Wijk schreef:Beste vrienden,
Ik zal mij voorstellen even in het kort. Ik ben een jongen van 19 jaar volop aan het werk en studie erbij nog momenteel. Ik kerk in de HHK waar ik me best heel prettig bij voel. Na een beetje een lastige pubertijd begon ik op mijn 16e serieus na te denken over geloven. Wekelijks ging ik trouw naar de JV. Daar had ik goede gesprekken met andere jongeren. Ook het bezoeken van jongerendagen en appèlwoorden begon ongeveer in die tijd.
Ik weet niet precies meer het moment en hoe en alles daaromheen maar de noodzaak van bekering begon tot mij door te dringen. Er kwam een tijd van onderzoeken, vaak nog gepaard met vele zondige oude gewoontes. In die tijd heb ik een hoop in mogen zien dat dat niet goed was. Met name de voetbal en de film begonnen aan mij te knagen. Het is al lang geleden dus ik weet niet exact meer hoe alles gegaan is.
Inmiddels was ik 17 geworden en ik mocht zonder veel onderwijs echt wel wat liefde gevoelen voor de Heere, en de kerk, vooral dat ook. Ik durfde zelfs wel te erkennen dat de Heere echt in mijn leven werkten, wat een prachtige tijd heb ik ervaren. Soms de hele dag tijdens werken nadenken over de Heere en alle zaken daarom heen. Zeer gesteund in die moeilijke tijd, want dat was het best wel door wat zaken. Ik voelde me geestelijk dus best wel wat, maar... zonder hoogmoed of ijdelheid (of het was daar wel maar ik heb dit nooit ingezien). Ik wist dat dit alles geschonken was. Ook begon ik met het lezen van oudvaders en puriteinen.
Sinds ongeveer een jaar praat ik zo nu en dan met een man. Hij heeft mij veel geleerd over de oude waarheid, zoals dat genoemd word. Er ging werkelijk een wereld voor mij open. Want dit was volledig in strijd met wat ik de afgelopen jaren beleefd had. Ik had nog nooit zo nagedacht over dat ik afgesneden moest worden van al mijn eigen werken etc. Of dit, zonder dat ik dit zo wist, ook bij mij was gebeurd wist ik niet. Het leek mij van niet, de man die mij dit alles verteld is zeer overtuigd dat alleen langs deze weg een zondaar gered kan worden. En dat zodra er maar heel weinig van dit alles word afgedaan een mens niet zalig kan worden. Ik geloof deze man, alleen ik weet niet of het komt omdat de man met zoveel ernst en vormingen dit verteld tegen mij of dat de Heere mij dit geeft. Ik weet het echt niet.
Nu inmiddels leef ik al maanden in een geestelijk dode tijd. Het is nog erger dan dood, want ik houd mijzelf vroom voor anderen. Mooie praat over theologische visies en nog veel meer verschrikkelijke dingen, die niet werkelijk en oprecht zijn. Ik heb ook verkering nu bijna een jaar dus het zou ermee te maken hebben dat het geestelijk slechter gaat omdat er iemand anders min of meer op de eerste plek staat. Overigens heb ik het meisje werkelijk van de Heere gekregen en zijn er zeer wonderlijke dingen gebeurd bij deze zaken, dat staat buiten dit alles zeer vast.
Ik loop nu alleen met het volgende. Op het moment twijfel ik ontzettend over de oude waarheid. Niet omdat ik niet geloof dat de Heere langs die weg wil werken, want dat geloof ik vast. De man met wie ik wel is praat is zeer zeker een echt kind van God. Maar ik twijfel dus of de Heere mij langs die weg wil leiden. En of dit ook wel echt de enige weg is. Voordat ik kennis had van deze zaken was het geestelijk veel rijker in mijn leven, en mocht ik toch echt wat smaken van het werk dat in mij begonnen was. Daarom zijn mijn twijfels hierover. Was dit alles wel echt? Is het nooit een gemene list van de satan geweest? Ik zou het zo graag willen weten, om de rust in mij te krijgen, want ik word hier erg onrustig van. Zouden er waarlijk kinderen van God mij kunnen helpen hiermee? Ik heb veel vragen en weinig antwoorden. Ik hoop dat de Heere mij hulp wil geven.
Gewoon tegen de Heere vertellen. Het is normaal dat je ziet dat je het zelf niet kunt. De zaligheid ligt buiten ons. Dat heeft Christus gedaan. Dat is juist ons geloof. Je hoeft helemaal niks. Je mag best wat lezen.. maar je verdient er niks mee. Het is geen optellen en aftrekken. Je verdient het niet maar je krijgt het toch. Elke dag een schone lei. Ik herken je wel. Ik ging ook naar mensen toe. Maar God sprak zo krachtig dat het echt waar was.. daar kon de hele wereld niet tegenop. Daarom.. ga naar God. Gewoon zeggen.. en wees jezelf. Geniet van je verkering. Veel Geluk.