Roeping tot het ambt?

[Roeline]

Zouden er ook mensen geroepen worden tot een ambt maar daar door bijv. een te klein geloof nooit tot het ambt komen? Dat ze niet durven te vertrouwen dat het werkelijk een roeping van God is, om welke reden dan ook?

Tja.
God is toch sterker en zal Zijn plan niet laten dwarsbomen door on- of kleingeloof. Als ik dat niet meer durf te belijden en geloven zou ik in wanhoop verzinken.

Dat geloof ik zeker. God zal Zijn werk nooit laten gaan.
Toch ben ik benieuwd of er meerdere Bijbelse gedachten en invalshoeken zijn op mijn vragen.
Ook bijv. hoe je in dit kader de afwijkende keuzes van mensen moet lezen. En door onze wil ook de Heilige Geest kunnen bedroeven. De mens kan wat dat betreft ook een sta-in-de-weg zijn.

Ik stel daarom bewust niet de vraag of er mensen een ambt hebben zonder dat ze een goddelijke roeping hebben, maar juist of het andersom ook zou kunnen.

Ik heb me dit overigens ook al vaak afgevraagd in het beroepingswerk. Zouden er dominees zijn die minder snel durven geloven dat God tot hen spreekt en daardoor ook minder snel en minder vaak een beroep aannemen? Het geldt ook voor bijvoorbeeld Avondmaalsgang.

Ik denk dat er uiteindelijk maar één antwoord geldt: God zendt ieder precies op de tijd en wijze die Hij hebben wil. Wanneer iemand wel een roeping ervaart maar er zijn leven lang niets mee durft te doen ligt zelfs dat in Gods beleid, hoewel de mens natuurlijk verantwoordelijk blijft. De voorbeelden uit de Bijbel zijn helder, wanneer Jezus zei: "Volg Mij", dan verliet men radicaal de bootjes, de netten en de visserij en volgde Hem. Laten we uitgaan van een krachtdadig roepend God, Die niet alleen roept maar ook zorgt dat we daadwerkelijk in beweging komen.
Wellicht worden onze roepingen ook nogal eens verkeerd geïnterpreteerd. We denken misschien te snel aan het grote (een kerkelijk ambt bekleden, evangelist worden, zending bedrijven) maar zien dan voorbij aan de roeping die we hebben ten opzichte van onze buren, collega's en dergelijke. Ik ken daar meerdere voorbeelden van. Mensen die écht meenden een roeping voor de zending of een kerkelijk ambt te hebben maar door "omstandigheden" als een blinde naar een andere taak geleid werden, waarbij alles op de plek viel.

[Bezorgd]

[

Ik heb me dit overigens ook al vaak afgevraagd in het beroepingswerk. Zouden er dominees zijn die minder snel durven geloven dat God tot hen spreekt en daardoor ook minder snel en minder vaak een beroep aannemen?.

Er is veel meer menselijks in het beroepingswerk aanwezig dan dat wij vaak denken.
Predikanten erkennen dat ook wel als je ze er heel eerlijk naar vraagt.
Het gaat niet altijd met bijzondere aanwijzingen, net als bij andere beslissingen in het dagelijjse leven, soms sluit de Heere een deur en opent Hij een venster, op een manier die minder geestelijk is dan dat er vaak wordt gedacht.

[Roeline]

[

Ik heb me dit overigens ook al vaak afgevraagd in het beroepingswerk. Zouden er dominees zijn die minder snel durven geloven dat God tot hen spreekt en daardoor ook minder snel en minder vaak een beroep aannemen?.

Er is veel meer menselijks in het beroepingswerk aanwezig dan dat wij vaak denken.
Predikanten erkennen dat ook wel als je ze er heel eerlijk naar vraagt.
Het gaat niet altijd met bijzondere aanwijzingen, net als bij andere beslissingen in het dagelijjse leven, soms sluit de Heere een deur en opent Hij een venster, op een manier die minder geestelijk is dan dat er vaak wordt gedacht.

Hoi Bezorgd, ik denk idd ook dat het goed zou zijn wanneer het magische en geheimzinnige rondom dit soort zaken wat zou verdwijnen. Het zou ontspanning geven en we kunnen onze aandacht dan weer wat meer richten op de zaken waar het wezenlijk om gaat.
Wat betreft het menselijke element in een roeping/zending: dat zal zeker zo zijn; als ik er dieper over doordenk word ik er altijd wat nerveus van. Wat liggen alle complexe psychische, mentale processen in ons hoofd vaak verstrengeld met geestelijke ervaringen. Wanneer spreekt God echt en wanneer hoor ik het antwoord dat ik zelf op onnavolgbare wijze en totaal onbewust heb gefrabriceerd in m'n eigen hoofd (waarvan ik tenslotte ook denk een bevestiging in de Bijbel te lezen)?

Duizelingwekkend.

[DDD]

God kan niet anders spreken dan door gewone dingen. Ongewone dingen kunnen wij niet waarnemen.

[liz boer]

Ik denk inderdaad niet dat je het niet in het extraordinaire moet trekken, lees bijvoorbeeld: 1 Tim. 3:1 DIT is een getrouw woord: zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk.


1 Of: gewis, geloofwaardig, zeker.
2 Gr. episcopes, waarvan het woord episcopus of bisschop komt; waardoor alle opzieners en leraars der gemeente zonder onderscheid worden verstaan, gelijk hierna uit de volgende beschrijving blijkt, alsook uit de vergelijking van andere plaatsen. Zie Hand. 20:17, 28. Filipp. 1:1. Tit. 1:5, 7, enz. verwijsteksten
3 Of: begerig is. Hij spreekt niet van enigen lust of begeerte van eergierigheid, maar van een toegenegenheid des gemoeds, hetwelk zichzelf door behoorlijke middelen daartoe bereid en gewillig toont; zichzelven evenwel altijd onderwerpende aan het oordeel der gemeente, en een wettig beroep verwachtende.
4 Gr. goed, schoon, eerlijk.
5 Dat is, arbeid of arbeidzaam werk. Het is dan in geen eretitels alleen gelegen, maar gevoegd met arbeid en moeite, waarom Christus die ook werkers of arbeiders noemt, Matth. 9:37, 38; 10:10.