Bidden met gevouwen of opgeheven handen?

-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Bidden met gevouwen of opgeheven handen?

Bericht door -DIA- »

Hendrikus schreef:
-DIA- schreef:
Hendrikus schreef: Tja, waarom wordt er niet in de handen geklapt als we Psalm 47 zingen?
't Staat er toch echt...

https://youtu.be/9eYqUlXyDks
Dat gebeurt ook wel zeker eens. Maar niet op de hoeken van de staat of anderszins optochtelijk.
We weten van nabij hoe een man wiens ziel in de vrijheid werd gesteld de gehele dag huppelde van zielenvreugde, maar dat is verborgen voor de wereld en de godsdienst. Maar het komt me voor dat u het als een strik probeerde op te werpen? Neen, wat we lezen in Gods Woord is de waarheid ook nu, als God dat behaagd!!
Wat een wantrouwen. Als de vraag wordt gesteld waarom we niet met opgeheven handen bidden, terwijl de psalm dat wél zegt, kan toch met evenveel recht de vraag worden gesteld waarom we bij het juichen niet handklappen, zoals de psalm dat zegt. Dat heeft niks met strik te maken.
Nee, dat bedoelde ik niet. Ik bedoel het uitzinnig zijn van vreugde, en dat is een heel grote zeldzaamheid, dat kunnen we niet zomaar maken door in de handen te klappen. Wie wantrouwt er nu.... Ik denk dat we elkaar misverstaan. Of niet wensen te verstaan. Een strik was niet denkbeeldig, dat leerde me de ervaring. Ja, dan gaat er in een zeer gewenste vertrouwensbasis soms wel eens wat mis. Het is immers een feit dat u niet zelden wat controversiële zaken aan de orde stelt waar de oude reformatorische belijders en die dit in de praktijk proberen te laten blijken, niet in mee kunnen. Bekrompenheid zegt u? Ik zie dat dit deel dat aan deze oude belijdenis wenst vast te houden overal strikken gelegd worden. Dan kunnen we in ons eigen hart blijven. Die zit ook vol met strikken.
Ik zie een wereld boordevol met wantrouw, afstandelijkheid, verkilling, spotternij, en ik zie een wereld vol geweld, regeringen die redeloos en radeloos zijn, en een volk dat aan de afgoden rookt, reddeloos lijkt, door elke vorm van religie uit te willen bannen. We zien de oordelen, we worden hard geslagen maar we voelen geen pijn. Ik vrees dat er een vreselijke tijd gaat volgen. Nee, ik ben voor deze wereld niet optimistisch, want we wensen niet meer terug te keren.. Voor de kerk mag het anders zijn: Met opgeheven hoofde hun Heere uit de hemel verwachten en dat Hij bij het woede van vervolgingen toch die Kerk met Zijn macht tegen alle vijanden beschut en bewaart.

Een vriendelijke groet, van uw stadgenoot.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Nathanaël
Berichten: 1051
Lid geworden op: 17 mei 2018, 12:58

Re: Bidden met gevouwen of opgeheven handen?

Bericht door Nathanaël »

samanthi schreef:Samanthus, had een keer verschrikkelijke smeerhanden, door pech met de fiets, die hij onderweg gerepareerd had, die smeer kreeg hij er niet af onder de kraan, een jonge broeder bemoedigende hem, ach je hoeft ze toch niet op te heffen...
:D
Susanna
Berichten: 1061
Lid geworden op: 21 jul 2020, 21:01

Re: Bidden met gevouwen of opgeheven handen?

Bericht door Susanna »

J.C. Philpot schreef:
John Galt schreef:Er werd in de oude kerk wel geapplaudisseerd na de preek: https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 0825f462be
Opmerking:
  • Algemene opmerking: het klappen uit de psalmen/tempeldienst is gerelateerd is aan muziek/dans
  • Mbt tot dit artikel: vergeet niet dat ten tijde van Augustinus de kerk al 400 jaar bestaat, en al heel veel ontwikkelingen heeft doorgemaakt (bijvoorbeeld relikwieën, heiligenverering en de titel moeder Gods voor Maria).
Het gebaar van klappen is in het Oude Testament bij verschillende gelegenheden gebruikt. Er is het klappen met betrekking tot mensen zowel positief als negatief. Als het gebaar alleen betrekking heeft op God, is het altijd positief. Het klappen als een uiting van religieuze aanbidding in de tijd van Israël werd er alleen in de tempel uitgevoerd om God als hun koning te verheerlijken. Hij is hun Soevereine Heer, die de Heerser van het universum is. Hij is hun Redder, Degene die hun verlossing van hun vijanden schenkt en daarom hun lof en aanbidding waard is.

Als het goed wordt begrepen en beoefend, kan klappen een Bijbels onderdeel van aanbidding zijn in de eredienst.
Online
Gebruikersavatar
Hendrikus
Berichten: 16724
Lid geworden op: 10 apr 2004, 09:37

Re: Bidden met gevouwen of opgeheven handen?

Bericht door Hendrikus »

J.C. Philpot schreef:
John Galt schreef:Er werd in de oude kerk wel geapplaudisseerd na de preek: https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 0825f462be
Opmerking:
  • Algemene opmerking: het klappen uit de psalmen/tempeldienst is gerelateerd is aan muziek/dans
  • Mbt tot dit artikel: vergeet niet dat ten tijde van Augustinus de kerk al 400 jaar bestaat, en al heel veel ontwikkelingen heeft doorgemaakt (bijvoorbeeld relikwieën, heiligenverering en de titel moeder Gods voor Maria).
In het Fries Dagblad stond onlangs nog een uitstekend artikel van dr. Arie Eikelboom.
Fries Dagblad, dr. Arie Eikelboom schreef:Zongen christenen in de eerste eeuwen? Wat was hun repertoire? Wat staat er eigenlijk in de Bijbel over zingen? De Vroege Kerk zorgde in de vierde eeuw voor een omwenteling in de muziek- en liedcultuur, zo blijkt.
Over de rol die muziek bij het begin van het christendom heeft gespeeld is niet veel bekend. Gedurende de eerste drie eeuwen werden christenen vaak vervolgd en als gevolg daarvan is over hun manier van leven en hun wijze van samenkomen niet veel openbaar gemaakt. Zij schreven bovendien weinig over de samenkomsten op, omdat ze de inhoud ervan voor ongelovigen verborgen wilden houden. Wel is bekend dat zij hun samenkomsten als het centrum van hun geloofsleven beschouwden en dat zij daarvoor het Griekse woord sunaxis gebruikten.

Nadat Constantijn de Grote (circa 285-337) de christenen in 313 godsdienstvrijheid verleend had, wordt meer duidelijk over hun leven en hoe zij samenkwamen. Informatie over de eerste drie eeuwen beperkt zich tot het Nieuwe Testament en enkele andere bronnen. Paulus moedigt de christenen aan om te zingen en uit informatie van Plinius (61-114), Tertullianus (160-230) en Hippolytus (170-217) is op te maken dat zij gezongen hebben. Hoe ze zongen en welke teksten ze daarbij gebruikten, is echter moeilijk te achterhalen.

Paulus heeft het weliswaar over psalmen, hymnen en geestelijke liederen, maar omdat tot op heden niet duidelijk is wat hij met hymnen en geestelijke liederen bedoelde, blijft over de teksten die zij zongen veel onduidelijkheid bestaan. Kennis van melodie en ritmiek was helemaal onbekend, omdat een herkenbare melodienotatie pas in de negende eeuw en notatie van ritmiek pas begin veertiende eeuw werd bedacht.

De Bijbelse uitgangspositie
Muziek nam bij de cultus van Israël een belangrijke plaats in. Jubal werd de vader genoemd van allen die een instrument bespeelden. In de Bijbel wordt al vroeg melding gemaakt van muziek als onderdeel van de volks- en tempelcultuur. Tijdens de tocht door de woestijn en na de doortocht door de Jordaan zong het volk in beurtzang en danste het in reidans. Ook in de tijd van de richters kwamen de reidansen voor.

Opvallend is dat het gebruik van instrumenten vooral aan vrouwen werd toegedacht. Toen David zijn overwinningen op de Filistijnen behaalde, werd hij door dansende en musicerende vrouwen binnengehaald. Deze rol van vrouwen kwam overeen met wat op wandschilderingen van de piramiden in Egypte is te zien. Ook daar spelen vrouwen op instrumenten.

In de loop van de tijd nam het gebruik van instrumenten toe. Ze werden bespeeld toen David de ark Jeruzalem binnenbracht. Bij dit feest kwam voor het eerst de vraag aan de orde of gelovigen wel zo feestelijk mogen musiceren. Mogen ze wel dansen en instrumenten bespelen? De vrouw van David vond het dansen en musiceren van David maar walgelijk. Later werden vragen als deze ook in het christendom steeds weer aan de orde gesteld (zie kader).

In de tempelcultus kwam naast vocale ook instrumentale muziek voor. Toen Israël in ballingschap werd gevoerd en de tempel werd verwoest, ontstond naast de tempeldienst de synagogale eredienst en daar klonk uitsluitend vocale muziek. De christenen bezochten aanvankelijk de synagoge, maar gingen ook naar de tempel, totdat dat door verwoesting van de tempel (70 na Christus) onmogelijk werd.

Psalmen namen in de tempel en in de synagoge een belangrijke positie in en werden op twee manieren uitgevoerd: antifonaal (afwisselend gezongen door twee groepen) en responsoriaal (afwisselend gezongen door een solist en een groep). In de psalmen klinkt naast de klacht over ellende en onrecht, ook de dank voor verlossing en de lofzegging aan God als schepper van alles wat leeft.

Na circa 1650 was de psalm, vooral in het calvinisme, als daar het piëtisme en individualisme zijn doorgedrongen, een individueel getuigenis van één gelovige geworden. Het gebruik van psalmen als voorbeden voor de wereld was daardoor in het calvinisme teruggedrongen of zelfs verloren gegaan.

Van grote betekenis voor de zang van de christelijke kerk in het westen wa de invoering van de strofische zang door bisschop Ambrosius (339-397). Achteraf blijkt hij niet de bedenker van dit genre te zijn geweest, maar omdat zijn hymnen zo populair werden, is zijn naam wel met dit genre verbonden. In de middeleeuwen noemde men zelfs alle hymnen Ambrosiana.

Er zijn aanwijzingen dat Ambrosius, die op de hoogte was van het gebruik van de psalmen in kloosters in Syrië, het zingen van psalmen in zijn liturgie heeft ingevoerd. In de Romeinse liturgie wordt psalmzang voor het eerst in 432 genoemd in een document van paus Celestinus I.

Over de melodieën die daarbij gebruikt werde, valt niets te zeggen, omdat zoals eerder opgemerkt, de eerste melodische notatie pas uit circa 950 stamt. De manier van zingen is echter wel bekend. De psalmen zijn zowel antifonaal als responsoriaal uitgevoerd en in de wijze van uitvoeren hebben de christenen zich dus aangesloten bij Israël.

Telling
De telling van psalmen was bij rooms-katholieken en protestanten vóór het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) verschillend. De rooms-katholieke telling ging uit van de ordening van de Septuaginta, terwijl de protestantse telling de Hebreeuwse ordening volgde. De psalmen 1 tot en met 8 en 148 tot en met 150 waren altijd gelijk, maar vanaf psalm 10 trad een verschil op.

Uit een voorval uit het leven van Paulus is bekend dat zingen een positieve werking had. Toen Paulus met Silas in de gevangenis was beland, zongen ze ’s nachts samen. Dat hielp hen bij het volhouden van de ontberingen van hun gevangenschap en riep bij de medegevangenen respect op. Later moedigde Paulus zijn volgelingen aan om te zingen in hun bijeenkomsten als een uiting van vreugde

Gloria in excelsis Deo
Gloria in excelsis Deo , de tekst die de engelen zongen bij de aankondiging van de geboorte van Jezus aan de herders (Lucas 2 vers 14), blijkt bij de eerste christenen als morgenlied te zijn gebruikt. Bij de opkomst van de zon herhaalden zij het lied dat de engelen te middernacht hadden gezongen, toen zij de komst van Jezus verkondigden en het herhalen van die zang werd ervaren als een verwelkoming van het nieuwe daglicht. Het opkomen van de zon werd zo verbonden met het begin van het nieuwe leven.

Bij het gebruik van het Gloria als morgenlied speelde echter nog meer mee. De eerste christenen leefden sterk vanuit het Paas-geloof: de Heer is waarlijk opgestaan en de dood is tenietgedaan en heeft na Pasen geen macht meer. De opstanding van Jezus werd beleefd als overwinning van het licht (leven) op het duister (dood). Het licht was een teken van God en van de Zoon, Licht uit Licht.

Op het graf
Men vierde de eucharistie bij voorkeur op het graf, de plaats waar niet waar was, wat wel waar leek. Op die plaats leek iemand dood, maar hij of zij was dat in geloof niet. De overledene leefde in het licht, en op die plaats wilde men vieren dat Jezus een maaltijd van het leven had ingezet.

Allesoverheersend in geloofsbeleving en vroomheid, en dus ook in kerkbouw en hymnenteksten, was de gedachte dat de dood verslagen is en dat het leven dankzij de God, die alles vanuit zijn troon in de hemel regeert, de dood definitief overwonnen heeft. Het levensteken is het licht dat in de zon aan de mens geopenbaard wordt en dat ook in maan en sterren nog na schijnt.

Keizer Constantijn de Grote riep dan ook de dag van de zon uit tot wekelijkse dag die aan God gewijd moest zijn en het is vooral aan hem te danken dat de geboortedag van de Zonnegod, 25 december, de geboortedag van de brenger van het licht op aarde zou gaan worden: het kerstfeest.

Dr. Arie Eikelboom (1948) is theoloog en kerkmusicus. Hij was eerder docent Hymnologie/Cantoraat aan het Nederlands Instituut voor Kerkmuziek te Utrecht. Dit is een bewerking van een lezing die woensdag in Apeldoorn uitgesproken werd bij de Week van de Vroege Kerk Dit is het slot van een tweeluik over de Week van de Vroege Kerk. Deel 1 stond in de krant van donderdag

TEGEN OPZWEPENDE MUZIEK
Geen muziekinstrumenten bij eerste christenen
Hoewel in het boek Openbaring veel instrumenten worden genoemd, werden instrumenten door de eerste christenen niet gebruikt, aldus dr. Arie Eikelboom. ,,Die afwijzing, die tot op de dag van vandaag in de oosterse kerken doorwerkt, had te maken met de rol die instrumentale muziek speelde in de maatschappij waarin zij leefden. In de hellenistische cultuur, die door de Romeinen was overgenomen, was de religie in twee soorten onderverdeeld: de apollonische en de dionysische. Bij de cultus rond de Griekse god Dionysus hoorde opzwepende muziek en wilde seksuele uitspattingen met de aulos en slagwerk als belangrijke instrumenten.”

De aulos is een blaasinstrument dat, net als de hobo, werd aangeblazen met een dubbelriet. Het instrument genoot weinig aanzien en werd meestal bespeeld door slaven, feestgangers en prostituees.

De apollonische cultus – rond Apollo, de god van de zon, muziek, geneeskunde, poëzie en schone kunsten – richtte zich op schoonheid waarbij erotiek belangrijk was en daarbij werd de kithara gebruikt. Dit is een snaarinstrument dat met de vingers of een plectrum werd bespeeld. Eikelboom ,,Er zijn aanwijzingen dat in huiselijk kring voor begeleiding van geestelijke liederen de kithara wel werd gebruikt. De afwijzing van instrumenten bracht sommige bisschoppen in de tweede eeuw er zelfs toe om muzikanten, en ook toneelspelers, te excommuniceren.”
~~Soli Deo Gloria~~
Gebruikersavatar
Terri
Berichten: 3952
Lid geworden op: 21 nov 2009, 20:53

Re: Bidden met gevouwen of opgeheven handen?

Bericht door Terri »

Dank Hendrikus, mooi stuk om te lezen, veel info.
Plaats reactie