eilander schreef:

DDD schreef:Eens met Gallio. Het ging mij niet om emoties, maar om wat ik beleef als gekdoenerij. Ik hoorde eens een verhaal - of het klopt weet ik niet - van een dominee die zich voornam de gemeente aan een zijde te laten lachen en aan de andere kant te laten huilen. Dat lukte met een zakdoek uit zijn broekzak.

Het is misschien prima om zo'n experiment een keer te doen, als daar een pedagogisch doel achter zit en je wilt laten zien hoe bedrieglijk emotionele manipulatie is. En het zou mooi zijn als mensen daarvan de bedrieglijkheid zouden inzien. Maar ik kan mij soms bij votum en groet ook niet aan de indruk onttrekken dat iemand er gewoon een sport van maakt om te kijken hoe gek je kunt doen en toch (ogenschijnlijk dan) door iedereen serieus te worden genomen.

Dit staat m.i. zó haaks op het karakter van een eredienst en de prediking, dat ik hiervan walg. Ik kan het niet anders zeggen.

pierre27 schreef:

eilander schreef:

DDD schreef:Eens met Gallio. Het ging mij niet om emoties, maar om wat ik beleef als gekdoenerij. Ik hoorde eens een verhaal - of het klopt weet ik niet - van een dominee die zich voornam de gemeente aan een zijde te laten lachen en aan de andere kant te laten huilen. Dat lukte met een zakdoek uit zijn broekzak.

Het is misschien prima om zo'n experiment een keer te doen, als daar een pedagogisch doel achter zit en je wilt laten zien hoe bedrieglijk emotionele manipulatie is. En het zou mooi zijn als mensen daarvan de bedrieglijkheid zouden inzien. Maar ik kan mij soms bij votum en groet ook niet aan de indruk onttrekken dat iemand er gewoon een sport van maakt om te kijken hoe gek je kunt doen en toch (ogenschijnlijk dan) door iedereen serieus te worden genomen.

Dit staat m.i. zó haaks op het karakter van een eredienst en de prediking, dat ik hiervan walg. Ik kan het niet anders zeggen.

Waar walg je nu precies van Eilander?

eilander schreef:

pierre27 schreef:

eilander schreef:

DDD schreef:Eens met Gallio. Het ging mij niet om emoties, maar om wat ik beleef als gekdoenerij. Ik hoorde eens een verhaal - of het klopt weet ik niet - van een dominee die zich voornam de gemeente aan een zijde te laten lachen en aan de andere kant te laten huilen. Dat lukte met een zakdoek uit zijn broekzak.

Het is misschien prima om zo'n experiment een keer te doen, als daar een pedagogisch doel achter zit en je wilt laten zien hoe bedrieglijk emotionele manipulatie is. En het zou mooi zijn als mensen daarvan de bedrieglijkheid zouden inzien. Maar ik kan mij soms bij votum en groet ook niet aan de indruk onttrekken dat iemand er gewoon een sport van maakt om te kijken hoe gek je kunt doen en toch (ogenschijnlijk dan) door iedereen serieus te worden genomen.

Dit staat m.i. zó haaks op het karakter van een eredienst en de prediking, dat ik hiervan walg. Ik kan het niet anders zeggen.

Waar walg je nu precies van Eilander?

Dat de suggestie wordt gewekt dat een predikant niet bezig is met bediening van het Woord en de inhoud daarvan, maar met wat grappige experimenten.

-DIA- schreef:

Mara schreef:het niet klopt. Een eredienst is geen cabaretvoorstelling!

Ik zie er (als ik me niet vergis) een woordspeling in...

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef:

Mara schreef:het niet klopt. Een eredienst is geen cabaretvoorstelling!

Ik zie er (als ik me niet vergis) een woordspeling in...

Misschien vergis je je wel....