Gezinsvorming

[merel]

Vanzelf veroordeel ik (jonge) stellen die gezinsuitbreiding met deze middelen zelf willen 'bepalen' en 'plannen'. Dat is, dunkt me, niet in overeenstemming met Gods heilig Woord.

Waarom veroordeling? En op welke grond is het niet in overeenstemming met Gods woord om anticonceptie te gebruiken?

Verder volkomen eens met evl

[eilander]

Vanzelf veroordeel ik (jonge) stellen die gezinsuitbreiding met deze middelen zelf willen 'bepalen' en 'plannen'. Dat is, dunkt me, niet in overeenstemming met Gods heilig Woord.

Waarom veroordeling? En op welke grond is het niet in overeenstemming met Gods woord om anticonceptie te gebruiken?

Hier hebben we al vaker over gesproken. Ik ben het eens met @Jantje. Het is in strijd met het Bijbelse gegeven dat kinderen krijgen een zegen is, en nergens lees je daar een kanttekening bij (tenzij negatief bij Onan, maar daar was wel meer aan de hand denk ik).
Zelf plannen is iets wat past in ons individualistisch denken, niet in het denken aan de uitbreiding van Gods Koninkrijk.
En nee, dat betekent niet dat we moeten proberen zoveel mogelijk kinderen te krijgen ten koste van alles (voornamelijk de moeder).
Ik zeg het nu wat ongenuanceerd wellicht, maar ik denk wel dat dit de bijbelse denklijn in hoofdlijnen is.

[merel]

Die mening deel ik niet. Ik zie het ook niet ( meer) als bijbelse opdracht om kinderen te krijgen. Ik denk dat je wel zeker gebruik mag maken van anti conceptie zonder dat de gezondheid van de moeder in het spel is. Dus in dit opzicht sta ik/ staan wij er anders in.

[Boertje]

Ik vraag mij af wat menig refoforummer zou doen als zijn vrouw te kennen geeft na 3 of 4 kinderen dat het wat haar betreft prima zo is. Wordt dit gerespecteerd of afgewezen?

[ejvl]

Ik vraag mij af wat menig refoforummer zou doen als zijn vrouw te kennen geeft na 3 of 4 kinderen dat het wat haar betreft prima zo is. Wordt dit gerespecteerd of afgewezen?

Dat ligt eraan wat de reden is.
Als de vrouw aangeeft de drukte niet aan te kunnen, lichamelijke ongemakken ervaart of iets dergelijks zou ik het absoluut respecteren.
Als ze zegt er geen zin meer in te hebben en zelf een cariere wil opbouwen zullen we in gesprek gaan, maar dan nog valt er niet iets af te wijzen aangezien het huwelijk bestaat uit 2 personen en er is niet iemand de baas, zeker als het gaat over kinderen krijgen is de vrouw de leidraad wat mij betreft.
Je kunt namelijk niet dwingen om open te staan om (meer) kinderen te krijgen en dat is maar goed ook anders zou er een ongezonde machtsverhouding liggen.
Los daarvan kun je als man altijd je eigen mening hebben en daarover ook praten.

[parsifal]

Hoewel ik kinderen zeker als zegen zie en ik dankbaar ben voor onze eigen zoon, denk ik dat juist als het om kinderen gaat je niet zomaar de Oud-Testamentische tijd met de Nieuw-Testamentische kunt vergelijken. Waar in het Oude Testament je bij het volk hoorde door geboorte, speelt dit in het Nieuwe Testament zeker nog mee, maar wel in mindere mate, daarom kan Paulus ook positief zijn over het niet-gehuwd zijn en is het misschien tekenend dat onvruchtbaarheid niet genoemd wordt als iets waarvoor men genezing zocht bij de Heere.

Het is goed om hierover van gedachten te wisselen, maar laat zeker op dit gevoelige onderdeel, het een zaak tussen God en het paar zelf zijn. Als een echtpaar kiest voor anti-conceptie werken zij op zijn hoogst zichzelf tegen en ontzeggen zich mogelijk een zegen, maar het gaat anderen niet zoveel aan.

Tenzij er natuurlijk druk binnen het huwelijk is waardoor bijvoorbeeld de vrouw of andere kinderen te lijden hebben.

[merel]

Als de vrouw aangeeft de drukte niet aan te kunnen, lichamelijke ongemakken ervaart of iets dergelijks zou ik het absoluut respecteren.
Als ze zegt er geen zin meer in te hebben en zelf een cariere wil opbouwen zullen we in gesprek gaan,

En als zij zegt dat ze geen kind meer "wil", omdat ze nog graag daarnaast zou willen blijven werken. Dus geen carrière, maar gewoon 3 dagen

En in het kader van een ander topic. Is dit iets waar het hoofd van het gezin over beslist, indien men er samen niet uitkomt?

[Mara]

En in het kader van een ander topic. Is dit iets waar het hoofd van het gezin over beslist, indien men er samen niet uitkomt?

Ik geloof dat de moderne jonge gezinnen van nu geen hoofd meer kennen. Man en vrouw beslissen samen en in bepaalde gevallen zelfs de vrouw alleen. Dat vindt niemand meer raar.

Het huishouden en het gezin is tegenwoordig op een ander niveau dan vroeger, toen ik kind was.
Mijn moeder stak de straat over en kon haar schoonmoeder en enkele schoonzussen om raad vragen.
Het oudste kind voedde het jongere op, het rolde als het ware groot.
Je koopt samen een huis, samen een auto (of twee) je boekt samen en dan vaak in overleg met de kinderen een vakantie.
De kinderen willen een hondje of poesje, ah mag het en dan gaan ze gezamenlijk op zoek.
Zo ging dat echt niet. Kinderen zwegen, wachtten af, moeder opperde iets en vader hakte de knoop door.

Vrouw en man zijn meer individu geworden, mede doordat je van overheidswege ook zo wordt gezien als getrouwde vrouw.
Mijn man krijgt AOW, ik niet.
Mijn man moet belasting betalen, ik krijg terug.
In onze gemeente en ook in andere, zit één van twee, met of zonder kind, de andere in een andere gemeente.
Nu is dat op zich niet zo heel nieuw, want dat gebeurde vroeger ook wel.
Maar ik denk dat er nu bewuster wordt gekozen, vrouw wil naar andere kerk, man niet, vrouw vertrekt en man blijft in die gemeente.
Het is niet goed, dat zeg ik dus niet! maar het gebeurt.

[Mannetje]

@Merel:
Als je daar pas na drie kinderen over spreekt, ben je mijns inziens al veel te laat.

In het geval dat het puur gaat om graag drie dagen willen werken, zonder verdere bijkomstigheden, vind ik het heel erg om daarom te bedanken voor de kinderzegen.

[merel]

@ Mara Die situatie die jij van vroeger omschrijft, herken ik totaal niet. Ook mijn oma's waren zelfstandige werkende vrouwen. Een oma wilde ook geen SGP stemmen om hun vrouwen standpunt.

Maar goed, on topic
In dit topic lees ik van mannen dat hun vrouw hierin gevolgd wordt tenzij het om andere redenen gast dan fysiek of psychisch. Dan moet je open blijven staan voor de kinderzegen. Al vermoed ik dat het dan geen zegen meer is voor de betreffende vrouw.

@ mannetje
Natuurlijk heb je het daar eerder over, maar waarom mag je niet gewoon zeggen dat je " het" nu wel genoeg vindt.

[Boertje]

@ Mannetje:Begrijp ik jou goed dat kinderen krijgen dus een groot gezin bij jou boven alles gaat? Als dat zo is, is er bij jou geen plaats voor het "samen".

En wat Mara omschrijft herken ik ook. Ook bij mijn oma's zag ik dit, de mensen waren straatarm maar er was desondanks een enorme druk vanuit de kerk voor een groot gezin. En als dat lang uitbleef werden hier vragen over gesteld, letterlijk: wanneer komt de volgende.

[Mara]

@ Mara Die situatie die jij van vroeger omschrijft, herken ik totaal niet. Ook mijn oma's waren zelfstandige werkende vrouwen. Een oma wilde ook geen SGP stemmen om hun vrouwen standpunt.

Die situatie(s) ken ik ook, maar ik wilde niet meteen weer de knuppel in het hanenhok werpen.

Als je daar pas na drie kinderen over spreekt, ben je mijns inziens al veel te laat.

Het kan zijn dat pas na het krijgen van 3 kinderen daar de noodzaak voor is.
Je krijgt toch in de loop van je leven - en huwelijk - over zaken een ander inzicht? Het leven is nu eenmaal niet star en overzichtelijk.

[refo]

Kinderzegen werd vooral zegen genoemd omdat de vrouw en het kind de gevaarlijke bevalling overleven konden. Nu we dat medisch grotendeels onder controle hebben (een andere zegen) is het maar de vraag of we op dat punt dan ook moeten zeggen: veel kinderen willen is dankbaarheid, (maar?) drie kinderen willen is ondankbaarheid.
Wat het werken betreft: als een ondernemersvrouw moest meewerken, werd dat altijd als heel verstandig ervaren. Het spaarde een knecht uit. En spaarzaamheid is een deugd. Als men in loondienst wil, wordt da nu als zelfzucht ervaren en hebberigheid is een ondeugd.

[Mannetje]

Als je daar pas na drie kinderen over spreekt, ben je mijns inziens al veel te laat.

Het kan zijn dat pas na het krijgen van 3 kinderen daar de noodzaak voor is.
Je krijgt toch in de loop van je leven - en huwelijk - over zaken een ander inzicht? Het leven is nu eenmaal niet star en overzichtelijk.[/quote]
In de voorbereiding op je huwelijk heb je het toch over het krijgen van kinderen? Anders schort er werkelijk iets aan je voorbereiding!
Natuurlijk kunnen er omstandigheden zijn die gespreken anders maken dan je vroeger had gedacht, maar die mogelijkheid liet ik in de volgende zin duidelijk open!

Maar gaan trouwen en denken "als er kinderen komen zien we dan wel" lijkt me een bijzonder slechte start.

Want het krijgen van kinderen beïnvloedt je leven meer dan je huwelijk zelf, althans in onze ervaring.
Overigens geldt dat ook voor het ongewenst niet krijgen van kinderen (maar dat ligt buiten dit topic).

[Boertje]

Ik hou me ook een beetje bezig met genealogie. Als ik dan bij mijn voorouders de sterfte zie onder zuigelingen, heel erg. Vaak wel 3 kinderen die voortijdig de dood vonden. En groot dat die gezinnen waren....En menig voorouder trouwde na de dood van zijn vrouw nog een keer. En ook daar weer een hoop kinderen. En toch hebben ze het gered, en het laatste centje ging nog naar de kerk ook al hadden ze zelf niets, en zeker niet de luxe die wij nu kennen.