Gereformeerde Gemeenten

[Bertiel]

ja, hij had ook Seneca en Huygens kunnen noemen, net zomin erbuiten

[pierre27]

ja, hij had ook Seneca en Huygens kunnen noemen, net zomin erbuiten

Je goed recht om het niet eens te zijn met deze mail maar hoe relevant is het om de naam.van de mailer hier te vermelden?

[Bertiel]

Omdat ik de discussie graag hier voer en niet in een 1op1 mail met iemand die ik niet van RF ken en ook niet irl.

[pierre27]

Omdat ik de discussie graag hier voer en niet in een 1op1 mail met iemand die ik niet van RF ken en ook niet irl.

Begrijp ik, maar dat kun je toch ook hier melden zonder de naam van de betreffende persoon?

[Bertiel]

Al bij een vorig bericht gedaan en dat heeft dus niet geholpen

[pierre27]

Al bij een vorig bericht gedaan en dat heeft dus niet geholpen

Raar, enfin ik hou ook niet van mail van onbekende of ongewenste mensen. Leden kun je nog blokkeren.

[pierre27]

In 2001 stond we opnieuw een recensie in het RD die goed weergeeft wat de ontdekking beoogt.

Meade spoort aan tot zelfonderzoek
"Arglistig is het hart, meer dan enig ding." De puriteinse predikant Mattheüs Meade (1630-1699) heeft helder beschreven hoe een mens zichzelf kan bedriegen door te rusten op een gedaante van godzaligheid. Hij wil niet de zwakste gelovigen ontmoedigen, maar uitwendige belijders laten ontwaken.

Mattheüs Meade leefde in de tijd van Cromwell en Karel II. Tijdens de vervolging onder Karel II week hij een aantal jaren uit naar Holland. Hij preekte enige tijd in Utrecht. Zijn bekendste werk "The Almost Christian Discovered" verscheen voor het eerst in een Nederlandse uitgave in 1682. Sindsdien werd het ongeveer twintig keer herdrukt. Aan belangstelling voor dit geschrift heeft het dus in het verleden niet ontbroken. "De bijna-christen ontdekt" bevat zeven preken. Toch is het boek geen prekenbundel geworden. Het onderwerp -het nabijkomend christendom- wordt aan de hand van vier vragen besproken, gevolgd door een toepassing.

Meade wijst er in zijn voorwoord op dat het werk bedoeld is als een toetssteen voor het onderzoek naar iemands staat. "Bent u een huichelaar", zo schrijft hij, "lees dan en beef. Maar als Christus een gestalte in u gekregen heeft, lees dan en verblijd u." De titel van het boek is ontleend aan de uitspraak van koning Agrippa tot Paulus: "Gij beweegt mij bijna een christen te worden" (Hand. 26:28). Bij de beantwoording van de vragen gaat Meade uit van de stelling: Er zijn zeer veel mensen in de wereld die bijna-, en toch niet meer dan bijna-christenen zijn.

Kromgegroeide kleermaker
Het kan zeer ver gaan met een mens. Hij kan uitzonderlijke vorderingen maken in de godsdienst, en toch slechts "bijna" een christen zijn. Meade noemt een groot aantal gevallen waarin iemand een waar christen schijnt te zijn, maar het niet is. Hij gebruikt prachtige voorbeelden. Zoals hij schrijft over het bezit van voortreffelijke gaven: "Een kromgegroeide kleermaker kan een pak maken waarin een recht lichaam past, ook al past het pak niet degene die het heeft gemaakt, omdat hij krom is." God kan iemands gaven gebruiken om een ander tot Christus te brengen, terwijl hijzelf een vreemdeling van Christus blijft.

Meade wilde met dit boek geen geleerde verhandeling te schrijven. Integendeel, het is zeer eenvoudig en duidelijk van opzet. Hij schreef het omdat hij zeer bewogen was met het zielenheil van zijn lezers. Dat maakt het geschrift zo waardevol.

De vertaling is zeer betrouwbaar. Het boek is in goed, hedendaags Nederlands vertaald. Vergeleken met de oude vertaling is ze nauwkeuriger en leest ze ook veel gemakkelijker. Meade besloot zijn inleiding met de wens dat het boek voor de lezer mocht zijn "wat een regenwolk is voor de droge grond." Bij deze wens sluit ik me helemaal aan.

N.a.v. "De bijna-christen ontdekt", door Mattheüs Meade; vert. M. Krijgsman; uitg. Den Hertog, Houten 2000; ISBN 90 331 1431 3; 195 blz.; 34,50.
Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad, 14-02-2001

Mij trof met name dat stukje over de kromgegroeide kleermaker.

@ DIA, Heb voor u iets uit de kleine kerkgeschiedenis. Heeft u wel eens gehoord van de GG. in Ned. ouderling Herman Bas uit Alblasserdam? Hij was een vriend van ds. v.d. Ketterij en aanhanger van dr. C. Steenblok. Speelde helaas een grote rol bij de schorsing van ds. R. Kok. Hij was ooit eens bij wijlen mijn geliefde ouders en zag het boekje van Meade staan. Wat hij zei verbaasde mijn ouders zeer. ': Die wil er zeker niet veel in de hemel hebben'. Zelf vind ik het gevaar van deze boeken dat ze psychologisch ijzersterk zijn in het uitrafelen van de ziel, maar theologisch vind ik dergelijke boeken verwerpelijk. Ze gaan veel verder dan Schrift en Belijdenis. En als u mij verwijt dat ik een vijand ben van de 'ware zielsontdekking' zoals men dat noemt, dan heb ik me daar voor over. Het lezen van dergelijke boeken heeft ook practische bezwaren. Als u bijvoorbeeld van van der Groe 'De Toetssteen van ware en valse genade' leest, dan vertrouwt u niets en niemand meer in uw gemeente. In dit boek is de overigens rechtzinnige van der Groe zich te buiten gegaan. O ja, herinner me dat hij over dat boek van van der Groe gezegd zou hebben: 'Dat is een scherpe trekpleister'. Zal zo iets betekend hebben als: een bepaald niet zachtzinnig geneesmiddel.

Ik verbaas me over de door jouw geschreven meningen over deze boeken al laat je vooral deze gewaardeerde ouderling Bas spreken. Juist deze boeken vind ik eerlijk en bewogen geschreven.

[Refojongere]

Boek van Matthew Meade ken ik niet. Heb wel adresje waar ik het kan lenen. Hoop er een keer op terug te komen. Maar dat kan wel even duren.

Dat snap ik. Maar het is een buitengewoon pastoraal geschreven boek met veel bewogenheid over het zielenheil van naamchristenen en oog voor de zwakke christenen. Ik heb er erg veel van geleerd. Als je bang bent voor je eigen hart, dan is het goed om te lezen.

Van der Groe vond ik veel harder en droger. Ik vind dat zojuist ook bevestigd in een recensie van prof. S. van der Linde in de Waarheidsvriend van 1957:

Maar als wij voor ons dit boek lezen, dan drukt het ons neer en we verzuchten : Wat moet er al van alles gekend worden. Wat loopt het altijd weer toetsen van echt en onecht, tijdelijk en blijvend groot gevaar, als het spontane en intuïtieve, dat het leven in de Geest toch heeft, te verlammen. Wij voor ons hebben in ons leven enkele keurmeesters ontmoet, die roemden in de school van Van der Groe te zijn onderwezen. Onze indruk van deze geweldenaars was, dat ze naar het woord van Kohlbrugge wel zeiden in het land Kanaän te wonen, maar in werkelijkheid kinderen Enaks te zijn. Ze weten hard en fel te zeggen, wat er al zo op de weg moet gekend worden, hoewel het immers zo is, dat, wanneer wij zonde en genade kennen leren, de hardheid en de felheid uit ons leven gebannen worden en we met Paulus zeggen: Mij, voornaamste zondaar is genade geschied, tot bemoediging van elk, die na mij zal komen. Die genoemde keurmeesters hebben we helaas nooit horen zeggen tot een of andere tobber : Als ik binnen kon komen, dan gij toch immers zeker ? Een redeneren vanuit een vooropgezette verkiezingsidee, die alle troost doet missen; een al maar negatief demonstreren en redeneren doet ons zeggen, dat dit geslacht zeer verwant moet zijn aan datgene, dat Salomo aan de kaak stelde : hoog van ogen en van zijn drek niet gewassen.

Dan zeggen we echter nadrukkelijk : Met dit misbruik van Van der Groe (want dat is het o.i.) willen het gebruik van hem allerminst treffen. Wanneer ons geloof gezond en geworteld is, moet het tegen een toetsing op kunnen. Als we die meteen afwijzen, wekken we zeker de verdenking, , dat het bij ons geen navraag lijden kan. Het smalen op bevindelijkheid en zelfbeproeving verraadt al te vaak vijandschap en armoede. Maar dan moeten de bevindelijken ook niet grof optreden.

Bij een operatie in de edelste delen van de mens, zeg oog en oor worden uiterst fijne, instrumenten gebruikt. Zou dat niet nog sterker gelden in het peilen van anderer en eigen geestelijk leven ? Als iemand met een grove nijptang een splinter uit uw oog wil halen, dan wijst u dat, begrijpelijk, scherp af. Als iemand met bazige, grove methode en harde handen uw innerlijk wil aftasten, dan néémt u dat niet. Juist het aanleggen van een toetssteen der genade vraagt zeer geoefende, gewassen, bevoegde handen. Ons dunkt, dat Van der Groe dat meer verstond dan sommige van zijn volgers en willen dat volgend maal nog nader onderzoeken.

[TSD]

Al bij een vorig bericht gedaan en dat heeft dus niet geholpen

Raar, enfin ik hou ook niet van mail van onbekende of ongewenste mensen. Leden kun je nog blokkeren.

Ik snap wat je nu doet hoor, maar het is wel op het randje van wat toegestaan is, of erover. Je noemt nu afzender en deel van inhoud mail en zet dat openbaar, ik betwijfel of dat zomaar mag. Maar er zijn mensen die daar meer verstand van hebben misschien, zoals @Tiberius?

[pierre27]

Al bij een vorig bericht gedaan en dat heeft dus niet geholpen

Raar, enfin ik hou ook niet van mail van onbekende of ongewenste mensen. Leden kun je nog blokkeren.

Ik snap wat je nu doet hoor, maar het is wel op het randje van wat toegestaan is, of erover. Je noemt nu afzender en deel van inhoud mail en zet dat openbaar, ik betwijfel of dat zomaar mag. Maar er zijn mensen die daar meer verstand van hebben misschien, zoals @Tiberius?

Ho ff, ik doe dit niet....Bertiel doet dit.

[Bertiel]

Al bij een vorig bericht gedaan en dat heeft dus niet geholpen

Raar, enfin ik hou ook niet van mail van onbekende of ongewenste mensen. Leden kun je nog blokkeren.

Ik snap wat je nu doet hoor, maar het is wel op het randje van wat toegestaan is, of erover. Je noemt nu afzender en deel van inhoud mail en zet dat openbaar, ik betwijfel of dat zomaar mag. Maar er zijn mensen die daar meer verstand van hebben misschien, zoals @Tiberius?

meester, pietje zit te praten, mag dat wel?

[Posthoorn]

Maar als wij voor ons dit boek lezen, dan drukt het ons neer en we verzuchten : Wat moet er al van alles gekend worden. Wat loopt het altijd weer toetsen van echt en onecht, tijdelijk en blijvend groot gevaar, als het spontane en intuïtieve, dat het leven in de Geest toch heeft, te verlammen. Wij voor ons hebben in ons leven enkele keurmeesters ontmoet, die roemden in de school van Van der Groe te zijn onderwezen. Onze indruk van deze geweldenaars was, dat ze naar het woord van Kohlbrugge wel zeiden in het land Kanaän te wonen, maar in werkelijkheid kinderen Enaks te zijn. Ze weten hard en fel te zeggen, wat er al zo op de weg moet gekend worden, hoewel het immers zo is, dat, wanneer wij zonde en genade kennen leren, de hardheid en de felheid uit ons leven gebannen worden en we met Paulus zeggen: Mij, voornaamste zondaar is genade geschied, tot bemoediging van elk, die na mij zal komen. Die genoemde keurmeesters hebben we helaas nooit horen zeggen tot een of andere tobber : Als ik binnen kon komen, dan gij toch immers zeker ? Een redeneren vanuit een vooropgezette verkiezingsidee, die alle troost doet missen; een al maar negatief demonstreren en redeneren doet ons zeggen, dat dit geslacht zeer verwant moet zijn aan datgene, dat Salomo aan de kaak stelde : hoog van ogen en van zijn drek niet gewassen.

Dan zeggen we echter nadrukkelijk : Met dit misbruik van Van der Groe (want dat is het o.i.) willen het gebruik van hem allerminst treffen. Wanneer ons geloof gezond en geworteld is, moet het tegen een toetsing op kunnen. Als we die meteen afwijzen, wekken we zeker de verdenking, , dat het bij ons geen navraag lijden kan. Het smalen op bevindelijkheid en zelfbeproeving verraadt al te vaak vijandschap en armoede. Maar dan moeten de bevindelijken ook niet grof optreden.

Bij een operatie in de edelste delen van de mens, zeg oog en oor worden uiterst fijne, instrumenten gebruikt. Zou dat niet nog sterker gelden in het peilen van anderer en eigen geestelijk leven ? Als iemand met een grove nijptang een splinter uit uw oog wil halen, dan wijst u dat, begrijpelijk, scherp af. Als iemand met bazige, grove methode en harde handen uw innerlijk wil aftasten, dan néémt u dat niet. Juist het aanleggen van een toetssteen der genade vraagt zeer geoefende, gewassen, bevoegde handen. Ons dunkt, dat Van der Groe dat meer verstond dan sommige van zijn volgers en willen dat volgend maal nog nader onderzoeken.

Mooi stuk. De spijker op de kop.

[GG links]

Het was me een discussie wel. Het viel mij op dat de verscheidenheid groot is in de GG en er bepaald geen eenheid is. Enfin, ik blijf lekker lid in de plaatselijke GG en mocht ik ooit nog is verhuizen dan zoek ik wel wat anders wat dichter bij mijn opvatting ligt en ja, wat ik denk dat Bijbels is.

[Posthoorn]

Kijk, dat is toch andere taal dan allerlei voorwaarden om tot Christus te komen of zoethoudertjes te geven aan de ongelovigen in de vorm van allerlei kenmerken.

Je zou iets vriendelijker kunnen spreken over zoekende zielen. Een bemoediging is wat anders dan een 'zoethoudertje'. Pas er ook voor op om 'de dag der kleine dingen' te verachten.

[JanRap]

Boek van Matthew Meade ken ik niet. Heb wel adresje waar ik het kan lenen. Hoop er een keer op terug te komen. Maar dat kan wel even duren.

Dat snap ik. Maar het is een buitengewoon pastoraal geschreven boek met veel bewogenheid over het zielenheil van naamchristenen en oog voor de zwakke christenen. Ik heb er erg veel van geleerd. Als je bang bent voor je eigen hart, dan is het goed om te lezen.

Van der Groe vond ik veel harder en droger. Ik vind dat zojuist ook bevestigd in een recensie van prof. S. van der Linde in de Waarheidsvriend van 1957:

Maar als wij voor ons dit boek lezen, dan drukt het ons neer en we verzuchten : Wat moet er al van alles gekend worden. Wat loopt het altijd weer toetsen van echt en onecht, tijdelijk en blijvend groot gevaar, als het spontane en intuïtieve, dat het leven in de Geest toch heeft, te verlammen. Wij voor ons hebben in ons leven enkele keurmeesters ontmoet, die roemden in de school van Van der Groe te zijn onderwezen. Onze indruk van deze geweldenaars was, dat ze naar het woord van Kohlbrugge wel zeiden in het land Kanaän te wonen, maar in werkelijkheid kinderen Enaks te zijn. Ze weten hard en fel te zeggen, wat er al zo op de weg moet gekend worden, hoewel het immers zo is, dat, wanneer wij zonde en genade kennen leren, de hardheid en de felheid uit ons leven gebannen worden en we met Paulus zeggen: Mij, voornaamste zondaar is genade geschied, tot bemoediging van elk, die na mij zal komen. Die genoemde keurmeesters hebben we helaas nooit horen zeggen tot een of andere tobber : Als ik binnen kon komen, dan gij toch immers zeker ? Een redeneren vanuit een vooropgezette verkiezingsidee, die alle troost doet missen; een al maar negatief demonstreren en redeneren doet ons zeggen, dat dit geslacht zeer verwant moet zijn aan datgene, dat Salomo aan de kaak stelde : hoog van ogen en van zijn drek niet gewassen.

Dan zeggen we echter nadrukkelijk : Met dit misbruik van Van der Groe (want dat is het o.i.) willen het gebruik van hem allerminst treffen. Wanneer ons geloof gezond en geworteld is, moet het tegen een toetsing op kunnen. Als we die meteen afwijzen, wekken we zeker de verdenking, , dat het bij ons geen navraag lijden kan. Het smalen op bevindelijkheid en zelfbeproeving verraadt al te vaak vijandschap en armoede. Maar dan moeten de bevindelijken ook niet grof optreden.

Bij een operatie in de edelste delen van de mens, zeg oog en oor worden uiterst fijne, instrumenten gebruikt. Zou dat niet nog sterker gelden in het peilen van anderer en eigen geestelijk leven ? Als iemand met een grove nijptang een splinter uit uw oog wil halen, dan wijst u dat, begrijpelijk, scherp af. Als iemand met bazige, grove methode en harde handen uw innerlijk wil aftasten, dan néémt u dat niet. Juist het aanleggen van een toetssteen der genade vraagt zeer geoefende, gewassen, bevoegde handen. Ons dunkt, dat Van der Groe dat meer verstond dan sommige van zijn volgers en willen dat volgend maal nog nader onderzoeken.

@ Refojongere, Ik moet het boetekleed weer eens aantrekken. Heb voor de zoveelste keer voor mijn beurt gesproken. Ben begonnen in het boek van Mattheus Meade en het is een warm pastoraal en volkomen Schriftuurlijk boek. Echt heel anders dan van der Groe.