Aanspreken ambtsdragers
Re: Aanspreken ambtsdragers
Wij hadden het over Ruud Lubbers. Thuis sprak ik hem aan als oom Ruud. Zoals ik verschillende dominees met de voornaam aanspreek, echter in het openbaar spreek ik over ds. X of ds. Y.
- Maanenschijn
- Berichten: 4079
- Lid geworden op: 01 jan 2016, 14:33
Re: Aanspreken ambtsdragers
Ik kan je deels wel volgen. Maar ik meen dat het meer cultuurgebonden is dan puur de voornaam.Ouderling schreef: En terecht!
Het maakt onderdeel uit van de totale gezagsondermijning die plaatsvindt binnen Nederland.
Of dat nu om predikanten gaat of politici of anderszins, je ziet hier een trend die me zorgen baart.
Vroeger hadden we het over premier van Agt of premier Lubbers, tegenwoordig moet alles met de voornaam. Ik erger me er aan dat premier Rutte zegt tijdens een persconferentie: daar zegt Hugo zometeen meer over. Dan hebben we het over minister de Jonge!
Ik ben er van overtuigd dat het respect en het gezag en de kracht van de woorden die ze zeggen afneemt door deze amicaliteit. Deze mensen regeren ons land of predikanten leiden een kerk en een stuk 'afstand' is hierbij alleen maar goed en profijtelijk.
Zo is men in de VS en Canada gebruikelijk om de voornaam te gebruiken, maar wel voorafgegaan met mijnheer of een titel (zoals bijv. Rev.). Sterker nog, zelfs de vrouw werd aangesproken in de voornaam van haar man, met ‘miss’ er voor. Op die manier is er toch sprake van een eerbiedwaardige aanspraak, waarbij de voornaam geen hinderpaal vormt. Dat zou in ons land ook kunnen. Met bijbehorend vousvoyeren.
Wie lege handen heeft, kan ze altijd vouwen.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Ja ik kan jou ook deels wel volgen. En ik denk ook dat het cultuurgebonden is. En dat het in ons land ook zou kunnen, deel ik dan ook met je, als het altijd zo geweest zou zijn. Maar dat is het niet. Ik zie nu vooral een trend van 'dichter bij het volk willen staan,' of 'dichter bij de gemeente' om dan de boodschap beter te kunnen overbrengen. En ik vraag me echt ten zeerste af of dit het geval is. Er is veel meer 'opstand tegen het gezag' dan vroeger. Dat heeft uiteraard niet alleen te maken met het noemen van voornamen, maar ook met andere factoren. Maar persoonlijk denk ik dat de gedachte 'een betere overdracht van de boodschap door zo populair mogelijk te zijn' niet werkt. Althans, bij mij niet.Maanenschijn schreef:Ik kan je deels wel volgen. Maar ik meen dat het meer cultuurgebonden is dan puur de voornaam.Ouderling schreef: En terecht!
Het maakt onderdeel uit van de totale gezagsondermijning die plaatsvindt binnen Nederland.
Of dat nu om predikanten gaat of politici of anderszins, je ziet hier een trend die me zorgen baart.
Vroeger hadden we het over premier van Agt of premier Lubbers, tegenwoordig moet alles met de voornaam. Ik erger me er aan dat premier Rutte zegt tijdens een persconferentie: daar zegt Hugo zometeen meer over. Dan hebben we het over minister de Jonge!
Ik ben er van overtuigd dat het respect en het gezag en de kracht van de woorden die ze zeggen afneemt door deze amicaliteit. Deze mensen regeren ons land of predikanten leiden een kerk en een stuk 'afstand' is hierbij alleen maar goed en profijtelijk.
Zo is men in de VS en Canada gebruikelijk om de voornaam te gebruiken, maar wel voorafgegaan met mijnheer of een titel (zoals bijv. Rev.). Sterker nog, zelfs de vrouw werd aangesproken in de voornaam van haar man, met ‘miss’ er voor. Op die manier is er toch sprake van een eerbiedwaardige aanspraak, waarbij de voornaam geen hinderpaal vormt. Dat zou in ons land ook kunnen. Met bijbehorend vousvoyeren.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Dat er een gezagscrisis is, eens.Ouderling schreef:Ja ik kan jou ook deels wel volgen. En ik denk ook dat het cultuurgebonden is. En dat het in ons land ook zou kunnen, deel ik dan ook met je, als het altijd zo geweest zou zijn. Maar dat is het niet. Ik zie nu vooral een trend van 'dichter bij het volk willen staan,' of 'dichter bij de gemeente' om dan de boodschap beter te kunnen overbrengen. En ik vraag me echt ten zeerste af of dit het geval is. Er is veel meer 'opstand tegen het gezag' dan vroeger. Dat heeft uiteraard niet alleen te maken met het noemen van voornamen, maar ook met andere factoren. Maar persoonlijk denk ik dat de gedachte 'een betere overdracht van de boodschap door zo populair mogelijk te zijn' niet werkt. Althans, bij mij niet.Maanenschijn schreef:Ik kan je deels wel volgen. Maar ik meen dat het meer cultuurgebonden is dan puur de voornaam.Ouderling schreef: En terecht!
Het maakt onderdeel uit van de totale gezagsondermijning die plaatsvindt binnen Nederland.
Of dat nu om predikanten gaat of politici of anderszins, je ziet hier een trend die me zorgen baart.
Vroeger hadden we het over premier van Agt of premier Lubbers, tegenwoordig moet alles met de voornaam. Ik erger me er aan dat premier Rutte zegt tijdens een persconferentie: daar zegt Hugo zometeen meer over. Dan hebben we het over minister de Jonge!
Ik ben er van overtuigd dat het respect en het gezag en de kracht van de woorden die ze zeggen afneemt door deze amicaliteit. Deze mensen regeren ons land of predikanten leiden een kerk en een stuk 'afstand' is hierbij alleen maar goed en profijtelijk.
Zo is men in de VS en Canada gebruikelijk om de voornaam te gebruiken, maar wel voorafgegaan met mijnheer of een titel (zoals bijv. Rev.). Sterker nog, zelfs de vrouw werd aangesproken in de voornaam van haar man, met ‘miss’ er voor. Op die manier is er toch sprake van een eerbiedwaardige aanspraak, waarbij de voornaam geen hinderpaal vormt. Dat zou in ons land ook kunnen. Met bijbehorend vousvoyeren.
Maar dat heeft natuurljk geenszins met het noemen van voornamen te maken.
Ik acht Calvijn echt niet hoger als we zijn voornaam weglaten, of doet het afbreuk als ik in de bijbel lees over Petrus of Johannes.
We moeten gewoon eerlijk zijn. Dit is een cultuur dingetje en als we daar gevoelig voor zijn hebben we daar last van.
Sommigen hangen nu eenmaal heel erg aan tradities en ervaren deze als veilige structuren.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Cultuurgebonden: ja. Dat heb ik al gezegd.Bezorgd schreef:Dat er een gezagscrisis is, eens.Ouderling schreef:Ja ik kan jou ook deels wel volgen. En ik denk ook dat het cultuurgebonden is. En dat het in ons land ook zou kunnen, deel ik dan ook met je, als het altijd zo geweest zou zijn. Maar dat is het niet. Ik zie nu vooral een trend van 'dichter bij het volk willen staan,' of 'dichter bij de gemeente' om dan de boodschap beter te kunnen overbrengen. En ik vraag me echt ten zeerste af of dit het geval is. Er is veel meer 'opstand tegen het gezag' dan vroeger. Dat heeft uiteraard niet alleen te maken met het noemen van voornamen, maar ook met andere factoren. Maar persoonlijk denk ik dat de gedachte 'een betere overdracht van de boodschap door zo populair mogelijk te zijn' niet werkt. Althans, bij mij niet.Maanenschijn schreef:Ik kan je deels wel volgen. Maar ik meen dat het meer cultuurgebonden is dan puur de voornaam.Ouderling schreef: En terecht!
Het maakt onderdeel uit van de totale gezagsondermijning die plaatsvindt binnen Nederland.
Of dat nu om predikanten gaat of politici of anderszins, je ziet hier een trend die me zorgen baart.
Vroeger hadden we het over premier van Agt of premier Lubbers, tegenwoordig moet alles met de voornaam. Ik erger me er aan dat premier Rutte zegt tijdens een persconferentie: daar zegt Hugo zometeen meer over. Dan hebben we het over minister de Jonge!
Ik ben er van overtuigd dat het respect en het gezag en de kracht van de woorden die ze zeggen afneemt door deze amicaliteit. Deze mensen regeren ons land of predikanten leiden een kerk en een stuk 'afstand' is hierbij alleen maar goed en profijtelijk.
Zo is men in de VS en Canada gebruikelijk om de voornaam te gebruiken, maar wel voorafgegaan met mijnheer of een titel (zoals bijv. Rev.). Sterker nog, zelfs de vrouw werd aangesproken in de voornaam van haar man, met ‘miss’ er voor. Op die manier is er toch sprake van een eerbiedwaardige aanspraak, waarbij de voornaam geen hinderpaal vormt. Dat zou in ons land ook kunnen. Met bijbehorend vousvoyeren.
Maar dat heeft natuurljk geenszins met het noemen van voornamen te maken.
Ik acht Calvijn echt niet hoger als we zijn voornaam weglaten, of doet het afbreuk als ik in de bijbel lees over Petrus of Johannes.
We moeten gewoon eerlijk zijn. Dit is een cultuur dingetje en als we daar gevoelig voor zijn hebben we daar last van.
Sommigen hangen nu eenmaal heel erg aan tradities en ervaren deze als veilige structuren.
Maar waarom zouden we predikanten e.d. nu opeens bij de voornaam moeten gaan noemen? Wat voor redenen zie je hieraan ten grondslag liggen?
Ik zeg: denken dat je dan dichter bij je gemeente staat, en denkt dan de boodschap beter over te kunnen brengen. Dat kan een half jaartje leuk zijn, en dan moet er weer een nieuwe vernieuwing. Mensen hebben baat bij vastigheid die jij tradities en veilige structuren noemt. Die het ook zijn, maar waar je goed over na moet denken voordat je die breekt!
Al die fratsen ten spijt:de kerkverlating gaat onverminderd door, beginnend bij de kerken waar ze dergelijke vernieuwingen het eerste doorgevoerd hebben.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Dat hangt vooral van de persoon af. Ik heb voor mensen die bij hun voornaam aangesproken willen worden net zo veel ontzag als voor degene die willen dat ik hen met een titel aanspreek. Maar als dat voor u lastig is, moet u degenen die over ons gesteld zijn vooral met hun titel aan blijven spreken. Nu ik weet dat u daar opgesteld ben, zal ik u ook aanspreken met ouderlingOuderling schreef:En terecht!Zita schreef:In veel gemeenten is het wel de cultuur om de predikant 'dominee Jansen' te noemen. In een gemeente die ik goed ken is nu voor het eerst een predikant die zich 'dominee Willem' noemt. Daar voelt een aardig deel van de gemeente zich hoogst ongemakkelijk bij.Delftenaar schreef:Ambtsdragers zijn broeders (of eventueel zusters) die we daarom hoog te achten hebben.
Maar even simpel: op het werk wordt je uitgelachen als je je voorstelt als dhr. X of mevr. Y. Dan is het gewoon voornaam plus achternaam. Je kunt ervan denken wat je wilt, maar dat is nu eenmaal de cultuur van vandaag.
Als predikant kun je je dan wel dominee X noemen, maar je schept er wel afstand mee. Om in deze informele samenleving aansluiting te vinden bij de mensen is het best mogelijk om je gewoon Piet of Klaas te noemen. En dus niet onnodig afstandelijk te zijn.
Het maakt onderdeel uit van de totale gezagsondermijning die plaatsvindt binnen Nederland.
Of dat nu om predikanten gaat of politici of anderszins, je ziet hier een trend die me zorgen baart.
Vroeger hadden we het over premier van Agt of premier Lubbers, tegenwoordig moet alles met de voornaam. Ik erger me er aan dat premier Rutte zegt tijdens een persconferentie: daar zegt Hugo zometeen meer over. Dan hebben we het over minister de Jonge!
Ik ben er van overtuigd dat het respect en het gezag en de kracht van de woorden die ze zeggen afneemt door deze amicaliteit. Deze mensen regeren ons land of predikanten leiden een kerk en een stuk 'afstand' is hierbij alleen maar goed en profijtelijk.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Ah, het hellende vlak wordt erbij gehaald. De kerkverlating komt door allerlei vernieuwingen zoals de dominee met de naam aanspreken. Misschien is het percentage onbekeerden in volle refokerken wel net zo groot.Ouderling schreef: Cultuurgebonden: ja. Dat heb ik al gezegd.
Maar waarom zouden we predikanten e.d. nu opeens bij de voornaam moeten gaan noemen? Wat voor redenen zie je hieraan ten grondslag liggen?
Ik zeg: denken dat je dan dichter bij je gemeente staat, en denkt dan de boodschap beter over te kunnen brengen. Dat kan een half jaartje leuk zijn, en dan moet er weer een nieuwe vernieuwing. Mensen hebben baat bij vastigheid die jij tradities en veilige structuren noemt. Die het ook zijn, maar waar je goed over na moet denken voordat je die breekt!
Al die fratsen ten spijt:de kerkverlating gaat onverminderd door, beginnend bij de kerken waar ze dergelijke vernieuwingen het eerste doorgevoerd hebben.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Daarom geen groot punt van maken.Ouderling schreef: Cultuurgebonden: ja. Dat heb ik al gezegd.
Maar waarom zouden we predikanten e.d. nu opeens bij de voornaam moeten gaan noemen? Wat voor redenen zie je hieraan ten grondslag liggen?
Ik zeg: denken dat je dan dichter bij je gemeente staat, en denkt dan de boodschap beter over te kunnen brengen. Dat kan een half jaartje leuk zijn, en dan moet er weer een nieuwe vernieuwing. Mensen hebben baat bij vastigheid die jij tradities en veilige structuren noemt. Die het ook zijn, maar waar je goed over na moet denken voordat je die breekt!
Al die fratsen ten spijt:de kerkverlating gaat onverminderd door, beginnend bij de kerken waar ze dergelijke vernieuwingen het eerste doorgevoerd hebben.
Wil je geen voornaam noemen? Prima. Anderen doen het wel. En ook prima.
Ik snap helemaal niet dat het een discussie is.
Overigens is het wel vreemd dat we dus in de aanspreekt titel verschil maken welk ambt iemand bekleed.
Ouderlingen en diakenen zijn gewoon Jasper, Casper en Sjaak. En noemen we de ambtsnaam niet.
En bij ouderlingen met spreekrecht wel. Die noemen we steeds dominee. Als je er over nadenkt is het best apart.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Wij spreken de predikant ook aan met zijn voornaam. Dat doet verder niets af aan zijn positie of verantwoordelijkheid. Ik noem mijn hoogste baas ook bij haar voornaam, en dat doet ook niets af aan haar positie en verantwoordelijkheid.
Het is dus louter cultuur.
Het is dus louter cultuur.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Die voornamen bij ouderlingen en diakenen, dat is iets van de laatste paar jaar.Bezorgd schreef:Daarom geen groot punt van maken.Ouderling schreef: Cultuurgebonden: ja. Dat heb ik al gezegd.
Maar waarom zouden we predikanten e.d. nu opeens bij de voornaam moeten gaan noemen? Wat voor redenen zie je hieraan ten grondslag liggen?
Ik zeg: denken dat je dan dichter bij je gemeente staat, en denkt dan de boodschap beter over te kunnen brengen. Dat kan een half jaartje leuk zijn, en dan moet er weer een nieuwe vernieuwing. Mensen hebben baat bij vastigheid die jij tradities en veilige structuren noemt. Die het ook zijn, maar waar je goed over na moet denken voordat je die breekt!
Al die fratsen ten spijt:de kerkverlating gaat onverminderd door, beginnend bij de kerken waar ze dergelijke vernieuwingen het eerste doorgevoerd hebben.
Wil je geen voornaam noemen? Prima. Anderen doen het wel. En ook prima.
Ik snap helemaal niet dat het een discussie is.
Overigens is het wel vreemd dat we dus in de aanspreekt titel verschil maken welk ambt iemand bekleed.
Ouderlingen en diakenen zijn gewoon Jasper, Casper en Sjaak. En noemen we de ambtsnaam niet.
En bij ouderlingen met spreekrecht wel. Die noemen we steeds dominee. Als je er over nadenkt is het best apart.
En bekijk het ook eens van de andere kant. Het is vervelend en lastig dat je, zo snel als je een ambt hebt, per direct je voornaam kwijt bent.
Ik verwacht dat die hele voornamenmijding van predikanten/ouderlingen met preekbevoegdheid binnen enkele jaren voorbij is.
Je ziet in het RD al steeds meer voornamen van ambtsdragers verschijnen, mensen stellen zich met hun voornaam voor, enz. Voornamenmijders zullen dan alleen nog tijdelijk een platform hebben in een handvol kerkelijke blaadjes, maar dat zal steeds minder worden.
En wat mij betreft terecht.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Dat zal dan ook weer per gemeente verschillend liggen. Ik weet niet anders dan dat ouderlingen en diakenen bij voornaam genoemd worden.Tiberius schreef:[
Die voornamen bij ouderlingen en diakenen, dat is iets van de laatste paar jaar.
Zeker als volwassenen onderling.
Overigens is het binnen veel kerkenraden (GG en elders) wel gebruikelijk dat één op één de ds wel bij voornaam aangesproken wordt.
Dat was 35 jaar geleden al zo, weet ik van mijn vader.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Ook dat is dan blijkbaar sterk verschillend. Of misschien juist 35 jaar geleden wel, maar in de jaren daarna weer niet.Bezorgd schreef:Dat zal dan ook weer per gemeente verschillend liggen. Ik weet niet anders dan dat ouderlingen en diakenen bij voornaam genoemd worden.Tiberius schreef:[
Die voornamen bij ouderlingen en diakenen, dat is iets van de laatste paar jaar.
Zeker als volwassenen onderling.
Overigens is het binnen veel kerkenraden (GG en elders) wel gebruikelijk dat één op één de ds wel bij voornaam aangesproken wordt.
Dat was 35 jaar geleden al zo, weet ik van mijn vader.
- Dodo
- Berichten: 5648
- Lid geworden op: 15 jun 2013, 15:40
- Locatie: dodo.refoforum@gmail.com
Re: Aanspreken ambtsdragers
Ik ben een stuk makkelijker geworden met het gebruik van voornamen. Enerzijds omdat ik inmiddels ouder ben dan de meeste gemeenteleden, en ook kerkenraadsleden. Anderzijds omdat ik minder hecht aan vousvoyeren, waarschijnlijk onder invloed van de tijdgeest.
Toch zeg ik tegen onbekende/oudere mensen altijd eerst nog een tijd netjes u. En als ik word gemaild door een twintigjarige: hoi [roepnaam], wil je voor mij XYZ, dan word ik kriebelig. Ik heb niet met je geknikkerd hoor. Ik schrijf dan ook altijd terug als "mevrouw [achternaam].
Het is soms ook grappig. De kerkenraad tutoyeert de dominee, maar sommige jongere kerkenraadsleden vinden dat lastig, dus die gebruiken de roepnaam en u.
Toch zeg ik tegen onbekende/oudere mensen altijd eerst nog een tijd netjes u. En als ik word gemaild door een twintigjarige: hoi [roepnaam], wil je voor mij XYZ, dan word ik kriebelig. Ik heb niet met je geknikkerd hoor. Ik schrijf dan ook altijd terug als "mevrouw [achternaam].
Het is soms ook grappig. De kerkenraad tutoyeert de dominee, maar sommige jongere kerkenraadsleden vinden dat lastig, dus die gebruiken de roepnaam en u.
Re: Aanspreken ambtsdragers
Zoals u kunt zien staan de letters vd in CvdW voor van de.
Of het nu bij het gemeentehuis of tijdens huisbezoek of een ander bezoek en ik word aangesproken met 'W' en niet met 'van de W' dan ben ik al klaar met de ander. Een verder gesprek wordt heel lastig voor de ander, omdat ik dan in een modus zit waar de ander geen weg mee kan. Ik vind het gewoon onbeschoft dat een achternaam niet volledig uitgesproken kan worden.
Of het nu bij het gemeentehuis of tijdens huisbezoek of een ander bezoek en ik word aangesproken met 'W' en niet met 'van de W' dan ben ik al klaar met de ander. Een verder gesprek wordt heel lastig voor de ander, omdat ik dan in een modus zit waar de ander geen weg mee kan. Ik vind het gewoon onbeschoft dat een achternaam niet volledig uitgesproken kan worden.