Voor Zijn aangezicht, huisgodsdienst in de 21e eeuw.

geledu · Bericht door **geledu** » 13 jan 2007, 10:32

Afgelopen tijd heb ik het boekje “Voor Zijn aangezicht” gelezen.
Het is uitgegeven in het kader van het 75 jarig jubileum van de Jeugdbond van de Gereformeerde Gemeenten en het is geschreven als een handreiking voor huisgodsdienst vandaag.

Beschamend is het om te zien hoeveel je dan tekort komt in je eigen gezin.
Bedroevend is het ook om te zien hoe weinig plaats het heeft in de gezinnen in het algemeen.

Terecht word er op gewezen dat, in vele gevallen , ouders de oorzaak zijn van het afwijken van hun kinderen.
Wat voor voorbeelden geven we onze kinderen mee , in het matrealisme , in het opgaan in de wereld, in het niet in de praktijk brengen van een christelijke levenswandel in het algemeen.
Hoeveel tijd maken we vrij om onze kinderen te onderwijzen.
Hoe zijn onze gesprekken , ook in het geven van kritiek , in het bijzijn van kinderen.

Een zeer belangrijke vraag die ook Ds Vergunst stelde is : wat voor een Gods beeld stellen we onze kinderen voor.

We maken ons zovaak veel drukker om de tijdelijke zaken:
Wat zullen ze bereiken in het leven ?
Wat voor opleiding gaan ze doen ?
Hoe kunnen we financieel de toekomst voor onze kinderen veilig stellen.
Wat een tijd en geld besteden we niet aan de gezondheid van de kinderen.

Allemaal verantwoorde zaken natuurlijk maar al lezend denk ik dat we in de geestelijke opvoeding van onze kinderen veel en veel te kort komen.

Hoe zou het komen dat de huisgodsdienst zo vaak naar de marge van het gezinsleven is verschoven ?
Als we toch een indruk hebben van God, van Zijn dienst en inzettingen en anderzijds zien we wie wij zijn tegenover God in al Zijn deugden, dan zou het toch vanzelfsprekend moeten zijn om onze kinderen daar gedurig op te wijzen ?

Zoals jullie wel begrijpen wil ik dit boekje van harte aanbevelen.

Bericht door **Tiberius** » 13 jan 2007, 15:55

Van harte mee eens, geledu.

Ik heb het ook gekocht en (grotendeels) gelezen en dan kom je er achter hoeveel je tekort schiet, richting jezelf, vrouw en kinderen. Het is een liefdedienst, die nog nooit iemand verdroten heeft. Hooguit dat je er niet eerder mee begonnen bent en er meer tijd aan besteedt.

Hartelijk aanbevolen, zeker ook voor a.s. echtparen en a.s. ouders.

(Het is overigens uitgegeven in het kader van het 75 jarig jubileum van de JBGG. Ik heb het namelijk op die dag zelf gekocht.)

Adorote · Bericht door **Adorote** » 13 jan 2007, 16:17

Beetje vreemde benaming huisgodsdienst, doet denken aan een sekte.Maar goed we weten wat er mee bedoeld is en wordt.

Men moet er geen boeken over schrijven maar doen!!!! dat wil zeggen , dat er een vaste tijd is bij een gezin of bij hen die wonen in een andere relatie vorm waar er een Getijdendienst is waar wordt ge lezen gebeden wordt gezongen en waar stil zijn is de vaste onderdelen van dat Avondgebed . Het beste is de aloude vorm van de Vespers (Avondgebed) gewoon om 18.00 uur, bij het begin van de nieuwe dag. Dit Avondgebed(huisgodsdienst) zou het hoogtepunt van de dag moeten zijn, daarna wordt er pas gezamelijk gegeten ook een belangrijk gegeven(met volle buik uit de Heilige Schrift lezen is niet zo gepast, dank gebed voor de maaltijd is het meeste gepaste.

Hoogtepunt en rustpunt het Avondgebed zou een normale praktijk moeten zijn in elke Christelijk huis.

Adorote · Bericht door **Adorote** » 13 jan 2007, 16:20

Adorote schreef:Beetje vreemde benaming huisgodsdienst, doet denken aan een sekte.Maar goed we weten wat er mee bedoeld is en wordt.

Men moet er geen boeken over schrijven maar doen!!!! dat wil zeggen , dat er een vaste tijd is bij een gezin of bij hen die wonen in een andere relatie vorm waar er een Getijdendienst is waar wordt ge lezen gebeden wordt gezongen en waar stil zijn is de en het Magnificat (Lofzang van Maria)vaste onderdelen van dat Avondgebed . Het beste is de aloude vorm van de Vespers (Avondgebed) gewoon om 18.00 uur, bij het begin van de nieuwe dag. Dit Avondgebed(huisgodsdienst) zou het hoogtepunt van de dag moeten zijn, daarna wordt er pas gezamelijk gegeten ook een belangrijk gegeven(met volle buik uit de Heilige Schrift lezen is niet zo gepast, dank gebed voor de maaltijd is het meeste gepaste.

Hoogtepunt en rustpunt het Avondgebed zou een normale praktijk moeten zijn in elke Christelijk huis.

geledu · Bericht door **geledu** » 13 jan 2007, 16:30

Tiberius schreef:(Het is overigens uitgegeven in het kader van het 75 jarig jubileum van de JBGG. Ik heb het namelijk op die dag zelf gekocht.)

Sorry, typefoutje ik heb het gewijzigd.

Ballerina · Bericht door **Ballerina** » 13 jan 2007, 18:42

Ha geledu!

Je hebt dat boekje nu gelezen. Ga je er dan ook wat mee doen? Ben ik best benieuwd naar.

Unionist · Bericht door **Unionist** » 13 jan 2007, 18:58

Een tijdje geleden kreeg ik "Aangaande mij en mijn huis" van Dr. J.R. Beeke. Dit handelt over hetzelfde onderwerp. Oók zeer de moeite waard!

geledu · Bericht door **geledu** » 13 jan 2007, 20:21

Ballerina schreef:Ha geledu!

Je hebt dat boekje nu gelezen. Ga je er dan ook wat mee doen? Ben ik best benieuwd naar.

Ha Ballerina, welkom in ons midden.

Dat is een concrete vraag die je stelt.
Ik heb wel na het lezen van dit boekje dat er inderdaad meer ruimte voor gemaakt moet worden voor deze zaken.
Ondanks dat wij proberen aan deze zaken gestalte te geven merk je toch dat alles te kort is.
Als je het ziet in het licht van de eeuwigheid is alles wat je er ook aan doet , nog te kort.

Mijn kinderen zijn nog jong dus je probeert op een eenvoudige manier deze zaken in het gezin een plek te geven.
Wat ik vooral leerzaam vind is de aandacht die er gegeven wordt hoe je met de wat ouderen jeugd om kan gaan.
Dat zijn zaken die me bezig houden, hoe is het als ze straks 15 , 16 zijn.
Als je de invloed ziet van alle moderne communicatie middelen, als je ziet hoe de kerk steeds meer weggedrukt wordt uit de maatschappij.
De duivel die zich steeds nadrukkelijker manifesteert.
Als je al deze zaken beziet , dan wordt je wel eens bang hoe het moet gaan.
Anderzijds ben ik er van overtuigd dat de Heere door gaat met Zijn werk.Ook onder de jongeren.

Maar het geeft ook de opdracht aan de ouders, dat het steeds belangrijker wordt om hun kinderen, in de branding van deze zondige en onrustige samenleving, te begeleiden, naast ze te staan en te wijzen op die Enige Rustaanbrenger.

Ballerina · Bericht door **Ballerina** » 13 jan 2007, 21:38

Ik hoop van harte dat je hiermee doorgaat en de kracht van God hierin mag ervaren. Het is zo ontzettend belangrijk dat kinderen ECHT met Zijn Woord en Zijn beloftes mogen opgroeien. Ik heb dat jammergenoeg erg gemist in mijn jeugd. Er werd iedere avond een stuk uit de Bijbel gelezen, danken, en klaar. Zondagavond na de kerk ging mijn moeder uit een boekje lezen. Maar dan werd ik als het ware ineens overspoeld. De hele week niets, en dan opeens twee diensten en ook nog een boekje. Wat mij erg veel verdriet doet is dat ik zie dat mijn broertjes bij veel dingen niet eens door hebben dat er ook rekening gehouden moet worden met God. (Dat is nog het allerminste, want heel je leven moet gericht zijn op Hem). Niet eens opzettelijk, maar ze zijn zich er niet van bewust. Gelukkig doet God grote wonderen en heeft Hij mij stilgezet. Dat is iets waar ik zo dankbaar voor ben. (Te zacht uitgedrukt, daar zijn geen woorden voor). Ik weet als 19-jarige niet hoe jij je als ouder voelt in deze positie, maar ik kan me wel voorstellen dat dit erg moeilijk is. Bid Hem om kracht, want zonder dát begin je echt niets. Met 'zelf-doen' loop je altijd een keer vast.

jvdg · Bericht door **jvdg** » 23 mei 2007, 22:34

Verleden week is in de bijlage van het RD (schuivende panelen) een interview weergegeven met twee echtparen die spraken over het praktisch functioneren van huisgodsdienst in hun gezin.

Lezenswaardig en navolgingswaardig.

Maar al lezende bekroop mij het gevoel dat wat deze mensen daarover vertelden in de meeste van onze gezinnen gangbaar is.

Of vergis ik mij? En hopelijk niet deerlijk.

Één echtpaar stelde dat ze hun kinderen niet leerden om te bidden/vragen om een nieuw hartje, aangezien dit geen praktische invulling is van de weg tot zaligheid.

Ik, en velen van u, ben opgevoed met dit vragen om een nieuw hartje.
Er zijn kinderen die doordenkend dan vragen hoe dat praktisch in z'n werk gaat.
De antwoorden zijn bekend.

Hoe hebben jullie dat "nieuwe hartje" ervaren, en wat is daarvan blijven hangen?

Lassie · Bericht door **Lassie** » 23 mei 2007, 22:39

jvdg schreef:Verleden week is in de bijlage van het RD (schuivende panelen) een interview weergegeven met twee echtparen die spraken over het praktisch functioneren van huisgodsdienst in hun gezin.

Lezenswaardig en navolgingswaardig.

Maar al lezende bekroop mij het gevoel dat wat deze mensen daarover vertelden in de meeste van onze gezinnen gangbaar is.

Of vergis ik mij? En hopelijk niet deerlijk.

Één echtpaar stelde dat ze hun kinderen niet leerden om te bidden/vragen om een nieuw hartje, aangezien dit geen praktische invulling is van de weg tot zaligheid.

Ik, en velen van u, ben opgevoed met dit vragen om een nieuw hartje.
Er zijn kinderen die doordenkend dan vragen hoe dat praktisch in z'n werk gaat.
De antwoorden zijn bekend.

Hoe hebben jullie dat "nieuwe hartje" ervaren, en wat is daarvan blijven hangen?

Om heel eerlijk te zijn heb ik dat niet zo zeer echt mee gekregen. Het werd wel in het gebed (kindergebed/slaaplied) mee genomen. Maar het werd een soort van automatisch iets, dat je er eigenlijk niet mee bezig was/ging! Zo heb ik het zelf ervaren.

Wat ik wel weet is dat ik een biddende vader heb die zijn kinderen in zijn gebed bij de Heere brengt.

Mariavt · Bericht door **Mariavt** » 23 mei 2007, 22:46

jvdg schreef:Verleden week is in de bijlage van het RD (schuivende panelen) een interview weergegeven met twee echtparen die spraken over het praktisch functioneren van huisgodsdienst in hun gezin.

Lezenswaardig en navolgingswaardig.

Maar al lezende bekroop mij het gevoel dat wat deze mensen daarover vertelden in de meeste van onze gezinnen gangbaar is.

Of vergis ik mij? En hopelijk niet deerlijk.

Één echtpaar stelde dat ze hun kinderen niet leerden om te bidden/vragen om een nieuw hartje, aangezien dit geen praktische invulling is van de weg tot zaligheid.

Ik, en velen van u, ben opgevoed met dit vragen om een nieuw hartje.
Er zijn kinderen die doordenkend dan vragen hoe dat praktisch in z'n werk gaat.
De antwoorden zijn bekend.

Hoe hebben jullie dat "nieuwe hartje" ervaren, en wat is daarvan blijven hangen?

Het is mij ook altijd geleerd om, om een nieuw hartje te vragen. Vroeger waren er altijd veel "gezelschappen" bij ons thuis dus zo leerde je door wat die mensen vertelden uit hun leven waar het ongeveer op neer kwam(als ik het zo oneerbiedig uit mag drukken) Ook ik had biddende ouders maar ook mensen waarvan ik wist dat ze voor je baden en die wetenschap mis je tegenwoordig zoveel omdat er bijna geen gezelschappen meer plaats vinden zoals in die tijd. Niet dat je bekeerd kunt worden of een "nieuw hartje" kunt krijgen door hun gebed maar er werd ook geleerd dat " Het gebed van een rechtvaardige vermag veel" en dat gaf nog wel eens troost.

NB. Er zullen tegenwoordig ook mensen zijn die voor elkaar en hun kinderen bidden hoor maar je hóórt het nog maar zo weinig als je snapt wat ik bedoel.

jvdg · Bericht door **jvdg** » 23 mei 2007, 23:14

Mariavt schreef: Er zullen tegenwoordig ook mensen zijn die voor elkaar en hun kinderen bidden hoor maar je hóórt het nog maar zo weinig als je snapt wat ik bedoel.

Ik denk zomaar dat jij doelt op de tere Godsvreze, afhankelijkheid van God tot en met elke ademhaling, Liefde tot God, en dus Liefde tot onze naaste, dus gunning, en ga zo maar door......

Als dat "in de raderen mag zijn", wat zijn we dan rijk, buiten onszelf, in Christus Jezus onze Heere en Heiland.

Hem zij alle Lof en Heerlijkheid!

Mariavt · Bericht door **Mariavt** » 23 mei 2007, 23:34

jvdg schreef:
Mariavt schreef: Er zullen tegenwoordig ook mensen zijn die voor elkaar en hun kinderen bidden hoor maar je hóórt het nog maar zo weinig als je snapt wat ik bedoel.
Ik denk zomaar dat jij doelt op de tere Godsvreze, afhankelijkheid van God tot en met elke ademhaling, Liefde tot God, en dus Liefde tot onze naaste, dus gunning, en ga zo maar door......

Als dat "in de raderen mag zijn", wat zijn we dan rijk, buiten onszelf, in Christus Jezus onze Heere en Heiland.

Hem zij alle Lof en Heerlijkheid!

Jij verwoordt idd. wat ik bedoelde........

Afgewezen · Bericht door **Afgewezen** » 23 mei 2007, 23:38

jvdg schreef:Verleden week is in de bijlage van het RD (schuivende panelen) een interview weergegeven met twee echtparen die spraken over het praktisch functioneren van huisgodsdienst in hun gezin.

Lezenswaardig en navolgingswaardig.

Maar al lezende bekroop mij het gevoel dat wat deze mensen daarover vertelden in de meeste van onze gezinnen gangbaar is.

Of vergis ik mij? En hopelijk niet deerlijk.

Één echtpaar stelde dat ze hun kinderen niet leerden om te bidden/vragen om een nieuw hartje, aangezien dit geen praktische invulling is van de weg tot zaligheid.

Ik, en velen van u, ben opgevoed met dit vragen om een nieuw hartje.
Er zijn kinderen die doordenkend dan vragen hoe dat praktisch in z'n werk gaat.
De antwoorden zijn bekend.

Hoe hebben jullie dat "nieuwe hartje" ervaren, en wat is daarvan blijven hangen?

Ik kan me er niet zoveel van herinneren. Ons werd geleerd dat je bekeerd moest worden en dat je dan heel gelukkig was.