Nergens, maar daar had ik het wel over, Philpot ook en dr. De Boer ook in het citaat waar ik weer op reageerde.
En dat is nu net het probleem. Dat jij het niet over die dingen hebt, maar de ontwikkelingen binnen de CGK wel inbrengt wanneer het over veranderingen rond 1773/SV gaat. Wat ik heel goed kan begrijpen, want ik zie dezelfde ontwikkelingen en deel je zorgen daarover.
Maar juist omdat we dat zien gebeuren, kan de angst daarvoor een houdgreep worden ter 'rechterzijde', waar de discussie over 1773 of SV wel degelijk muurvast zit. En ik maak me niet alleen zorgen over de ontwikkelingen die jij schetst, maar ook over mijn kinderen die ik heel graag wil grootbrengen in de traditie waar ik zelf opgroeide (met een sobere liturgie, met gereformeerde en doorwrochte prediking en met de bediening der verzoening in het middelpunt). Maar ik zie voor hen de spanning steeds groter worden omdat elk van deze veranderingen vrijwel onbespreekbaar zijn.
Misschien verschilt onze context en ik realiseer me dat als je in een andere kerkelijke context staat, de 'roep om verandering' een heel andere kleur kan krijgen, waarbij je juist blij bent als je kunt houden wat je hebt. Maar nog liever zou ik zien dat we op een of andere manier kunnen terugkeren naar de frisheid van de Reformatie, waarin vanuit een innerlijke overtuiging geschriften ontstonden die vandaag de dag nog krachtig spreken.