Oproep tot vertrek uit een gemeente waar opwekkingsmuziek gezongen wordt.

[Jantje]

Ik moest denken aan dit stukje:
Ds. P. van Veen was voor zijn predikantschap boomkweker in Hazerswoude. Hij is opgegroeid in de Hervormde Kerk, waar hij in zijn jonge jaren reeds tot God is bekeerd. Toen was het in zijn ziel: 'Juich mijn ziel, uw God is Koning'. Op het verwijt dat dit een gezang is, luidt het antwoord: 'Ik was toen nog Hervormd'.
http://oudgereformeerdegemeenten.nl/voo ... .php?vID=6

[Panny]

Ik zou het prachtig vinden als er in rechts refo nederland ook zulk soort muziek gemaakt zou worden:
https://youtu.be/DkHqaBxPoAM
https://youtu.be/iUZhTMZF_1I

Je kunt toch ook prima naar deze uitvoeringen luisteren? Of is er iets mis met de tekst? Het voorbeeld wat ik luisterde, was prima.

Natuurlijk kan dat! Maar in de rechterflank van de reformatorische kerken in Nederland lijkt er geen ruimte te zijn om in deze vorm Bijbelgetrouwe muziek te maken (en dan bedoel ik niet dat de muziek in de eredienst anders zou moeten). Bepaalde denkbeelden zijn zo star geworden, er is totaal geen bewegingsvrijheid mogelijk.
Terwijl ik denk dat er veel mensen zijn die zulke muziek liever zouden luisteren dan koorzang met orgelbegeleiding.
En die gaan dan dus muziek luisteren met teksten die helemaal niet zo Bijbelgetrouw zijn.
Je moet niet iets creatiefs als muziek zo doodslaan dat er voor nieuwe generaties geen nieuwe vormen kunnen ontstaan en er alleen muziek gemaakt kan worden in een bepaalde plaatselijke muziektraditie ergens uit een bepaalde kleine periode in de geschiedenis.

[Carrie]

Ik moest denken aan dit stukje:
Ds. P. van Veen was voor zijn predikantschap boomkweker in Hazerswoude. Hij is opgegroeid in de Hervormde Kerk, waar hij in zijn jonge jaren reeds tot God is bekeerd. Toen was het in zijn ziel: 'Juich mijn ziel, uw God is Koning'. Op het verwijt dat dit een gezang is, luidt het antwoord: 'Ik was toen nog Hervormd'.
http://oudgereformeerdegemeenten.nl/voo ... .php?vID=6

Mijn oude dominee zou zeggen, dat is de enige bijbelse kerk.
Hij refereerde aan Rom 12:2

[DDD]

@Panny:
Excuus.

Dat is natuurlijk prima. Al vind ik Sela een mooi voorbeeld van een dergelijke muziekgroep uit de reformatorische traditie.

Maar het klopt inderdaad dat in het overgrote deel van de gereformeerde gemeenten de jv geen band kan hebben, laat staan dat die in de kerk meezingt. Wat dat betreft, zie je dat in de GKV en de CGK en ook wel in de GB eenvoudiger aanpassingen op onbelangrijke punten plaatsvinden.

Ik denk dat dat te maken heeft met conservatisme en ik begrijp je opmerking, want het heeft inhoudelijk niets met reformatorisch of niet te maken. Maar men denkt dat door afstand te nemen van de dominante cultuur het geloofsgoed beter bewaard blijft. Deels is dat ook zo. Alleen het betreft een geloof dat losgezongen raakt van de werkelijkheid. Niet een geloof waarover Jacobus spreekt, is te vrezen.

[Jantje]

een geloof dat losgezongen raakt van de werkelijkheid

Dat vind ik een treffende uitdrukking. Die zal ik zeker onthouden (voor mezelf).

[Bezorgd]

Ds C.G. Vreugdenhil schrijft er behartenswaardige woorden over in het aanbevolen "Omgang met God" ( Tip: prachtig Belijdenis geschenk)

Het zal duidelijk zijn dat de manier van zingen en de instrumenten die worden gebruikt, niet altijd en overal dezelfde kunnen zijn. Dat is gebonden aan de cultuur en de geschiedenis. Nu zijn er weer andere instrumenten dan in de Bijbel. Het orgel van vandaag is ook iets totaal anders dan de orgels die Jubal maakte (Gen. 4:21). In de Bijbel lees je over het tiensnarig instrument. Een gitaar heeft er zes of twaalf Er wordt op getokkeld of op geslagen. Ieder heeft daarin zo zijn eigen smaak en traditie.
De een zingt alleen psalmen bij het orgel. Een ander houdt vooral van gezangen en zingt deze het liefst bij zijn gitaar. Je zult inmiddels wel doorhebben dat ook op het gebied van muziek geldt dat we elkaar niet moeten veroordelen en elkaar de maat moeten nemen met onze eigen maatstaven en smaak. Natuurlijk is er wel een maatstaf waaraan we ons te houden hebben. Ook hier geldt weer Gods Woord als norm. De Bijbel moet gezag hebben over de teksten die we zingen en de wijze waarop we muziek maken om ons geloof te beleven en God te eren.
De kleur van de geloofsbeleving door middel van zang en muziek is van cultuur tot cultuur verschillend. Iedere geloofstraditie heeft weer haar eigen vormen.

Ik wil van hetgeen ik besproken heb, voorbeelden geven hoe het in de praktijk zou kunnen gaan ... Ik zie in gedachten een keurig geklede heer in Staphorst in de kerk genieten van het orgelspel. Even later zet de gemeente in. Men zingt psalmen tot Gods eer. Stichtelijk en uit volle borst. Met volle teugen geniet de bewuste heer. Zo heeft hij altijd gezongen. Er is herkenning. Hierin voelt hij zich helemaal thuis. De tranen van ontroering vullen zijn ogen als hij gekomen is bij de regel ‘Hij kan, en wil, en zal in nood, zelfs bij het naad’ren van den dood, volkomen uitkomst geven’ (Ps. 68:10 berijmd). Dat gelooft hij echt. Zo kent hij God. Zijn hele hart doet mee als hij op deze manier aan zijn geloof uiting geeft.
Mijn gedachten dwalen verder ... In een bouwvallig onderkomen met een grasdak in de vallei van Nipsan op Papoea zie ik een Papoea met zijn blote zwarte huid en alleen een peniskoker uit volle borst in zijn moedertaal een lied zingen over een van de wonderen van de Heere Jezus, zoals dat beschreven is in de Evangeliën. Met een zekere regelmaat roffelt hij op zijn pauk om het ritme er goed in te houden. De vreugde en opwinding staan op zijn gezicht te lezen. Hij looft God en gelooft echt in de wondermacht van Jezus. Hij gelooft dat de Heere bij machte is om zijn zieke vrouw weer beter te maken en hij weet zich geborgen in het bloed van Christus.
Mijn gedachten dwalen weer verder ...
In Amerika zingt een neger bij zijn gitaar. Zijn ogen beginnen te glanzen als hij die ontroerende negro spiritual ten gehore brengt. Al zijn de omstandigheden nog zo moeilijk, hij hoopt op God. ‘Nobody knows the trouble I’ve seen, nobody knows my sorrow (...) Sometimes I’m up, sometimes I’m down. O yes Lord. Sometimes I’m always to the ground, o yes Lord.’ Hij legt zijn hele hart in dit lied en looft de goedertierenheid van zijn God.
Maar het kan ook anders.
Heb je weleens gehoord over een Schot die principieel tegen het orgel is en zijn doedelzak gebruikt bij het zingen?
Ooit een Zwitser gezien die hoog in de Alpenweide op een stille avond met zijn alpenhoorn ‘Blijf bij mij, Heer? speelt?
Of een Rus in Siberië die onder de slepende tonen van zijn trekharmonica zingt: ‘Welk een Vriend is onze Jezus, Die in onze plaats wil staan’?
In gedachten zie ik een jongere bladeren in zijn liederenbundel. Hij zoekt een lied op en begint onder begeleiding van zijn gitaar te zingen ‘Genade groot, oneindig groot, genade van de Heer’. Diepe vreugde straalt van zijn gezicht. Hij gelooft echt dat Jezus ook voor hem gestorven is. ‘Hij gaf mij leven door Zijn dood.’ Wat heeft hij Hem lief gekregen.
Al deze mensen verheerlijken God. Ieder vanuit zijn eigen cultuur en geestelijke traditie. Ieder op zijn eigen instrument. Maar allen doen ze het vanuit de grond van hun hart. En wat is het heerlijk om niet één van hen te veroordelen, maar de rijke verscheidenheid te zien van het werk van Gods Geest via al deze verschillende culturen. De een doet het niet beter dan de ander. Die blanke meneer uit Staphorst is voor God niet welbehaaglijker dan die donkere man uit Papoea. Samen met al de heiligen mogen wij iets beleven van de breedte en de lengte, de hoogte en de diepte van de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat (Ef. 3:18-19).

[Ad Anker]

Prachtig, @Bezorgd. Dank voor het plaatsen.

[Valcke]

Prachtig, @Bezorgd. Dank voor het plaatsen.

Zeker. Mooi en bedankt hiervoor!

[Jantje]

Prachtig, @Bezorgd. Dank voor het plaatsen.

Zeker. Mooi en bedankt hiervoor!

[Hendrikus]

Ik moest denken aan dit stukje:
Ds. P. van Veen was voor zijn predikantschap boomkweker in Hazerswoude. Hij is opgegroeid in de Hervormde Kerk, waar hij in zijn jonge jaren reeds tot God is bekeerd. Toen was het in zijn ziel: 'Juich mijn ziel, uw God is Koning'. Op het verwijt dat dit een gezang is, luidt het antwoord: 'Ik was toen nog Hervormd'.
http://oudgereformeerdegemeenten.nl/voo ... .php?vID=6

Jammer dat dat lied niet bestaat. Het is "Rust mijn ziel, uw God is Koning".

[Hendrikus]

Prachtig, @Bezorgd. Dank voor het plaatsen.

Zeker. Mooi en bedankt hiervoor!

+1

[merel]

Inderdaad een mooi gedeelte!

En ik denk een mooie afsluiting van deze discussie. Ik was iig blij als mijn dochter Elly en Rikkert of Marcel en Lydia Zimmer meezong ipv K3 en ik ben ook bij als mijn oudste andere opwekkingsliederen ( met veel gitaar en drum ) met you tube meezingt bij het afruimen van de tafel na het eten. Aankomende zondagmiddag hebben wij een themadienst met band. Dat zijn de diensten waar zij naar uitzien. Natuurlijk moet het niet daarbij blijven en daarin ligt ook met name voor de ouders een taak om hen dat bij te brengen.

[DDD]

Ik zie dat je het oprecht meende en meent, dus ik neem mijn verwijt helemaal terug. Aanvankelijk meende ik dat je toch echt wel moest zien dat je het ene regeltje onnodig aanscherpte. Dat gaf bij mij enige irritatie, maar onterecht. Excuus hiervoor!

Waardering dat je dit zo zegt; aanvaard.

Ik heb al mijn posts in dit topic vanuit mijn hart geschreven en zodoende heb ik inderdaad alles gemeend. Juist omdat ik bedenkingen heb bij een deel van de liederen en gezangen. Ook heb ik zorgen over het (min of meer) klakkeloos overnemen van teksten zonder dat er nog echt sprake mag zijn van een gedegen doordenking. Ik maak mij juist zorgen over de verdeeldheid die in de breedte van onze gezindte aanwezig is en soms ook pijnlijk zichtbaar wordt. Van beide kanten.

Waarom is Wandelende ineens verdwenen?

[Bezorgd]

Ds C.G. Vreugdenhil schrijft er behartenswaardige woorden over in het aanbevolen "Omgang met God" ( Tip: prachtig Belijdenis geschenk)

Het zal duidelijk zijn dat de manier van zingen en de instrumenten die worden gebruikt, niet altijd en overal dezelfde kunnen zijn. Dat is gebonden aan de cultuur en de geschiedenis. Nu zijn er weer andere instrumenten dan in de Bijbel. Het orgel van vandaag is ook iets totaal anders dan de orgels die Jubal maakte (Gen. 4:21). In de Bijbel lees je over het tiensnarig instrument. Een gitaar heeft er zes of twaalf Er wordt op getokkeld of op geslagen. Ieder heeft daarin zo zijn eigen smaak en traditie.
De een zingt alleen psalmen bij het orgel. Een ander houdt vooral van gezangen en zingt deze het liefst bij zijn gitaar. Je zult inmiddels wel doorhebben dat ook op het gebied van muziek geldt dat we elkaar niet moeten veroordelen en elkaar de maat moeten nemen met onze eigen maatstaven en smaak. Natuurlijk is er wel een maatstaf waaraan we ons te houden hebben. Ook hier geldt weer Gods Woord als norm. De Bijbel moet gezag hebben over de teksten die we zingen en de wijze waarop we muziek maken om ons geloof te beleven en God te eren.
De kleur van de geloofsbeleving door middel van zang en muziek is van cultuur tot cultuur verschillend. Iedere geloofstraditie heeft weer haar eigen vormen.

Ik wil van hetgeen ik besproken heb, voorbeelden geven hoe het in de praktijk zou kunnen gaan ... Ik zie in gedachten een keurig geklede heer in Staphorst in de kerk genieten van het orgelspel. Even later zet de gemeente in. Men zingt psalmen tot Gods eer. Stichtelijk en uit volle borst. Met volle teugen geniet de bewuste heer. Zo heeft hij altijd gezongen. Er is herkenning. Hierin voelt hij zich helemaal thuis. De tranen van ontroering vullen zijn ogen als hij gekomen is bij de regel ‘Hij kan, en wil, en zal in nood, zelfs bij het naad’ren van den dood, volkomen uitkomst geven’ (Ps. 68:10 berijmd). Dat gelooft hij echt. Zo kent hij God. Zijn hele hart doet mee als hij op deze manier aan zijn geloof uiting geeft.
Mijn gedachten dwalen verder ... In een bouwvallig onderkomen met een grasdak in de vallei van Nipsan op Papoea zie ik een Papoea met zijn blote zwarte huid en alleen een peniskoker uit volle borst in zijn moedertaal een lied zingen over een van de wonderen van de Heere Jezus, zoals dat beschreven is in de Evangeliën. Met een zekere regelmaat roffelt hij op zijn pauk om het ritme er goed in te houden. De vreugde en opwinding staan op zijn gezicht te lezen. Hij looft God en gelooft echt in de wondermacht van Jezus. Hij gelooft dat de Heere bij machte is om zijn zieke vrouw weer beter te maken en hij weet zich geborgen in het bloed van Christus.
Mijn gedachten dwalen weer verder ...
In Amerika zingt een neger bij zijn gitaar. Zijn ogen beginnen te glanzen als hij die ontroerende negro spiritual ten gehore brengt. Al zijn de omstandigheden nog zo moeilijk, hij hoopt op God. ‘Nobody knows the trouble I’ve seen, nobody knows my sorrow (...) Sometimes I’m up, sometimes I’m down. O yes Lord. Sometimes I’m always to the ground, o yes Lord.’ Hij legt zijn hele hart in dit lied en looft de goedertierenheid van zijn God.
Maar het kan ook anders.
Heb je weleens gehoord over een Schot die principieel tegen het orgel is en zijn doedelzak gebruikt bij het zingen?
Ooit een Zwitser gezien die hoog in de Alpenweide op een stille avond met zijn alpenhoorn ‘Blijf bij mij, Heer? speelt?
Of een Rus in Siberië die onder de slepende tonen van zijn trekharmonica zingt: ‘Welk een Vriend is onze Jezus, Die in onze plaats wil staan’?
In gedachten zie ik een jongere bladeren in zijn liederenbundel. Hij zoekt een lied op en begint onder begeleiding van zijn gitaar te zingen ‘Genade groot, oneindig groot, genade van de Heer’. Diepe vreugde straalt van zijn gezicht. Hij gelooft echt dat Jezus ook voor hem gestorven is. ‘Hij gaf mij leven door Zijn dood.’ Wat heeft hij Hem lief gekregen.
Al deze mensen verheerlijken God. Ieder vanuit zijn eigen cultuur en geestelijke traditie. Ieder op zijn eigen instrument. Maar allen doen ze het vanuit de grond van hun hart. En wat is het heerlijk om niet één van hen te veroordelen, maar de rijke verscheidenheid te zien van het werk van Gods Geest via al deze verschillende culturen. De een doet het niet beter dan de ander. Die blanke meneer uit Staphorst is voor God niet welbehaaglijker dan die donkere man uit Papoea. Samen met al de heiligen mogen wij iets beleven van de breedte en de lengte, de hoogte en de diepte van de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat (Ef. 3:18-19).

Mooi dat dit stuk zoveel herkenning geeft.
Dat doet me echt goed!
Ik had het in de eerste post moeten plaatsen, dan had 95% van deze discussie niet nodig geweest dus.

Maar goed, we zijn ook debat hobbyisten

[Erasmiaan]

Ik kan het niet oneens zijn met ds. Vreugdenhil in dit stuk, alleen het gaat niet over de kern van de discussie die is gevoerd.

Verder ben ik het oneens met Panny dat het allemaal zo star is geworden. Ik bezoek nu al enkele jaren het eindejaarsconcert in De Doelen en daar begeleidt een heus orkest de muziek (onder leiding van ds. Huijser en ds. Karens). Daar wordt psalm 150 in praktijk gebracht.

Helaas ervaar ik dat niet zo bij allerlei populaire zangers en bands die veel dubieuze liederen zingen en waarin (ik val in herhaling) ritme, melodie, instrumenten en performance wereldgelijkvormig zijn. Ook de mimiek en extase van zangers van die bands komt welhaast volkomen overeen met wereldse muziek/videoclips.

Ten slotte is het erg jammer dat DDD toch nog even een vervelende conclusie over ds. De Heer moet trekken. Dat ds. De Heer de opwekkingsbundel afraadt is terecht en goed onderbouwd. Ik pas een zelfde strategie toe op het fenomeen televisie. Ondanks dat er ook goede dingen op kunnen komen, heb ik het ding toch niet in huis, omdat het een drempel verlaagt. Dat neemt niet weg dat ik een enkele keer (als ik er tijd voor heb) kennis neem via internet van een (deel van een) uitzending wat ik voor mijn beroep moet weten, maar liever niet. Want ik merk dat het drempelverlagend werkt.

Ten slotte lijkt het me niet kies om nu de liederen of performance van Sela te bespreken, gelet op het overlijden van de zangeres. Dus ik kan jouw verkapte oproep daartoe niet waarderen.