Dat is ook mijn conclusie : hoewel ik zowel vanuit het armeniasme (eigen werken) als het calvinisme (verkiezing) volwassendoop prefereer, (daarmee strijdig aan wat in mijn kerk word geleerd)ejvl schreef:En toch kan er eenheid zijn als:
1 De voorstanders van geloofsdoop (volwassendoop) niet tegen de kinderdoop aanschoppen.
2 De voorstanders van de kinderdoop niet tegen de geloofsdoop (volwassendoop) aanschoppen.
Elkaar in liefde respecteren en alleen elkaar bevragen of de doop, zowel geloofs als kinder, uit een waar geloof voortkomt en elkaars standpunten hierover in waarde laten.
Dan kan er ook eenheid zijn aangaande deze zaak met verschillende standpunten.
zie ik daarin niet zoveel conflict dat daarbinnen geen ruimte kan zijn :
Laat ouders de keuze of ze hun kinderen wensen te dopen of opdragen.
Laat jongelingen de keuze of ze wensen slechts belijdenis te doen of daar ook volwassendoop bij toe te passen.
Dat was en is mijn conclusie in dit vraagstuk.
Daarbij moet ik wel wat dwalingen aanspreken :
Dwaling 1 : de doop als aanklacht
Een gedoopt kind, is niet meer of minder dan een ongedoopt kind, de gedachte dat de doop een aanklacht is tegen het kind mocht het van God weggaan is een dwaling, de enige aanklacht is het verwerpen van Christus, voor allen.
Dwaling 2 : de doop als vervanginsleer
Een gedoopt kind, maakt geen lid uit van Israel, de kerk heeft ook geenzins de plaats van israel ingenomen. Zij zijn mits verkozen toegevoegd aan israel, maar wij blijven heidenen, die op persoonlijke verkiezing worden toegevoegd. Onze kinderen zijn dan ook geen tamme loten die worden wegesneden, dat voorrecht is uitsluitend aan de 12 stammen der joden behouden.
Dwaling 3 : de doop als redding
Er bestaat de dwaling dat een kind niet op zijn daden/keuzes veroordeeld word als het sterft voor zijn jaren van verstand. (gebruikelijk word hiervoor het 12e levensjaar aangehouden) maar zuiver op de vraag of het gedoopt is of niet. Dit is natuurlijk sterke dwaling, slechts verkiezing, en de daaruitvolgende bekering red een mens, de waterdoop maakt niet zalig, de doop in christus doet dat.
Dwaling 4 : de doop als pleitgrond
Er bestaat onder een deel der dopers met name de volwassendopers maar ook onder anderen de dwaling dat de waterdoop iemand levenslang met christus verbind in het genadeverbond.
en dat waterdoop en doop in christus eenzelfde zijn. En dat iemand die eens gedoopt is wat hij of zij verder nog zal doen in zin leven altijd zalig zal zijn. Dit is natuurlijk de grootste dwaling van allen, of men nu armenianist of calvinist is : ware bekering toont zich in de vruchten, en wie geen ware bekering toont, heeft ook geen deel aan christus.