Dus de hoorder onder de roomse dwaalleer is ook door God toebedeeld?Wilhelm schreef:Johan Schoul in Up to date gereformeerd schreef: Het is nodig om aandacht te geven aan de bijbelse principes van een christelijke gemeenschap.
Ook wij zijn geïnfecteerd met de tijdgeest van individualisme, pragmatisme en vrijblijvendheid. We doen ons eigen ding’, we hebben onze eigen zorgen, we moeten niet teveel last hebben van een ander en eventueel lopen we een straatje om. voorzienigheid van God. Maar bijbels gezien kunnen we er niet omheen dat we verantwoordelijkheid hebben voor alle leden van het lichaam, de gemeenschap. Ook die leden die veel zorg nodig hebben, of die moeite geven, of die lastig zijn. Als we hen negeren of passeren gaan we in tegen een belangrijk bijbels principe. Een gemeente is, evenals een gezin, niet iets waar we voor kiezen, maar wat we ontvangen door de voorzienigheid van God.
De christelijke gemeenschap waarin wij zijn geboren of gebracht, is een gave van God. Daarin hebben wij onze verantwoordelijkheid, ook als het moeite met zich meebrengt. Er kan ook geleden worden aan de christelijke gemeenschap waartoe we behoren, het kan pijn doen, we kunnen terecht boos worden over wat fout gaat. Maar weglopen is niet iets wat God van ons vraagt. Juist als er veel mis is in de gemeente, is er veel te doen en vereist het meer betrokkenheid en inzet.
Dit bijbelse principe staat haaks op een postmodern levens- gevoel, waarin we vooral kijken naar dat wat bij mij past. Er kan een subtiel egoïsme schuil gaan achter vrome woorden als: ‘Ik voel me hier geestelijk niet thuis,’ of: ‘De liefde ontbreekt,’ en vervolgens kiezen voor een andere christelijke gemeente.
Meer dan ooit is het nodig te wijzen op de verantwoordelijkheid tegenover de mensen in onze gemeenschap. We hebben ze als medeleden uit Gods hand ontvangen. We zijn gesteld op de plek die God ons heeft toebedeeld.
Waarom dan toch die herhaalde oproepen in de Schrift;ga uit van haar, mijn volk etc?
Is dat geen oproep tot ''weglopen" ?
Waarom waren Jezus' laatste woorden aan zijn gemeente; Ik spuug jullie uit?
Er is weinig reden tot zelfgenoegzaamheid, wanneer er zo weinig tekenen zijn van overwinningslevens.
Wij doen iets fout, het ligt nooit aan Hem.
WIJ zijn blind, naakt, en ellendig. Ondanks dat we zeggen rijk en verrijkt te zijn.
Het enorme taboe dat de leer legt op eigen initiatief als zijnde ''remonstrants'' heeft hiertoe geleid, denk ik.
de opgelegede saamhorigheid tot hiet niet anders durven zijn.
Het aanvaarden van elkaar en elkaars verschillen zoals ook Christus ons aanvaard heeft, lijkt al teveel, vanwaar duidelijk bewijs.
Twist vinden we veel interessanter dan eenheid.
Het Schriftwoord uit Pred 12,12 
