Einde van de reformatorische zuil?

[Hendrikus]

Tjonge, hier word ik stil van.

Ja, de waarheid is hard, DIA

Dia? Verkeerde posting gequoteerd?

O ja, die van DIA stond eronder. Maar dat maakt verder niet uit, de waarheid wordt er niet zachter van.

[Mara]

Ik hoop dat de zuil nog lang blijft bestaan. Maar we hebben hem wel zelf veronachtzaamd en verkwanseld. Vele reformatorische scholen zijn een gebedszaak geweest van onze grootouders en overgrootouders. De Heere heeft soms in wonderlijke wegen een school willen schenken. Ontstaan vanuit de nood! Vroeger hoefde er niemand opgewekt te worden om naar een schoolvergadering te komen. Tegenwoordig zit er geen kip. Het onderwijs gaat ons niet meer aan het hart. We laten de juf, meester of de docent zijn of haar ding doen en vinden het wel best. De SGP idem dito. Niemand wordt meer automatisch lid. Ik hoop dat er nog veel knieënwerk gevonden wordt voor de zuil.

Nu zie je dat veel ouders maling hebben aan schoolregels. Van tijd tot tijd ontvangen de ouders een brief waarin nogmaals de regels worden aangescherpt, wat betreft kledingmerk, haardracht, roklengte enz.
Een reformatorische school zou helemaal niet nodig moeten zijn. Toen ik kind was was de Gereformeerde school met den Bijbel een degelijke school. Elke dag werd begonnen met een Psalm, gebed en Bijbelverhaal. Elke maandag moesten we een Psalm of gezang leren. Daar kreeg je een cijfer voor!
Als je nu ziet op diezelfde school hoe het eraan toegaat. Je mag blij zijn als je kind bij een bepaalde meester in de klas komt, die tenminste nog de dag met gebed wil beginnen en eindigen. Het woord christelijk zou eigenlijk nu wel van de gevel gehaald mogen worden.
Ik houd niet van het begrip: reformatorische zuil. Dat is meest buitenkant.

[Simon]

Ik hoop dat de zuil nog lang blijft bestaan. Maar we hebben hem wel zelf veronachtzaamd en verkwanseld. Vele reformatorische scholen zijn een gebedszaak geweest van onze grootouders en overgrootouders. De Heere heeft soms in wonderlijke wegen een school willen schenken. Ontstaan vanuit de nood! Vroeger hoefde er niemand opgewekt te worden om naar een schoolvergadering te komen. Tegenwoordig zit er geen kip. Het onderwijs gaat ons niet meer aan het hart. We laten de juf, meester of de docent zijn of haar ding doen en vinden het wel best. De SGP idem dito. Niemand wordt meer automatisch lid. Ik hoop dat er nog veel knieënwerk gevonden wordt voor de zuil.

Nu zie je dat veel ouders maling hebben aan schoolregels. Van tijd tot tijd ontvangen de ouders een brief waarin nogmaals de regels worden aangescherpt, wat betreft kledingmerk, haardracht, roklengte enz.
Een reformatorische school zou helemaal niet nodig moeten zijn. Toen ik kind was was de Gereformeerde school met den Bijbel een degelijke school. Elke dag werd begonnen met een Psalm, gebed en Bijbelverhaal. Elke maandag moesten we een Psalm of gezang leren. Daar kreeg je een cijfer voor!
Als je nu ziet op diezelfde school hoe het eraan toegaat. Je mag blij zijn als je kind bij een bepaalde meester in de klas komt, die tenminste nog de dag met gebed wil beginnen en eindigen. Het woord christelijk zou eigenlijk nu wel van de gevel gehaald mogen worden.
Ik houd niet van het begrip: reformatorische zuil. Dat is meest buitenkant.

Ik vraag me af of dat iets is wat alleen refo scholen overkomt.
Op een Openbare school was vroeger ook heel wat meer discipline en respect voor gezag.
kledingmerk, haardracht en roklengte zijn afspiegelingen van iemands innerlijk, want in Nederland wordt ook kinderen die identiteit al gegund.
Persoonlijk pleit ik voor een schooluniform, net als in de meeste landen waar gezag en orde nog iets hoger worden ingeschat.
Die identiteit kan wel een paar jaar wachten.

[Mara]

Jij praat over gezag. Als tegenstander van heersen

[Simon]

Jij praat over gezag. Als tegenstander van heersen

De verhouding tussen een kind en een volwassene heeft niets te maken met de onderlinge relatie tussen christenen,.die worden niet voor niets broeders en zusters genoemd.

[Mara]

Jij praat over gezag. Als tegenstander van heersen

De verhouding tussen een kind en een volwassene heeft niets te maken met de onderlinge relatie tussen christenen,.die worden niet voor niets broeders en zusters genoemd.

Nee, maar het schoolbestuur stelt de regels he. Voor de andere volwassenen, de ouders/verzorgers in dit geval.
En welke landen bedoel jij precies, waar orde en gezag serieuzer zou worden genomen dan in Nederland?

[refo]

Een school is van de ouders, niet van het schoolbestuur.

[Mara]

Een school is van de ouders, niet van het schoolbestuur.

Dus? Het schoolbestuur mag geen regels stellen? Zoveel ouders (lees hoofden) zoveel zinnen.

[-DIA-]

Dia? Verkeerde posting gequoteerd?

Hoezo dan? Gaat het niet over de teloorgang van de reformatorische zuil? Dat heeft toch een oorzaak, en ik dacht dat dit toch wel feiten zijn. En hard? Weet je wat het is? Je wordt nog gedragen... anders zou het alles zo moedbenemend zijn en je zou niet verder kunnen, en met Elia wel eens onder een jeneverstruik terecht komen. Toch... Laten we dit bedenken: De toekomst van de kerk ligt eeuwig vast. Vaster dan in een zuil....

[refo]

Dus hebben we helemaal geen zuil nodig.
En anderzijds moeten we ook niet denken dat God wel aan onze kant moet staan omdat we toch maar zo'n mooie zuil (voor Hem?) hebben opgericht.

[Ditbenik]

"Gij zijt het zout der aarde" zie de Heere Jezus tegen mensen zonder zuil. Wij hebben ons terug getrokken in ons Refoworld en het zou is smakeloos geworden. Ik ben blij met christelijk onderwijs, maar niet met de omgekeerde verantwoordelijkheid. De scholen zijn vaak niet bereid verantwoording af te leggen aan de ouders, maar de ouders moet zich verantwoorden aan en aanpassen aan de school. Een onmogelijke zaak voor ouders die hun doopbelofte willen nakomen. Wie dat wil, zal ook willen weten wat de school hun kinderen gaat voor houden.

De zuil brokkelt af. Nog 20 jaar en er is niks meer van over. Dan kan zout weer zout zijn en de rest kan 'op de weg vertreden worden'.

[dennis]

Ik vind sommige reacties hier wel erg ongenuanceerd. De zuil is alles of de zuil is heel slecht. Persoonlijk geloof ik dat de zuil zowel grote voordelen als nadelen heeft.

In het onderwijs bijvoorbeeld. Het voordeel is dat onze kinderen bijbelgetrouw onderwijs ontvangen. En dat vind ik enorm belangrijk.
Een nadeel kan zijn dat Christelijke leraren allemaal in het Chr. onderwijs terechtkomen, en dus geen lichtend licht kunnen zijn in de rest van de onderwijswereld. Is dat de bedoeling?

Dit valt verder uit te breiden.

Waar ik wel erg bang voor ben is een optimisme in de trant van: zonder die zuil redden we het prima. Als ik zie hoe hard de secularisatie ook in onze kerken toeslaat, maak ik me grote zorgen.
Al blijft het waar - zoals ik in mijn eerdere posting schreef: uiteindelijk zal de Heere zelf Zijn kerk in stand houden.

[Wilhelm]

Goed boek, het boek van Johan Schouls.
Helemaal geen trappen tegen de zuil zoals sommigen veronderstellen.
Pijnlijk scherp tekent hij de tijd waarin wij en onze jeugd leven. Hij schets in grote lijnen het denken van de post-moderne mens en geeft aan dat we daar als refo's ook niet aan ontkomen.
Tegelijkertijd wijst hij op het grote belang van de gemeente en hoe we met elkaar, en zeker tov de jeugd, om behoren te gaan en geeft praktische denklijnen.

Heel treffend vind ik bv dit citaat:

Het is nodig om aandacht te geven aan de bijbelse principes van een christelijke gemeenschap.
Ook wij zijn geïnfecteerd met de tijdgeest van individualisme, pragmatisme en vrijblijvendheid. We doen ons eigen ding’, we hebben onze eigen zorgen, we moeten niet teveel last hebben van een ander en eventueel lopen we een straatje om. voorzienigheid van God. Maar bijbels gezien kunnen we er niet omheen dat we verantwoordelijkheid hebben voor alle leden van het lichaam, de gemeenschap. Ook die leden die veel zorg nodig hebben, of die moeite geven, of die lastig zijn. Als we hen negeren of passeren gaan we in tegen een belangrijk bijbels principe. Een gemeente is, evenals een gezin, niet iets waar we voor kiezen, maar wat we ontvangen door de voorzienigheid van God.
De christelijke gemeenschap waarin wij zijn geboren of gebracht, is een gave van God. Daarin hebben wij onze verantwoordelijkheid, ook als het moeite met zich meebrengt. Er kan ook geleden worden aan de christelijke gemeenschap waartoe we behoren, het kan pijn doen, we kunnen terecht boos worden over wat fout gaat. Maar weglopen is niet iets wat God van ons vraagt. Juist als er veel mis is in de gemeente, is er veel te doen en vereist het meer betrokkenheid en inzet.
Dit bijbelse principe staat haaks op een postmodern levens- gevoel, waarin we vooral kijken naar dat wat bij mij past. Er kan een subtiel egoïsme schuil gaan achter vrome woorden als: ‘Ik voel me hier geestelijk niet thuis,’ of: ‘De liefde ontbreekt,’ en vervolgens kiezen voor een andere christelijke gemeente.
Meer dan ooit is het nodig te wijzen op de verantwoordelijkheid tegenover de mensen in onze gemeenschap. We hebben ze als medeleden uit Gods hand ontvangen. We zijn gesteld op de plek die God ons heeft toebedeeld. We zijn geroepen deze taak op ons te nemen, niet omdat we het zo leuk vinden of dat het zoveel voldoening geeft, maar omdat het van Gods soevereine hand komt. Dit vraagt veelal om zelfverloochening, het kruis opnemen en Christus volgen. Ook Christus heeft Zichzelf niet behaagd in het grote werk wat Hij volbracht ten behoeve van zondaren (Rom. 15:3).

[Wilhelm]

Hier is een interview met Johan Schouls, de schrijven van het boek " Up to date gereformeerd" te beluisteren.

http://www.eo.nl/programma/doordewereld ... s=11060980

[WimA]

Ik ga het boek iig niet lezen. Veel algemeenheden en veel wazige kritiek. Te veel "we" waar "hullie" wordt bedoeld.
Een bekritisering op grond van de recensies en o.a. het hier geplaatste citaat is niet de bedoeling lijkt het.
Vermelden dat het "Een goed boek is en "helemaal geen trappen tegen de zuil" is natuurlijk uiterst ongeloofwaardig als het wordt gevolgd door een interview met de EO van schrijver.
De "zuil" heeft namelijk een visie op televisiegebruik.
Het is wel zeer verhelderend, in mijn opinie praktiseert de schrijver zijn eigen verhaal dus niet.
Het lijkt er tegenwoordig op dat leraren de kennis en visie van de leerlingen overnemen i.p.v. andersom.