Kinderdoop, volwassenendoop, overdoop

[eilander]

Dat begrijp ik uiteraard.
Maar ik blijf ik het een moeilijk punt vinden.
Ik las eens van McCheyne dat hij een kindje niet doopte, tenzij tenminste 1 van de ouders kon belijden het eigendom van Christus te zijn.

Dat is toch de rechte weg, anders wordt het toch uit gewoonte of bijgelovigheid...

Nee, dat is niet de rechte weg. Dan doop je kinderen vanwege het geloof van één van de ouders. En waarom dan maar één trouwens?? Wat natuurlijk niet wil zeggen dat de ouders zomaar gerust mogen voortleven natuurlijk.

[Luther]

De kerk heeft altijd in liefde aanvaard wat de mond belijdt, en wat de levenswandel niet weerspreekt.
Dat geldt voor het beantwoorden van de belijdenisvragen, maar ook van de doopvragen. De kerk oordeelt niet over het hart.

[Erasmiaan]

Van harte eens met Thuisvrouw. Verschrikkelijk om de kinderdoop "onrein" te achten. Hoezeer je het er ook niet mee eens bent, het is een doop bediend door een wettig predikant met uitspreken van de Namen van Vader, Zoon en Heilige Geest. Besef je wel wat je met de handeling van het overdopen in feite tegen God zegt? U heeft het verkeerd gedaan en Uw Namen zijn mij niets waard! Verschrikkelijk! "Zo zij ontheiligen, wat Ik heb voorgeschreven, Dan mogen zij gewis voor Mijne straffen beven."

Ik ga er vanuit dat je vanuit je emotie reageert, maar ik geloof niet dat deze argumenten Baptisten gaan overtuigen..

Baptisten zeggen namelijk niet dat God het verkeerd heeft gedaan, maar dat mensen het verkeerd hebben gedaan. En daarom willen ze de doop ondergaan op de manier waarop God dit (volgens hen) bevolen heeft. Juist omdat Zijn Namen hen dan waard zijn.

Als Baptisten op dezelfde manier terug zou reageren zou dit als volgt gaan:
Verschrikkelijk om de geloofsdoop "onrein" te achten, door kinderen te dopen, het hetgeen God niet bevolen heeft. Besef je wel wat je met de handeling van het dopen van zuigelingen in feite tegen God zegt? Wij bepalen zelf wel aan wie we de doop bedienen, en over wie we uw Namen uitroepen. U heeft het verkeerd gedaan en Uw Namen zijn mij niets waard!

Deze manier van met elkaar spreken gaat dus niemand overtuigen, en zorgt ervoor dat er een grotere verwijdering en verharding van standpunten ontstaat.

En nee, ondanks dat ik de naam van een door mij gerespecteerde "overdoper" draag ben ik geen baptist, en geloof ik dat het dopen van kinderen van gelovige ouders teruggaat op de apostelen.

Ik reageer inderdaad vanuit emotie, omdat ik overdopen zie als zondigen met het heilige, met de inzettingen Gods. Je kunt mijn redenering niet omdraaien voor baptisten, omdat ik speciaal de overdoop op het oog had. Hoewel ik het baptistische standpunt an sich ook niet onderschrijf, sterker, ik vind het een dwaling, is het aanhangen van het baptistische standpunt in mijn optiek toch van een andere orde dan 'het zich laten overdopen'.

[liz boer]

Dat is toch de rechte weg, anders wordt het toch uit gewoonte of bijgelovigheid...

Vind je ook niet dat er af en toe te veel druk op de ouders wordt uitgeoefend?
Als de dominee of een ouderling op kraambezoek komt, komt de doop altijd ter sprake.
De grootouders of andere familieleden beginnen al snel te vragen, "wanneer laten jullie het dopen"?
Eén van onze kinderen is tamelijk laat gedoopt, vanwege gezondheidsredenen.
Maar dan krijg je daar toch vragen over alhoewel we niet rooms zijn en geen nooddoop kennen.

Ja heel veel druk, de doopafspraak werd gemaakt zonder dat we er om vroegen, gewoon in de kraamweek als de dominee op kraamvisite kwam...

[Ambtenaar]

Vind je ook niet dat er af en toe te veel druk op de ouders wordt uitgeoefend?

Daar ben je toch zelf bij? Waarom zou je jezelf onder druk laten zetten? Om aan de verwachtingen van de omgeving te voldoen?

Als de dominee of een ouderling op kraambezoek komt, komt de doop altijd ter sprake.

Dat vind ik logisch, omdat er weinig andere gelegenheden zijn om e.e.a. met elkaar te bespreken.

De grootouders of andere familieleden beginnen al snel te vragen, "wanneer laten jullie het dopen"?
Eén van onze kinderen is tamelijk laat gedoopt, vanwege gezondheidsredenen.

Ik vind dat een vraag die anderen helemaal niets aangaat, en heb dat in vriendelijke bewoordingen ook aangegeven op soortgelijke vragen. Onze kinderen waren al een half jaar oud toen ze gedoopt werden.

[J.C. Philpot]

De kerk heeft altijd in liefde aanvaard wat de mond belijdt, en wat de levenswandel niet weerspreekt.
Dat geldt voor het beantwoorden van de belijdenisvragen, maar ook van de doopvragen. De kerk oordeelt niet over het hart.

Dat ben ik met je eens. Dat is ook hoe het naar mijn overtuiging hoort.

Echter is er ook een praktijk binnengesloten om ja te zeggen op de vragen, terwijl men de betekenis hiervan niet met de mond beleid als hierop word doorgevraagd. En dat is het pijnpunt wat sommigen hier constateren.

[liz boer]

Dat begrijp ik uiteraard.
Maar ik blijf ik het een moeilijk punt vinden.
Ik las eens van McCheyne dat hij een kindje niet doopte, tenzij tenminste 1 van de ouders kon belijden het eigendom van Christus te zijn.

Dat is toch de rechte weg, anders wordt het toch uit gewoonte of bijgelovigheid...

Nee, dat is niet de rechte weg. Dan doop je kinderen vanwege het geloof van één van de ouders. En waarom dan maar één trouwens?? Wat natuurlijk niet wil zeggen dat de ouders zomaar gerust mogen voortleven natuurlijk.

Wat houdt de doop dan in? Als beide ouders niet geloven, een meineed doen en voortleven...

[liz boer]

Vind je ook niet dat er af en toe te veel druk op de ouders wordt uitgeoefend?

Daar ben je toch zelf bij? Waarom zou je jezelf onder druk laten zetten? Om aan de verwachtingen van de omgeving te voldoen?

Als de dominee of een ouderling op kraambezoek komt, komt de doop altijd ter sprake.

Dat vind ik logisch, omdat er weinig andere gelegenheden zijn om e.e.a. met elkaar te bespreken.

De grootouders of andere familieleden beginnen al snel te vragen, "wanneer laten jullie het dopen"?
Eén van onze kinderen is tamelijk laat gedoopt, vanwege gezondheidsredenen.

Ik vind dat een vraag die anderen helemaal niets aangaat, en heb dat in vriendelijke bewoordingen ook aangegeven op soortgelijke vragen. Onze kinderen waren al een half jaar oud toen ze gedoopt werden.

Mijn man en ik waren 20 en 22 jaar toen we de eerste kregen... dan is het echt overweldigend als een predikant op kraamvisite zegt op die en die datum wordt hij gedoopt...

[Mistig]

Dat is toch de rechte weg, anders wordt het toch uit gewoonte of bijgelovigheid...

Vind je ook niet dat er af en toe te veel druk op de ouders wordt uitgeoefend?
Als de dominee of een ouderling op kraambezoek komt, komt de doop altijd ter sprake.
De grootouders of andere familieleden beginnen al snel te vragen, "wanneer laten jullie het dopen"?
Eén van onze kinderen is tamelijk laat gedoopt, vanwege gezondheidsredenen.
Maar dan krijg je daar toch vragen over alhoewel we niet rooms zijn en geen nooddoop kennen.

Ja heel veel druk, de doopafspraak werd gemaakt zonder dat we er om vroegen, gewoon in de kraamweek als de dominee op kraamvisite kwam...

Toch herken ik dat niet. Ik hoor juist vaak dat wanneer er vragen leven of twijfels zijn er liever even gewacht wordt met de bediening van de Heilige Doop.

[liz boer]

De kerk heeft altijd in liefde aanvaard wat de mond belijdt, en wat de levenswandel niet weerspreekt.
Dat geldt voor het beantwoorden van de belijdenisvragen, maar ook van de doopvragen. De kerk oordeelt niet over het hart.

Luther toen ik belijdenis deed, wist de kerkenraad dat ik de Heere niet kende, bij mijn oudste kinderen werd niets gevraagd, de dominee zei; die datum wordt hij gedoopt. Doopzitting oid was er niet. Hij werd gedoopt omdat de dominee het zo geregeld hadden en als je dan 20 en 22 jaar bent gebeurd dat gewoon zo.

[Ambtenaar]

Mijn man en ik waren 20 en 22 jaar toen we de eerste kregen... dan is het echt overweldigend als een predikant op kraamvisite zegt op die en die datum wordt hij gedoopt...

Okay helder. Ik kan me voorstellen dat je je dan overdonderd voelt. Wij waren 10 jaar ouder toen onze eerste geboren werd. Bij ons is het gewoon in overleg gegaan met de predikant.

[liz boer]

Mistig schreef: Toch herken ik dat niet. Ik hoor juist vaak dat wanneer er vragen leven of twijfels zijn er liever even gewacht wordt met de bediening van de Heilige Doop.

Bij ons is dit echt zo gegaan, het is 35 jaar geleden, misschien dat het nu veranderd is, maar toen waren in die kerk de praktijken echt zo.

[liz boer]

Mijn man en ik waren 20 en 22 jaar toen we de eerste kregen... dan is het echt overweldigend als een predikant op kraamvisite zegt op die en die datum wordt hij gedoopt...

Okay helder. Ik kan me voorstellen dat je je dan overdonderd voelt. Wij waren 10 jaar ouder toen onze eerste geboren werd. Bij ons is het gewoon in overleg gegaan met de predikant.

Ja dat scheelt echt veel, ik was, in feite, net uit de puberteit. jong trouwen was helemaal niet vreemd, wachten tot je studie klaar was (meestal) niet aan de orde in die tijd

[Mara]

Okay helder. Ik kan me voorstellen dat je je dan overdonderd voelt. Wij waren 10 jaar ouder toen onze eerste geboren werd. Bij ons is het gewoon in overleg gegaan met de predikant.

Als kraamvrouw, hoogopgeleid of niet, 20, 30 of 40, ben je toch wat labieler. Daar zorgen de hormonen nu eenmaal voor.
Ik zie soms dat er al na 3 weken gedoopt wordt, persoonlijk vind ik dat veel te snel, zeker als het een zware bevalling is geweest.

[Herman]

Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?