Mag een predikant alles zeggen?

[Piet Puk]

In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Ik zou er zeker moeite mee hebben. Bij ons wordt dat niet zo gezegd. Als de tafelwachters niemand tegen gehouden hebben, dan moet je iedereen toch houden voor een kind van God? De dominee in mijn vorige gemeente ging hier heel verkeerd mee om. Hij liet duidelijk merken wie er volgens hem niet aanhoorde. Ik vond dat echt verschrikkelijk. Verder moet er uiteraard bij de voorbereiding duidelijk gepreekt worden wie er aan mag en wie niet. En het mag ook best wel genoemd worden in de prediking, maar wel op echt op een pastorale wijze.

Tafelwachters zijn er om diegenen te weren die onder de kerkelijke tucht staan en aan willen gaan. Dus niet om iemand als kind van God te beschouwen!

[-DIA-]

Ik heb in heel mijn leven best veel predikanten gehoord. Ik meen ALLEN merkten dit op in Avondmaalstijden.
Zijn we het ontwend?
IK weet wel dat de dominee niet kan en mag oordelen, maar in de praktijk, en dat wordt bedoeld, dat dit toch
heel goed kan. Het is niet al Israël wat Israël genaamd wordt.

Ook wordt dit gezegd van gezinnen (de een aangenomen de ander verlaten)
Zie ook gelijkenis van de wijze en dwaze maagden.
Geen uiterlijk onderscheid, maar wel een hemelsbreed onderscheid wat niet te zien was.

Aan de vruchten herken je een echte gelovige. Er is onderscheid. De één is wel tot Christus gekomen en de ander niet. Dat is het verschil.

Ja, en toch niet altijd voor iedereen. Bij de wijze en dwaze maagden (gistermorgen bij ons over gepreekt) was geen uiterlijk verschil. Het verschil was verborgen, zat van binnen. God ziet het hart aan.
Ook Achitofel, denk ook aan Demas, en Judas hadden de discipelen ook geen erg in. Een van de kenmerken van het ware geloof is dat men niet op een ander ziet, maar eerst naar zichzelf. De discipelen hadden wat zelfkennis en vroegen bevreesd: Ben ik het? Judas was niet bevreest, in hem voer de satan, en nog zagen de discipelen het hemelsbrede verschil niet.

[Piet Puk]

Ik vind het heel goed dat een predikant aangeeft dat ook door de avondmaalstafel een lijn loopt. Wel afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente. Als er 5 deelnemers zijn past dit niet.

Echter in dit concrete geval (als het echt zo gegaan is zoals gesuggereerd word!) en op basis van een niet zwarte jurk, dan slaat een predikant natuurlijk de plank volkomen mis. Als de predikant echt bewogen is met iemand kan hij hier later met een betreffende persoon op een pastorale wijze over doorspreken.

Maar tussen hoe iemand het beleeft (invult) en hoe het door de ander bedoeld is kan een verschil zitten. Ik ben daarom voorzichtig met stevige uitspraken.

Volgens mij onderscheiden degenen die deelnemen zich al van degenen die dat niet doen. Het komt mij nogal labadistisch over.

Dit is exact wat bedoeld wordt.

[Geytenbeekje]

Ik heb in heel mijn leven best veel predikanten gehoord. Ik meen ALLEN merkten dit op in Avondmaalstijden.
Zijn we het ontwend?
IK weet wel dat de dominee niet kan en mag oordelen, maar in de praktijk, en dat wordt bedoeld, dat dit toch
heel goed kan. Het is niet al Israël wat Israël genaamd wordt.

Ook wordt dit gezegd van gezinnen (de een aangenomen de ander verlaten)
Zie ook gelijkenis van de wijze en dwaze maagden.
Geen uiterlijk onderscheid, maar wel een hemelsbreed onderscheid wat niet te zien was.

Aan de vruchten herken je een echte gelovige. Er is onderscheid. De één is wel tot Christus gekomen en de ander niet. Dat is het verschil.

Ja, en toch niet altijd voor iedereen. Bij de wijze en dwaze maagden (gistermorgen bij ons over gepreekt) was geen uiterlijk verschil. Het verschil was verborgen, zat van binnen. God ziet het hart aan.
Ook Achitofel, denk ook aan Demas, en Judas hadden de discipelen ook geen erg in. Een van de kenmerken van het ware geloof is dat men niet op een ander ziet, maar eerst naar zichzelf. De discipelen hadden wat zelfkennis en vroegen bevreesd: Ben ik het? Judas was niet bevreest, in hem voer de satan, en nog zagen de discipelen het hemelsbrede verschil niet.

De dominee weet best dat er in de refo kerken goed nagedacht wordt over de gang naar de tafel.

[-DIA-]

Ik heb in heel mijn leven best veel predikanten gehoord. Ik meen ALLEN merkten dit op in Avondmaalstijden.
Zijn we het ontwend?
IK weet wel dat de dominee niet kan en mag oordelen, maar in de praktijk, en dat wordt bedoeld, dat dit toch
heel goed kan. Het is niet al Israël wat Israël genaamd wordt.

Ook wordt dit gezegd van gezinnen (de een aangenomen de ander verlaten)
Zie ook gelijkenis van de wijze en dwaze maagden.
Geen uiterlijk onderscheid, maar wel een hemelsbreed onderscheid wat niet te zien was.

Aan de vruchten herken je een echte gelovige. Er is onderscheid. De één is wel tot Christus gekomen en de ander niet. Dat is het verschil.

Ja, en toch niet altijd voor iedereen. Bij de wijze en dwaze maagden (gistermorgen bij ons over gepreekt) was geen uiterlijk verschil. Het verschil was verborgen, zat van binnen. God ziet het hart aan.
Ook Achitofel, denk ook aan Demas, en Judas hadden de discipelen ook geen erg in. Een van de kenmerken van het ware geloof is dat men niet op een ander ziet, maar eerst naar zichzelf. De discipelen hadden wat zelfkennis en vroegen bevreesd: Ben ik het? Judas was niet bevreest, in hem voer de satan, en nog zagen de discipelen het hemelsbrede verschil niet.

De dominee weet best dat er in de refo kerken goed nagedacht wordt over de gang naar de tafel.

Als de separatie verzwakt, vervalt de gemeente vroeg of laat. Vooral in onze tijd is men snel gepikeerd over te stellige uitspraken, waar in de eeuwen voor ons niet over gestruikeld werd. Het mag heel opvallend heten dat de oude reformatorische kerken (de (uiterlijke) belijders) zich veel moeten verdedigen om bij de leer te blijven. Ook dit is in feite een teken des tijds. Mensen zullen ketelachtig van gehoor zijn. Dat wil zeggen 'betweters', en zich niet meer onderwerpend aan hetgeen ons door de Schrift en de vaderen is overgeleverd. Er zijn zoveel tekenen te zien, dat we wel heel blind moeten zijn om ze niet op te merken. En toch... Het wordt niet opgemerkt, net als in de dagen van Noach en Lot.

[Zonnebloem]

Ik heb in heel mijn leven best veel predikanten gehoord. Ik meen ALLEN merkten dit op in Avondmaalstijden.
Zijn we het ontwend?
IK weet wel dat de dominee niet kan en mag oordelen, maar in de praktijk, en dat wordt bedoeld, dat dit toch
heel goed kan. Het is niet al Israël wat Israël genaamd wordt.

Ook wordt dit gezegd van gezinnen (de een aangenomen de ander verlaten)
Zie ook gelijkenis van de wijze en dwaze maagden.
Geen uiterlijk onderscheid, maar wel een hemelsbreed onderscheid wat niet te zien was.

Aan de vruchten herken je een echte gelovige. Er is onderscheid. De één is wel tot Christus gekomen en de ander niet. Dat is het verschil.

Ja, en toch niet altijd voor iedereen. Bij de wijze en dwaze maagden (gistermorgen bij ons over gepreekt) was geen uiterlijk verschil. Het verschil was verborgen, zat van binnen. God ziet het hart aan.
Ook Achitofel, denk ook aan Demas, en Judas hadden de discipelen ook geen erg in. Een van de kenmerken van het ware geloof is dat men niet op een ander ziet, maar eerst naar zichzelf. De discipelen hadden wat zelfkennis en vroegen bevreesd: Ben ik het? Judas was niet bevreest, in hem voer de satan, en nog zagen de discipelen het hemelsbrede verschil niet.

Maar kijk eens naar de vruchten: Judas verraadde Zijn Meester omdat hij inzag dat Jezus geen aards koninkrijk zocht. Demas kreeg de wereld lief, Achitofel liep over naar de vijand omdat hij vol wrok zat over wat David met Uria gedaan had... de man van zijn kleindochter.

Vrucht van het geloof is dat de gelovige op Jezus ziet. Dat deden ze zichtbaar niet. Kenmerk van het ware geloof is to h juit het zien op Hem ( en niet naar binnen)?

[gallio]

Aan de vruchten herken je een echte gelovige. Er is onderscheid. De één is wel tot Christus gekomen en de ander niet. Dat is het verschil.

Ja, en toch niet altijd voor iedereen. Bij de wijze en dwaze maagden (gistermorgen bij ons over gepreekt) was geen uiterlijk verschil. Het verschil was verborgen, zat van binnen. God ziet het hart aan.
Ook Achitofel, denk ook aan Demas, en Judas hadden de discipelen ook geen erg in. Een van de kenmerken van het ware geloof is dat men niet op een ander ziet, maar eerst naar zichzelf. De discipelen hadden wat zelfkennis en vroegen bevreesd: Ben ik het? Judas was niet bevreest, in hem voer de satan, en nog zagen de discipelen het hemelsbrede verschil niet.

Dit onderstreept nogal nadrukkelijk dat de gelovigen die Achitofel, Demas en Judas kenden, het niet konden onderscheiden van het ware geloof. Dus een waarschuwing aan ons allen om toch maar niet te denken dat wij wel zouden kunnen oordelen.

[samanthi]

Ik vind het heel goed dat een predikant aangeeft dat ook door de avondmaalstafel een lijn loopt. Wel afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente. Als er 5 deelnemers zijn past dit niet.

Echter in dit concrete geval (als het echt zo gegaan is zoals gesuggereerd word!) en op basis van een niet zwarte jurk, dan slaat een predikant natuurlijk de plank volkomen mis. Als de predikant echt bewogen is met iemand kan hij hier later met een betreffende persoon op een pastorale wijze over doorspreken.

Maar tussen hoe iemand het beleeft (invult) en hoe het door de ander bedoeld is kan een verschil zitten. Ik ben daarom voorzichtig met stevige uitspraken.

Waarom als er vijf zijn niet?

[J.C. Philpot]

Ik vind het heel goed dat een predikant aangeeft dat ook door de avondmaalstafel een lijn loopt. Wel afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente. Als er 5 deelnemers zijn past dit niet.

Echter in dit concrete geval (als het echt zo gegaan is zoals gesuggereerd word!) en op basis van een niet zwarte jurk, dan slaat een predikant natuurlijk de plank volkomen mis. Als de predikant echt bewogen is met iemand kan hij hier later met een betreffende persoon op een pastorale wijze over doorspreken.

Maar tussen hoe iemand het beleeft (invult) en hoe het door de ander bedoeld is kan een verschil zitten. Ik ben daarom voorzichtig met stevige uitspraken.

Waarom als er vijf zijn niet?

Als slecht enkele procenten van de gemeente deelnemen, is het zaak om de kinderen van God die niet aan durven gaan aan te moedigen, en de nodiging en opdracht van Christus centraal te stellen. Al zal het aspect van separatie ook dan een plaats hebben.

In een gemeente met massale en vanzelfsprekende avondmaalsgang is juist meer separatie nodig.

Dus afhankelijk van de avondmaalspraktijk kan de prediking op de gemeente afgestemd worden.

[samanthi]

Ik vind het heel goed dat een predikant aangeeft dat ook door de avondmaalstafel een lijn loopt. Wel afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente. Als er 5 deelnemers zijn past dit niet.

Echter in dit concrete geval (als het echt zo gegaan is zoals gesuggereerd word!) en op basis van een niet zwarte jurk, dan slaat een predikant natuurlijk de plank volkomen mis. Als de predikant echt bewogen is met iemand kan hij hier later met een betreffende persoon op een pastorale wijze over doorspreken.

Maar tussen hoe iemand het beleeft (invult) en hoe het door de ander bedoeld is kan een verschil zitten. Ik ben daarom voorzichtig met stevige uitspraken.

Waarom als er vijf zijn niet?

Als slecht enkele procenten van de gemeente deelnemen, is het zaak om de kinderen van God die niet aan durven gaan aan te moedigen, en de nodiging en opdracht van Christus centraal te stellen. Al zal het aspect van separatie ook dan een plaats hebben.

In een gemeente met massale en vanzelfsprekende avondmaalsgang is juist meer separatie nodig.

Dus afhankelijk van de avondmaalspraktijk kan de prediking op de gemeente afgestemd worden.

Hier snap ik echt niets van...

[TSC]

Mij voegt het niet die scheiding te
maken. Gij moet te samen opgroeien tot aan de oogst. Een scheiding te maken onder u
is een werk dat te dezer ure zelfs door geen engelen zou kunnen volbracht worden.
Doch dat eenmaal zeer gemakkelijk door hen verricht zal worden, als op het woord van
hun Meester de oogst ingezameld zal zijn. En zij eerst het onkruid zullen vergaderen om
het te verbranden. En daarna de tarwe in Jehovah's schuren zullen brengen. Ik zal die
verdeling niet beproeven, doch ik zal aan een ieder van u vragen het voor zich zelf te
doen. Ik zeg tot u, jongelingen en jonge dochters, tot u, grijsaards en vaders, onderzoekt
heden u zelf of gij in het geloof bent. Laat niemand denken, dat hij een christen is,
omdat hij met christenen hier te samen is gekomen. Laat niemand zijn naaste oordelen,
maar dat een iegelijk zich zelf oordeelt. Tot een iegelijk van u zeg ik met diepe ernst,
laat uw eigen consciëntie de verdeling maken; laat uw verstand scheiding maken tussen hem, die God vreest, en hem, die God niet vreest. Ofschoon geen man met linnen
bekleed en een schrijvers inktkoker aan zijn lenden in het midden van u zal doorgaan,
om een teken te tekenen op de voorhoofden van de lieden die zuchten en uitroepen over
al die gruwelen die in de stad gedaan worden, zo laat de consciëntie de inktkoker nemen
en in alle oprechtheid het teken tekenen. Of niet tekenen. En dat een iegelijk zich heden
afvraagt: "Ben ik voor de Heere, ben ik voor Christus of voor zijn vijanden?

C.H. Spurgeon

[samanthi]

Mij voegt het niet die scheiding te
maken. Gij moet te samen opgroeien tot aan de oogst. Een scheiding te maken onder u
is een werk dat te dezer ure zelfs door geen engelen zou kunnen volbracht worden.
Doch dat eenmaal zeer gemakkelijk door hen verricht zal worden, als op het woord van
hun Meester de oogst ingezameld zal zijn. En zij eerst het onkruid zullen vergaderen om
het te verbranden. En daarna de tarwe in Jehovah's schuren zullen brengen. Ik zal die
verdeling niet beproeven, doch ik zal aan een ieder van u vragen het voor zich zelf te
doen. Ik zeg tot u, jongelingen en jonge dochters, tot u, grijsaards en vaders, onderzoekt
heden u zelf of gij in het geloof bent. Laat niemand denken, dat hij een christen is,
omdat hij met christenen hier te samen is gekomen. Laat niemand zijn naaste oordelen,
maar dat een iegelijk zich zelf oordeelt. Tot een iegelijk van u zeg ik met diepe ernst,
laat uw eigen consciëntie de verdeling maken; laat uw verstand scheiding maken tussen hem, die God vreest, en hem, die God niet vreest. Ofschoon geen man met linnen
bekleed en een schrijvers inktkoker aan zijn lenden in het midden van u zal doorgaan,
om een teken te tekenen op de voorhoofden van de lieden die zuchten en uitroepen over
al die gruwelen die in de stad gedaan worden, zo laat de consciëntie de inktkoker nemen
en in alle oprechtheid het teken tekenen. Of niet tekenen. En dat een iegelijk zich heden
afvraagt: "Ben ik voor de Heere, ben ik voor Christus of voor zijn vijanden?

C.H. Spurgeon

[eilander]

Dit stukje van Spurgeon past dus prima bij de uitspraak dat ook door de Avondmaalstafel er een scheidslijn loopt.

[J.C. Philpot]

Ik vind het heel goed dat een predikant aangeeft dat ook door de avondmaalstafel een lijn loopt. Wel afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente. Als er 5 deelnemers zijn past dit niet.

Echter in dit concrete geval (als het echt zo gegaan is zoals gesuggereerd word!) en op basis van een niet zwarte jurk, dan slaat een predikant natuurlijk de plank volkomen mis. Als de predikant echt bewogen is met iemand kan hij hier later met een betreffende persoon op een pastorale wijze over doorspreken.

Maar tussen hoe iemand het beleeft (invult) en hoe het door de ander bedoeld is kan een verschil zitten. Ik ben daarom voorzichtig met stevige uitspraken.

Waarom als er vijf zijn niet?

Als slecht enkele procenten van de gemeente deelnemen, is het zaak om de kinderen van God die niet aan durven gaan aan te moedigen, en de nodiging en opdracht van Christus centraal te stellen. Al zal het aspect van separatie ook dan een plaats hebben.

In een gemeente met massale en vanzelfsprekende avondmaalsgang is juist meer separatie nodig.

Dus afhankelijk van de avondmaalspraktijk kan de prediking op de gemeente afgestemd worden.

Hier snap ik echt niets van...

Als er 1 gemeentelid van de 800 aan het avondmaal deelneemt, dan ga je niet een hele preek waarschuwen tegen te makkelijk aangaan.

En als alle leden van de gemeente aangaan, ga je niet een hele preek waarschuwen tegen te makkelijk blijven zitten in de bank.

Eerlijk gezegt lijkt mij dat vrij helder.

[Desiree]

Ik heb wijlen ds. Wink weleens horen zeggen.. het groene licht naar Boven staat altijd aan.. blijkbaar had de man niet veel met rood licht. Maar duidelijk was het wel. Onthoudt zulke uitspraken maar.. niemand is perfect.