CGK convent

[merel]

Maar dan is zelfs @huisman een zij-instromer.

[huisman]

Enerzijds snap ik de gedachte over native en non-native CGK-ers. Maar toch is het ook heel vreemd. Je hebt iemand toegelaten als lid bij zijn overkomst, en nu wordt het toch ergens gebruikt om mensen een stapje terug te zetten.
Dat je als nieuweling jezelf bescheiden opstelt, dat begrijp ik. Maar als een nieuweling (of al een langdurige zij-instromer) wordt afgevaardigd naar wat dan ook voor vergadering of convent of wat dan ook, dan heeft hij het vertrouwen van hen die hem hebben afgevaardigd. Dan kun je iemand er nooit op aanspreken, mijns inziens, of je moet twee soorten lidmaatschap gaan invoeren.

Op zich mee eens. Zoals eerder gezegd dient ieder dat voor zichzelf te weten.
Tegelijkertijd is het wel zo, dat een zijinstromer minder gevoel zal hebben voor de emoties bij het voortbestaan van een kerkverband dan native CGK'ers. Ik verwacht dat een zijinstromer eerder geneigd is om een rationele overweging te maken, zoals HHR hierboven beschrijft:
Persoonlijk denk ik ook dat het best wat nuchterder bekeken mag worden en dat je hierin gelijk hebt.
De flanken zijn te ver uit elkaar gegroeid en dan kun je mi het beste op een nette manier afscheid van elkaar nemen.

Het is misschien wel tekenend dat het convent door zijinstromers georganiseerd is.

Is een andere discussie maar ik vind iemand geen zijinstromer als hij/zij belijdenis in de CGK gedaan heeft. Verder waren ook authentiek CGK'ERS betrokken bij de organisatie.

[huisman]

Maar dan is zelfs @huisman een zijiinstromer.

....zelfs huisman

[Tiberius]

Maar dan is zelfs @huisman een zijiinstromer.

....zelfs huisman

Ik denk inderdaad dat belijdenis gedaan een beter criterium zou zijn dan gedoopt.

[merel]

Maar dan is zelfs @huisman een zijiinstromer.

....zelfs huisman

Ik weet het goed gemaakt; jij en ik organiseren een convent.

[Ad Anker]

Maar hebben ds. Roosendaal en ds. van Vulpen (en ds. Kieviet, die in de denktank zat) dan iets gewoon niet goed aangevoeld?

Ik vond dit wel een goeie vraag, eigenlijk. Ik ben benieuwd naar een antwoord.

Ik weet teveel van achter de schermen. Ga dus even op mijn handen zitten.

Dan weet ik genoeg Ik weet namelijk ook hoe de andere 2 predikanten zijn.

Tjonge, net een kerk. Als de vragen ongemakkelijk worden gaan we geheimzinnig doen.

[Tiberius]

Ik vond dit wel een goeie vraag, eigenlijk. Ik ben benieuwd naar een antwoord.

Ik weet teveel van achter de schermen. Ga dus even op mijn handen zitten.

Dan weet ik genoeg Ik weet namelijk ook hoe de andere 2 predikanten zijn.

Tjonge, net een kerk. Als de vragen ongemakkelijk worden gaan we geheimzinnig doen.

Daaraan kan je zien dat hij geen native CGK'er is.

[HHR]

Als het gaat over native CGKérs , hier een stukje ervaring van het convent vanuit de 'linker'flank.
Daar zegt Ds. Bram Hofland:

Er was een oefenvraag om de digitale app te controleren. ‘Wie is er CGK gedoopt?’ De helft ongeveer bleek CGK gedoopt te zijn, de andere helft niet.
(..). Want we zijn een samen geraapte groep van kerken.


https://cvandaag.nl/100943-van-een-cht- ... een-sprake

Ik kan het stuk niet lezen, maar maak uit het beginstuk op dat hij ook niet onverdeeld positief is over het convent.

Klopt. Hij heeft ook zijn vragen.
Alleen zijn oproep. Die wordt bijna lachwekkend:
Hij denkt alleen dat echt gesprek de oplossing is. Nog een keer praten, en nog een keer. Blijvend praten.
Maar dat doet men al vanaf 1998.

[DDD]

Maar dan is zelfs @huisman een zijiinstromer.

....zelfs huisman

Ik denk inderdaad dat belijdenis gedaan een beter criterium zou zijn dan gedoopt.

Dat vind ik niet. God zondert mensen af bij de doop. Zij horen dan bij deze openbaringsvorm van Zijn verbond. De belijdenis is daarvan een bevestiging, maar daar zit al een eigen keuze in, waarin óók persoonlijke voorkeuren een rol kunnen spelen. Het enige juiste criterium is de doop, of de doop van ouders.

[helma]

Wat mij pijnlijk treft als ik de verslagen luister; dat het lijkt alsof het een kwestie van liefde is. De indruk wordt gewekt dat mensen die, ondanks de grote verschillen, eenheid voorstaan, handelen uit liefde zoals Christus liefhad. Mensen die niet meekunnen hebben dan , conclusiegewijs, die liefde niet of stellen het in elk geval niet bovenaan hun beslissingen.

In veel hedendaagse discussies, ook niet kerkelijk, wordt gedaan alsof het accepteren en aanvaarden van zonden/zondaren de ultieme vorm van liefde is. Kan je er niet in mee dan word je, al of niet rechtstreeks, liefdeloosheid verweten.
Ik proef dat ook in veel bijdragen op het convent.
Dat is uitermate pijnlijk voor degenen die wél liefhebben, maar een grens trekken waar Gods Woord óók een grens trekt.
Het lijkt alsof zij liefdeloos zijn en het feestje van eenheid verpesten ten koste van liefde.


Ik hoop en bid dat zij ook mogen ervaren dat ook de Heere Jezus deze pijn kent. En als medelijdende Hogepriester hen vertroost.
Wat moet het een pijnlijke vraag geweest zijn toen de discipelen Zijn liefde verdacht maakten: "Bekommert het U niet...?"

In al hun benauwdheden is Hij medebenauwd geweest

En ik spreek het ds JMJ Kieviet na: Kyrie eleison.

[DDD]

Als het gaat over native CGKérs , hier een stukje ervaring van het convent vanuit de 'linker'flank.
Daar zegt Ds. Bram Hofland:

Er was een oefenvraag om de digitale app te controleren. ‘Wie is er CGK gedoopt?’ De helft ongeveer bleek CGK gedoopt te zijn, de andere helft niet.
(..). Want we zijn een samen geraapte groep van kerken.


https://cvandaag.nl/100943-van-een-cht- ... een-sprake

Ik kan het stuk niet lezen, maar maak uit het beginstuk op dat hij ook niet onverdeeld positief is over het convent.

Klopt. Hij heeft ook zijn vragen.
Alleen zijn oproep. Die wordt bijna lachwekkend:
Hij denkt alleen dat echt gesprek de oplossing is. Nog een keer praten, en nog een keer. Blijvend praten.
Maar dat doet men al vanaf 1998.

Niet goed genoeg, anders zouden er immers zaterdag niet zoveel verrassingen zijn geweest.

Of zoals in het bovenstaande artikel gezegd:

Er wordt gepraat, geluisterd, maar elkaar niet verstaan. Mensen praten langs elkaar heen en proeven ook niet de diepte van de woorden van de ander.

Dat zie je ook duidelijk in het gesprek met dr. De Boer. Hij luistert niet. Dat is heel spijtig, want zonder luisteren kun je nooit gezaghebbend spreken, zelfs niet als je gelijk zou hebben.

Hier kan ik me helemaal in vinden:

Een familiediner aan kerkenraadstafels van kerken die elkaar eigenlijk niet kunnen luchten of zien.

Dat is trouwens in íedere kerk een goede zaak.

[MarJT]

Wat mij pijnlijk treft als ik de verslagen luister; dat het lijkt alsof het een kwestie van liefde is.

De indruk wordt gewekt dat mensen die, ondanks de grote verschillen, eenheid voorstaan, handelen uit liefde zoals Christus liefhad. Mensen die niet meekunnen hebben dan , conclusiegewijs, die liefde niet of stellen het in elk geval niet bovenaan hun beslissingen.

Het is ook een kwestie van liefde Helma. Ik herken alleen de volgende stap, dat mensen die niet meekunnen, die liefde niet hebben. Zo zie ik het niet in ieder geval.

In veel hedendaagse discussies, ook niet kerkelijk, wordt gedaan alsof het accepteren en aanvaarden van zonden/zondaren de ultieme vorm van liefde is. Kan je er niet in mee dan word je, al of niet rechtstreeks, liefdeloosheid verweten.
Ik proef dat ook in veel bijdragen op het convent.
Dat is uitermate pijnlijk voor degenen die wél liefhebben, maar een grens trekken waar Gods Woord óók een grens trekt.
Het lijkt alsof zij liefdeloos zijn en het feestje van eenheid verpesten ten koste van liefde.

Ik moet veel denken aan de documentaire die ik in het topic homoseksualiteit had gezet, geplaatst had. Op gegeven moment gaat het dan over dat in de gereformeerde gezindte gedacht wordt dat mensen die homo-zijn en een relatie aangaan, naar de hel gaan. En dat als laatste poging een ambtsdrager op bezoek komt bij een echtpaar van een homoseksuele zoon met de vraag hoe het mogelijk is dat ze hun zoon toelaten in huis. Omdat ze anders deelgenoot worden aan de zonde.

In het verlengde ervan is mijn gedachte dat de behoudende kerken de strijd voeren over -in hun ogen- zondige praktijken. Wordt het zo ervaren vanuit jouw kerk/classis @huisman?

Ik hoop en bid dat zij ook mogen ervaren dat ook de Heere Jezus deze pijn kent. En als medelijdende Hogepriester hen vertroost.
Wat moet het een pijnlijke vraag geweest zijn toen de discipelen Zijn liefde verdacht maakten: "Bekommert het U niet...?"

In al hun benauwdheden is Hij medebenauwd geweest

En ik spreek het ds JMJ Kieviet na: Kyrie eleison.

Amen.

[Ad Anker]

Amen.

@MarJT, het is hier een (ongeschreven regel) dat we, wanneer we het eens zijn met een post, dat niet uiten met het woord Amen. Ik neem aan dat je deze regel niet kent, vandaar dat ik het nog even over het voetlicht breng.

[Herman]

In veel hedendaagse discussies, ook niet kerkelijk, wordt gedaan alsof het accepteren en aanvaarden van zonden/zondaren de ultieme vorm van liefde is. Kan je er niet in mee dan word je, al of niet rechtstreeks, liefdeloosheid verweten.

Terecht punt. De rechtse kerken mogen zich hier wel heel dringend op bezinnen, want dit is één van de belangrijkste argumenten waarop kerken hun visie aanpassen aan de hedendaagse cultuur.

[DDD]

Ik denk juist dat dit een punt is waar rechtse kerken het onderwijs van de apostel der liefde nog veel te weinig toepassen.

Er is veel verbijten en vereten, om het maar in SV-GBS-taal te zeggen. Dat zou een mooi afzonderlijk onderwerp zijn.