Ad Anker schreef:@DIA, die zielsgangen die zogenaamd verklaard werden veroorzaakten dikwijls krokodillentranen.

Ik mag onder een prediking verkeren waar wel diepgang is. Dus dat het tegenwoordig oppervlakkiger is, onderschrijf ik niet. Ik zou niet durven. Als dat bij jou wel zo is, heb je binnenkamerwerk. Maar hoe bepaal je dat eigenlijk?

@Mara: zeker herkenbaar. Ook wat de vorige posters schreven.

Ad, wees wel voorzichtig met die eerste uitdrukking. Ik denk dat het echt wel eens tot verwonderingsemotie kan leiden als de predikant de zielsgangen verklaart, terwijl hij persoonlijk niet af weet van je innerlijke zieleleven.

Anderzijds ben ik ook nuchter, ik ken wel voorbeelden van mensen waarbij ik bij voorbaat al weet wanneer de tranen gaan komen. Dat zegt me dan niet zo veel meer.

Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Ja, maar bedenk wel, er wordt in het algemeen wel gezegd: tranen trekken tranen. Als je gevoelig voor tranen bent en je wordt enkel gevoelig om de gevoeligheid van de prediker dan zou het alles nog wel eens uitwendig kunnen zijn. Dan lijkt het nog te zijn als uitwendige tranen. Ook tranen van medelijden kunnen uiterlijke tranen zijn: Gelijk de dochters van Jeruzalem. Er moet onderscheid zijn tussen een uiterlijke bewogenheid die emotioneel kan maken, maar dat is dus alleen uiterlijk.
De dominee die mij vroeger eens doopte zei wel eens (heb ik uit de overlevering van mijn ouders): Tranen zijn niet genoeg, maar zo voegde hij er aan toe: Ik zie ze wel graag. Omdat daaruit dan wel blijkt dat het toch niet koud laat. En ook: een droge bekering bestaat niet.
Irritatie kan ook: Vooral als je duidelijk wordt dat het andere bewogenheid is als we gekend hebben. Dan merk je dat wel. Wie het eerste gekend heeft merkt het tweede ook wel eens. En juist tegenwoordig ook wel.

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Heel herkenbaar, Zita.

Ouderling schreef:

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Heel herkenbaar, Zita.

Als het niet echt is, dat voel je vaak wel, dan heb ik dat liever niet. Je merkt ook de momenten waarop het gebeurt: Als een dominee eens een blik krijgt in dat eeuwig welbehagen, en wegzinkt in verwondering en aanbidding, als het een aanbidden wordt, waar mensenwoorden gaan ontbreken.
Het is bekend, toen ds. Blok (ds. M. Blok) hier een kerstpreek hield. Hoe hij wegzonk in het eeuwig wonder. Het was een geruime tijd dat er geen woorden waren. Na die tijd sprak een van de ouderlingen hoe hij de het kerstevangelie bracht, ook door te zwijgen.
Dan is (was?) het toch wel anders.

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Ik had het niet over zomaar emoties. Ik dacht dat je inmiddels wel begrepen had dat het over iets anders ging, dat dieper gaat.

Ouderling schreef:Heel herkenbaar, Zita.

Hoezo?

-DIA- schreef:Als het niet echt is, dat voel je vaak wel, dan heb ik dat liever niet.

Juist!

Ouderling schreef:

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Heel herkenbaar, Zita.

Hier ging onlangs ook een predikant voor die nogal snel vol schoot. Ik heb er geen moment last van gehad of irritatie bij gevoeld.

Een keer gehoord van Ds. Venema in een preek: Gevoel onder de prediking is aangenaam, maar geloof onder de prediking is meer, want dat is God verheerlijkend en ziel zaligmakend.

Mara schreef:

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Ik had het niet over zomaar emoties. Ik dacht dat je inmiddels wel begrepen had dat het over iets anders ging, dat dieper gaat.

Ouderling schreef:Heel herkenbaar, Zita.

Hoezo?

Omdat ik ook genoeg preken gehoord heb waarbij de predikant standaard van die snikken in zijn stem had, bijna voorspelbaar. Dan doet het je op een gegeven moment niet zo veel meer.
Het ging dan ook nog vaak over zaken die vroeger speelden of zo, of wat een oude leraar eens zei.

Jantje schreef:

Ouderling schreef:

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Heel herkenbaar, Zita.

Hier ging onlangs ook een predikant voor die nogal snel vol schoot. Ik heb er geen moment last van gehad of irritatie bij gevoeld.

Klopt. Ik denk dat het vooral voorkomt als je een predikant iedere week hebt en je op een gegeven moment precies weet wanneer het komt.

-DIA- schreef:

Ouderling schreef:

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Heel herkenbaar, Zita.

Als het niet echt is, dat voel je vaak wel, dan heb ik dat liever niet. Je merkt ook de momenten waarop het gebeurt: Als een dominee eens een blik krijgt in dat eeuwig welbehagen, en wegzinkt in verwondering en aanbidding, als het een aanbidden wordt, waar mensenwoorden gaan ontbreken.
Het is bekend, toen ds. Blok (ds. M. Blok) hier een kerstpreek hield. Hoe hij wegzonk in het eeuwig wonder. Het was een geruime tijd dat er geen woorden waren. Na die tijd sprak een van de ouderlingen hoe hij de het kerstevangelie bracht, ook door te zwijgen.
Dan is (was?) het toch wel anders.

Ja Dia, je voelt wanneer het echt is!

Ik ben sceptisch als het gaat om het kunnen voelen of de emotie bij een ander echt is. Ons hart en ons gevoel zijn bedriegelijk, ons beoordelingsvermogen aangetast door de zonde, en onze kennis slechts ten dele.

Laten we maar vooral bezig zijn met of het bij onszelf echt is.

-DIA- schreef: een droge bekering bestaat niet.

Dit vind ik nogal stellig, en zou het de predikant niet na durven zeggen.
Je zou mensen in verwarring kunnen brengen die hun emoties niet tonen.

Ouderling schreef:

Jantje schreef:

Ouderling schreef:

Zita schreef:Emoties van de predikant kunnen ook wel wat irritatie oproepen. In mijn gemeente hadden we ooit een predikant die iedere dienst minstens een keer of vijf snikte, met dichtgeknepen stem sprak, of een traantje liet tijdens de preek. Soms duurde het wel even voor hij weer verder kon. Dat werd gewoon heel erg vervelend. Vooral als het nog helemaal niet zo'n emotioneel geladen moment was. Maar goed, hij leefde blijkbaar dicht bij zijn emotie.

Heel herkenbaar, Zita.

Hier ging onlangs ook een predikant voor die nogal snel vol schoot. Ik heb er geen moment last van gehad of irritatie bij gevoeld.

Klopt. Ik denk dat het vooral voorkomt als je een predikant iedere week hebt en je op een gegeven moment precies weet wanneer het komt.

Overigens schijnt het bij betreffende predikant mogelijk nog een andere oorzaak te hebben, begreep ik.

Emoties tijdens de Kerkdienst kan op verschillende manieren.
Dat is wel duidelijk. De 1 die word geraakt tot in het diepst van zijn hart door een woord uit de Heilige Schrift.
De ander bijv. weer door een psalmvers.
Maar er kan ook emotie zijn omdat het woord niet zuiver is. En dat men diep bedroefd is omdat
de heilige deugden en inzettingen Gods worden aangerand en de mens in het middelpunt komt enz.