Dat is niet zo vreemd. Hypercalvinisten zullen nooit toegeven dat ze hypercalvinistisch zijn. Ze zeggen gewoon dat ze zich er niet in herkennen, dat het een karikatuur is, enz.

Moet dit nu? Je maakt een karikatuur van een Bijbelse waarheid: Een mens zal nooit uit zichzelf tot God of Jezus gaan. Dus heeft Geeske en @pierre27 daarin gelijk. Of het trekken tot de God van het verbond gaat door de slagen van de wet of door de overstelpende liefde van Christus is niet aan ons. Een ieder zal wel de verbrokenheid over de zonde en het rechtvaardig oordeel daarop ervaren (bevinden!).

De waarheid van de onmogelijkheid moet wel gepaard gaan met het aanbod van genade en verkonding van het Middel tot ontkoming.

De toon die je aanslaat (in mijn beleving) is als een verlichte christen die nu gelukkig alles heel scherp ziet en de wijsheid in de binnenzak heeft.

Laat ik voorop stellen dat ik niet de norm ben hoe het bij iedereen moet gaan. Maar ik kwam erachter dat ik zelf niet kon stoppen met mijn verslaving, en kreeg God nodig. Ik ben toen zelf begonnen met bidden. En ja, als ik terugkijk zie ik dat Gods Geest in mij aan het werk was.

De verantwoordelijkheid van de mens om tot God te gaan (Hij wil er immers om gevraagd worden) wordt weggepoetst, en daar ageer ik tegen.

Wat hypercalvinisme inhoudt, is bekend en dat hoef ik niet te herhalen. Zoals ook door anderen al gezegd, erg gevaarlijk om op die manier te spreken.

P.S. ik verwijt jou geen hypercalvinisme

Dit is toch een uiting van een wondergeloof? (Wat goed is, God is een God van wonderen) maar dat kan niet 1 op 1 geprojecteerd worden naar het zaligmakend geloof toch?

Het is een verkorte weergave. Als je het hele verhaal wilt horen kan dat ook. Ik heb dat al eens gedeeld hier op het forum, maar dat lag volgens jouw naamgenoot te gevoelig en heeft dat verwijderd. Ik vond dat moeilijk en pijnlijk dat er blijkbaar niet met genade kan worden omgegaan. Daarom ben ik er wat beknopt over.

[Maanenschijn]

De waarheid van de onmogelijkheid moet wel gepaard gaan met het aanbod van genade en verkonding van het Middel tot ontkoming.

Een vraagje: hoe kan "onmogelijkheid" samen gaan met de verkondiging / aanbod van het Middel tot ontkoming?
Ik hoorde een dominee een keer letterlijk zeggen: "het zou een zegen zijn als we eens op een punt komen in ons leven, dat het niet meer kan".
Maar dat impliceert dat er niet gerept wordt over de mogelijkheid tot ontkoming.

Als u met "onmogelijkheid" bedoelt: de onmogelijkheid om door eigen werken / ervaringen etc. zalig te worden, dan zeg ik op Bijbelse gronden: akkoord. Want er is één Naam gegeven onder de hemel door welke wij moeten zalig worden (Hand. 4:12).
Maar meestal wordt er gesproken over onmogelijkheid zonder meer en dat geeft op z'n minst spraakverwarring.

In de prediking zal het aanbod van genade aan een ieder moeten worden aangeboden, net zoals bij een ieder de verantwoordelijkheid ligt zich te bekeren en tot God te gaan. De oproep tot geloof en bekering moet onverkort klinken. Daarmee bestrijdt ik dus de stelling dat je afwachtend moet zijn totdat je voldoende kennis van je zonde (wat is voldoende?) hebt voordat je tot Jezus mag wenden.

Anderszins: Er is niemand die God zoekt uit zichzelf. Een ieder die de Heere kent zal terugkijkend zeggen: toen ik ging zoeken, toen ik tot Jezus kwam was het omdat de Heilige Geest werkte.

De opmerking van de door jouw genoemde predikant acht ik juist, op zichzelfstaand. Ik ken het verband niet. het is een zegen om je over te geven aan Jezus Christus, als iemand die niets meer bij zich heeft dan zonde en schuld. Dat bij eigen ervaring, ziende op eigen schuld en zonden, zalig worden niet meer kan dan door Jezus alleen.