Ja, uiteraard voel ik die behoefte bij mezelf. Ik heb het over grondige en Bijbelse bezinning op de eredienst. Ik geef aan waarom ik daar behoefte aan heb en ik heb het over worstelingen die niet zomaar zijn opgelost. Ik geef ook aan dat de preek centraal staat en dat daar inhoudelijk niet aan valt te tornen. Aan deze dingen ga je in je reactie totaal aan voorbij. Sterker nog, je maakt er 'hap-snap preken van'. Dan is een serieuze gedachtewisseling ook niet mogelijk. Je bent niet bereid eerst te lezen wat er staat. Zelfs niet bij een kort stukje. Laat staan bij 'lappen tekst'.Lilian1975 schreef:Bezorgd schreef:Ja en niet alleen naar de buitenkerkelijke cultuur.Ditbenik schreef:Ja, ik denk inderdaad dat het tijd voor een stuk grondige en Bijbelse bezinning op de eredienst. We moeten er voor waken dat het beeld gaat ontstaan (of al bestaat...) dat geloven en God dienen iets van vroeger is. Ik worstel daar mee buiten de kerk. De preek staat centraal en daar valt inhoudelijk niet aan te tornen, maar het taalgebruik bijvoorbeeld is wel van belang. En hoe overbrug je de het verschil in kerkelijke cultuur en naar de buitenkerkelijke cultuur van vandaag. Hoe kun je zo dicht bij mensen komen dat je ze het evangelie kunt verkondigen. Dat zijn worstelingen die niet zomaar opgelost zijn, maar waar we wel de antwoorden op moeten zoeken.Bezorgd schreef:Leesdienst is echt een hulpdienst dat alleen maar bij hoge uitzondering zou moeten plaatsvinden.
Het is sowieso verstandig om te kijken naar de invulling van de erediensten. Er groeit nu een generatie op die kennis overgedragen krijgt op een zeer visuele wijze. Daar moet de kerk iets mee lijkt me. Waarbij ik denk dat de preek altijd het middelpunt moet blijven, het geloof is uit het gehoor. Maar in wat voor vorm en hoe lang etc daar moet over nagedacht worden.
Ook onze kinderen en jeugd. Misschien interactie tijdens de preek? Echt korte blokken met tussendoor iets heel anders.
Het klinkt gelijk heel modern, en daarom ketst het vaak gelijk af, dat is jammer. Want ik geloof vast dat er binnen 10 a 20 jaar echt iets moet gebeuren.
En buiten de preek om, ook de praktische zaken. Neem bv de collecte. Ik geloof nooit dat er dan nog contant geld is. En de digitalisering in een dienst. Zelf verwacht ik niet dat we over 20 jaar nog met een papieren bijbel naar de kerk gaan.
En toch heb ik het idee dat er over al deze dingen nog heel weinig wordt nagedacht.
Waarom zo die behoefte? Bij jezelf, waarom?
Deze discussie is niet nieuw en is jaren geleden in veel kerken al gevoerd, zijn overstag gegaan, zie het gevolg... juist daar is kerkverlating hoog.
Het kenmerk van onze (jonge) generatie is dat ze (we) hap snap kennis hebben. Maar diepgang ontbreekt. Ze weten van alles weinig zeg maar. Door het hele internet kunnen of willen velen geen lappen tekst meer lezen. Dat zie je ook op RF terug, soms.Gevolg de echte kennis gaat ontbreken, geen diepgang. Men gaat verbanden missen.Ik denk wel eens dat dit voor de satan een opstapje is of is geweest om zo ook de behoefte te gaan scheppen aan hap snap preken. Met hetzelfde gevolg. De kennis wordt vertroebelt, en het Evangelie wordt niet ten volle meer gehoord. waar het Evangelie wel verkondigt wordt zal de behoefte misschien wel minder leven. Het gaat echter bij velen meer om de verpakking dan de inhoud. Dat is precies helemaal wat de Satan wil. Dat we meer getrokken worden door het kado papiertje dan het Waardevolle Geschenk Zelf.
Verder is het opvallend dat dezelfde groep wel een uren durende film kan uitzitten. Maar een preek van 40 minuten al te lang vindt.
Interactie vertroebelt alleen maar... dat is ook het doel van de satan. Hij wil niets liever dat mensenwoorden Gods Woord onderbreken. Hoe minder zicht op de Christus hoe beter.
Wat ik juist onlangs zo opvallend vond, was dat onze jongste, (geen hoog iq, moeilijk lerend, een cocentratieprobleem van heb ik jou daar... juist wel de kern uit preken wist te halen. Best veel op eenvoudige wijze wist toe te passen en kon laten zien met vb uit de preek. Onze oudste daarentegen vanwege haar ontwikkelingsniveau zou je verwachten het makkelijker zou kunnen, vind het juist heel moeilijk. (Ervaar daar als ouder ook meer verzet, en weinig betrokkenheid)
Veel jongeren schrijven tegenwoordig mee. Ik ook. ( hou het daardoor beter vast, zeker ten tijde van mijn burnout, maar je ziet als het een goede opbouw heeft ook duidelijk de lijn. En je hebt iets om op terug te grijpen in de weken erna, soms schrijf ik ook een vraag op, om verder uit te zoeken, te bestuderen in het Woord) het zijn veelal betrokken jongeren. Die echt geen behoefte daardoor lijken te hebben aan hap snap preken. Wel wordt er soms terecht geklaagd als een preek weinig studie lijkt te hebven gehad, het over de hoofden heengaat, nodeloos herhalingen heeft, vol tegenstrijdigheden lijkt te zitten. Of oppervlakkig is.
Zou dat het sleutelwoord zijn, in hoeverre is er sprake van ware geestelijke betrokkenheid? Mist dat, dan ook geen betrkokkeheid bij hap snap preken. Trouwens dan zouden de kerken waar de preek een twintig minuten duurt toch overvol moeten zitten met jongeren? Juisr daar ontbreekt die groep veelal.
Zo ook waar de beamers, visualisatie een grote rol speelt? Door familiaire banden komen we een enkele keer in zo'n gemeente. Zit het vol? Nee. Zitten er joneren en ouderen en kinderen en jongvolwassenen? Nee, je ziet eerder dat er ee bepaalde groep, hoog opgeleiden, studenten of ex studenten zijn blijven hangen. Of een generatie vernieuwende veertigers en vijftigers... maar waar is de rest?
(Los van de inhoud)
En werkt het Woord nu via het gehoor of via het oog?
Verder heeft de prediker uiteraard de plicht om helder te preken. Maar tegelijktijd is er een biddende gemeente onmisbaar.
Collectie: het heeft duidelijk een functie. Ook met collecte bonnen dat je daadwerkelijk geeft van je rijkdom. Het is een wezenlijk onderdeel van de kerkdienst. Zoals alle onderdelen. De zegen is bijvoorbeeld geen sluitstuk. Wat er nog even bijhangt. Of de collectie een collectieve plaspauze, laatste nieuwtjes uitwissel moment.
Hier ligt een taak voor ons allen voor onszelf, naar de kinderen eventueel om hier heel bewust mee om te gaan.
Er werd ook gesproken over digitalisering. In het onderwijs is hier al veel sprake van. Toch klagen de vervolgstudies over het kennisniveau. Bedrijven klagen over niveau stagiares. Kennelijk heeft de digitalisering geen positief effect. Behalve dat mensen misschien oppervlakkig even geboeid zijn.
Ik weet ook niet of het feit dat in onze kerken nog niet gedigitaliseerd wordt een bewijs is van niet over willen nadenken. Misschien door er over na te denken is men er huiverig voor, en terrecht.
In de kerk waar ik zondag was, wordt een beamer gebruikt. Dat heeft niets te maken met visualisatie. De onderdelen van de liturgie die aan de orde zijn, worden genoemd op de beamer en alleen het Bijbelgedeelte waarover gepreekt wordt verschijnt op het scherm. Zo ziet iedereen dezelfde vertaling en kan de punten van de preek volgen. Het zorgt er voor dat mensen die 'van buiten' komen makkelijker kunnen volgen wat er gebeurt tijdens de dienst. Tijdens de preek werd af en toe een vraag gesteld aan de kinderen. Dat maakte dat ze er weer helemaal bij waren en aandachtig naar de preek luisterden. Het was een kleine groep mensen. De jongste was een jaar of twee, en de oudste een zeventiger. En er was zeker geen sprake van dat het evangelie werd vertroebeld.
