Mag een predikant alles zeggen?

[J.C. Philpot]

Ik vind de topictitel overigens niet correct. Uiteraard mag een predikant niet alles zeggen. Ik ook niet. Maar dat is niet de vraag.

De vraag is:
- Mag hij zeggen dat er ook een scheiding door de avondmaalstafel loopt: wat mij betreft ja, afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente, en mits niet te herleiden naar concrete personen. Een predikant mag en moet soms heel scherp zijn.

En:
- Kan een predikant (of wie dan ook) de geestelijke staat van een gemeentelid afleiden van het niet dragen van zwarte kleding, en dit als op zichzelf staand feit? Wat mij betreft is dit een nee.

[Hendrien]

In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Ik zou er zeker moeite mee hebben. Bij ons wordt dat niet zo gezegd. Als de tafelwachters niemand tegen gehouden hebben, dan moet je iedereen toch houden voor een kind van God? De dominee in mijn vorige gemeente ging hier heel verkeerd mee om. Hij liet duidelijk merken wie er volgens hem niet aanhoorde. Ik vond dat echt verschrikkelijk. Verder moet er uiteraard bij de voorbereiding duidelijk gepreekt worden wie er aan mag en wie niet. En het mag ook best wel genoemd worden in de prediking, maar wel op echt op een pastorale wijze.

[Zonnebloem]

Ik heb in heel mijn leven best veel predikanten gehoord. Ik meen ALLEN merkten dit op in Avondmaalstijden.
Zijn we het ontwend?
IK weet wel dat de dominee niet kan en mag oordelen, maar in de praktijk, en dat wordt bedoeld, dat dit toch
heel goed kan. Het is niet al Israël wat Israël genaamd wordt.

Ook wordt dit gezegd van gezinnen (de een aangenomen de ander verlaten)
Zie ook gelijkenis van de wijze en dwaze maagden.
Geen uiterlijk onderscheid, maar wel een hemelsbreed onderscheid wat niet te zien was.

Aan de vruchten herken je een echte gelovige. Er is onderscheid. De één is wel tot Christus gekomen en de ander niet. Dat is het verschil.

[Ambtenaar]

Ik vind het heel goed dat een predikant aangeeft dat ook door de avondmaalstafel een lijn loopt. Wel afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente. Als er 5 deelnemers zijn past dit niet.

Echter in dit concrete geval (als het echt zo gegaan is zoals gesuggereerd word!) en op basis van een niet zwarte jurk, dan slaat een predikant natuurlijk de plank volkomen mis. Als de predikant echt bewogen is met iemand kan hij hier later met een betreffende persoon op een pastorale wijze over doorspreken.

Maar tussen hoe iemand het beleeft (invult) en hoe het door de ander bedoeld is kan een verschil zitten. Ik ben daarom voorzichtig met stevige uitspraken.

Volgens mij onderscheiden degenen die deelnemen zich al van degenen die dat niet doen. Het komt mij nogal labadistisch over.

[DDD]

@Hendrien:
Hoe liet hij dat merken? Ik vind het erg merkwaardig.

In zijn algemeenheid: een dominee die zegt dat van een bepaald specifiek aantal mensen een deel schijngelovig is, kan niet goed, dat wil zeggen, bijbels separeren. Zo'n uitspraak heeft zelfs niets met bijbelse waarschuwingen te maken, maar is eigengereid, eigenzinnig en ijdel.

[HersteldHervormd]

Ik hoorde niet zo lang geleden een verhaal uit de HHK. Het ging over een gemeente waar normaal gesproken heel veel mensen aan het HA gaan, maar dat is niet het probleem. Het ging erom dat er net een jongere aan was gegaan, en toen hij terug in de bank was even nog vroeg aan zijn buurman wat de eindstand van Feyenoord was.

Ik vind dat hier zeker wel wat gezegd van mag worden, ook vanaf de kansel. En dan is dit nog maar een voorbeeld... (wel echt gebeurd)

[Zeeuw]

In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Ik zou er zeker moeite mee hebben. Bij ons wordt dat niet zo gezegd. Als de tafelwachters niemand tegen gehouden hebben, dan moet je iedereen toch houden voor een kind van God? De dominee in mijn vorige gemeente ging hier heel verkeerd mee om. Hij liet duidelijk merken wie er volgens hem niet aanhoorde. Ik vond dat echt verschrikkelijk. Verder moet er uiteraard bij de voorbereiding duidelijk gepreekt worden wie er aan mag en wie niet. En het mag ook best wel genoemd worden in de prediking, maar wel op echt op een pastorale wijze.

Op welke wijze deed deze ds dit dan?

[Geytenbeekje]

onze vorige predikant ook een aantal keren horen zeggen.
heb er ook ontzettend moeite mee. Als nu 90% aanging dan kan je dat zeggen, maar nu 90% niet aangaat, dan is dat totaal ongepast.

Erg dat ook hersteld hervormde predikanten daartoe wagen.

[Erskinees]

Ik hoorde niet zo lang geleden een verhaal uit de HHK. Het ging over een gemeente waar normaal gesproken heel veel mensen aan het HA gaan, maar dat is niet het probleem. Het ging erom dat er net een jongere aan was gegaan, en toen hij terug in de bank was even nog vroeg aan zijn buurman wat de eindstand van Feyenoord was.

Ik vind dat hier zeker wel wat gezegd van mag worden, ook vanaf de kansel. En dan is dit nog maar een voorbeeld... (wel echt gebeurd)

Ten eerste zou ik willen zeggen: doe toch niet mee met zulke praatjes en help deze niet verder.
Natuurlijk kan dit in praktijk wel echt plaatsgevonden hebben. Dat is vreselijk. Maar nog steeds geen reden om een scheidslijn te trekken. Daar gaat dit topic over. Immers, ieder kind van God heeft zijn of haar eigen afgoden en zonden. Helaas. Daarmee kan je de geestelijke staat van deze tafeldeelnemer nog niet bepalen.

[Geytenbeekje]

Als predikant mag je toch ook blij zijn dat er zoveel mensen vrijmoedigheid hebben om aan de tafel te zitten ?

Die verantwoordelijk bij de mens neer leggen is ook iets wat sommige predikanten moeten leren maar goed.

[HersteldHervormd]

Ik hoorde niet zo lang geleden een verhaal uit de HHK. Het ging over een gemeente waar normaal gesproken heel veel mensen aan het HA gaan, maar dat is niet het probleem. Het ging erom dat er net een jongere aan was gegaan, en toen hij terug in de bank was even nog vroeg aan zijn buurman wat de eindstand van Feyenoord was.

Ik vind dat hier zeker wel wat gezegd van mag worden, ook vanaf de kansel. En dan is dit nog maar een voorbeeld... (wel echt gebeurd)

Ten eerste zou ik willen zeggen: doe toch niet mee met zulke praatjes en help deze niet verder.
Natuurlijk kan dit in praktijk wel echt plaatsgevonden hebben. Dat is vreselijk. Maar nog steeds geen reden om een scheidslijn te trekken. Daar gaat dit topic over. Immers, ieder kind van God heeft zijn of haar eigen afgoden en zonden. Helaas. Daarmee kan je de geestelijke staat van deze tafeldeelnemer nog niet bepalen.

Ik zeg ook niet dat je de geestelijke staat kan bepalen, rustig maar hoor.

Het ging er mij om dat een predikant heus wel eens scherp uit de hoek mag komen.

Van Ds de Vries (HHK) is bekend dat hij in een gemeente van hem wel eens de vrouwen aangesproken heeft over het feit dat veel vrouwen korte haar hebben, en niet heel netjes gekleed waren tijdens de eredienst. Is dit nu ook per definitie niet nodig om te zeggen tijdens de kerkdienst?

[HersteldHervormd]

Als predikant mag je toch ook blij zijn dat er zoveel mensen vrijmoedigheid hebben om aan de tafel te zitten ?

Die verantwoordelijk bij de mens neer leggen is ook iets wat sommige predikanten moeten leren maar goed.

Vergeet niet dat de predikant de verantwoording draagt over een dienst hè.

Natuurlijk is het mooi als veel mensen de vrijmoedigheid hebben gekregen om aan te gaan.

[Geytenbeekje]

Als predikant mag je toch ook blij zijn dat er zoveel mensen vrijmoedigheid hebben om aan de tafel te zitten ?

Die verantwoordelijk bij de mens neer leggen is ook iets wat sommige predikanten moeten leren maar goed.

Vergeet niet dat de predikant de verantwoording draagt over een dienst hè.

Natuurlijk is het mooi als veel mensen de vrijmoedigheid hebben gekregen om aan te gaan.

De mens heeft bij zo'n dienst ook keuzes te maken.
Hetzij blijven zitten hetzij aan de tafel.
Maar je hebt helemaal gelijk

[eilander]

Ik denk dat hier twee dingen door elkaar gehaald worden.
1. Een predikant mag niet oordelen over de harten van mensen. Daarom mag hij niet een oordeel uitspreken over een specifiek persoon omdat hij hun hart niet kent. En inderdaad, een dominee zal heel blij zijn dat er mensen deelnemen aan het Heilig Avondmaal, en zeker als iemand dat voor het eerst mag doen. Geen belijdend lid die een kerkelijk recht heeft om deel te nemen aan de sacramenten, mag geweigerd worden. Zelfs niet als we van iemand weten dat hij een onbijbels verhaal over zijn bekering ophangt, mogen we hem nog niet weigeren. Daar is de tafelwacht niet voor, en daar is een dominee niet voor.
Ook is het niet goed als iemand beoordeeld wordt op het uiterlijk. Dat kan wel eens lelijk tegenvallen, beide kanten op.

2. Een predikant mag echter wel zeggen dat een avondmaalsgang op zichzelf niet zalig maakt, en dat het dus niet gaat om de scheiding 'avondmaalganger/niet-avondmaalganger' maar om de scheiding 'in Christus/buiten Christus'.
In die zin kan het dus zijn dat er mensen aangezeten hebben die er niet hoorden (nl. niet in Christus zijn), en andersom: dat er mensen zijn blijven zitten die er wél hoorden. Dat heeft met het Goddelijk recht op deelname aan de sacramenten te maken.
Ik denk zelfs dat het de plicht is van een prediker om dit te zeggen. Niemand ruste op zijn/haar avondmaalsgang!
En laten mensen zich dan inderdaad maar afvragen: geldt dat voor mij? Ieder oprecht kind van God dat op zijn plaats is, zal met die vraag bij de Heere Zelf terecht komen en zal zich ook niet te goed voelen voor zelfbedrog.
Dus ik herhaal nog maar dat ik het geen goed teken vindt als iemand zich hieraan stoort. En natuurlijk, dan heb ik het niet over een gebeurtenis zoals ik bij punt 1. beschrijf.

[Arja]

In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Is dit niet gewoon iets wat bij deze kerk hoort? Het is heel verdrietig als je er mee te maken krijgt. Ik erken dat het een worsteling is. Het kan je zo onzeker maken. Maar de Heere laat niet los wat Zijn hand begon. Hij (er)kent degenen die de Zijnen zijn. Dat zegt Hij zelf: "Ik ben de goede Herder; en Ik ken de Mijnen, en worde van de Mijnen gekend. Gelijkerwijs de Vader Mij kent, alzo ken Ik ook den Vader; en Ik stel Mijn leven voor de schapen. Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen; en het zal worden een kudde, en een Herder." (Johannes 10)