merel schreef: ↑22 apr 2024, 18:37
Maanenschijn schreef: ↑22 apr 2024, 17:30
Naar de kerk trek ik een pak aan. Naar de rechtbank trouwens ook. Vaak zonder stropdas.
Als ik ‘onderweg’ ben, meestal een combinatie. Chino of spijkerbroek. Met nette schoenen.
Als ik naar kantoor ga meestal een spijkerbroek met overhemd of colletje. En witte sneakers. Of blauwe. Wel van Floris.
Ik heb meestal geen discussie over de kleding met mijn zoons. Ze dragen vrijwel zonder uitzondering een spijkerbroek met overhemd. En witte sneakers. Bij de ene is de broek wat strakker dan bij de andere. Dat zal wel met de mode te maken hebben, denk ik. Heel eigenlijk…vind ik het een non-discussie. Mijn zoons zijn allemaal 20 plus. Dan vind er niet zo veel meer van, maar ben intens dankbaar dat ze meegaan, er een aantal belijdenis hebben gedaan en zich bij en aan de kerk (en de God van de kerk) willen verbinden of er zijn.
In huize Maanenschijn komt geen broek-met-scheuren. Want een broek met scheuren gaat bij de vodden. Je moet ergens een streep trekken he
.
Mijn tieners dragen dus geen skinny's meer. Het zijn skatebroeken of cargo broeken. Het is in ieder geval wijd
( en naar mijn menig vormloos), maar dat valt buiten ons vetorecht
Het scheelt dat in jouw gemeente weinig kledinggewoonten zijn. In gemeenten waar je anderen (wellicht niet terecht) verdriet doet met sandalen, korte broek, capuchontrui, spijkerbroek, of wat dan ook, zou je om die reden nog een keertje moeten nadenken voordat je die kledingstukken aandoet. Die anderen moeten naar mijn idee bedenken of ze zich druk maken om de juiste dingen. Maar in jouw context is dat niet zo aan de orde, voor zover ik het kan inschatten.
Mijn oma geeft twee feestjes per jaar: haar verjaardag en een nieuwjaarsbijeenkomst. Oma kan daarvan niet genieten als de (klein-)dochters een broek dragen. Ze weet echt wel dat het merendeel van deze dames normaliter vrijwel altijd een broek draagt. Maar goed, als ze het niet ziet, doet het haar minder verdriet. Dus passen de (klein-)dochters zich aan, en hijsen zich voor de gelegenheid in rok of jurk. Uit respect en liefde voor oma. Niet omdat ze dezelfde waarde hechten aan die rok. (Alleen aan de schoonkleindochters die nergens bij zijn opgevoed en nergens aan doen, is het niet uit te leggen dat een broek verdriet kan geven.)
Dat gevoel van respect en liefde mag er ook wel zijn voor medegemeenteleden, vind ik.