In aanvulling op deze discussie vond ik nog een antwoord van ds. H. van den Belt op Refoweb.
Het is een beetje lastig deeplinken naar de vragenrubriek van Refoweb, daarom kopieer ik het maar even.
[hr]
Vraag:
Is popmuziek met goede tekst (bijv. U2) ook verkeerd?
Antwoord:
Muziek is een scheppingsgave van God. Stel je voor dat er helemaal geen klanken zouden zijn, wat zou dat monotoon worden. Muziek is ook een medium, je kunt er een boodschap mee overbrengen of onderstrepen. Veel popmuziek is geladen met een goddeloze boodschap. Die versta je meestal niet door de Engelse taal of doordat de muziek zo hard staat, maar je inhaleert wel de boodschap en de sfeer. Van muziek als scheppingsgave mag je genieten, de tekst hoeft niet perse christelijk te zijn. Net zoals mooie schilderijen niet perse een Bijbelse boodschap hoeven over te brengen.
Toch vind ik de vermenging van rock of house muziek met het christelijke geloof, zoals bijvoorbeeld in veel gospelmuziek gebeurt bedenkelijk. Ik geef een paar redenen:
1. De sfeer van deze muziek verdraagt zich slecht met het evangelie. De blijde boodschap van vrede en genade.
2. Bijna altijd staan de artiesten centraal. God wil dat we samen muziek maken en samen zingen, niet dat mensen ‘optreden’. Ik lees dat tenminste nergens in de Bijbel. De hele artiestencultuur staak haaks op Gods bedoeling met muziek: gemeenschap.
3. Het gebruik van deze muziek is een aanpassing aan de wereld, terwijl de Bijbel ons oproept om geheel anders te zijn dan de wereld.
4. Van de meeste popmuziek geldt dat het door de god-loze inhoud absoluut verwerpelijk is.
Nu nog even over U2. Ik ben geen muziekkenner, maar ik heb eens even op internet gezocht. Het nummer van U2 A Man And A Woman gaat over de liefde voor een meisje met bruine ogen aan de overkant van de straat (Brown eyed girl across the street). Ik citeer:
Little sister (Zusje)
I've been trying to feel complete again (Ik heb weer geprobeerd me compleet te voelen)
But you're gone and so is God (Maar jij bent weg en God ook)
Ik zeg niet dat het allemaal heel zondig is, wat er bezongen wordt, maar het is toch een leeg leven, als je liefde weg is en God is dan ook weg, dan is de liefde je (af)god… Of is het zo dat Bono hier de liefde tot zijn vrouw in hun monogame huwelijk bezingt? Dat vond ik ergens op het internet: het lied is “een ode aan het monogame huwelijk, al is het tegelijk een eerbetoon aan het eigen geslaagde huwelijk van Bono met zijn vrouw Ali.” Daar heb ik te weinig kaas van gegeten, maar uit de tekst van het lied blijkt het niet.
Twee jaar geleden schreef Aldwin Geluk, redacteur van het Nederlans Dagblad (zaterdag 6 augustus 2005): “Toen U2 twee weken geleden drie concerten in de Amsterdam Arena hield, had Bono het namelijk ook over het geloof, maar toen sprak hij een andere taal, namelijk die van de religieuze verdraagzaamheid. Telkens herhaalde hij het zinnetje: Jesus, Jew, Mohammed. It's true - All sons of Abraham. (Jezus, jood, Mohammed, Het is waar: allemaal zonen van Abraham). Tijdens een gedeelte van het concert droeg hij een doek om zijn hoofd met daarop het woord Coexist (samenleven), waarbij de c, de x en de t waren vervangen door een halve maan, een davidsster en een kruis. Tijdens het nummer Jahweh (een van de Bijbelse namen van God), vloeiden deze drie religieuze symbolen op een groot televisiescherm in elkaar over en werden zij één. Bono's boodschap toen: jodendom, christendom en islam hebben dezelfde bron, de aanhangers ervan zijn dus broeders en zusters en eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer. Is Bono christen? Hij blijft verwarring scheppen.”
bron: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek
