Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[DDD]

Naar aanleiding van eerdere berichten bij mijn ouders Reis door de nacht uit de boekenkast meegenomen.

Leuk, echt een klassieker.

Ik dacht eerst dat ik hem ooit al gelezen had, maar ik denk dat dit Met paarden door de nacht was.

Afgelopen week ook nog begonnen in Het huis van de moskee op verzoek van een collega die zich verbaasde over dat ik bij mijn weten nog nooit een boek had gelezen van een in Nederland wonende migrant. Ik vroeg hem wat hij mij zou aanbevelen en hij noemde Kader Abdolah: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kader_Abdolah. Nu ik zijn wikipedia pagina lees vind ik wel dat ik een keer iets van hem moet lezen. Lezen jullie weleens iets van Nederlanders met een migratie-achtergrond?

Meerdere boeken van Khaled Hosseini gelezen.

[HannekeL]

De boeken van Hugo Claus. Eerst "Het verdriet van België" en nu "De verwondering"

Echt mijn ding niet dat verouderde taalgebruik.

[helma]

Tass Saada
Arafat was mijn held...hoe een PLO-sluipschutter liefde voor de Joden kreeg.

Zeventien jaar was Tass Saada. Geboren in een
Palestijns vluchtelingenkamp in de Gazastrook. Opgegroeid en geradicaliseerd in
Saudi-Arabië en Qatar. De stem van Yasser Arafat riep hem naar het slagveld.
Haat was zijn drijfveer. De PLO-leider zijn held. Hij streed voor hem, was zijn
chauffeur en doodde als jonge sluipschutter verscheidene politieke
tegenstanders. Hij was bereid zijn leven te geven voor de Palestijnse zaak.
Vijfentwintig jaar later bad hij: God, zegen Uw volk Israël. Heer, breng hen
terug in het Beloofde Land. Laat hun zien dat U hun God ben.

https://www.gideonboeken.nl/arafat-was-mijn-held

[Zita]

Als ik het me goed herinner, gaan ze net na de oorlog vader ophalen uit het concentratiekamp. Ze nemen hem mee naar huis, in de auto. Van vader zijn de tanden er uit geslagen, maar 'dat geeft niks hoor, straks een goed kunstgebit en dan zie je er niks meer van'. Zegt de zoon.
Ik heb dat altijd buitengewoon oppervlakkig gevonden.

Ik las het boek niet zo lang geleden nog eens. En ik struikelde ook wel over die passage. Sowieso over het feit dat alle bekenden in het verzet zaten èn de oorlog overleefden (op die ene onbekende klasgenoot van Jan na, waar hij dat gedicht over schreef). Maar goed, vader overleefde de oorlog in het concentratiekamp.
Is die uitspraak over dat kunstgebit dan echt het diepste wat in je opkomt? Of is het een nogal ongelukkige poging om ongemak ('ze hebben pa wel goed te pakken gehad, zeg.' of 'Waarom toer ik hier rond in een autootje en ben ik fris en fruitig en verloofd uit de oorlog gekomen, terwijl mijn vader fysiek zo heeft geleden?') weg te praten? Maar kom op, het boek werd in 1951 uitgegeven, geloof ik. Toen was er toch al wel iets bekend over trauma's na concentratiekampen? Of dacht men toen echt nog dat je er met een kunstgebit wel weer bovenop was?

[refo]

Naar aanleiding van eerdere berichten bij mijn ouders Reis door de nacht uit de boekenkast meegenomen.

Wat mij betreft het beste jeugdboek wat ik ooit heb gelezen!

Je krijgt bij dergelijke boeken wel het idee dat oorlog een spannend avontuur is, wat je ook wel eens mee zou willen maken. Dus ik zou het niet het beste jeugdboek noemen.

Heb je Reis door de Nacht zelf wel gelezen en kan je je nog een beetje herinneren wat er allemaal in voorkomt?

De grote risico’s van werken in het verzet en het feit dat dit bij velen tot de dood of afvoer naar een concentratiekamp heeft geleid komen duidelijk naar voren. Dat het met de hoofdpersoon goed afloopt doet daar niets aan af.

Daarbij is het een jeugdboek, niet te vergeten.

Ik vind de oorlog helemaal geen leuk spannend avontuur bij RddN.

Ik heb het een keer of tien gelezen, denk ik.

[refo]

Als ik het me goed herinner, gaan ze net na de oorlog vader ophalen uit het concentratiekamp. Ze nemen hem mee naar huis, in de auto. Van vader zijn de tanden er uit geslagen, maar 'dat geeft niks hoor, straks een goed kunstgebit en dan zie je er niks meer van'. Zegt de zoon.
Ik heb dat altijd buitengewoon oppervlakkig gevonden.

Ik las het boek niet zo lang geleden nog eens. En ik struikelde ook wel over die passage. Sowieso over het feit dat alle bekenden in het verzet zaten èn de oorlog overleefden (op die ene onbekende klasgenoot van Jan na, waar hij dat gedicht over schreef). Maar goed, vader overleefde de oorlog in het concentratiekamp.
Is die uitspraak over dat kunstgebit dan echt het diepste wat in je opkomt? Of is het een nogal ongelukkige poging om ongemak ('ze hebben pa wel goed te pakken gehad, zeg.' of 'Waarom toer ik hier rond in een autootje en ben ik fris en fruitig en verloofd uit de oorlog gekomen, terwijl mijn vader fysiek zo heeft geleden?') weg te praten? Maar kom op, het boek werd in 1951 uitgegeven, geloof ik. Toen was er toch al wel iets bekend over trauma's na concentratiekampen? Of dacht men toen echt nog dat je er met een kunstgebit wel weer bovenop was?

Na de oorlog was er een vreemde sfeer in Nederland. Er werd gedaan of er niets gebeurd was. Tegen de joden zei men: wees blij dat je het hebt overleefd, dat doen wij ook!
Honger? Ja, het was wel eens moeilijk, maar honger? Nee. Terwijl het aantal calorieën dat men kreeg minder was dan in de concentratiekampen.
Ik heb er een boek over staan. Daarin werd alles snel opgeschreven, omdat Nederland de oorlog massaal aan het verdringen was.

[Posthoorn]

Als ik het me goed herinner, gaan ze net na de oorlog vader ophalen uit het concentratiekamp. Ze nemen hem mee naar huis, in de auto. Van vader zijn de tanden er uit geslagen, maar 'dat geeft niks hoor, straks een goed kunstgebit en dan zie je er niks meer van'. Zegt de zoon.
Ik heb dat altijd buitengewoon oppervlakkig gevonden.

Ik las het boek niet zo lang geleden nog eens. En ik struikelde ook wel over die passage. Sowieso over het feit dat alle bekenden in het verzet zaten èn de oorlog overleefden (op die ene onbekende klasgenoot van Jan na, waar hij dat gedicht over schreef). Maar goed, vader overleefde de oorlog in het concentratiekamp.
Is die uitspraak over dat kunstgebit dan echt het diepste wat in je opkomt? Of is het een nogal ongelukkige poging om ongemak ('ze hebben pa wel goed te pakken gehad, zeg.' of 'Waarom toer ik hier rond in een autootje en ben ik fris en fruitig en verloofd uit de oorlog gekomen, terwijl mijn vader fysiek zo heeft geleden?') weg te praten? Maar kom op, het boek werd in 1951 uitgegeven, geloof ik. Toen was er toch al wel iets bekend over trauma's na concentratiekampen? Of dacht men toen echt nog dat je er met een kunstgebit wel weer bovenop was?

Nee, natuurlijk niet. Maar je verwacht toch niet dat ze op de achterbank meteen diepgaande gesprekken gaan houden? Een echte fout is volgens mij wel in RddN dat de auteur vergeten lijkt dat Wim een schuilnaam is voor Max Overbeek.

[TSD]

Als ik het me goed herinner, gaan ze net na de oorlog vader ophalen uit het concentratiekamp. Ze nemen hem mee naar huis, in de auto. Van vader zijn de tanden er uit geslagen, maar 'dat geeft niks hoor, straks een goed kunstgebit en dan zie je er niks meer van'. Zegt de zoon.
Ik heb dat altijd buitengewoon oppervlakkig gevonden.

Ik las het boek niet zo lang geleden nog eens. En ik struikelde ook wel over die passage. Sowieso over het feit dat alle bekenden in het verzet zaten èn de oorlog overleefden (op die ene onbekende klasgenoot van Jan na, waar hij dat gedicht over schreef). Maar goed, vader overleefde de oorlog in het concentratiekamp.
Is die uitspraak over dat kunstgebit dan echt het diepste wat in je opkomt? Of is het een nogal ongelukkige poging om ongemak ('ze hebben pa wel goed te pakken gehad, zeg.' of 'Waarom toer ik hier rond in een autootje en ben ik fris en fruitig en verloofd uit de oorlog gekomen, terwijl mijn vader fysiek zo heeft geleden?') weg te praten? Maar kom op, het boek werd in 1951 uitgegeven, geloof ik. Toen was er toch al wel iets bekend over trauma's na concentratiekampen? Of dacht men toen echt nog dat je er met een kunstgebit wel weer bovenop was?

Nee, natuurlijk niet. Maar je verwacht toch niet dat ze op de achterbank meteen diepgaande gesprekken gaan houden? Een echte fout is volgens mij wel in RddN dat de auteur vergeten lijkt dat Wim een schuilnaam is voor Max Overbeek.

Ik vind het ook zo gek nog niet, moet je eens beseffen dat je je verloren gewaande vader (en als man: uitzichtloos zit je vast) weer terug krijgt, en dat in combinatie dat de oorlog voorbij is, dan zijn er, heel even, een heleboel dingen relatief. Dat is niet oppervlakkig, maar vind ik een vrij logische emotie op dat moment. Daarna blijken een hoop zaken vast complexer en moeilijker te liggen en het herstel moeizamer, de 'schade' fysiek en emotioneel veel groter, maar dat doet aan de vreugde van dat moment even niets af.

En ja, natuurlijk zijn sommige zaken wat geromantiseerd om er een pakkend jeugdboek van te maken. Ik vind dat het boek niet slechter maken. Ik vind de vele plotwendingen en het feit dat je als lezer vaak echt niet weet wat er te gebeuren staat of hoe het af gaat lopen een erg sterk punt in dit boek.

Dan is Snuf de Hond inderdaad van een heel andere orde, maar die kan je dan al veel jonger voorlezen of laten lezen. Sowieso is de Snuf-serie als volwassene op zich best aardig om te lezen maar al snel behoorlijk voorspelbaar. Voor kinderen van 8-10 jaar daarentegen snap ik dat deze boeken populair zijn.

[Anselmus]

Naar aanleiding van eerdere berichten bij mijn ouders Reis door de nacht uit de boekenkast meegenomen.

Leuk, echt een klassieker.

Ik dacht eerst dat ik hem ooit al gelezen had, maar ik denk dat dit Met paarden door de nacht was.

Afgelopen week ook nog begonnen in Het huis van de moskee op verzoek van een collega die zich verbaasde over dat ik bij mijn weten nog nooit een boek had gelezen van een in Nederland wonende migrant. Ik vroeg hem wat hij mij zou aanbevelen en hij noemde Kader Abdolah: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kader_Abdolah. Nu ik zijn wikipedia pagina lees vind ik wel dat ik een keer iets van hem moet lezen. Lezen jullie weleens iets van Nederlanders met een migratie-achtergrond?

Meerdere boeken van Khaled Hosseini gelezen.

Ik ook. De Vliegeraar bijvoorbeeld. Maar dat telt niet, want die leeft in Amerika, niet in Nederland.

[Anselmus]

Als ik het me goed herinner, gaan ze net na de oorlog vader ophalen uit het concentratiekamp. Ze nemen hem mee naar huis, in de auto. Van vader zijn de tanden er uit geslagen, maar 'dat geeft niks hoor, straks een goed kunstgebit en dan zie je er niks meer van'. Zegt de zoon.
Ik heb dat altijd buitengewoon oppervlakkig gevonden.

Voortaan even spoiler alert aanzetten

[merel]

Als ik het me goed herinner, gaan ze net na de oorlog vader ophalen uit het concentratiekamp. Ze nemen hem mee naar huis, in de auto. Van vader zijn de tanden er uit geslagen, maar 'dat geeft niks hoor, straks een goed kunstgebit en dan zie je er niks meer van'. Zegt de zoon.
Ik heb dat altijd buitengewoon oppervlakkig gevonden.

Ik juist helemaal niet. Het plaatst het kleine leed van geen tanden meer hebben in het grotere perspectief dat zij als gezin de oorlog hadden overleeft en velen niet.

[merel]

De boeken van Hugo Claus. Eerst "Het verdriet van België" en nu "De verwondering"

Echt mijn ding niet dat verouderde taalgebruik.

Hugo Claus'"Het verdriet van Belgie' is ook vreselijk. Ik ken niemand die dat boek heeft uitgelezen.

[Bertiel]

toch wel, achter elkaar, tijdens een vakantie in Ieper waar het in het vakantiehuis lag
Inhoud is idd vreselijk, maar vond het wel goed geschreven

[Herman]

Hugo Claus is echt een goede schrijver en het taalgebruik is juist bijzonder. Ik vind de Belgische variant van het Nederlands alleraangenaamst.

[merel]

Wat mij betreft het beste jeugdboek wat ik ooit heb gelezen!

Je krijgt bij dergelijke boeken wel het idee dat oorlog een spannend avontuur is, wat je ook wel eens mee zou willen maken. Dus ik zou het niet het beste jeugdboek noemen.

Heb je Reis door de Nacht zelf wel gelezen en kan je je nog een beetje herinneren wat er allemaal in voorkomt?

De grote risico’s van werken in het verzet en het feit dat dit bij velen tot de dood of afvoer naar een concentratiekamp heeft geleid komen duidelijk naar voren. Dat het met de hoofdpersoon goed afloopt doet daar niets aan af.

Daarbij is het een jeugdboek, niet te vergeten.

Ik vind de oorlog helemaal geen leuk spannend avontuur bij RddN.

Ik heb het een keer of tien gelezen, denk ik.

Ik ook, nog niet zo lang geleden opnieuw. Ik vond het altijd een van de meest spannende jeugdboeken. Alles kwam voorbij; verraad, verzet, bombardement Rotterdam, Engelse piloten, gevangenschap, onderduiken, angst en spanning. Misschien pak ik het boek er nog wel weer een keer bij. Of de reeks van 'Daan en Sietse' van Piet Prins. Die heb ik ook verslonden.