Uitspraak 'Christus'

[Mister]

Overigens werd door de hogepriester het woord 'JHWH' wel uitgesproken in het gebed en de zegen op Yom Kippoer.

[jakobmarin]

Wat ik me ook wel eens afvraag: waarom is de naam Jahweh ooit vertaald naar Heer(e)?

De naam Jahweh bestaat sowieso niet.
Zoals je wel zal weten is het oorspronkelijke Hebreeuws een medeklinkertaal. Het oorspronkelijke woord, dat gebruikt wordt, is JHWH (ik kan hier geen Hebreeuwse tekens invoeren, maar het is de lettercombinatie Jod-Hee-Waw-Hee).
Misschien weet je ook wel, dat de masoreten later puntjes en zangtekens hebben toegevoegd, die echter niet geïnspireerd zijn, maar waar de statenvertalers wel grote waarde aan gehecht hebben; slecht op enkele punten zijn ze ervan afgeweken.
De originele uitspraak van dit woord (JHWH) is niet meer bekend; de joden spreken het uit als adonai als ze het tegenkomen in de Bijbel, uit vreze voor misbruik van Gods naam. Daarom hebben de masoreten de punten en zangtekens van het woord adonai bij JHWH gezet. Op grond van deze tekens dachten bijbelgeleerden enkele eeuwen geleden dat dit woord als Jehova uitgesproken moest worden. Dat is dus niet het geval.

De statenvertalers hebben de naam JHWH altijd vertaald met HEERE (vijf hoofdletters dus), de Verbondsgod. De vermoedelijke betekenis lijkt in de roepingsgeschiedenis van Mozes gegeven te worden: IK ZAL DIE IK ZIJN ZAL.
Het woord Adonai (dus niet JHWH met de adonai-puntjes) is vertaald met Heere (één hoofdletter), de Bezitter van alles.

Dank Tiberius! Het lijkt wel of je er voor geleerd heb

Waarom is er ooit voor Heer (Herr, Lord en Seigneur), voor een wereldse titel, gekozen om JHWH te vertalen? En niet gewoon laten staan? Want een naam is toch eigenlijk niet te vertalen?

[Mister]

Wat ik me ook wel eens afvraag: waarom is de naam Jahweh ooit vertaald naar Heer(e)?

De naam Jahweh bestaat sowieso niet.
Zoals je wel zal weten is het oorspronkelijke Hebreeuws een medeklinkertaal. Het oorspronkelijke woord, dat gebruikt wordt, is JHWH (ik kan hier geen Hebreeuwse tekens invoeren, maar het is de lettercombinatie Jod-Hee-Waw-Hee).
Misschien weet je ook wel, dat de masoreten later puntjes en zangtekens hebben toegevoegd, die echter niet geïnspireerd zijn, maar waar de statenvertalers wel grote waarde aan gehecht hebben; slecht op enkele punten zijn ze ervan afgeweken.
De originele uitspraak van dit woord (JHWH) is niet meer bekend; de joden spreken het uit als adonai als ze het tegenkomen in de Bijbel, uit vreze voor misbruik van Gods naam. Daarom hebben de masoreten de punten en zangtekens van het woord adonai bij JHWH gezet. Op grond van deze tekens dachten bijbelgeleerden enkele eeuwen geleden dat dit woord als Jehova uitgesproken moest worden. Dat is dus niet het geval.

De statenvertalers hebben de naam JHWH altijd vertaald met HEERE (vijf hoofdletters dus), de Verbondsgod. De vermoedelijke betekenis lijkt in de roepingsgeschiedenis van Mozes gegeven te worden: IK ZAL DIE IK ZIJN ZAL.
Het woord Adonai (dus niet JHWH met de adonai-puntjes) is vertaald met Heere (één hoofdletter), de Bezitter van alles.

Dank Tiberius! Het lijkt wel of je er voor geleerd heb

Waarom is er ooit voor Heer (Herr, Lord en Seigneur), voor een wereldse titel, gekozen om JHWH te vertalen? En niet gewoon laten staan? Want een naam is toch eigenlijk niet te vertalen?

Wat meer informatie: http://nl.wikipedia.org/wiki/JHWH#Gebru ... ertalingen

[Tiberius]

Ik lees wel eens wat, ja, het heeft ook mijn interesse.

Waarom er voor Heer(e) gekozen is, is heel eenvoudig: dat doen de schrijvers van het Nieuwe Testament ook.

Neem bijvoorbeeld het bekende gedeelte van de pinkstertoespraak uit Handelingen 2, waarbij Petrus Psalm 110 citeert.
In Psalm 110 vers 1 staat: De HEERE (JHWH) heeft tot mijn Heere (Adonai) gesproken.
Beide woorden (HEERE en Heere) worden in Handelingen 2 : 34 weergegeven als Kurios, het Griekse woord voor heer.

[jakobmarin]

Ik lees wel eens wat, ja, het heeft ook mijn interesse.

Waarom er voor Heer(e) gekozen is, is heel eenvoudig: dat doen de schrijvers van het Nieuwe Testament ook.

Neem bijvoorbeeld het bekende gedeelte van de pinkstertoespraak uit Handelingen 2, waarbij Petrus Psalm 110 citeert.
In Psalm 110 vers 1 staat: De HEERE (JHWH) heeft tot mijn Heere (Adonai) gesproken.
Beide woorden (HEERE en Heere) worden in Handelingen 2 : 34 weergegeven als Kurios, het Griekse woord voor heer.

OK, Kurios betekend dus Heer (Lord, Herr), de titel van een grootgrondbezitter bijv.?

[Tiberius]

Ik lees wel eens wat, ja, het heeft ook mijn interesse.

Waarom er voor Heer(e) gekozen is, is heel eenvoudig: dat doen de schrijvers van het Nieuwe Testament ook.

Neem bijvoorbeeld het bekende gedeelte van de pinkstertoespraak uit Handelingen 2, waarbij Petrus Psalm 110 citeert.
In Psalm 110 vers 1 staat: De HEERE (JHWH) heeft tot mijn Heere (Adonai) gesproken.
Beide woorden (HEERE en Heere) worden in Handelingen 2 : 34 weergegeven als Kurios, het Griekse woord voor heer.

OK, Kurios betekend dus Heer (Lord, Herr), de titel van een grootgrondbezitter bijv.?

Het Griekse kurios betekent heer, ja. Niet alleen in de zin van grootgrondbezitter, maar ook als eigenaar van een huis, wijngaard, of iets dergelijks en ook als aanspraak van mensen.

Ik heb hier niet de woordenboeken bij de hand, maar gevoelsmatig heeft het Hebreeuwse adonai een wat zwaardere betekenis; ik kan het thuis eens nakijken en dan hier posten als je er interesse voor hebt.

[Mister]

Ik lees wel eens wat, ja, het heeft ook mijn interesse.

Waarom er voor Heer(e) gekozen is, is heel eenvoudig: dat doen de schrijvers van het Nieuwe Testament ook.

Neem bijvoorbeeld het bekende gedeelte van de pinkstertoespraak uit Handelingen 2, waarbij Petrus Psalm 110 citeert.
In Psalm 110 vers 1 staat: De HEERE (JHWH) heeft tot mijn Heere (Adonai) gesproken.
Beide woorden (HEERE en Heere) worden in Handelingen 2 : 34 weergegeven als Kurios, het Griekse woord voor heer.

OK, Kurios betekend dus Heer (Lord, Herr), de titel van een grootgrondbezitter bijv.?

Het Griekse kurios betekent heer, ja. Niet alleen in de zin van grootgrondbezitter, maar ook als eigenaar van een huis, wijngaard, of iets dergelijks en ook als aanspraak van mensen.

Ik heb hier niet de woordenboeken bij de hand, maar gevoelsmatig heeft het Hebreeuwse adonai een wat zwaardere betekenis; ik kan het thuis eens nakijken en dan hier posten als je er interesse voor hebt.

Kurios is de aanspreektitel voor iemand die iets over een ander te zeggen heeft. Maar die dat wel doet op een positieve manier. Iemand die met dwang iets oplegt noemen we een despoot, wat eveneens uit het Grieks afkomstig is, nl. van het woord despotes.
Tot aan de tijd van keizer Constantijn is er met het woord Kurios nog genoeg te doen. Na de dood van Augustus wordt bepaald dat hij (Augustus) onder goden is opgenomen en zo ontstaat de keizercultus, waarbij het voor de Romeinse staatsburgers een verplichting wordt om te offeren voor de Kurios, iets wat voor de Christenen niet mogelijk is.

Verder heb ik inderdaad ook het idee dat de gevoelswaarde van Adonai en Kurios niet hetzelfde is, maar heb hier eveneens niet bij de hand om daar wat over te zeggen.

[Tiberius]

Ik heb hier niet de woordenboeken bij de hand, maar gevoelsmatig heeft het Hebreeuwse adonai een wat zwaardere betekenis; ik kan het thuis eens nakijken en dan hier posten als je er interesse voor hebt.

Nu wel.
Het Grieks-Nederlands woordenboek geeft bij "kurios":
"heer, meester, eigenaar"

Het Hebreeuwse Lexicon van Holladay geeft bij "adoni":
I. (earthly) lord, master (more than 300x):
1. over land, houshold
2. polite vocative: wife to husband, daughter to father; with addition: my lord Moses (Num 11:28)
3. in polite stile, adoni for you or he, your or his (Gen 24:27)
II. God (more than 400x)

Eigenlijk zit er dus niet zo veel verschil in.

[sunlover]

In het Grieks begint het woord met een chi, die uitgesproken wordt als een vrij zachte g, zoals bij ons in het woord kachel. Dus als je alleen daar naar kijkt, moet je uitspreken als Gristus.

Echter: Latijn is eeuwenlang de officiële kerktaal geweest en via die taal is het woord Christus in onze taal terecht gekomen. Het Latijns kent de ch-klant met g-uitspraak niet, daarom is de uitspraak: Kristus. Zo is de uitspraak ook in onze taal gekomen en lange tijd gebleven.
.

Lijkt me een goede reden voor de gristus uitspraak. Om dan op die manier het laatste restje van de Roomse zuurdesem uit onze kerken te verwijderen.

[Tiberius]

In het Grieks begint het woord met een chi, die uitgesproken wordt als een vrij zachte g, zoals bij ons in het woord kachel. Dus als je alleen daar naar kijkt, moet je uitspreken als Gristus.

Echter: Latijn is eeuwenlang de officiële kerktaal geweest en via die taal is het woord Christus in onze taal terecht gekomen. Het Latijns kent de ch-klant met g-uitspraak niet, daarom is de uitspraak: Kristus. Zo is de uitspraak ook in onze taal gekomen en lange tijd gebleven.
.

Lijkt me een goede reden voor de gristus uitspraak. Om dan op die manier het laatste restje van de Roomse zuurdesem uit onze kerken te verwijderen.

Zullen we dan ook de Drieëenheid maar weer loochenen? De Godheid van Christus ontkennen? De ambten als onbijbels neerzetten?
En ga zo maar door. Want dat zijn allemaal overeenkomsten met de roomsen.

Kijk, ik kan me op zichzelf wel vinden in de g-uitspraak, maar laten we er geen halszaak van maken. En zeker niet als roomse zuurdesem bestempelen. Als je wat langer meeleest, weet je, dat ik sterk anti-rooms ben. Maar in dit geval zie ik de zuurdesem niet.
Bovendien: in het Engels en Duits wordt ook de k-uitspraak gebruikt (zover ik weet).

[jakobmarin]

Kijk, ik kan me op zichzelf wel vinden in de g-uitspraak, maar laten we er geen halszaak van maken. En zeker niet als roomse zuurdesem bestempelen. Als je wat langer meeleest, weet je, dat ik sterk anti-rooms ben. Maar in dit geval zie ik de zuurdesem niet.
Bovendien: in het Engels en Duits wordt ook de k-uitspraak gebruikt (zover ik weet).

De engelsen kunnen niet eens de 'g' uitspreken