Herdenking van 'zij die van ons heengingen'

[Hendrikus]

Mooi opiniestuk in het RD vandaag over eeuwigheidszondag!
https://www.rd.nl/opinie/commentaar/in- ... -1.1529891
Een gezegende oudejaarsdag gewenst!

Ik kan er niet zo in meevoelen. Bij ons is het op 31 december altijd Oudejaar. Ik vind persoonlijk dat meer gebruikelijker. Je staat dan toch op de drempel van een oud en soms veelbewogen jaar en een nieuw onbekend jaar, waarin je niet weet wat en waar de Heere je brengen zal. Daarom denk ik dat het gepaster is om juist dán de namen van de overledenen af te lezen.

Oud- en nieuwjaar zijn geen kerkelijke feestdagen, maar seculiere gebeurtenissen. Wie leeft met de kalender van de kerk, heeft oudjaar op de laatste zondag vóór Advent. En dat was dus gisteren, Eeuwigheidszondag. In de kerkelijke kalender is de seculiere oudejaarsdag een moment vlak na Kerst, vreemd om dan de overledenen te herdenken. Als je dat niet zo kunt meevoelen, erken je daarmee dat het kerkelijk jaar je weinig zegt.

[Hendrikus]

ha hendrikus, het intrigeert me dat je altijd zo liturgisch geïnteresseerd bent. vanwaar die belangstelling? daar ben ik wel benieuwd naar?

Liturgie is het kind dat met het reformatorische badwater bijna was weggespoeld. Maar gelukkig zijn er hoopgevende signalen, zoals het recente redactionele commentaar over Eeuwigheidszondag in het RD (https://www.rd.nl/opinie/commentaar/in- ... -1.1529891) of een column van ds. A.J. Mensink in de Waarheidsvriend (https://dewaarheidsvriend.nl/blog/geroe ... liturgie-2).

In reformatorische kring is alles wat met liturgie te maken heeft lange tijd afgedaan als roomse franje, want "het gaat toch om het Woord". Zoals ds. Mensink in zijn column ook aangeeft, is dat een redenatie die vooral wortelt in de Nadere Reformatie, waar het met name gaat om de zeer persoonlijke doorleving van de eredienst - en dat is ten diepste heel individualistisch. Maar de liturgie is niet van mij, is er ook niet voor mij, maar is van de kerk. De kerk is geroepen tot liturgie.

Wie is opgegroeid in de biblebelt en nooit buiten de deur van het eigen kerkverband heeft gekeken, zal ongetwijfeld vreemd opkijken wanneer hij of zij geconfronteerd wordt met liturgische gewoonten die heel anders zijn dan "bij ons gebruikelijk". Maar misschien hebben die gewoonten wel heel oude papieren en brengen ze ons dichter bij de kerk der eeuwen, waarmee we ons in onze belijdenis toch verbonden weten. Al te snel wordt in reformatorische kring geroepen dat symbolen, rituelen, kunst en muziek alleen maar afleiden van het Woord. Wie zich ervoor openstelt, zal ervaren dat zaken die in de rechterflank van de gereformeerde gezindte niet tot de gebruikelijke liturgie behoren heel waardevol kunnen zijn, verdiepend en verrijkend, je dichter kunnen brengen bij het eeuwige, de verbondenheid met de kerk der eeuwen kunnen versterken. In de oudkerkelijke lijn zijn er heel wat diensten waarin het Woord wel open gaat, maar waarin niét gepreekt wordt: diensten van schriftlezing, gebed en lied. En wat kunnen dat goede momenten zijn!

Een verzorgde liturgie, een liturgie waarover is nagedacht en waarin alles klopt, waar alle onderdelen naadloos op elkaar aansluiten en waar in alle opzichten gestreefd is naar het optimale omdat onze God dat waard is, dat zijn voor mij gouden momenten. En dan hoeft de preek echt geen drie kwartier te duren.

"Liturgy is like a strong tree whose beauty is derived from the continuous renewal of its leaves, but whose strength comes from the old trunk, with solid roots in the ground."

[eilander]

Diensten waarin zelfs helemaal niet gepreekt wordt: bestond en bestaat dat werkelijk?

[Hendrikus]

Diensten waarin zelfs helemaal niet gepreekt wordt: bestond en bestaat dat werkelijk?

Absoluut. Nooit een Evensong meegemaakt in Engeland - of tegenwoordig ook in Nederland?

Een van mijn kostbaarste herinneringen was een Morning Prayer in de kapel van een school. We waren met z'n vijven geloof ik. We lazen de schriftgedeelten die volgens het leesrooster aan de beurt waren (niet uitgezocht omdat ze zo toepasselijk waren, maar vaststaand in de kerkelijke kalender), we baden samen, we waren stil voor God. En Hij was in ons midden!

[Hendrikus]

Diensten waarin zelfs helemaal niet gepreekt wordt: bestond en bestaat dat werkelijk?

Absoluut. Nooit een Evensong meegemaakt in Engeland - of tegenwoordig ook in Nederland?

Een van mijn kostbaarste herinneringen was een Morning Prayer in de kapel van een school. We waren met z'n vijven, geloof ik. We lazen de schriftgedeelten die volgens het leesrooster aan de beurt waren (niet uitgezocht omdat ze zo toepasselijk waren, maar vaststaand in de kerkelijke kalender), we baden samen, we waren stil voor God. En Hij was in ons midden!

[Zeeuw]

Diensten waarin zelfs helemaal niet gepreekt wordt: bestond en bestaat dat werkelijk?

Absoluut. Nooit een Evensong meegemaakt in Engeland - of tegenwoordig ook in Nederland?

Een van mijn kostbaarste herinneringen was een Morning Prayer in de kapel van een school. We waren met z'n vijven geloof ik. We lazen de schriftgedeelten die volgens het leesrooster aan de beurt waren (niet uitgezocht omdat ze zo toepasselijk waren, maar vaststaand in de kerkelijke kalender), we baden samen, we waren stil voor God. En Hij was in ons midden!

Is dat in strikte zin een dienst dan?

[Hendrikus]

Diensten waarin zelfs helemaal niet gepreekt wordt: bestond en bestaat dat werkelijk?

Absoluut. Nooit een Evensong meegemaakt in Engeland - of tegenwoordig ook in Nederland?

Een van mijn kostbaarste herinneringen was een Morning Prayer in de kapel van een school. We waren met z'n vijven geloof ik. We lazen de schriftgedeelten die volgens het leesrooster aan de beurt waren (niet uitgezocht omdat ze zo toepasselijk waren, maar vaststaand in de kerkelijke kalender), we baden samen, we waren stil voor God. En Hij was in ons midden!

Is dat in strikte zin een dienst dan?

Wat is "in strikte zin"?
Je moet zo'n dienst zien in de context van de getijden, en dat zijn gebedsdiensten met héél oude papieren.

[Mistig]

Inderdaad een mooi stuk in het RD. Was voor mij ook verhelderend.
In mijn eigen gemeenten is er eigenlijk nooit zoveel aandacht voor geweest. Zowel Ds. Silfhout als Ds. Verschuure heb ik over het begrip 'Eeuwigheidszondag' nooit gehoord. In onze vacante periode (2016) was er wel een predikant die het toen een preek hield n.a.v. eeuwigheidszondag, ik meen Ds. Labee.

[-DIA-]

Inderdaad een mooi stuk in het RD. Was voor mij ook verhelderend.
In mijn eigen gemeenten is er eigenlijk nooit zoveel aandacht voor geweest. Zowel Ds. Silfhout als Ds. Verschuure heb ik over het begrip 'Eeuwigheidszondag' nooit gehoord. In onze vacante periode (2016) was er wel een predikant die het toen een preek hield n.a.v. eeuwigheidszondag, ik meen Ds. Labee.

Ik heb er ooit (ik meen vorig jaar) hier op het forum voor het eerst van gehoord. Toch beluister ik waar het kan nogal veel preken. Nooit aandacht voor geweest (tenminste in reformatorische kringen)

[Zeeuw]

Diensten waarin zelfs helemaal niet gepreekt wordt: bestond en bestaat dat werkelijk?

Absoluut. Nooit een Evensong meegemaakt in Engeland - of tegenwoordig ook in Nederland?

Een van mijn kostbaarste herinneringen was een Morning Prayer in de kapel van een school. We waren met z'n vijven geloof ik. We lazen de schriftgedeelten die volgens het leesrooster aan de beurt waren (niet uitgezocht omdat ze zo toepasselijk waren, maar vaststaand in de kerkelijke kalender), we baden samen, we waren stil voor God. En Hij was in ons midden!

Is dat in strikte zin een dienst dan?

Wat is "in strikte zin"?
Je moet zo'n dienst zien in de context van de getijden, en dat zijn gebedsdiensten met héél oude papieren.

Exact. Maar omdat Eilander over een dienst sprak. Ik denk dat wat je beschrijft zeer gezegende momenten (kunnen) zijn.

[freek]

Mooi opiniestuk in het RD vandaag over eeuwigheidszondag!
https://www.rd.nl/opinie/commentaar/in- ... -1.1529891
Een gezegende oudejaarsdag gewenst!

Ik kan er niet zo in meevoelen. Bij ons is het op 31 december altijd Oudejaar. Ik vind persoonlijk dat meer gebruikelijker. Je staat dan toch op de drempel van een oud en soms veelbewogen jaar en een nieuw onbekend jaar, waarin je niet weet wat en waar de Heere je brengen zal. Daarom denk ik dat het gepaster is om juist dán de namen van de overledenen af te lezen.

Oud- en nieuwjaar zijn geen kerkelijke feestdagen, maar seculiere gebeurtenissen. Wie leeft met de kalender van de kerk, heeft oudjaar op de laatste zondag vóór Advent. En dat was dus gisteren, Eeuwigheidszondag. In de kerkelijke kalender is de seculiere oudejaarsdag een moment vlak na Kerst, vreemd om dan de overledenen te herdenken. Als je dat niet zo kunt meevoelen, erken je daarmee dat het kerkelijk jaar je weinig zegt.

Hendrikus, ik deel jouw diverse opinies over de waarde van liturgie en het kerkelijk jaar. Maar volgens mij zie je iets over het hoofd. Eeuwigheidszondag is, voor zover ik het kan nagaan, geen oud-kerkelijke traditie. Allerzielen heeft veel oudere papieren. Dus de doden herdenken op Oudejaarsavond of op Eeuwigheidszondag is in beide gevallen een relatief nieuw fenomeen. Alleen vanuit de gedachte dat je het kerkelijk jaar hoger zou moeten achten dan het seculiere jaar, verdient Eeuwigheidszondag dan de voorkeur.

[aggieoudje]

Bij ons wordt er ook weinig aan gedaan, heb de dominee er niet over gehoord gisteren. Wij hadden gewoon Avondmaalszondag. De namen van de overledenen worden bij ons op oudjaarsavond voorgelezen.

[DDD]

In mijn gemeente is er geen strikt beleid voor, het wisselt per predikant. Maar de dodenherdenking is altijd op oudjaar.

Ik vind dat jammer. Ik was gisteren te gast in een gemeente die altijd alle nabestaanden (in ieder geval kinderen en kleinkinderen) uitnodigt voor de kerkdienst op eeuwigheidszondag. Je moet heel wat foldertjes rondbrengen om op eenzelfde aantal belangstellenden te komen.

Dus alleen al om die reden ben ik een voorstander van eeuwigheidszondag en een kerstnachtdienst. Of het nieuw is of niet, met oudejaarsavond moet ik nog zien dat er zoveel mensen komen als je die uitnodigt. Al valt het altijd te proberen.

[Goudleus]

Bij ons wordt er ieder jaar op Eeuwigheidszondag een dienst gehouden waarin overledenen worden herdacht. Na de preek over Openbaring (Zalig zijn de doden die in de Here sterven) speelde de organist ' Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit'. Vervolgens werd Zondag 22 gelezen. Daarna werden de namen gelezen van alle (gast-) leden. Vervolgens lezen we Openbaring 22 :1-5. Ten slotte zongen we Psalm 89: 19 en 7. Er was een moment van stilte. De organist sloot at met ' O wie selig seid ihr doch, ihr Frommen'.

Het is indrukwekkend, en ook heel bemoedigend. Nabestaanden worden ook altijd uitgenodigd. Na de dienst hebben zij een koffiemoment met de KR.

[liz boer]

In mijn gemeente is er geen strikt beleid voor, het wisselt per predikant. Maar de dodenherdenking is altijd op oudjaar.

Ik vind dat jammer. Ik was gisteren te gast in een gemeente die altijd alle nabestaanden (in ieder geval kinderen en kleinkinderen) uitnodigt voor de kerkdienst op eeuwigheidszondag. Je moet heel wat foldertjes rondbrengen om op eenzelfde aantal belangstellenden te komen.

Dus alleen al om die reden ben ik een voorstander van eeuwigheidszondag en een kerstnachtdienst. Of het nieuw is of niet, met oudejaarsavond moet ik nog zien dat er zoveel mensen komen als je die uitnodigt. Al valt het altijd te proberen.

Tot vorig jaar had ik er weinig van gehoord, in de gemeente waar ik nu een paar jaar lid ben is niemand overleden, maar ik vermoed dat het ook op oudejaar zal gebeuren, we hebben wel kerstnachtdienst die is vooral gericht op buotenkerkelijken maar de gemeenteledem zijn ook van harte welkom...
Het zijn beiden kansen om je vrienden em familie uit te nodigen, ik ben er ook voorstander van.