ejvl schreef:-DIA- schreef:kasparov schreef:Hierop wil ik aansluiten.
We hebben blijkbaar een bepaald beeld bij "een gezelschap". Zal ik wat 'kenmerken' noemen? Allemaal in het zwart gekleed, zittend in een kring, enkele mensen voeren het woord, er worden psalmen gezongen (niet-ritmisch, langzaam, misschien vooral Datheen), oudere mensen zijn meer aan het woord dan jongere mensen, vrouwen voeren ook het woord, een oudere man (bij voorkeur een ambtsdrager) leest een bijbelgedeelte en doet een gebed (eventueel het gebed door een andere oudere man, bij voorkeur een ambtsdrager), als er een predikant bij is, voert hij vooral het woord. Het gaat over Gods werk in het hart van mensen. Het gaat over wat mensen leren uit Gods Woord en uit de prediking. Het gaat over "Hij [Christus] moet wassen en ik moet minder worden". Er is gemeenschap der heiligen; er is over een weer herkenning. Er is blijdschap als blijkt dat God werkt. Er wordt liefdevol geluisterd en gesproken.
Herkenbaar?
Gezelschappen 2.0 (anno 2018) zijn anders, maar ik hoop van harte dat het laatste de overhand heeft ("Het gaat over Gods werk in..." enz.).
Niet herkenbaar met de werkelijkheid.
Misschien dat jij, of iemand anders, kan vertellen hoe het dan wel gaat? Ik ben er ook nog nooit geweest, en heb ook vast een niet realistisch beeld.
Doorgaans heeft één man de leiding. Dat hoeft geen ambtsdrager te zijn. Maar hij moet wel kunnen leren en onderwijzen. En de dienst des Heeren aan prijzen. Zo'n avond wordt voorbereid. Maar zeker niet tot in details. Van te voren weet je niet hoe het gaat. Soms gaat het onverwachts boven verwachting. Het is maar of de Heere Zelf in het midden is.
Ik kan me zo herinneren dat een gezelschap eens niet zo liep. Een heel eenvoudige oude vrouw zat wat voor zich uit te staren, en zonder dat ze er zelf erg in had zei ze zachtjes: "Maar Hem zagen ze niet".
Dat gaf een hele wending. Degene die gemist werd kwam naar voren. Zonder dat die bedroefde vrouw dat met die woorden had bedoeld.
Het is maar een voorbeeld. Een tot in de details gepland en georganiseerd gezelschap heeft iets 'kunstmatigs'. Het mist soms het spontane, het spreken vanuit het hart. Daaruit blijkt ook dar wij niets kunnen maken, alleen maar verknoeien. Als er nog op sommige wat vrede is zal de duivel daar ook niet stilzitten. De mens is dan wel de gewillige dienaar van de satan om onrust en verstoring te zaaien.
Ook zien we af en toe nog jonge mensen. Ja, kinderen waarin we wel eens iets mogen opmerken.