Deze weerleggingen zijn flinterdun en zeer bekent in overdoopkringen. Ze worden dan ook steeds opnieuw van elkaar gekopieerd.
Gekopieerd. Uit de Bijbel overgenomen, klopt!
Nogmaals het gaat bij die huisteksten niet om de zaak of er kleine kinderen aanwezig waren maar om het feit dat bij het geloof van één de (joodse) apostelen niet aarzelden om al de ingezetenen van dat huis te dopen.
Natuurlijk gaat het er bij de huisteksten wel om of we weten wie er in de dat huis waren. je neemt maar zo aan dat de apostelen maar blind doopten. Terwijl opd e eerste pinksterdag allen die het woord aannamen gedoopt werden. Kortom: je verwijt de apostelen dat ze met twee maten hebben gemeten. In het ene hfst wel de huizen, in het andere niet. Lees maar eens over Crispus in het volgende tekstgedeelte.
Handelingen 18:8
En Crispus, de overste der synagoge, geloofde aan den Heere met geheel zijn huis; en velen van de Korinthiers, hem horende, geloofden, en werden gedoopt.
Er staat dat Crispus en zijn hele huis in de Heere geloofden. Over de doop van hem en zijn hele huis wordt met geen woord gerept.
Belangrijkste is dus dat hij geloofde aan de Heere, met heel zijn huis. En daarna lezen we dat degenen uit Korinthe hem hoorden en geloofden, en dat zij gedoopt werden. En over hun huis wordt niet gesproken. Als je dit gedeelte zo zou lezen, dan is Crispus niet gedoopt en zijn huis ook niet. Maar de Korintiërs wel, zonder huis. Onzin natuurlijk. Er wordt nooit met twee maten gemeten. De huisteksten zijn een smalle basis voor de kinderdoop. Nergen in de Bijbel lezen we over een babydoop, geen voorbeeld, nergens. Als we lezen over dopen, lezen we ook altijd over geloven/bekeren of aannemen van het Woord.
Dat was ze namelijk vanuit het O.T bevolen. Niet individueel maar al de ingezetenen moesten besneden worden.
De vertaling bij de stokbewaarder kan zo gelezen worden maar vanuit de grondtekst is het beter te lezen dat zij zich allen verheugden dat hij gelovig was geworden. ( prof A. Baars)
En zo gaan we geloven wat een mens zegt, maar Gods Woord spreekt nergens over de instelling van de doop van zuigelingen. De eerste tekst moet nog gevonden worden.
De lijn die jij voorstaat betekent een forse breuk van Gods handelen in het O.T en het N.T. Bij zo’n breuk zou een expliciete opdracht horen: Doop geen baby’s . Dat verbod vind je nergens in de Schrift en omdat in de theologie van de kinderdopers er een voortgang is tussen het O.T en het N.T in Gods handelen is een expliciet gebod om kleine kinderen te dopen geheel niet nodig.
De apostelen twijfelden geen moment. Ze doopten al de ingezetenen van een huis. Daarom spreekt Paulus in zijn brieven de kinderen ook aan als leden van de christelijke gemeente......en lid van zo’n gemeente kon je alleen via de doop worden.
Er is een duidelijke lijn in het OT naar de doop.
* Kijk naar de tabernakel. Eerst brandoffer altaar, dan wasvat en dan de tafel der toonbroden. Precies de volgorde: verzoening, doop, avondmaal.
* De wassingen/reinigingen die er plaatsvonden in het mikweh: eerst een offer brengen daarna zichzelf onderdompelen. De doop was geen nieuw gegeven in Israël. De doop door onderdompeling was een bijna dagelijks gebruik.
* Vrouwen moesten zich een aantal weken na bevalling onderdompelen tot reiniging, nadat ze een offer hadden gebracht. De baby hoefde geen reiniging te ondergaan omdat deze dat niet kon begrijpen. Zie hier de link met de doop. Een baby kan niet in een dopwater gaan. Onderdompelen/dopen in een bewust ritueel. Precies zoals het in het NT beschreven staat.
* Proselietendoop: alleen degenen die tot hun verstand gekomen waren mochten deze doop ondergaan. De kinderen die nog niet tot hun verstand gekomen waren, moesten later zelf nog deze doop ondergaan. Tot dat moment waren ze geheiligd in hun ouders.
Het OT en NT is één. Er zijn echt volop heen wijzingen naar de doop in de tempel/tabernakeldienst. Als je dat gaat zien, wordt het alleen maar mooier en wezenlijker.
Ik vind in de Bijbel ook geen verbod om honden te dopen, maar die dopen we ook niet mee. Terwijl zij ook bij het huisgezin horen toch? Het feit dat er geen verbod is, betekent niet dat we het dan maar moeten doen. Er is zoveel niet verboden... maar het gaat er om dat we ons richten op wat God GEBIED en wat Hij VERBIED. En wat daar tussen ligt is iets wat we biddend moeten doen. Glad ijs noem ik dat maar, want hoe kunnen we weten wat God wil als Hij dit niet heeft laten GE of VERbieden?
Paulus schrijft zijn brieven over het algemeen aan de oudsten van de gemeente, ik lees nooit dat hij onmondige zuigelingen aanspreekt in zijn brieven. Hij schrijft zijn brieven over het algemeen aan de gelovigen. Betekent dat ook dat hij alle gemeenteleden als gelovigen zag? Nee natuurlijk niet. Hij wst ook dat er wolven onder de gemeenteleden waren. Ongelovigen die de kudde probeerden te misleiden. Schrijft hij daar zijn brieven aan? Nee natuurlijk niet.
Waarom willen wij het onderscheid wel maken bij het Avondmaal, maar bij de Doop hebben we er grote problemen mee. Maar de voorwaarden voor de Doop zijn hetzelfde als voor het Avondmaal. Maar degenen die dat voorstaan wordt verweten dat ze NT en OT uit elkaar trekken, dat ze remonstrants zijn ed. Maar met het avondmaal doe je er toch ook niet moeilijk over? Of vind je ook dat zij maar aangaan op hun geloof, dat het wel erg individualistisch is? Als men het Pascha met het gezin mocht eten, waarom houdt jij de kinderen dan weg bij het Avondmaal, horen ze er dan ineens niet meer bij? Wat raar dat je daar ineens dan wel een breuk maakt met het OT.