Een vriend van mijn man is beheerder van een begraafplaats. Er zijn mensen die tweemaal per dag bij het graf van hun kind komen. Al 20 jaar lang, slaan nooit over. Gaan ook niet met vakantie.ejvl schreef:Misschien denk ik te emotieloos, maar wat is er mis met het ruimen van een graf?
In principe is er bij het graf toch niets meer te vinden? Het lichaam is vergaan.
Het kan natuurlijk wel een herdenkingsplaats zijn, maar dat kan toch ook op een algemene plaats, niet bij een specifiek stukje grond?
Daar tegenover zijn er mensen die na de plechtigheid nooit meer terugkomen. Ze laten al dan niet een steen plaatsen, maar gaan niet kijken. Ze vinden er niks.
Daar tussenin zitten allerlei variaties, 1 keer per week, 1 keer per jaar.
Rouw is een proces dat voor iedereen anders is. Ik heb het zelf een aantal keren meegemaakt en ben soms overvallen door diepe gevoelens, die onverwacht opkwamen en waar je gehoor aan moet geven.
Ook maak ik vanwege mijn werk vaak mee dat rouw zo persoonlijk beleefd wordt.
Ook bij echtparen. Je moet elkaar de ruimte blijven geven. Een moeder gaat elke dag het grafje van haar kind bezoeken, de man wil nooit met haar mee.
Ik weet dat je niet emotieloos bent, maar de vraag kan keihard aankomen.
Maar bij een familiegraf dat al meer dan 50 jaar bestaat, zie je nooit nabestaanden meer. Dus er komt op den duur wel een einde aan. Persoonlijk vind ik 10 jaar te kort.