Ik acht dit een subjectieve waarneming te zijn.JCRyle schreef:
Zorgelijker is m.i. het niet hebben van Avondmaalsgangers en het ontbreken van Ouderlingen. En ik kan mij niet van de indruk ontrekken dat men zich daar heimelijk in beroemd. Zou dit gemis en gebrek niet voortkomen vanuit de prediking en de leer? Ik denk van wel. Tegenwoordig is het een breder probleem van het niet kunnen komen tot vervulling van kerkenraadvacatures. En meestal gaat dit gepaard met een bedekte Evangelieprediking. Als er geen ouderlingen of diakenen meer gesteld kunnen worden, dan zijn er dus geen Avondmaalsgangers, dan is er geen (zichtbare) vrucht op de prediking; zou er dan ook in de prediking niet iets gemist worden? Of ligt het alleen maar aan de hoorder? Wat moeten we dan met het feit dat Gods Woord nooit ledig tot Hem zal wederkeren?
De zorg uitte ds. Mallan ook in het artikel in het RD (Digibron). Hij merkt op dat het levende volk gaat ontbreken. En kunnen wij een levend volk maken als het weggenomen wordt? Eveneens kunnen wij geen ambtsdragers maken als er niet zijn die geroepen worden. Er zijn gemeenten waarin niet iedereen naar het ambt durft te grijpen vanwege de hoge roeping, en de grote verantwoordelijkheid die een ouderling heeft, met name als een predikant ontbreekt.
De oorzaak moeten we niet eerst bij een andere bron zoeken, maar eerst bij onszelf. Zijn wij die we moesten zijn? Is het niet, als Jeremia klaagde: Hoe is het fijne goud zo verduisterd, en verder. Jeremia zocht het niet in allerlei oorzaken. De oorzaak is het verlaten van God, en de schuld, waar Jeremia zelf ook niet boven stond.
Veder is een bedekte vorm van Evangelieprediking naar mijn overtuiging geen Evangelieprediking, dus dat kan het niet zijn. Ik zie meer een bedekte remonstrantse invloed in de gemeenten insluipen. Daaruit komen ook gedachten (dacht ik toch) als men noemt een 'bedekte Evangelieprediking'. Wat is een onbedekte Evangelieprediking? Ik dacht het rechtuit uitspreken van de zaken. Dat de zonden bij name worden genoemd, dat de kerkelijke tucht niet verslapt, dat een kerkenraad niet zwijgt uit angst voor de gemeente waarover zij gesteld zijn, maar wakker is over de kudde Gods.
Veder word er wel eens veel gemist in de prediking. Er is een (waar) spreekwoord, u kunt dat nagaan in de geschiedenis, zo het volk, zo de priester.
(Waarom zou ik dit eigenlijk posten... Ik denk dat het verzet gaat oproepen, maar anderzijds... moeten we dan maar zwijgen? Ik weet het niet altijd.)
.
