Rouwdienst of dankdienst

[Lilian1975]

Sinds wanneer is een 'rouwdienst'bij een overlijden gamgbaar gebruik? Historisch gezien?

Je ziet in Genesis al dat begraven een familiegebeuren is. Bv Genesis 25 : 9-11 Izak en Ismaël begraven Abraham. Je leest in de Bijbel ook over diverse rouwgebruiken.

Ik weet niet of de gebruiken zoals wij die kennen er ook in de vroege kerk al waren. Mijn zwager is begrafenisondernemer en die heeft mij eens een boekje gegeven met de oorsprong van veel gebruiken rondom een begrafenis. Kan dat boekje niet zo snel vinden.
Laat ik jouw vraag nog aanvullen . Is het rouw in de kerk brengen streekgebonden en waar komt die traditie vandaan?

Rouw in de kerk brengen gebeurde in Rotterdam , kleine stadsgemeente, links gereformeerde bond in mijn jeugd niet. (Hervormd) . De meeste mensen die daar zaten hadden geen directe familie in de kerk.
Later Ederveen( midden GB hervormd) wel. Maar het was een echte dorpsgemeente. En dus ook hele families in de kerk.
Reeuwijk begin van ons trouwen (hervormd) niet. Hebben daar maar kort gekerkt. Vermoed dat het in Reeuwijk Dorp wel gebeurde.
Verhuisd naar Alblasserwaard ten tijden van de scheuring (HHK) wel. Maar vaak ook familie in de kerk. Nu zoveel jaar later niet altijd. Steeds vaker niet. Er zijn steeds meer mensen van elders. En vaak geen directe familie in de kerk. Bij oudere mensen vaak geen kinderen in onze kerk. En jonge stellen komen uut verschillende kerken overal vandaan.

Dus misschien streekgebonden met daarbij de kanttekening of er veel familie van elkaar in de gemeente zit.

[Bourdon16]

Bij ons gebeurt het af en toe.
Wij hebben het toen wel gedaan.

[Lilian1975]

Er werd door @Huisman gevraagd naar waar het gebruik van rouw in de kerk brengen vandaan komt . Ik was eigenlijk ook wel benieuwd.
Hier een link waar e.a. wordt geschreven over dit gebruik.

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek ... engen/

Wanneer nu evenwel de familie van de overledene, ook wanneer de dode niet in de kerk kwam te rusten, op een bepaalde zondag na de begrafenis ter kerke ging en aankondigde dat men de “rouw in de kerk wilde brengen”, wordt dit wel beschouwd als een overblijfsel van de Roomse gewoonte om in de parochiekerk voor elke persoon die begraven werd een zogenoemde dodenmis voor de zielenrust van de overledene op te dragen. Toen de Reformatie dit verbood, als, terecht een gevolg van het bijgeloof van het pausdom, ervoer men eigenlijk hier een leegte die opgevuld werd  door de “rouw in de kerk te brengen.” De familie gaat dan gezamenlijk naar de kerk en krijgt vaak een aparte plaats, meestal voorin de kerk. Men gaat dan naar de kerk om als familie het verdriet over de overledene voor Gods aangezicht neer te leggen, waarbij men eigenlijk ook de gemeente vraagt om mee te leven met hun verdriet en mee te vragen om de kracht des Heeren.

In de link blijkt dat hele oude papieren heeft met veel bijgeloof. Maar dat het gebruik na de Reformatie wat gezuiverd is....

[Posthoorn]

Het parkeren van de overledene buiten een kerkgebouw vind ik niet heel respectvol. Ik vind sowieso het hele idee dat de rouwsamenkomst een soort waarschuwing is tegen onvoorbereid sterven erg onpastoraal. De rouwsamenkomst is als het goed is om in het verdriet van de nabestaanden mee te leven en om een goed getuigenis te geven.

Allebei mee eens. Gelukkig mocht bij de rouwdienst van mijn moeder de kist in de kerk staan. Vóór de dienst werd afwisselend gewaakt door twee kleinzoons. Heel mooi. Maar nadat de predikant wat gememoriseerd had uit het leven van mijn moeder, was het voor mij ook wel genoeg geweest. Zo'n preek komt er dan toch een beetje als 'vreemd aanhangsel' achteraan. Of er gezongen is tijdens de dienst, kan ik me niet zo goed herinneren. Ik dacht het wel.