Deze reactie in een ander topic trof bij mij een gevoelige snaar.Ararat schreef:Het persoonlijk kennen van elkaar is zó belangrijk dat gemeenten niet groter zouden moeten zijn dan zo'n 500 mensen. Eens in de 2 jaar een uur huisbezoek lijkt me echt niet wenselijk.
Want wat is bij mij namelijk het geval, zoals we allemaal weten kunnen we pas weer sinds kort bij elkaar komen. Ik heb echter gemerkt dat mij bij de koffietafel regelmatig de vraag wordt gesteld
"Bent u al lang lid van onze gemeente?"
Het antwoord luid dan sinds 2014.
Nu zijn dergelijke vragen te begrijpen door met name de gebreken van het geheugen die optreden door de vergrijzing, en het feit dat men nieuw is of te gast.
De pijnlijke waarheid is echter dat dit mij ook door gemeenteleden wordt gesteld die bovengenoemde gebreken niet hebben, er al jaren lopen en soms zelfs een functie in de kerk hebben zoals ouderling of organist.
En, om mijzelf niet vrij te pleiten, ken ik zelf ook lang niet iedereen van naam met uitzondering van de predikanten en degene met wie ik geregeld activiteiten onderneem zoals de bijbelleeskring en daar buiten diegenen die ik regelmatig buiten de kerk tegen kom in mijn omgeving.
Ik vroeg me af hoe dat zit bij andere kerken.
Nu zal daar lokaal hier en daar ook wel verschil in zitten.
Het zal bijvoorbeeld wel verschil maken als je in een dorp woont waar iedereen op een steenworp afstand van elkaar woont of in Amsterdam of Utrecht, of een kerk waar plaats is voor over de 2000 man, al is dat laatste natuurlijk een zeldzaamheid.
Het zal ook wel afhangen van de deelname aan kerkelijke activiteiten omdat als je alleen komt voor de erediensten je natuurlijk niet onder de preek een gezellig babbeltje gaat maken.
Hoe is de situatie in uw kerk en is bovenstaande herkenbaar? En zit ik met mijn denkwijze een beetje in de goede richting?