Hyperdordt

[tja]

@MGG ook niet de bedoelde zaak? Even los van de letterlijke bewoordingen?

Nee. Een groot verschil is of iets moet of dat een zondaar (in de normale weg) iets ervaart.

Dus jij zegt dat een mens na zijn bekering gewoonlijk onwaarheden gaat geloven?

[Cyrillus]

Nee, dat zegt hij niet. Hij gelooft 'dat dit tot ieder wedergeboren kind van God als een openbaring moet komen'. Want die leerstelling kende hij al vanaf zijn jeugd, zoals hij schrijft. Dus je verdraait nu de woorden van Spurgeon.

Dit is toch echt de spits van de discussie wat mij aangaat. Omdat @Posthoorn deze discussie met minder cynisme en puntiger kan voeren dan ik probeer ik even mijn mond te houden in dit topic.

Met gevoeletjes en ervaringen bedoel ik alles wat je tegenwoordig meegemaakt moet hebben om tot Christus te komen. Alles wat als kleine letter werkt. Bekend voorbeeldje: je moet je eerst gelijk Paulus de grootste zondaar op aarde gevoelen. Nee, Spurgeon wijst maar op één ding: het offer van Christus moet landen in je hart, je ogen moeten geopend worden. Dat is Evangelie. Ik ben niet tegen ervaringen of bekeringen of bevinding. Maar niet zoals het in het hypercalvinisme gepreekt wordt. Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.

Als het een bekend voorbeeld is, dan moet het eenvoudig zijn om een dominee die dit leert te citeren.

Bron/bewijs? In mijn ogen is dit een lasterlijke aanname.

"Waar alleen de algemene werking van de Heilige Geest is, daar is men gebleven wat men was: een hoogmoedig mens. Neen, men is niet geworden de grootste van alle zondaren, en dat openbaart zich dan in de houding die men tegenover zijn naaste heeft. Want op een zeker ogenblik kan de mens wel neergeslagen worden, zodat hij zegt of denkt of voelt: “Wat ben ik toch een zondaar!” Vooral wanneer dan z’n gedachten gaan over dingen die hij in z’n leven gedaan heeft en die eigenlijk te schrikkelijk zijn om te worden genoemd, dan kan zo’n mens wel eens denken: “O, wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk schepsel”. Maar dat is geen vernedering! Judas heeft ook gedacht dat hij zo’n afschuwelijk schepsel was, maar Judas heeft zich nooit vernederd. Vernedering komt openbaar in de levenshouding. (…)"

[Simon0612]

Dit is toch echt de spits van de discussie wat mij aangaat. Omdat @Posthoorn deze discussie met minder cynisme en puntiger kan voeren dan ik probeer ik even mijn mond te houden in dit topic.

Met gevoeletjes en ervaringen bedoel ik alles wat je tegenwoordig meegemaakt moet hebben om tot Christus te komen. Alles wat als kleine letter werkt. Bekend voorbeeldje: je moet je eerst gelijk Paulus de grootste zondaar op aarde gevoelen. Nee, Spurgeon wijst maar op één ding: het offer van Christus moet landen in je hart, je ogen moeten geopend worden. Dat is Evangelie. Ik ben niet tegen ervaringen of bekeringen of bevinding. Maar niet zoals het in het hypercalvinisme gepreekt wordt. Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.

Als het een bekend voorbeeld is, dan moet het eenvoudig zijn om een dominee die dit leert te citeren.

Bron/bewijs? In mijn ogen is dit een lasterlijke aanname.

"Waar alleen de algemene werking van de Heilige Geest is, daar is men gebleven wat men was: een hoogmoedig mens. Neen, men is niet geworden de grootste van alle zondaren, en dat openbaart zich dan in de houding die men tegenover zijn naaste heeft. Want op een zeker ogenblik kan de mens wel neergeslagen worden, zodat hij zegt of denkt of voelt: “Wat ben ik toch een zondaar!” Vooral wanneer dan z’n gedachten gaan over dingen die hij in z’n leven gedaan heeft en die eigenlijk te schrikkelijk zijn om te worden genoemd, dan kan zo’n mens wel eens denken: “O, wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk schepsel”. Maar dat is geen vernedering! Judas heeft ook gedacht dat hij zo’n afschuwelijk schepsel was, maar Judas heeft zich nooit vernederd. Vernedering komt openbaar in de levenshouding. (…)"

Algemene en bijzondere werking van de Heilige Geest
Er is een algemene en een bijzondere werking van de Heilige Geest. Door de eerste kan de mens het ver brengen. Hij kan heel wat kennis vergaderd hebben. Denk maar aan Bileam van wie ge leest in het boek Numeri. Misschien hebt ge lust om het daar eens na te gaan (hfdst. 22-24). Denk maar aan Judas. Wat moet Judas kennis hebben gehad van de dingen! Hij was immers opgenomen in de kring der discipelen. Een mens kan grote ernst aan de dag leggen. Hierbij moet ik u wijzen op de rijke jongeling. De rijke jongeling komt tot een verachte hoop, die bovendien zeer klein was en al wat aanzien en invloed had tegen zich zag. Hij vraagt: “Goede Meester, wat zal ik goeds doen, opdat ik het eeuwige leven hebbe” (Matth. 19:16). Zouden wij nu niet zeggen dat iemand die zo doet niet ver is van het Koninkrijk Gods en er waarschijnlijk wel in zal komen? We weten er niet van, dat hij er ingekomen is. (…)

Waar alleen de algemene werking van de Heilige Geest is, daar is men gebleven wat men was: een hoogmoedig mens. Neen, men is niet geworden de grootste van alle zondaren, en dat openbaart zich dan in de houding die men tegenover zijn naaste heeft. Want op een zeker ogenblik kan de mens wel neergeslagen worden, zodat hij zegt of denkt of voelt: “Wat ben ik toch een zondaar!” Vooral wanneer dan z’n gedachten gaan over dingen die hij in z’n leven gedaan heeft en die eigenlijk te schrikkelijk zijn om te worden genoemd, dan kan zo’n mens wel eens denken: “O, wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk schepsel”. Maar dat is geen vernedering! Judas heeft ook gedacht dat hij zo’n afschuwelijk schepsel was, maar Judas heeft zich nooit vernederd. Vernedering komt openbaar in de levenshouding. (…)

Waar de bijzondere werking van de Heilige Geest niet is, daar heeft men niet geleerd de zonde van Adam tot de zijne te maken en de schuld van Adam te omhelzen. Wat ik nu zeg, is een struikelblok voor de wereld, nietwaar? De wereld zegt: “Dat zou wat wezen, als ik om de zonde van Adam en om de schuld die hij gemaakt heeft, zou moeten worden geoordeeld en veroordeeld; dat zou wat wezen!” Maar wij zeggen dit: Wanneer dit geen waarheid was, dan zou Golgotha, dan zou het graf van Jozef van Arimathea, dan zou de rechterhand des Vaders ook geen waarheid zijn. Want de Christus Die er is, past op de in Adam gevallen mens, en zodra een mens in staat is om zich als een in Adam gevallene te zien en daarvan belijdenis doet en hierover bedrukt en bedroefd is, dan leert hij Christus kennen. (…)

De droefheid naar God ontbreekt waar alleen maar de algemene werking van de Geest is. U weet wat de apostel Paulus daarvan zegt. “De droefheid naar God”, zegt hij, “werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid” (2 Kor. 7:10). Deze droefheid ontbreekt.

Waar alleen de algemene werking van de Geest is, daar kent men de leiding niet tot Christus. Men heeft het wel over het geloof, maar de leiding tot Christus kent men niet.

[Zeeuw]

Dat wordt ook in de DL verklaard:

Verzekering van de verkiezing door de vruchten

Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid
worden de uitverkorenen te zijner tijd,
hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd;
niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuselijk doorzoeken,
maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing in het Woord Gods aangewezen
(als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods,
droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.),
in zichzelf met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen.

Zeker. Maar die zijn kenmerken van de verkiezing. Dus als je gelooft weet je dat je uitverkoren bent.

Mijn vraag is… hoe weet jij dat je geloof echt is?

Romeinen 8 vers 16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.

En hoe leg je dat pastoraal uit? Ik ben het niet oneens met je, maar het blijft allemaal zo vaag.

Hoe weet je nu dat het de Geest van God is of dat je eigen geest zich dat inbeeld?

Ik vind het lastig, maar, als het echt Gods Geest is, zijn er dan geen momenten van absolute zekerheid? De momenten die niemand meer kan wegnemen omdat het van Hem is?

[MGG]

@MGG ook niet de bedoelde zaak? Even los van de letterlijke bewoordingen?

Nee. Een groot verschil is of iets moet of dat een zondaar (in de normale weg) iets ervaart.

Dus jij zegt dat een mens na zijn bekering gewoonlijk onwaarheden gaat geloven?

Ik heb geen flauw idee waar deze onzin vandaan komt. Uit fatsoen zal ik je vraag beantwoorden. NEE dat zeg ik niet.

[MGG]

Dit is toch echt de spits van de discussie wat mij aangaat. Omdat @Posthoorn deze discussie met minder cynisme en puntiger kan voeren dan ik probeer ik even mijn mond te houden in dit topic.

Met gevoeletjes en ervaringen bedoel ik alles wat je tegenwoordig meegemaakt moet hebben om tot Christus te komen. Alles wat als kleine letter werkt. Bekend voorbeeldje: je moet je eerst gelijk Paulus de grootste zondaar op aarde gevoelen. Nee, Spurgeon wijst maar op één ding: het offer van Christus moet landen in je hart, je ogen moeten geopend worden. Dat is Evangelie. Ik ben niet tegen ervaringen of bekeringen of bevinding. Maar niet zoals het in het hypercalvinisme gepreekt wordt. Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.

Als het een bekend voorbeeld is, dan moet het eenvoudig zijn om een dominee die dit leert te citeren.

Bron/bewijs? In mijn ogen is dit een lasterlijke aanname.

"Waar alleen de algemene werking van de Heilige Geest is, daar is men gebleven wat men was: een hoogmoedig mens. Neen, men is niet geworden de grootste van alle zondaren, en dat openbaart zich dan in de houding die men tegenover zijn naaste heeft. Want op een zeker ogenblik kan de mens wel neergeslagen worden, zodat hij zegt of denkt of voelt: “Wat ben ik toch een zondaar!” Vooral wanneer dan z’n gedachten gaan over dingen die hij in z’n leven gedaan heeft en die eigenlijk te schrikkelijk zijn om te worden genoemd, dan kan zo’n mens wel eens denken: “O, wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk schepsel”. Maar dat is geen vernedering! Judas heeft ook gedacht dat hij zo’n afschuwelijk schepsel was, maar Judas heeft zich nooit vernederd. Vernedering komt openbaar in de levenshouding. (…)"

Het verschil tussen kan en moet is levensgroot. Dit citaat is absoluut geen onderbouwing van het volgens jou bekende voorbeeldje. Ook lees ik hier geen voorwaarden om naar Jezus te komen.
Wil je zo vriendelijk zijn om ook mijn andere vraag te beantwoorden?

[tja]

@MGG ook niet de bedoelde zaak? Even los van de letterlijke bewoordingen?

Nee. Een groot verschil is of iets moet of dat een zondaar (in de normale weg) iets ervaart.

Dus jij zegt dat een mens na zijn bekering gewoonlijk onwaarheden gaat geloven?

Ik heb geen flauw idee waar deze onzin vandaan komt. Uit fatsoen zal ik je vraag beantwoorden. NEE dat zeg ik niet.

Omdat in het stuk waar ik naar verwees ds Moerkerken en ds Schot dat wel beweren. En dat is de lijn bij nogal wat predikanten. Jij vind dat de gewone weg van een kind van God

[MGG]

Nee. Een groot verschil is of iets moet of dat een zondaar (in de normale weg) iets ervaart.

Dus jij zegt dat een mens na zijn bekering gewoonlijk onwaarheden gaat geloven?

Ik heb geen flauw idee waar deze onzin vandaan komt. Uit fatsoen zal ik je vraag beantwoorden. NEE dat zeg ik niet.

Omdat in het stuk waar ik naar verwees ds Moerkerken en ds Schot dat wel beweren. En dat is de lijn bij nogal wat predikanten. Jij vind dat de gewone weg van een kind van God

Dat zeg ik nergens...

[Cyrillus]

Met gevoeletjes en ervaringen bedoel ik alles wat je tegenwoordig meegemaakt moet hebben om tot Christus te komen. Alles wat als kleine letter werkt. Bekend voorbeeldje: je moet je eerst gelijk Paulus de grootste zondaar op aarde gevoelen. Nee, Spurgeon wijst maar op één ding: het offer van Christus moet landen in je hart, je ogen moeten geopend worden. Dat is Evangelie. Ik ben niet tegen ervaringen of bekeringen of bevinding. Maar niet zoals het in het hypercalvinisme gepreekt wordt. Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.

Als het een bekend voorbeeld is, dan moet het eenvoudig zijn om een dominee die dit leert te citeren.

Bron/bewijs? In mijn ogen is dit een lasterlijke aanname.

"Waar alleen de algemene werking van de Heilige Geest is, daar is men gebleven wat men was: een hoogmoedig mens. Neen, men is niet geworden de grootste van alle zondaren, en dat openbaart zich dan in de houding die men tegenover zijn naaste heeft. Want op een zeker ogenblik kan de mens wel neergeslagen worden, zodat hij zegt of denkt of voelt: “Wat ben ik toch een zondaar!” Vooral wanneer dan z’n gedachten gaan over dingen die hij in z’n leven gedaan heeft en die eigenlijk te schrikkelijk zijn om te worden genoemd, dan kan zo’n mens wel eens denken: “O, wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk schepsel”. Maar dat is geen vernedering! Judas heeft ook gedacht dat hij zo’n afschuwelijk schepsel was, maar Judas heeft zich nooit vernederd. Vernedering komt openbaar in de levenshouding. (…)"

Het verschil tussen kan en moet is levensgroot. Dit citaat is absoluut geen onderbouwing van het volgens jou bekende voorbeeldje. Ook lees ik hier geen voorwaarden om naar Jezus te komen.
Wil je zo vriendelijk zijn om ook mijn andere vraag te beantwoorden?

De boodschap is echt wel duidelijk: men is niet geworden de grootste der zondaren. En voor die tijd kan je het geen echte vernedering noemen. En voordat je je zo vernederd hebt is er geen redding. Uit het vervolg (zie uitgebreider citaat via @Simon) blijkt dat de bijzondere werking van Gods Geest nodig is en dat slaat terug op de grootste der zondaren.
En de boodschapper van deze 'lasterlijke aanname' zoals jij dat noemt heeft Simon ondertussen erbij vermeld, waarvoor dank.
Er is geen woord Frans bij, @MGG.

[tja]

Zeker. Maar die zijn kenmerken van de verkiezing. Dus als je gelooft weet je dat je uitverkoren bent.

Mijn vraag is… hoe weet jij dat je geloof echt is?

Romeinen 8 vers 16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.

En hoe leg je dat pastoraal uit? Ik ben het niet oneens met je, maar het blijft allemaal zo vaag.

Hoe weet je nu dat het de Geest van God is of dat je eigen geest zich dat inbeeld?

Ik vind het lastig, maar, als het echt Gods Geest is, zijn er dan geen momenten van absolute zekerheid? De momenten die niemand meer kan wegnemen omdat het van Hem is?

Mooi. Als je dat ervaart mag je het ook voelen en ervaren dat Hij nabij is.

Maar toch denk ik niet dat onze zekerheid in het gevoel moet liggen. Maar in het eenvoudige en kinderlijke geloof (vertrouwen) zelf. Wat natuurlijk niet zonder gevoel gaat.

[MGG]

Als het een bekend voorbeeld is, dan moet het eenvoudig zijn om een dominee die dit leert te citeren.

Bron/bewijs? In mijn ogen is dit een lasterlijke aanname.

"Waar alleen de algemene werking van de Heilige Geest is, daar is men gebleven wat men was: een hoogmoedig mens. Neen, men is niet geworden de grootste van alle zondaren, en dat openbaart zich dan in de houding die men tegenover zijn naaste heeft. Want op een zeker ogenblik kan de mens wel neergeslagen worden, zodat hij zegt of denkt of voelt: “Wat ben ik toch een zondaar!” Vooral wanneer dan z’n gedachten gaan over dingen die hij in z’n leven gedaan heeft en die eigenlijk te schrikkelijk zijn om te worden genoemd, dan kan zo’n mens wel eens denken: “O, wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk schepsel”. Maar dat is geen vernedering! Judas heeft ook gedacht dat hij zo’n afschuwelijk schepsel was, maar Judas heeft zich nooit vernederd. Vernedering komt openbaar in de levenshouding. (…)"

Het verschil tussen kan en moet is levensgroot. Dit citaat is absoluut geen onderbouwing van het volgens jou bekende voorbeeldje. Ook lees ik hier geen voorwaarden om naar Jezus te komen.
Wil je zo vriendelijk zijn om ook mijn andere vraag te beantwoorden?

De boodschap is echt wel duidelijk: men is niet geworden de grootste der zondaren. En voor die tijd kan je het geen echte vernedering noemen. En voordat je je zo vernederd hebt is er geen redding. Uit het vervolg (zie uitgebreider citaat via @Simon) blijkt dat de bijzondere werking van Gods Geest nodig is en dat slaat terug op de grootste der zondaren.
En de boodschapper van deze 'lasterlijke aanname' zoals jij dat noemt heeft Simon ondertussen erbij vermeld, waarvoor dank.
Er is geen woord Frans bij, @MGG.

Ik haal die boodschap niet uit het citaat. Misschien lees ik te letterlijk wat er staat?

Ik zal het nog duidelijker vragen. Vind/denk je dat Ds. Paauwe dit leert om zijn hoorders vooral van Christus af te houden? Zo ja, dan vind ik het een lasterlijke aanname. Zo nee hoe moet ik de volgende zin dan lezen? 'Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.'

[Posthoorn]

Met gevoeletjes en ervaringen bedoel ik alles wat je tegenwoordig meegemaakt moet hebben om tot Christus te komen. Alles wat als kleine letter werkt. Bekend voorbeeldje: je moet je eerst gelijk Paulus de grootste zondaar op aarde gevoelen. Nee, Spurgeon wijst maar op één ding: het offer van Christus moet landen in je hart, je ogen moeten geopend worden. Dat is Evangelie. Ik ben niet tegen ervaringen of bekeringen of bevinding. Maar niet zoals het in het hypercalvinisme gepreekt wordt. Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.

Je bent nu ineens niet tegen bijzondere ervaringen? Dat is fijn, maar strookt volgens mij niet met wat je eerder allemaal gezegd hebt. Ik heb alleen geen zin om dat nu allemaal uit te gaan zoeken, dus ik laat het hierbij.

[Cyrillus]

Met gevoeletjes en ervaringen bedoel ik alles wat je tegenwoordig meegemaakt moet hebben om tot Christus te komen. Alles wat als kleine letter werkt. Bekend voorbeeldje: je moet je eerst gelijk Paulus de grootste zondaar op aarde gevoelen. Nee, Spurgeon wijst maar op één ding: het offer van Christus moet landen in je hart, je ogen moeten geopend worden. Dat is Evangelie. Ik ben niet tegen ervaringen of bekeringen of bevinding. Maar niet zoals het in het hypercalvinisme gepreekt wordt. Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.

Je bent nu ineens niet tegen bijzondere ervaringen? Dat is fijn, maar strookt volgens mij niet met wat je eerder allemaal gezegd hebt. Ik heb alleen geen zin om dat nu allemaal uit te gaan zoeken, dus ik laat het hierbij.

Alle heeft de context: wel of geen kleine letter. Daar ligt het verschil. Hoe zou ik tegen bijzonder ervaringen kunnen zijn? Neem alleen al Paulus.

[Cyrillus]

"Waar alleen de algemene werking van de Heilige Geest is, daar is men gebleven wat men was: een hoogmoedig mens. Neen, men is niet geworden de grootste van alle zondaren, en dat openbaart zich dan in de houding die men tegenover zijn naaste heeft. Want op een zeker ogenblik kan de mens wel neergeslagen worden, zodat hij zegt of denkt of voelt: “Wat ben ik toch een zondaar!” Vooral wanneer dan z’n gedachten gaan over dingen die hij in z’n leven gedaan heeft en die eigenlijk te schrikkelijk zijn om te worden genoemd, dan kan zo’n mens wel eens denken: “O, wat ben ik toch eigenlijk een afschuwelijk schepsel”. Maar dat is geen vernedering! Judas heeft ook gedacht dat hij zo’n afschuwelijk schepsel was, maar Judas heeft zich nooit vernederd. Vernedering komt openbaar in de levenshouding. (…)"

Het verschil tussen kan en moet is levensgroot. Dit citaat is absoluut geen onderbouwing van het volgens jou bekende voorbeeldje. Ook lees ik hier geen voorwaarden om naar Jezus te komen.
Wil je zo vriendelijk zijn om ook mijn andere vraag te beantwoorden?

De boodschap is echt wel duidelijk: men is niet geworden de grootste der zondaren. En voor die tijd kan je het geen echte vernedering noemen. En voordat je je zo vernederd hebt is er geen redding. Uit het vervolg (zie uitgebreider citaat via @Simon) blijkt dat de bijzondere werking van Gods Geest nodig is en dat slaat terug op de grootste der zondaren.
En de boodschapper van deze 'lasterlijke aanname' zoals jij dat noemt heeft Simon ondertussen erbij vermeld, waarvoor dank.
Er is geen woord Frans bij, @MGG.

Ik haal die boodschap niet uit het citaat. Misschien lees ik te letterlijk wat er staat?

Ik zal het nog duidelijker vragen. Vind/denk je dat Ds. Paauwe dit leert om zijn hoorders vooral van Christus af te houden? Zo ja, dan vind ik het een lasterlijke aanname. Zo nee hoe moet ik de volgende zin dan lezen? 'Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.'

Ik weet niet wat er in zijn hart leefde op dat moment. Maar het is een overduidelijke waarschuwing dat je niet bij Jezus thuis hoort als er geen 'bijzondere werking van de Heilige Geest' is, lees: als je jezelf NIET de grootste der zondaren voelt. Dan houdt je dus mensen onterecht af van Jezus. Aangezien er vele voorbeelden zijn noem ik dat santemekraam. Zal ik er nog eentje noemen, zelfde preek: 'de schuld van Adam omhelzen'. Dat je Jezus omhelst, ja, hij is de Redder. Maar de zonde omhelzen, dus liefhebben? Ik ga hier het woord niet neerzetten dat ik in gedachten heb.

[MGG]

Het verschil tussen kan en moet is levensgroot. Dit citaat is absoluut geen onderbouwing van het volgens jou bekende voorbeeldje. Ook lees ik hier geen voorwaarden om naar Jezus te komen.
Wil je zo vriendelijk zijn om ook mijn andere vraag te beantwoorden?

De boodschap is echt wel duidelijk: men is niet geworden de grootste der zondaren. En voor die tijd kan je het geen echte vernedering noemen. En voordat je je zo vernederd hebt is er geen redding. Uit het vervolg (zie uitgebreider citaat via @Simon) blijkt dat de bijzondere werking van Gods Geest nodig is en dat slaat terug op de grootste der zondaren.
En de boodschapper van deze 'lasterlijke aanname' zoals jij dat noemt heeft Simon ondertussen erbij vermeld, waarvoor dank.
Er is geen woord Frans bij, @MGG.

Ik haal die boodschap niet uit het citaat. Misschien lees ik te letterlijk wat er staat?

Ik zal het nog duidelijker vragen. Vind/denk je dat Ds. Paauwe dit leert om zijn hoorders vooral van Christus af te houden? Zo ja, dan vind ik het een lasterlijke aanname. Zo nee hoe moet ik de volgende zin dan lezen? 'Daar wordt de hele santemekraam erbij gehaald om je vooral van Christus af te houden.'

Ik weet niet wat er in zijn hart leefde op dat moment. Maar het is een overduidelijke waarschuwing dat je niet bij Jezus thuis hoort als er geen 'bijzondere werking van de Heilige Geest' is, lees: als je jezelf NIET de grootste der zondaren voelt. Dan houdt je dus mensen onterecht af van Jezus. Aangezien er vele voorbeelden zijn noem ik dat santemekraam. Zal ik er nog eentje noemen, zelfde preek: 'de schuld van Adam omhelzen'. Dat je Jezus omhelst, ja, hij is de Redder. Maar de zonde omhelzen, dus liefhebben? Ik ga hier het woord niet neerzetten dat ik in gedachten heb.

Dus stelde iets negatiefs, zonder te weten wat er zijn hart leefde. Ik geloof absoluut niet dat ds. Paauwe het doel had om mensen van Christus af te houden.
Ik blijf het een lasterlijke aanname vinden, maar helaas denkt het mod team hier anders over.