GerefGemeente-lid schreef:Erik1960 schreef:Framboos schreef:Ik dacht dat we altijd met 2 woorden moeten spreken: wet en evangelie.
Ik ben het overigens wel met @Ararat eens op dit punt. Benadrukkend dat Gods woord leidend moet zijn, waarbij we tot het uiterste moeten gaan om ook de relatie goed te houden. In liefde waarschuwend, niet vanuit de hoogte, maar naast ons kind.
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... evangelie/
Ik proef hier wat anders.
Als onze kinderen onbekeerd zullen sterven, zal ook hun bloed en de doopbelofte die wij hebben gedaan eenmaal van onze handen geëist worden.
De bediening der verzoening gaat nooit buiten het eisende recht Gods om. In generlei wijze.
Het Nieuwe verbond is zo veel heerlijker dan het Oude verbond. Wedergeboren ouders worden niet gestraft om de zonden van hun kinderen. En wedergeboren kinderen worden niet gestraft om de zonden van hun ouders.
Eens. God zal ieder van ons op Zijn eigen manier beoordelen. En Zijn oordeel is volkomen eerlijk. Het was eerlijk onder het oude verbond, dat sterk gebaseerd was op werken. Het is ook (in een andere betekenis) eerlijk onder het nieuwe verbond, waar het geloof van een persoon wordt bewezen door zijn werken (Jakobus 2:14-17).
Ben je één met Christus, bewijs dat dat met je werken! Ga af en toe in gesprek gaan met zijn of haar kind. Bid ervoor dat je de gelegenheid mag herkennen om dat te doen. En doe het liefdevol maar eerlijk. Je kind niet loslaten maar vasthouden. Tegelijk speelt er nog een ander iets. Dat is de controle loslaten. "Laat af en weet dat ik God ben" (Psalm 46:11)
Iemand deelde haar methode om met haar ongelovige volwassen kind te praten: “Ze weet dat ik een christen ben, ze is in het geloof opgevoed, en ik hou van haar en ze is kostbaar voor mij. Ik geloof dat de Heere op Zijn tijd in haar leven kan gaan werken. Hij zoekt het verlorene. En ik aarzel nooit om te zeggen: 'Ik bid voor je.' Dat is de beste manier die ik ken om van haar te houden, om voor haar te bidden.”