-DIA- schreef:Toch denk ik dat u het niet vat. Waarom sprak men vooral vroeger in het gebed met hoorbare eerbied?
(...)

Ik begreep u wel, alleen ging het over de zogenoemde preekstem of in deze context gebedsstem. Dat eruit gebeden grote eerbied en ontzag door mag en kan klinken is bijzonder. Dit zie je nog steeds bij (vooral) nabijlevende kinderen van God. Het gewicht te naderen voor Gods troon en dat in kinderlijke vrijmoedigheid.

Wat betreft Galaten 4. Daarmee bedoeld Paulus niet dat hij zich een preek- of gebedsstem wilt aanmeten. Zoals u ook kunt lezen in de kanttekeningen:
81) Dat is, mijn woorden en redenen voegen naar de gelegenheid van een iegelijk, of van de zaken nu zoeter, dan scherper u aansprekende.

JC Ryle schreef: Dergelijke verhalen ken ik (helaas) ook. De gastvrijheid is ook geregeld ter sprake geweest in het kerkblad of aangestipt op de preekstoel. Toch hoor ik geregeld dat gasten/nieuwkomers de gemeente in eerste instantie open en gastvrij vinden, maar zodra ze verwerkt zijn in de ledenadministratie er een kentering in komt. Is dat wat jij of anderen ook herkennen?

Vind ik wel begrijpelijk. Als je in een gemeente komt, is er contact in het kader van de kennismaking. Maar daarna wordt van je verwacht dat je je ook actief opstelt; je moet dan niet meer passief wachten op een gastvrije houding, want je bent geen gast meer

En de grap is dat mensen die klagen dat ze niet begroet worden, soms ook zelf niet groeten, maar wachten op de groet van een ander. Zulke mensen kwamen een keer in onze GKV en begonnen dan te klagen!

GKVerontrust schreef:En de grap is dat mensen die klagen dat ze niet begroet worden, soms ook zelf niet groeten, maar wachten op de groet van een ander. Zulke mensen kwamen een keer in onze GKV en begonnen dan te klagen!

Haha, hier in Barneveld heb je veel (reformatorische) kerken. Gelukkig begroeten we elkaar ongeacht kerkgenootschap. Ook de herstelden en hervormden groeten elkaar.

GKVerontrust schreef:

JC Ryle schreef: Dergelijke verhalen ken ik (helaas) ook. De gastvrijheid is ook geregeld ter sprake geweest in het kerkblad of aangestipt op de preekstoel. Toch hoor ik geregeld dat gasten/nieuwkomers de gemeente in eerste instantie open en gastvrij vinden, maar zodra ze verwerkt zijn in de ledenadministratie er een kentering in komt. Is dat wat jij of anderen ook herkennen?

Vind ik wel begrijpelijk. Als je in een gemeente komt, is er contact in het kader van de kennismaking. Maar daarna wordt van je verwacht dat je je ook actief opstelt; je moet dan niet meer passief wachten op een gastvrije houding, want je bent geen gast meer

Dan sla je voor het gemak de gemeenschapszin in een gemeente over, al heb je zeker een punt. Men is geen gast meer, inderdaad. Maar dat wil niet zeggen dat je ze gelijk in het diepe moet gooien. Of wel? Je moet elkaar als leden, nieuw en oud, vasthouden en bij het kerkelijke leven betrekken. Althans dat is mijn visie.

heb je gelijk in. Wij hebben bijbelkringen en de club voor de jongeren.

Maar die mensen die klaagden dat ze niet begroet werden, kwamen daar ook niet. Zulke mensen zijn weinig mee te beginnen, plaatsen zichzelf er een beetje buiten. En wachten thuis op een groet.

-DIA- schreef:

Ambtenaar schreef:

Mara schreef: Het enige wat ik echt niet begreep was dat de ouderling - hij leidde meestal de diensten - tijdens het bidden en danken meende een nare huilstem te moeten gebruiken. Ik heb hem meerdere malen buiten de kerkdienst gesproken en bleek het een opgewekte humoristische man te zijn.

Ik zoom even in op dit punt. Persoonlijk haak ik totaal af als mensen opeens op een vreemde manier gaat spreken.

Zijn er mensen die enig besef hebben tot welke Grote, Hoge, Eeuwige, Heilige Majesteit men zich in een gebed wendt... En dan zouden we kunnen praten of we met de fietsenmaker praten?
Ik geef het alleen maar ter overdenking door, ik weet ook dat mensen meesters kunnen zijn in het nadoen of het gewoon een gewoonte aanhouden waar verder niets achter zit dan wat ik boven noemde. Nogmaals er zullen zeker 'aanstellers' zijn, maar wie zijn wij om daar een negatief oordeel over te vellen? Liever enig besef tot welke een Hoge Majesteit men spreekt dan dat nauwelijks te beseffen.

In elk geval hedendaags normaal Nederlands. En dat kan ook eerbiedig.
Niet over medicijnmeester gaan spreken terwijl je net zo goed dokter kunt zeggen, of allerlei ander verouderd Nederlands die dezelfde persoon normaliter niet gebruikt, dat is niet nodig, juist niet.

Ambtenaar schreef:

Mara schreef: Het enige wat ik echt niet begreep was dat de ouderling - hij leidde meestal de diensten - tijdens het bidden en danken meende een nare huilstem te moeten gebruiken. Ik heb hem meerdere malen buiten de kerkdienst gesproken en bleek het een opgewekte humoristische man te zijn.

Ik zoom even in op dit punt. Persoonlijk haak ik totaal af als mensen opeens op een vreemde manier gaat spreken.

Kan dat inderdaad ook totaal niet begrijpen.
*Knipt zichzelf
Wat voor functie heeft dit soort stemgebruik eigenlijk? En is het vanuit de bijbel te verantwoorden? Moet op een of andere reden denken aan in tongen spreken, hoewel dit uiteraard niet klopt.

Calvin schreef:Kan dat inderdaad ook totaal niet begrijpen. Een keer gehoord, dacht dat er een grafrede in een toneelspel werd opgevoerd. Zal heel goed kunnen dat de beste man het meende, maar heb je enig idee hoe dit 'geestelijk gejammer' voor de buitenstaander overkomt denk ik dan? Voor welk doel gebeurt dit eigenlijk?

En je komt niet tot de gedachte dat je dan zelf ook iets mist?
Ik snap heus wel dat je, zeker als buitenstaander, wat vragen hebt over zoiets.
Maar dat is nog iets anders dan een beetje laatdunkend hierover te gaan doen.
Helaas kun je er nog mee scoren ook.

eilander schreef:

Calvin schreef:Kan dat inderdaad ook totaal niet begrijpen. Een keer gehoord, dacht dat er een grafrede in een toneelspel werd opgevoerd. Zal heel goed kunnen dat de beste man het meende, maar heb je enig idee hoe dit 'geestelijk gejammer' voor de buitenstaander overkomt denk ik dan? Voor welk doel gebeurt dit eigenlijk?

En je komt niet tot de gedachte dat je dan zelf ook iets mist?
Ik snap heus wel dat je, zeker als buitenstaander, wat vragen hebt over zoiets.
Maar dat is nog iets anders dan een beetje laatdunkend hierover te gaan doen.
Helaas kun je er nog mee scoren ook.

Mijn excuses voor mijn woordkeuze. Dat is hier inderdaad niet gepast.

JCRyle schreef:

-DIA- schreef:Toch denk ik dat u het niet vat. Waarom sprak men vooral vroeger in het gebed met hoorbare eerbied?
(...)

Ik begreep u wel, alleen ging het over de zogenoemde preekstem of in deze context gebedsstem. Dat eruit gebeden grote eerbied en ontzag door mag en kan klinken is bijzonder. Dit zie je nog steeds bij (vooral) nabijlevende kinderen van God. Het gewicht te naderen voor Gods troon en dat in kinderlijke vrijmoedigheid.

Wat betreft Galaten 4. Daarmee bedoeld Paulus niet dat hij zich een preek- of gebedsstem wilt aanmeten. Zoals u ook kunt lezen in de kanttekeningen:
81) Dat is, mijn woorden en redenen voegen naar de gelegenheid van een iegelijk, of van de zaken nu zoeter, dan scherper u aansprekende.

Al naar het van node was: gestreng of liefelijk. Niet dreigend maar onderwijzend. Niet meesterachtig maar in alle ootmoed en nederigheid. Dat zou ik erbij willen voegen.

ejvl schreef:In elk geval hedendaags normaal Nederlands. En dat kan ook eerbiedig.
Niet over medicijnmeester gaan spreken terwijl je net zo goed dokter kunt zeggen, of allerlei ander verouderd Nederlands die dezelfde persoon normaliter niet gebruikt, dat is niet nodig, juist niet.

Schiet je nu niet te ver door? We mogen toch wel Bijbels blijven spreken?

Met citeren is niets mis maar als je aandacht vraagt in bijvoorbeeld een gebed voor iemand die onder behandeling van een medicijnman is, heb je het niet helemaal begrepen (of je bent net terug van een zendingsveld met inboorlingen).

JCRyle schreef:

ejvl schreef:In elk geval hedendaags normaal Nederlands. En dat kan ook eerbiedig.
Niet over medicijnmeester gaan spreken terwijl je net zo goed dokter kunt zeggen, of allerlei ander verouderd Nederlands die dezelfde persoon normaliter niet gebruikt, dat is niet nodig, juist niet.

Schiet je nu niet te ver door? We mogen toch wel Bijbels blijven spreken?

Wat bedoel je precies? Bijbels is toch niet ouderwets? Of bedoel je in de taal van de SV? Het lijkt mij niet nodig ouderwetse woorden te gebruiken zoals medicijnmeester en dergelijken. Geen straattaal uiteraard, gewoon keurig ABN op normale toon.