Uit jouw eerste alinea blijkt al dat er geen sprake is van "klakkeloos kopieergedrag". Dat vind ik positief om te horen.Erasmiaan schreef:Waarom? Het is een verademing om in een omgeving te zijn waarin vertrouwen is; vertrouwen dat mijn ouders het beste met me voor hebben en een overtuiging dat de normen en zeden die zij hebben goed voor ons zijn.Wandelende schreef:eilander schreef:@Wandelende, laten we het er maar op houden dat we een verschillend beeld hebben. Het lijkt erop dat je het overnemen van standpunten van ouders eerder negatief duidt dan positief. Het zal vast niet altijd klakkeloos gebeuren.
Maar goed, ik herken er zo weinig van dat een gesprek best lastig is.
Nee hoor, ik duidt het overnemen van standpunten van ouders verre van negatief. Dat heb ik ook aangegeven. Het gaat mij om de onnadenkendheid en de vanzelfsprekendheid waarmee dat gebeurd. Het vertaalde zich in mijn zin in het woordje "klakkeloos". Wanneer daar sprake van is dan duid ik dat helaas heel erg negatief.
De academische opstelling om overal vragen bij te stellen past (gelukkig) niet bij iedereen en je houdt ook altijd je hart vast of ze de goede antwoorden vinden. Want de antwoorden van de dominee, de ouderlingen en de ouders neemt men niet meer aan.
Ik wil juist een lans breken voor kinderen die hun ouders volgen in hun keuzes en graag bij hen in de buurt zijn en ze gunnen dat ze hun kleinkinderen van dichtbij zien opgroeien. Dat lijkt mij een fijne bekroning van je opvoeding. Vertrekkende kinderen vind ik juist niet zo'n goed teken; al hoeft dat niet altijd een slecht teken te zijn.
Nog een toevoeging en reactie op jouw zin: "Dat lijkt mij een fijne bekroning van je opvoeding."
Dat zal voor iedereen persoonlijk zijn, ook voor (groot)ouders. Ik denk wel dat er maar weinig grootouders zijn die hun kleinkinderen op afstand willen zien opgroeien. Gelukkig maar.
Toch denk ik dat een grotere bekroning van je opvoeding is, dat is als je als ouder je kinderen op ziet groeien in de vreze van de Heere. Óók als dat ver weg, in binnen- of buitenland.
De grootste wens van Hanna was niet zo zeer om kinderen te krijgen voor haar eigen plezier of dichtbij te zien opgroeien, maar om uiteindelijk Samuel terug te mogen geven aan God en in de dienst van Zijn Koninkrijk.
Even heel praktisch gezien, dat kan dichtbij maar ook ver weg.
Wat heeft je doopbelofte te maken met een huis kopen in je geboorteplaats?Nu hoop ik dat iedereen al zijn keuzes neemt in afhankelijkheid van de Heere. Maar een huis kopen in je geboorteplaats of een plaats waar een christelijke school is en christelijke zeden zijn is toch ook een kwestie van gezond verstand en invulling geven aan je doopbelofte?Wandelende schreef: Ik bedoel het niet oneerbiedig, maar daarmee bedoel ik het volgende. Als ik naar de geografische ligging van de reformatorische populatie kijk en dat zet in relatie tot het aanbevelenswaardige leven in afhankelijkheid van God (ook met vestiging voor woon- en werkgebied), dan wordt opvallend vaak de plaats en taak gewezen binnen de Biblebelt. Zou het echt zo zijn?
Want buiten je geboorteplaats zijn christelijke scholen (en zeden) ook te vinden, dus dat is in dit geval voor mij geen punt van discussie.