huisman schreef:
Mij maakte het verdrietig dat in mijn vorige gemeente het Bijbelse voorschrift van de hoofdbedekking werd losgelaten. Met het loslaten van dit Bijbelse voorschrift werd ook een andere gemeentebeschouwing geboren.(of was het andersom?) Namelijk dat de gemeente bestaat uit (bijna) allemaal gelovigen. Vaak gaat dit toch samen op. Een kerk met 10 wijze maagden en de dwaze maagden zijn blijkbaar verdwenen.
Eerst duidelijk: ik ben een hoeddraagster in een hhk gemeente waar 95% hoeddraagster is. Maar de laatste link van Carrie vond ik erg interessant.
Als ik dit lees denk ik...
wat was dan de reden voor het loslaten van de hoofdbedekking?! De veranderde gemeentebeschouwing? Als de hoofdbedekking op de wijze als in de link wordt uitgelegd in de context van de bestaande gereformeerde prediking... hoeveel vrouwen zullen dan hun hoofdbedekking af laten? Het is toch juist een liefdevoller argument om te blijven dragen "uit gewoonte" dan de onderdanigheid?
Dit is gewoon wat nadenken over het onderwerp. Mijn man zou willen dat ik mijn baret blijf dragen, en ik zou me kaal voelen zonder. Maar er is dan geen schuin oog meer naar de vrouw voor me die gestopt is met het dragen van haar hoed. Of de nieuwe vriendin van de jongen naast me zonder bedekking is niet bij voorbaat meer een "licht" meisje uit weet ik wat voor kerk. Om dan mijn eigen vervelende neiging als voorbeeld te nemen. Of dat ook echt zo zal veranderen weet ik niet. Het zet me in ieder geval weer even aan het denken waarom we dingen doen die we doen.
Ik ben het dus ook niet met @Jantje eens. Ik ken een oprecht gelovige (vrijgezelle) vrouw zonder hoed. Een hoed in onze uitleg is belangrijk maar niet zaligmakend.
Ik wens Christus te kennen als mijn zaligmaker.
Zoals de dominee zei gisterenavond: dat is verlosser, bevrijder, redder en genezer. Hij heeft het voor ons verdiend maar is ook bereidt toe te passen. Vlucht dan tot hem! En Hij zal je leiden. Ook in deze kwesties.