Maatregelen kerk ivm coronavirus

[Ad Anker]

We hebben dat vorige week al gehad. Toen hebben veel christenen niet meegedaan. Die doen het nu.

Met volgens mij een TV uitzending. Is ver van mijn bed. Inderdaad hebben we net de biddagen achter de rug. Ik vind daarom de reactie van ds. Schenau wel mooi in het filmpje van het RD: er is zoveel meer in deze tijd: het lijden van Jezus dient centraal te staan. Niet de ophef over een virus. Al is gebed in deze tijd hard nodig, dat ontken ik niet. En daarom is de oproep van ds. Schot ook zeker gepast: ootmoed en schuld. In die weg is er de belofte van God.

[parsifal]

Ik geloof er ook niets van dat kerkelijke bijeenkomsten gevaarlijk zijn. Wees voorzichtig met hoe je avondmaal viert. Laat je pepermunt thuis en doe de collecte bij de uitgang (hoewel dat liturgisch moeilijk ligt, lijkt me het op het moment op zijn plaats). En blijf bij de kleinste kuch al thuis. Zolang het ov rijdt en de NS niet op zijn vingers wordt getikt omdat ze treinen uit de regeling haalt omdat de treinen niet vol genoeg zitten, is het niet door laten gaan van kerkdiensten een kwestie van verkeerde prioriteiten.

[Ad Anker]

De woorden van @vriend-en-metgezel en van @Jongere zou ik van harte willen onderstrepen. Geheel eens. Zo ervaar ik het ook.

Hoe zie jij de visie van @Jongere, @Ad Anker?

Heel braaf, heel begrijpelijk. Maar ik vind 'em wel ergens wat schuren. Waar dat schuren zit, moet ik nog bij mezelf ontdekken.

Braaf...

Ik dubde over dat woord. Maar ik vind hem wel gepast. Maar, Jongere, ik ben zeer te spreken over je inbreng, o.a. hier. Dus troost je.

[Jantje]

De woorden van @vriend-en-metgezel en van @Jongere zou ik van harte willen onderstrepen. Geheel eens. Zo ervaar ik het ook.

Hoe zie jij de visie van @Jongere, @Ad Anker?

Heel braaf, heel begrijpelijk. Maar ik vind 'em wel ergens wat schuren. Waar dat schuren zit, moet ik nog bij mezelf ontdekken.

Braaf...

Inderdaad. Het is onvoorstelbaar.

Ik hoor graag wanneer je dat schuren ontdekt hebt, @Ad Anker. Wat ik vind dat @Jongere hele wijze woorden spreekt.

Edit: dank voor de toevoeging in de laatste post!

[DDD]

Ik geloof er ook niets van dat kerkelijke bijeenkomsten gevaarlijk zijn. Wees voorzichtig met hoe je avondmaal viert. Laat je pepermunt thuis en doe de collecte bij de uitgang (hoewel dat liturgisch moeilijk ligt, lijkt me het op het moment op zijn plaats). En blijf bij de kleinste kuch al thuis. Zolang het ov rijdt en de NS niet op zijn vingers wordt getikt omdat ze treinen uit de regeling haalt omdat de treinen niet vol genoeg zitten, is het niet door laten gaan van kerkdiensten een kwestie van verkeerde prioriteiten.

Maar vind je dat de kerken in een tijd waarin de overheid hier druk mee is dit binnen enkele dagen met de overheid moesten bespreken? Of getuigt het van een goed leven in godzaligheid en eerbaarheid om zich hier voor nu aan te houden en eventueel later het gesprek te voeren?

Ik denk dat zodra er mensen in Nederland niet meer kunnen worden behandeld, alle brave refo's ineens met genoegen thuis blijven. Al hoop ik oprecht dat het nooit zover komt, dankzij de maatregelen.

[Bezorgd]

https://nos.nl/artikel/2327110-federati ... holen.html

Wij vragen de politiek: doe het maximale wat nodig is", zegt kno-arts Peter Paul van Benthem, voorzitter van de FMS. "Wij willen onze dokters en alle zorgverleners veilig houden, ook in de thuissituatie."

Het collectief luidt de noodklok, waar premier Rutte deze week juist zei dat alle scholen voorlopig open kunnen blijven. Volgens de federatie onderkent het kabinet de urgentie niet.

[Laag]

Ik kan degenen die 'bezwaren' hebben tegen de maatregelen wel enigszins begrijpen.
Het 'beangstigende', en wat mij vooral veel bezighoudt, is het gemak van de acceptatie van de maatregelen, het misschien wel enigzins onverschillig meegaan in de maatregelen, het uit handen blijven van God. We zijn geslagen, maar voelen we ook recht de pijn van het slaan? Voelen we de pijn van het missen van het opgaan naar Gods heiligdommen?
Ik bedoel niemand hier persoonlijk mee, maar het is iets wat ik mis in vele gesprekken, hier en in de echte wereld.

[Geytenbeekje]

Ik kan degenen die 'bezwaren' hebben tegen de maatregelen wel enigszins begrijpen.
Het 'beangstigende', en wat mij vooral veel bezighoudt, is het gemak van de acceptatie van de maatregelen, het misschien wel enigzins onverschillig meegaan in de maatregelen, het uit handen blijven van God. We zijn geslagen, maar voelen we ook recht de pijn van het slaan? Voelen we de pijn van het missen van het opgaan naar Gods heiligdommen?
Ik bedoel niemand hier persoonlijk mee, maar het is iets wat ik mis in vele gesprekken, hier en in de echte wereld.

Wat had je dan liever gehad ?

[Lilian1975]

Ik huil van binnen. Omdat de dienst van de Heere zo opzij is gezet door de omstandigheden. Alleen omdat er gezegd is. Gs er op verstandige wijze mee om. Als advies.

Dit vind ik echt een onjuiste voorstelling van zaken. De "dienst van de Heere" is nergens opzij gezet. In heel veel gemeenten vindt er een daadwerkelijke eredienst plaats (waar twee of drie in Mijn Naam...), maar luistert een groot deel van de gemeente thuis mee. De dienst van de Heere vindt doorgang. Misschien is juist verwondering over de technische mogelijkheden die ons gegeven zijn waarmee dit binnen enkele dagen kan, ook wel op zijn plek. Dat we onderling niet kunnen bijeenkomen is een groot gemis, maar zien we ook de voorrechten? Veel gemeenten zullen alsnog "samen" zijn rond hetzelfde Woord, dezelfde Schriftlezing, dezelfde psalmen, dezelfde voorbede en dankzegging. Dát is de dienst van de Heere.

En dan ook nog: "de dienst van de Heere opzij gezet", iedereen volgt "als makke schappen". Moet dit nu echt zo? Het is heel makkelijk om beslissingen in crisistijd te framen vanuit de leunstoel met dit soort grote woorden. Ik zie kerken zoeken naar hun verantwoordelijkheid en die ook nemen, op basis van adviezen van de overheid en gezondheidswetenschappers.

Talloze mensen hebben in deze dagen teleurstellingen te verwerken, of nog erger. Ik hoorde van afgelaste bruiloften, musici lopen hun noodzakelijke inkomsten mis, van zzp'ers staat mogelijk hun bedrijf op het spel door de maatregelen. Als kerken kunnen we vooral heel veel nog wél, zoals ik hierboven schreef. Het Woord van de Heere is niet gebonden. De overheid vraagt ons een aanpassing van enkele weken.
En is dit dan het moment om als kerk op "de strepen" te gaan staan, een overheidsadvies naast ons neer te leggen, en elkaar te beschuldigen "makke schapen" te zijn? Het spijt me, ik kan dat niet meemaken en vind het eerlijk gezegd ook ongepast.

Wacht het gaat niet om op strepen staan. Het gaat om dat er nergens de vraag klonk. Zijn de hygiënische maatregelen niet voldoende? Daarnaast geef ik aan dat ik begrijp de moeilijke beslissing. Dus niet vanuit een leunstoel. Maar wel dat moj opvalt dat het lijkt dat als de overheid een advies ( nog niet eens een eis) geeft. Dat zondermeer opgevolgd wordt. Zo lijkt het althans voor mij als niet ambtsdrager of wat dan ook.
Natuurlijk gaat de dienst door. Maar waar voor mij het zwaarwegend verdriwt ligt, isvde verwarring die ontstaat. Waardoor harten vol zitten met Corona gedachten. Ook als je thuis meeluistert. En die ruimte had gevuld moeten worden met het Evangelie. Daarnaast is er uiteraard wezelijk verschil in lijfelijk aanwezig zijn in een kerkdienst of via digitale weg. Verder ben ik inderdaad wat wantrouwig naar de onfeilbaarheid van de gezonheids wetenschappers en wetenschappers in het algemeen. En ja, er is ook menselijk leed dat diep gaat. Maar mag ik zeggen dat dit ook diep gaat? Of wordt er zo een weinig waarde aan het lijfelijk aanwezig zijn samen onder het Woord?
Elkaar te ontmoeten. En dit is niet voor 1 keer. Maar minimaal een maand. Misschien ook een opeenstapeling van gevoelen dat vorige week ook het HA geen doorgang kon vinden.
Misschien is het ook. Dat ik van mijzelf weet minder goed alleen de preek te kunnen horen ipv het ook te zien. Er te zijn.
En dan kan het wel aanpassing genoemd worden. Maar er is wel degelijk meer ruis. En mag ik dat teleurstellend, verdrietig vinden? En het is ook een stukje vrees dat ik ervaar, voor de realiteit van de macht van de Satan hierin? Het is ander verdriet dan materiële teleurstelling of verdriet van menselijk leed. Waarmed ik dat zeker niet wegschuif. Weet niet hoe het anders te verwoorden.

[Bezorgd]

Het is wel een eis van de overheid.
Er is vanaf vanavond zelfs een noodverordening van kracht.

Het is allemaal niet vrijblijvend.

[Lilian1975]

Lieve mensen
Allereerst hand in mijn eigen boezem, ik heb Lilian ook persoonlijk aangesproken, excuses Lilian als ik je gekwetst hebt.
Maar ik zie nu dat we elkaar gaan bekritiseren op elkaars geloof, dat moeten we niet doen.
In deze ernstige tijd elkaar bestoken met 'scherpe' woorden, dat is idd wat de duivel wil. Nog meer chaos, nog meer wrevel.
Nogmaals sorry als ik mee deed ( wellicht ergens, weet niet zo goed meer waar.....)

Oh joh, volgens mij viel dat wel mee hoor... je was het niet eens met dat ik dacht dat kerkdiensten minder gevaarlijk waren dan scholen. Zoiets... en vond dat ik er te lakoniek over deed. Maar eerlijk gezegd heb ik dat niet als aanval gezien hoor.

[refo]

Wat wil je nou? Je suggereert dat de harten vol zitten met Corona gedachten, terwijl daar evangelie had moeten zitten. Ten eerste weet je daar niets van en ten tweede gaat het Evangelie zijn gang, zoals jongere al aangeeft.
De satan heeft voorlopig op dat gebied het nakijken.
De valse tegenstelling voorzorg-blind vertrouwen moet je eens uit je hoofd zetten.

[Jongere]

Misschien is het ook. Dat ik van mijzelf weet minder goed alleen de preek te kunnen horen ipv het ook te zien. Er te zijn.
En dan kan het wel aanpassing genoemd worden. Maar er is wel degelijk meer ruis. En mag ik dat teleurstellend, verdrietig vinden?

Ik geloof niet dat we het helemaal eens worden rond de waardering van de manier waarop kerken hebben gereageerd.
Maar ik haast me te zeggen dat ik je in het bovenstaande begrijp en aan die teleurstelling natuurlijk niet wil afdoen. Hoeveel mooie woorden we ook kunnen zeggen over het online luisteren, ik ervaar het ook als gemis om niet daadwerkelijk te kunnen "opgaan", in het midden van de gemeente te zijn, samen te zingen, enz. En je ervaring dat er thuis meer ruis is, herken ik ook wel. Ik wil niet de indruk wekken dat dat allemaal wel meevalt; ik denk dat we het er allen over eens zijn dat deze maatregelen ingrijpend zijn.

[Lilian1975]

Het is wel een eis van de overheid.
Er is vanaf vanavond zelfs een noodverordening van kracht.

Het is allemaal niet vrijblijvend.

Noodverordening?

Op het moment van beslissen was het in ieder geval wel een advies.

[Lilian1975]

Misschien is het ook. Dat ik van mijzelf weet minder goed alleen de preek te kunnen horen ipv het ook te zien. Er te zijn.
En dan kan het wel aanpassing genoemd worden. Maar er is wel degelijk meer ruis. En mag ik dat teleurstellend, verdrietig vinden?

Ik geloof niet dat we het helemaal eens worden rond de waardering van de manier waarop kerken hebben gereageerd.
Maar ik haast me te zeggen dat ik je in het bovenstaande begrijp en aan die teleurstelling natuurlijk niet wil afdoen. Hoeveel mooie woorden we ook kunnen zeggen over het online luisteren, ik ervaar het ook als gemis om niet daadwerkelijk te kunnen "opgaan", in het midden van de gemeente te zijn, samen te zingen, enz. En je ervaring dat er thuis meer ruis is, herken ik ook wel. Ik wil niet de indruk wekken dat dat allemaal wel meevalt; ik denk dat we het er allen over eens zijn dat deze maatregelen ingrijpend zijn.

Fijn dat we elkaar begrijpen, toch?