Erasmiaan,Erasmiaan schreef:Het is onzin te stellen dat deze mensen onder de prediking blijven steken in hun "bekommering". Alsof het door de prediking komt. De bekommering is de weg des heils. Op het moment dat deze mensen nooit onder hun "bekommering" uitkomen en zo ook sterven, zijn ze nooit waar bekommerd geweest. Maar de ware bekommering "werkt" altijd toe naar Christus en Zijn Gerechtigheid en loopt daar ook op uit. En daarom zitten ze graag onder deze predikanten; dan scheppen ze moed uit zijn behoudenis. Maar niet dat door deze prediking mensen bekommerd blijven. Hooguit zouden deze predikanten luisteraars kunnen trekken die in de bekommernis leven.Matthijs schreef:Ook in het rijtje met voormalige gekrookte riet predikanten zit nogal verschil in preken. Ik vind dat er nogal verschil is tussen ds. Roos en ds. Vlietstra bijvoorbeeld.
Ds. Roos (de keren dat ik 'm gehoord heb) staat behoorlijk met zijn eigen bevindingen op de kansel en laat het zo overkomen dat bijvoorbeeld "'s nachts je zonden bewenen" absoluut niet gemist wordt in het leven van een kind van God. Hij maakt geen onderscheid tussen de verschillende karakters van mensen.
Ds. Vlietstra vind ik zeer bijbelgetrouw. Hij blijft bij de tekst.
Om het zomaar te zeggen: schriftuurlijk-bevindelijk.
Ds. Pieters is nooit een gekrookte rieter geweest. Ook geen bonder. Gewoon nergens bij.
Ook een ds. TJ. de Jong kun je ook absoluut niet vergelijken met een dhr. Zwartbol.
Het zit 'm denk ik hier in, dat sommige voormalige gekrookte riet predikanten nogal eens een woordje hebben voor de bekommerden. De bekommerde, dat is een trap waar velen onder deze prediking blijven steken. Deze mensen worden juist als kinderen van God betitteld (zo komt het over) en ze blijven ook altijd bekommerd.
Want het bekommerde volk dat is nu Gods volk. Ze worden bevestigd bij deze predikanten in hun bekommernis, dus blijven ze bekommerd. En ze zijn o zo bang voor elkaar om vrijuit te spreken gelijk een Job "ik weet mijn Verlosser leeft", want o, straks kom ik over als een "gearriveerde". Hoewel ik dat op een gezelschap in Staphorst wel anders meegemaakt heb. Maar dat even terzijde.
Bang voor elkaar, en daarom ontbreekt er vaak de vrijmoedigheid bij dit bekommerde volk om vrijuit te spreken. Ja die momenten zijn er wel, maar dat is op het moment dat ze dat ook werkelijk ervaren (bevinden) (bijv. aan het HA), dan komen er tranen. Zonder tranen kun je toch eigenlijk de liefde van God voor vijanden niet ervaren, zo denkt men. Maar, het geloof is juist in beoefening wanneer het "gevoel" niet aanwezig is, toch? Het is het moeilijkste, om te geloven in het bloed van Christus, terwijl al het gevoel daarvan ontbreekt. En toch "zalig zijn zij, die niet zullen gezien hebben, en nochtans zullen geloofd hebben". Dus met je geestelijke ogen niets ervan zien, en toch geloven.
Hoewel ik voor een schriftuurlijke-bevindelijke prediking sta, ben ik bang voor gevoelens, want niets is zo bedriegelijk dan het gevoel.
Ik geloof dat er heel wat afgetraand wordt door het gevoel zonder dat er ware bevinding aanwezig is.
Je bent een gevoelsmens of je bent het niet of minder dan de ander.
Overigens, als de Heere overkomt door Zijn Woord (De Bijbel), dan valt overigens wel alle twijfel weg, dan neemt Hij alle twijfel weg. En dat gaat ook niet gevoelloos.
Ik hoop overigens dat ik de mensen die graag onder het gehoor zitten van een gekrookte riet predikant goed omschreven heb.
Het is dus niet zo dat ik de bekommerden afschrijf. Want ik geloof zeker dat er een bekommerd volk is. Maar je leven lang altijd een bekommerde.?.? Ik denk wel dat het de uitwerking is van preken van sommige Voormalige GKriet predikanten. En dat deze prediking eigenlijk bijna alleen maar gebracht wordt in de Oud Ger Gem (in Ned). Ik hoop dat ik het mis heb.
Die bekommerden hebben dan (ineens) een ruim sterfbed, omdat daar de waas die vanuit de prediking tot hen kwam, weg valt. Ze krijgen de troost in het sterven, maar onze HC leert dat er een getroost leven én sterven kan zijn vanuit Christus (en kennis van de 3 stukken).
Het stuk van Matthijs doet m.i. recht aan de werkelijkheid. En het is heus niet tegen de GG geschreven, want bij mijn weten was het GR een stroming in de Hervormde kerk. Dat er een overlap zit lijkt me evident, maar dat zou betekenen dat het beschreven gevaar realiteit is en niet zozeer een vergezochte kritiek op de GG.
