Kerk in slaap

[-DIA-]

We kunnen zeggen en menen dat het erg is als we de liefde en genade afwijzen.

Dat is ook erg.

Maar wordt niet te makkelijk gezegd, zonder een diepe smart van de kennis van onze schuld? Ik vrees dat daar heel veel oorzaak ligt.

algemeen in het christendom stapt men daar wel eens overheen ja. Maar in reformatorisch nederland is deze waarheid nog overal te horen. gelukkig!

Ja, en zou ons moeten aanspreken. Er wordt nog ernstig gepreekt. Er ligt soms nog wat beslag. Maar doorgaans zie je in de week, na kerktijd weinig terug van wat gehoord is, waar we mee instemden. De zorgvuldigheden (denk ook aan internet) van het leven nemen, zo het lijkt, het mediteren over het gehoorde weg. Je ziet een steeds minder wordende kloof tussen wereld en kerk. Daar lijkt me het gevaar te liggen. Even aangedaan onder een ernstige preek... en de volgende dag? Ik weet wel dat Gods werk doorgaat, en dat er wellicht nog meer is dan we zien, maar dan is het toch wel meer verborgen geworden.

[dennis]

Dit herken ik zeker![/quote]
Daar heeft ds vd Brink een mooi stuk over geplaatst.
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/236 ... -zes-jaar/

Als een klein kind zegt van de Heere Jezus te houden, verdriet heeft over verkeerde dingen, moet je dat kind als een kind van God beschouwen.

Zeker niet blijven vragen om een nieuw hart, daarmee ontken je min of meer dat er een nieuw hart geschonken is.
Wel om dagelijkse bekering natuurlijk.[/quote]

Hier ben ik het echt niet mee eens.[/quote]
Waarom niet?[/quote]

Terechte vraag. Laat ik er iets over schrijven. Een mens - ook een kind - kan bewogen zijn en momenten in het leven hebben dat hij of zij echt meent de Heere lief te hebben.
Maar dat wil niet in alle gevallen zeggen dat de Heere zijn liefde ook daadwerkelijk in het hart heeft uitgestort. Om daar zomaar van uit te gaan heeft ook iets gevaarlijks. Er zijn heel wat mensen die nu niets van God willen weten, terwijl ze als kind echt hebben gedacht dat ze Hem liefhadden.
Hier bedoel ik absoluut niet mee te zeggen dat er geen kinderen en jongeren zijn die de Heere Jezus al vroeg als hun Verlosser mogen kennen.

[Panny]

Ik word toch wel bang als de boodschap die we te verkondigen alleen nog maar och en ach is.
Het Evangelie is in de eerste plaats een boodschap van hoop. Hoe slecht de hoorders ook zijn. Daarom kan deze boodschap zelfs in gevangenissen gebracht worden.
Ik word ook bang als je van mensen niet meer mag zeggen dat God goed en liefde is. Maar wat is het anders dan liefde van God dat wij nog leven, zegeningen ontvangen en Hij zelfs ons Zijn Woord zend. Er is maar één Weg terug tot God, en dat is Christus. En deze Weg mag de slechtste mens op aarde gaan.
Het ergste is als je willens en wetens deze liefde en genade van God afwijst.

Het Woord is een tweesnijdend scherp zwaard.... niet van een kant... Ellende en verlossing. Maar wat eerst? Als we onze ellende niet kennen? Kan er dan nog een Evangelie gepreekt worden? Een Evangelie zoals de Bijbel die bedoelt?
We kunnen zeggen en menen dat het erg is als we de liefde en genade afwijzen. Maar wordt niet te makkelijk gezegd, zonder een diepe smart van de kennis van onze schuld? Ik vrees dat daar heel veel oorzaak ligt. De mens van nature is liefdeloos, God en zijn naaste hatend, en is er verder nog iets overgebleven? Kleine vonkskens van een godsbesef. Maar niet wie die God is, en ook niet wie we zelf zijn.

Onze ellende maakt de liefde van God alleen maar groter en nodiger. Want zonder de grote genade van God zijn we verloren en blijven we voor eeuwig verloren.

[samanthi]

We kunnen zeggen en menen dat het erg is als we de liefde en genade afwijzen.

Dat is ook erg.

Maar wordt niet te makkelijk gezegd, zonder een diepe smart van de kennis van onze schuld? Ik vrees dat daar heel veel oorzaak ligt.

algemeen in het christendom stapt men daar wel eens overheen ja. Maar in reformatorisch nederland is deze waarheid nog overal te horen. gelukkig!

Ja, en zou ons moeten aanspreken. Er wordt nog ernstig gepreekt. Er ligt soms nog wat beslag. Maar doorgaans zie je in de week, na kerktijd weinig terug van wat gehoord is, waar we mee instemden. De zorgvuldigheden (denk ook aan internet) van het leven nemen, zo het lijkt, het mediteren over het gehoorde weg. Je ziet een steeds minder wordende kloof tussen wereld en kerk. Daar lijkt me het gevaar te liggen. Even aangedaan onder een ernstige preek... en de volgende dag? Ik weet wel dat Gods werk doorgaat, en dat er wellicht nog meer is dan we zien, maar dan is het toch wel meer verborgen geworden.

heb je het hier over jezelf of over anderen?

[samanthi]

Dit herken ik zeker!

Daar heeft ds vd Brink een mooi stuk over geplaatst.
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/236 ... -zes-jaar/

Als een klein kind zegt van de Heere Jezus te houden, verdriet heeft over verkeerde dingen, moet je dat kind als een kind van God beschouwen.

Zeker niet blijven vragen om een nieuw hart, daarmee ontken je min of meer dat er een nieuw hart geschonken is.
Wel om dagelijkse bekering natuurlijk.[/quote]

Hier ben ik het echt niet mee eens.[/quote]
Waarom niet?[/quote]

Terechte vraag. Laat ik er iets over schrijven. Een mens - ook een kind - kan bewogen zijn en momenten in het leven hebben dat hij of zij echt meent de Heere lief te hebben.
Maar dat wil niet in alle gevallen zeggen dat de Heere zijn liefde ook daadwerkelijk in het hart heeft uitgestort. Om daar zomaar van uit te gaan heeft ook iets gevaarlijks. Er zijn heel wat mensen die nu niets van God willen weten, terwijl ze als kind echt hebben gedacht dat ze Hem liefhadden.
Hier bedoel ik absoluut niet mee te zeggen dat er geen kinderen en jongeren zijn die de Heere Jezus al vroeg als hun Verlosser mogen kennen.[/quote]

Maar altijd alles in twijfel trekken?
Dat zie ik niet in de Bijbel terug.

[Martijn]

Dit herken ik zeker!

Daar heeft ds vd Brink een mooi stuk over geplaatst.
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/236 ... -zes-jaar/

Als een klein kind zegt van de Heere Jezus te houden, verdriet heeft over verkeerde dingen, moet je dat kind als een kind van God beschouwen.

Zeker niet blijven vragen om een nieuw hart, daarmee ontken je min of meer dat er een nieuw hart geschonken is.
Wel om dagelijkse bekering natuurlijk.[/quote]

Hier ben ik het echt niet mee eens.[/quote]
Waarom niet?[/quote]

Terechte vraag. Laat ik er iets over schrijven. Een mens - ook een kind - kan bewogen zijn en momenten in het leven hebben dat hij of zij echt meent de Heere lief te hebben.
Maar dat wil niet in alle gevallen zeggen dat de Heere zijn liefde ook daadwerkelijk in het hart heeft uitgestort. Om daar zomaar van uit te gaan heeft ook iets gevaarlijks. Er zijn heel wat mensen die nu niets van God willen weten, terwijl ze als kind echt hebben gedacht dat ze Hem liefhadden.
Hier bedoel ik absoluut niet mee te zeggen dat er geen kinderen en jongeren zijn die de Heere Jezus al vroeg als hun Verlosser mogen kennen.[/quote]
Ben je nu niet heel negatief bezig? Ik denk dat deze houding het probleem in reformatorisch Nederland is.

[Curatorium]

Zullen we vanaf nu weer goed gaan quoten?

[Martijn]

Zullen we vanaf nu weer goed gaan quoten?

Sorry zie het nu ook. Ligt denk ik aan tapatalk.

[-DIA-]

We kunnen zeggen en menen dat het erg is als we de liefde en genade afwijzen.

Dat is ook erg.

Maar wordt niet te makkelijk gezegd, zonder een diepe smart van de kennis van onze schuld? Ik vrees dat daar heel veel oorzaak ligt.

algemeen in het christendom stapt men daar wel eens overheen ja. Maar in reformatorisch nederland is deze waarheid nog overal te horen. gelukkig!

Ja, en zou ons moeten aanspreken. Er wordt nog ernstig gepreekt. Er ligt soms nog wat beslag. Maar doorgaans zie je in de week, na kerktijd weinig terug van wat gehoord is, waar we mee instemden. De zorgvuldigheden (denk ook aan internet) van het leven nemen, zo het lijkt, het mediteren over het gehoorde weg. Je ziet een steeds minder wordende kloof tussen wereld en kerk. Daar lijkt me het gevaar te liggen. Even aangedaan onder een ernstige preek... en de volgende dag? Ik weet wel dat Gods werk doorgaat, en dat er wellicht nog meer is dan we zien, maar dan is het toch wel meer verborgen geworden.

heb je het hier over jezelf of over anderen?

Elkaar bevragen lijkt vaak wat wantrouwend over te komen. In ieder geval dat zal bij velen wel zo kunnen overkomen. Dat begrijp ik wel heel goed. Maar als we het elkaar gaan bevragen naar staat en genade in het algemeen gaan invoeren, zou dit forum dan nog lang bestaan? Ik vrees van niet.
En wat de vraag betreft: Ik sprak in het algemeen, maar mij dus ook niet uitgezonderd. Maar als ik mijn hart moest openleggen op dit forum dan zou zeker niemand me meer aan willen spreken of reageren. Dat lijkt me geen gewenste ontwikkeling, die eerder op dit forum al is afgewezen, meen ik me te herinneren.
Is het niet waar dat er geen enkel rechtvaardig is en naar God zoekt? (Even doordenken) Moeten we dan onszelf niet insluiten? Moeten we ons dan niet allen beschuldigen dat we ver van de plaats zijn? Dan zouden we kunnen zeggen: Dit forum is alleen voor rechtvaardige goede zondeloze mensen, en zondaren worden uitgesloten? En als je nu weet (al is het krachtens opvoeding), dat je een zondaar bent, wat dan? Het is goed elkaar de zonden te belijden, maar doe je dat op een publieke manier zoals hier, dan geloof ik niet dat er veel besef is van wie en wat we in feite zijn en wat in ons aller leeft.
Elkaar scherp houden, op grond van het Woord is wel goed, nee zou dat niet een plicht zijn? Het mag toch ook niet zo onder ons worden: Ben ik mijns broeder hoeder?

[samanthi]

Dia schreef:
Elkaar bevragen lijkt vaak wat wantrouwend over te komen. In ieder geval dat zal bij velen wel zo kunnen overkomen. Dat begrijp ik wel heel goed. Maar als we het elkaar gaan bevragen naar staat en genade in het algemeen gaan invoeren, zou dit forum dan nog lang bestaan? Ik vrees van niet.
En wat de vraag betreft: Ik sprak in het algemeen, maar mij dus ook niet uitgezonderd. Maar als ik mijn hart moest openleggen op dit forum dan zou zeker niemand me meer aan willen spreken of reageren. Dat lijkt me geen gewenste ontwikkeling, die eerder op dit forum al is afgewezen, meen ik me te herinneren.
Is het niet waar dat er geen enkel rechtvaardig is en naar God zoekt? (Even doordenken) Moeten we dan onszelf niet insluiten? Moeten we ons dan niet allen beschuldigen dat we ver van de plaats zijn? Dan zouden we kunnen zeggen: Dit forum is alleen voor rechtvaardige goede zondeloze mensen, en zondaren worden uitgesloten? En als je nu weet (al is het krachtens opvoeding), dat je een zondaar bent, wat dan? Het is goed elkaar de zonden te belijden, maar doe je dat op een publieke manier zoals hier, dan geloof ik niet dat er veel besef is van wie en wat we in feite zijn en wat in ons aller leeft.
Elkaar scherp houden, op grond van het Woord is wel goed, nee zou dat niet een plicht zijn? Het mag toch ook niet zo onder ons worden: Ben ik mijns broeder hoeder?

Het was niet mijn bedoeling om u te bevragen, maar de stellingen die u noemt alsof er niemand met het Woord bezig is na de preek wekte mijn nieuwsgierigheid. We weten het van andere namelijk niet, vaak gebeuren deze dingen in het verborgene, dus dan kunnen we niet oordelen over anderen, ja er is niemand die goed doet, ook niet tot een toe, maar dat is niet iets om je achter weg te schuilen, laten we daarom geen oordelen vellen.

[-DIA-]

Dia schreef:
Elkaar bevragen lijkt vaak wat wantrouwend over te komen. In ieder geval dat zal bij velen wel zo kunnen overkomen. Dat begrijp ik wel heel goed. Maar als we het elkaar gaan bevragen naar staat en genade in het algemeen gaan invoeren, zou dit forum dan nog lang bestaan? Ik vrees van niet.
En wat de vraag betreft: Ik sprak in het algemeen, maar mij dus ook niet uitgezonderd. Maar als ik mijn hart moest openleggen op dit forum dan zou zeker niemand me meer aan willen spreken of reageren. Dat lijkt me geen gewenste ontwikkeling, die eerder op dit forum al is afgewezen, meen ik me te herinneren.
Is het niet waar dat er geen enkel rechtvaardig is en naar God zoekt? (Even doordenken) Moeten we dan onszelf niet insluiten? Moeten we ons dan niet allen beschuldigen dat we ver van de plaats zijn? Dan zouden we kunnen zeggen: Dit forum is alleen voor rechtvaardige goede zondeloze mensen, en zondaren worden uitgesloten? En als je nu weet (al is het krachtens opvoeding), dat je een zondaar bent, wat dan? Het is goed elkaar de zonden te belijden, maar doe je dat op een publieke manier zoals hier, dan geloof ik niet dat er veel besef is van wie en wat we in feite zijn en wat in ons aller leeft.
Elkaar scherp houden, op grond van het Woord is wel goed, nee zou dat niet een plicht zijn? Het mag toch ook niet zo onder ons worden: Ben ik mijns broeder hoeder?

Het was niet mijn bedoeling om u te bevragen, maar de stellingen die u noemt alsof er niemand met het Woord bezig is na de preek wekte mijn nieuwsgierigheid. We weten het van andere namelijk niet, vaak gebeuren deze dingen in het verborgene, dus dan kunnen we niet oordelen over anderen, ja er is niemand die goed doet, ook niet tot een toe, maar dat is niet iets om je achter weg te schuilen, laten we daarom geen oordelen vellen.

Maar dat merkte ik ook al op. We kunnen wel zien dat de kloof tussen kerk en wereld kleiner wordt. Daaruit zou
je niet zondermeer mogen concluderen dat er niemand meer door de preek geraakt wordt toch? Maar we zien wel dat
het werk Gods steeds meer verborgen blijft, en ook (wat wel eens benoemd wordt) dat er weinig doorbrekende genade te zien is. En dat heeft ons toch wel iets te zeggen, denk ik? Vooral een oudere generatie kan er iets van weten hoe er eerder meer openbaar kwam van het tere leven uit en met God.

[FlyingEagle]

Dit citaat heeft prekenweb op Facebook gedeeld, kan geen kwaad om het hier ook te delen.

Het is beter om tien schijngelovigen als oprechte gelovigen te beschouwen (want dat is onze roeping), dan één oprechte gelovige voor schijngelovige uit te maken.

Thomas Boston, “De toestand en hoedanigheid van de gelovigen” (Works V, 306-309).


http://www.prdl.org/author_view.php?a_id=155&type=Opera

[Panny]

Is allerlei theologisch gepraat en redeneren ook niet vaak een excuus waar we achter kunnen schuilen terwijl we doorleven zonder Christus?

[ejvl]

Maar we zien wel dat
het werk Gods steeds meer verborgen blijft, en ook (wat wel eens benoemd wordt) dat er weinig doorbrekende genade te zien is. En dat heeft ons toch wel iets te zeggen, denk ik? Vooral een oudere generatie kan er iets van weten hoe er eerder meer openbaar kwam van het tere leven uit en met God.

Misschien binnen een gedeelte van Nederland, maar kijk eens naar de enorme toewas op de zendingsvelden. Gods werk gaat door!

[-DIA-]

Maar we zien wel dat
het werk Gods steeds meer verborgen blijft, en ook (wat wel eens benoemd wordt) dat er weinig doorbrekende genade te zien is. En dat heeft ons toch wel iets te zeggen, denk ik? Vooral een oudere generatie kan er iets van weten hoe er eerder meer openbaar kwam van het tere leven uit en met God.

Misschien binnen een gedeelte van Nederland, maar kijk eens naar de enorme toewas op de zendingsvelden. Gods werk gaat door!

Dat klinkt ook weer een beertje wantrouwend... kan het niet helpen, maar zo komt het wel over.
Ik weet trouwens helaas niet op welke plek ik dan in Nederland zou moeten zoeken.
Maar goed ik denk dat ik in dit topic niet meer reageer.