Waar ging de preek van afgelopen zondag over?

[Geytenbeekje]

Hebben jullie echt wat aan de preken van zondag (voor door de week)? Luisteren jullie de preek nog eens na? Schrijven jullie mee tijdens de dienst?

Ik schrijf nooit mee. Wel geprobeerd, maar ik miste te veel, juist door dat schrijven. Kan gelukkig heel geconcentreerd luisteren en ook het napraten over de preek zorgt ervoor dat eigenlijk elke preek wel wat heeft dat raakt of stof tot nadenken geeft. En het zingen.....

Heb ik ook wel.
Maar ook wel dat meeschrijven wel hielp.
Ik doe het zelf eigenlijks niet.
Misschien wel een keer het weer oppakken

[merel]

Als het goed is, is een preek altijd voorspelbaar. Het gaat immers om ellende - verlossing - dankbaarheid.

Dus ik denk dat de dominee van @Charles twee prima preken heeft gehouden.

Denk dat veel mensen in de GG het inderdaad prima preken zou hebben gevonden. Mijn gemeente dacht daar anders over; opvallend veel lege plekken in de middagdienst.

Wat is mijn probleem: dat als ik de tekst en de preekpunten hoor, ik in vijf minuten kan schetsen hoe de rest van de preek zal verlopen en wat er gezegd gaat worden. En inderdaad, zo verloopt de preek. Er zit een uitstapje in naar de zonde tegen de HG (mijn hoofd denkt dan in een paar seconden: tranen bewijs dat je het niet gedaan hebt/als je tobt met die vraag bewijs dat je het niet gedaan hebt etc. ). En idd, dat wordt allemaal gepreekt, alleen duurt dat wel een kwartier. En zo kruipt de preek voort met allemaal algemene, keurige waarheden. Nergens gaat het de diepte in, nergens krijg ik geestelijk onderwijs. Er worden diverse zaken aangestipt waarvan ik denk: ja, stop hier eens en ga daarover nou eens de diepte in, werk dat eens uit hoe dat gaat in het bevindelijke leven. Maar dat gebeurt niet omdat men het zelf niet kent. Het is een brave, keurige man en het is een brave, keurige preek en alles is keurig en alles is helemaal waar. Maar ik denk: ik wou dat je eens door alles heenzakte of dat je (zoals JW Kersten zegt in een preek)’ je eens te barsten zingt’. Dan is de preek voorbij en ik denk: dan ben je tientallen jaren predikant geweest en dan is dit wat je te vertellen hebt? Ik ontvang in de prediking eigenlijk al jaren geen geestelijke leiding meer. Ik heb het meeste aan zelf lezen en af en toe een mooie leespreek op de kansel.

Gaat mij niet om licht of zwaar maar om authentiek zijn. Er zijn geen authentiek predikanten meer (nou ja, Gunst, Visscher, Zondag, IJsselstein en A.T. Vergunst – maar die zijn merkbaar wél door alles heen gezakt. Dan kun je ook een speld horen vallen in de gemeente). Zo’n P. Blok die ik diverse malen heb gehoord: dat bestaat niet meer. Het is nu allemaal eenheidsworst. Of zoals zo’n in het zwart gekleed oma (avondmaalsgangster in zware gemeente) van een vriendin ooit zei: ds. P. Blok preekt de bevinding en ds. X (rechtse broeder in lijn van Blok) vertelt verhaaltjes. Zo is het wel ja, je hoort nog wel de termen en de klanken, maar er zit geen leven/beleving in. Opgewarmde bevinding uit een boekje. En zo sukkelen we met zn allen voort.

Als ik dan een preek luister van B. van Leeuwen (PKN) of C.P. de Boer (CGK) dan denk ik: konden die maar eens voorgaan bij ons in de GG. Want die doorleefde ernst en scherpte horen wij niet meer.

En zo sleep ik me zondag aan zondag naar de kerk. Zou ik alleen zijn (en geen gezin hebben) dan zou ik mn bed waarschijnlijk niet uit kunnen komen op zondag.

Met name jouw laatste alinea trof mij. Wat maakt dat je blijft in deze kerk en niet gaat zoeken naar een kerk waar je wel geestelijke voeding krijgt? Dat is namelijk zo broodnodig om staande te blijven.

En mocht je nog een preektip willen, kan ik je wel een preek aanbevelen die bij mij weken bleef hangen, maar goed dat is ook subjectief natuurlijk

[Mara]

Hebben jullie echt wat aan de preken van zondag (voor door de week)? Luisteren jullie de preek nog eens na? Schrijven jullie mee tijdens de dienst?

Nee ik schrijf nooit mee. Begrijp ook niet zo waar dit opeens vandaan kwam.

De vraag was van mij, ja. Ik stelde hem op 08 Jul 2019, 20:58
Kan ik je helpen? Iets verduidelijken?

Vraag je dit laatste aan mij?

En zo sleep ik me zondag aan zondag naar de kerk. Zou ik alleen zijn (en geen gezin hebben) dan zou ik mn bed waarschijnlijk niet uit kunnen komen op zondag.

Met name jouw laatste alinea trof mij. Wat maakt dat je blijft in deze kerk en niet gaat zoeken naar een kerk waar je wel geestelijke voeding krijgt? Dat is namelijk zo broodnodig om staande te blijven.

Zo erg is het bij mij niet, maar ik herken dit wel op bepaalde zondagen.
Er zijn 2 predikanten waarbij het me niet meer lukt om mezelf naar de kerk te slepen.

Er kunnen veel redenen aan ten grondslag liggen waarom iemand toch blijft en niet de vrijmoedigheid krijgt om te vertrekken naar elders.
Ik spreek ook wel eens terugkomers, die een aantal jaren geleden uit onze gemeente vertrokken, maar toch terugkeerden. Terwijl hun bezwaren van destijds niet weggenomen zijn.

[Zeeuw]

Hebben jullie echt wat aan de preken van zondag (voor door de week)? Luisteren jullie de preek nog eens na? Schrijven jullie mee tijdens de dienst?

Ik schrijf nooit mee. Wel geprobeerd, maar ik miste te veel, juist door dat schrijven. Kan gelukkig heel geconcentreerd luisteren en ook het napraten over de preek zorgt ervoor dat eigenlijk elke preek wel wat heeft dat raakt of stof tot nadenken geeft. En het zingen.....

Heb ik ook wel.
Maar ook wel dat meeschrijven wel hielp.
Ik doe het zelf eigenlijks niet.
Misschien wel een keer het weer oppakken

Ik doe het wel. Schrijven hoeft uiteraard geen woordelijk herhalen van de preek te zijn toch. Met steekwoorden kom je een eind en blijf je echt wel geconcentreerd is mijn ervaring.

[merel]

En zo sleep ik me zondag aan zondag naar de kerk. Zou ik alleen zijn (en geen gezin hebben) dan zou ik mn bed waarschijnlijk niet uit kunnen komen op zondag.

Met name jouw laatste alinea trof mij. Wat maakt dat je blijft in deze kerk en niet gaat zoeken naar een kerk waar je wel geestelijke voeding krijgt? Dat is namelijk zo broodnodig om staande te blijven.

Zo erg is het bij mij niet, maar ik herken dit wel op bepaalde zondagen.
Er zijn 2 predikanten waarbij het me niet meer lukt om mezelf naar de kerk te slepen.

Er kunnen veel redenen aan ten grondslag liggen waarom iemand toch blijft en niet de vrijmoedigheid krijgt om te vertrekken naar elders.
Ik spreek ook wel eens terugkomers, die een aantal jaren geleden uit onze gemeente vertrokken, maar toch terugkeerden. Terwijl hun bezwaren van destijds niet weggenomen zijn.[/quote]

Ik denk dat als je dit gevoel, sorry Charles dat ik nu over jou spreek ipv met jou, elke zondag beide diensten hebt, dat je wel bij jezelf te rade moet gaan. Ik denk dat je deze 'onvrede' ook uitstraalt naar de rest van het gezin.
Dit gevoel heb ik ook zeker gehad, de laatste anderhalf jaar dat wij lid waren van onze vorige kerk heb ik mij er ook heen gesleept. Het heeft mij bijna mijn geloof gekost. Mijn man heeft gelukkig de knuppel in het hoenderhok gegooid en is vertrokken. Uit mijzelf was ik niet snel weggegaan. En ik/wij merken dat wij nu weer op adem komen qua preken. Natuurlijk de ene zondag meer dan de andere, maar het groeit wer.

[Orchidee]

Hoe bedoel je "het heeft me bijna mijn geloof gekost" @Merel?
Als je "echt" gelooft, kan je toch geen ongelovige worden!?

[Geytenbeekje]

En zo sleep ik me zondag aan zondag naar de kerk. Zou ik alleen zijn (en geen gezin hebben) dan zou ik mn bed waarschijnlijk niet uit kunnen komen op zondag.

Met name jouw laatste alinea trof mij. Wat maakt dat je blijft in deze kerk en niet gaat zoeken naar een kerk waar je wel geestelijke voeding krijgt? Dat is namelijk zo broodnodig om staande te blijven.

Zo erg is het bij mij niet, maar ik herken dit wel op bepaalde zondagen.
Er zijn 2 predikanten waarbij het me niet meer lukt om mezelf naar de kerk te slepen.

Er kunnen veel redenen aan ten grondslag liggen waarom iemand toch blijft en niet de vrijmoedigheid krijgt om te vertrekken naar elders.
Ik spreek ook wel eens terugkomers, die een aantal jaren geleden uit onze gemeente vertrokken, maar toch terugkeerden. Terwijl hun bezwaren van destijds niet weggenomen zijn.

Ik denk dat als je dit gevoel, sorry Charles dat ik nu over jou spreek ipv met jou, elke zondag beide diensten hebt, dat je wel bij jezelf te rade moet gaan. Ik denk dat je deze 'onvrede' ook uitstraalt naar de rest van het gezin.
Dit gevoel heb ik ook zeker gehad, de laatste anderhalf jaar dat wij lid waren van onze vorige kerk heb ik mij er ook heen gesleept. Het heeft mij bijna mijn geloof gekost. Mijn man heeft gelukkig de knuppel in het hoenderhok gegooid en is vertrokken. Uit mijzelf was ik niet snel weggegaan. En ik/wij merken dat wij nu weer op adem komen qua preken. Natuurlijk de ene zondag meer dan de andere, maar het groeit wer.[/quote]
Waarom mocht je van je zelf die kerk niet verlaten ?
Een christen behoort wel bij een kerk te horen maar wel een die de Bijbel in evenwicht en alle Waarheid verklaart

[Charles]

Ik hoef niet weg. Zit in een fijne gemeente. We zijn vacant. Maar bij veel van de gastpredikanten heb ik dat gevoel wat ik beschrijf. Bij sommige gastpredikanten zeker niet. Maar dan luisteren bekenden die wekelijks onder zijn gehoor zitten de preek na en zeggen: inderdaad een prachtige preek, alleen jammer dat hij zulke nooit bij ons in zn eigen gemeente houdt.

[Zita]

Ik hoef niet weg. Zit in een fijne gemeente. We zijn vacant. Maar bij veel van de gastpredikanten heb ik dat gevoel wat ik beschrijf. Bij sommige gastpredikanten zeker niet. Maar dan luisteren bekenden die wekelijks onder zijn gehoor zitten de preek na en zeggen: inderdaad een prachtige preek, alleen jammer dat hij zulke nooit bij ons in zn eigen gemeente houdt.

Dat is voor die gemeenteleden heel naar. Maar dat hoeft voor jou toch geen verhindering te zijn in het luisteren?
Ik heb ook wel een tijd tamelijk kritisch in de kerk gezeten. Dít werd niet gezegd, dát was veel te slap uitgedrukt, zus ontbrak en zo was er teveel. Meeschrijven hielp toen wel. Ik schreef niet integraal, anders voelde het net alsof ik weer in de collegebanken zat en dan luisterde ik meer studerend dan met mijn hart. Maar ik schreef op wat waardevol was of mij raakte. Of waarvan ik wist dat het mij had moeten raken. Toen bleek er in elke preek toch wel iets te zijn wat waardevol was.

[Charles]

Dat is zeker geen verhindering in het luisteren hoor. Meeschrijven helpt idd. Dat houdt de aandacht erbij en maakt ook de lijn in de prediking duidelijk. Maar over het algemeen vind ik dus veel preken oppervlakkig, dat kan op diverse manieren en heeft niet met links of rechts te maken. Ze zouden eigenlijk moeten starten met de preek waar ze nu 'amen' zeggen.

[Marion]

Tsja, zoveel hoofden zoveel zinnen. Als lees wat er zoal gepost is, dan frons ik toch hier en daar mijn wenkbrauwen. Ik herken dit gewoon niet. Misschien in sommige gevallen, maar over het algemeen mag ik met zegen kerken in de GG. En is de prediking me oprecht lief. Mag er onderwijs in gevonden worden en gaan de preken mee de week in. Soms vraag ik me af: hoe is het met de wisselwerking tussen kerkbank en kansel. Worden Gods knechten nog volgebeden, wordt er nog met en voor hen geworsteld? Of zijn we inmiddels zo zelfgenoegzaam geworden en weten we het zo goed hoe het moet, dat de prediker bij voorbaat geen schijn van kans maakt? Het boekje van Ds. H. Hofman over de prediking is in dat opzicht heel verhelderend.

[Tiberius]

Welk boekje is dat?

[Geytenbeekje]

Tsja, zoveel hoofden zoveel zinnen. Als lees wat er zoal gepost is, dan frons ik toch hier en daar mijn wenkbrauwen. Ik herken dit gewoon niet. Misschien in sommige gevallen, maar over het algemeen mag ik met zegen kerken in de GG. En is de prediking me oprecht lief. Mag er onderwijs in gevonden worden en gaan de preken mee de week in. Soms vraag ik me af: hoe is het met de wisselwerking tussen kerkbank en kansel. Worden Gods knechten nog volgebeden, wordt er nog met en voor hen geworsteld? Of zijn we inmiddels zo zelfgenoegzaam geworden en weten we het zo goed hoe het moet, dat de prediker bij voorbaat geen schijn van kans maakt? Het boekje van Ds. H. Hofman over de prediking is in dat opzicht heel verhelderend.

Binnen een deel van de reformatorische kerken zie je dat mensen een lijdelijke houding hebben.
Dat is naar mijn idee niet voor niets.
Als er nooit tot zelden over wat bekering inhoud gesproken wordt maar er alleen maar gewaarschuwd dan snap je denk ik ook wel dat zoiets komt.

[Marion]

Tsja, zoveel hoofden zoveel zinnen. Als lees wat er zoal gepost is, dan frons ik toch hier en daar mijn wenkbrauwen. Ik herken dit gewoon niet. Misschien in sommige gevallen, maar over het algemeen mag ik met zegen kerken in de GG. En is de prediking me oprecht lief. Mag er onderwijs in gevonden worden en gaan de preken mee de week in. Soms vraag ik me af: hoe is het met de wisselwerking tussen kerkbank en kansel. Worden Gods knechten nog volgebeden, wordt er nog met en voor hen geworsteld? Of zijn we inmiddels zo zelfgenoegzaam geworden en weten we het zo goed hoe het moet, dat de prediker bij voorbaat geen schijn van kans maakt? Het boekje van Ds. H. Hofman over de prediking is in dat opzicht heel verhelderend.

Binnen een deel van de reformatorische kerken zie je dat mensen een lijdelijke houding hebben.
Dat is naar mijn idee niet voor niets.
Als er nooit tot zelden over wat bekering inhoud gesproken wordt maar er alleen maar gewaarschuwd dan snap je denk ik ook wel dat zoiets komt.

Ik stelde een vraag. Worden Gods knechten nog volgebeden wordt er nog met en voor hen geworsteld? Of zijn we inmiddels zo zelfgenoegzaam geworden en weten we het zo goed hoe het moet, dat de prediker bij voorbaat geen schijn van kans maakt?
De schuld wordt vaak wel erg makkelijk op de preekstoel gelegd. En ik moet de eerste kerk nog ontdekken waar alleen maar gewaarschuwd wordt. En geloof me ik heb al onder heel wat predikers gezeten. Kwalijker zou ik het vinden als er kerken zijn waar helemaal NIET meer gewaarschuwd wordt.

[Marion]

Welk boekje is dat?

Titel: Onder het Woord.
Onderschrift: Gedachten over de prediking.
Uitgeverij: Den Hertog